Tot nu toe was ik niet enorm onder de indruk van The War on Drugs. De "oude" platen ken ik niet, de doorbraak plaat vond ik te V.S. en dan vooral Springsteen. Ik heb voor 97% niets met het opgeblazen geluid van Springsteen en dus The War on Drugs. De laatste studioplaat heb ik wel in huis, maar werd het uiteindelijk toch net niet.
Nu dus een live plaat. De langere termijn staat nog niet vast, maar ik moet toegeven dat de vooruitgesnelde reputatie van de band hier echt wordt waargemaakt. Een prachtig geluid, vast beter dan in de gemiddelde zaal, en een enorm goede band, waarin ieder lid een duidelijk eigen rol heeft. Hier wordt niet alleen de zanger/schrijver ondersteunt, maar een gezamenlijk product aan de man gebracht. Voor mij is de semi-live ervaring die ik in huis onderga, wellicht het zetje dat ik nodig had om The War on Drugs echt op waarde te schatten.
Zoals ik al aangaf, zal de tijd leren of de band blijvend is, maar ik zie mij wel eens naar een optreden gaan, als het weer veilig kan. Eerst deze winter maar eens doorkomen. Het wordt ernstig doorbijten. Juist mooie platen als deze schijnen lichtjes in donkere tijden.
Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloG.