menu

Otzeki - Now Is a Long Time (2021)

mijn stem
3,70 (28)
28 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Akira

  1. Shy Sooo Shy (4:18)
  2. Sweet Sunshine (4:04)
  3. Another Son (5:21)
  4. Max Wells-Demon (6:48)
  5. No Views (3:18)
  6. Unthunk (3:10)
  7. Used to Wonder (3:20)
  8. Familiar Feeling (5:10)
  9. Emotional Retail (5:09)
  10. Leave Yourself Alone (6:42)
  11. Remember (4:12)
  12. Fading Up (6:33)
totale tijdsduur: 58:05
zoeken in:
avatar van Erikpol
4,0
Max Wells-Demon wat een track... Zelf zeggen ze de inspiratie te hebben gehaald bij Blur. Maar ik hoor toch echt een goede kopie van Thom Yorke. Benieuwd naar het album!

avatar van blur8
4,5
Organische Electronic, of noem het synths met gevoel, Mike & Joel zijn er meesters in en bewijzen nogmaals dat het ogenschijnlijk onverenigbare, samen kan.
Na het ondergewaardeerde debuutalbum van 3 jaar geleden zijn ze terug met een nog subtieler album, dat zeker al z’n geheimen niet in de eerste luisterbeurt prijs geeft. Unthunk is een goed voorbeeld.
Op eerste gehoor eenvoudige korte song, die openbreekt na her-her beluistering.
De slotfade van 3 minuten, bewijst dat ze niet op zoek naar een groot publiek, maar dat hoeft ook niet,
want ik ben al fan.

avatar van deric raven
4,5
Hoe zou triphop geklonken hebben als niet het Bristol van de jaren negentig de broedplaats van dit genre was, maar als deze stroming zich twintig jaar eerder gelijktijdig met de hiphop had ontwikkeld? Als Londen de Europese afspiegeling zou zijn op wat zich toen in The Bronx afspeelde? Stel dat een band als Gorillaz dan actief zou zijn geweest, en niet dat verleden van Blur met zich mee hoeft te dragen? Lukt het je om hiervan een voorstelling te maken, dan zou daar zeker een soundtrack aan te koppelen zijn? Eentje, waarbij dit alles samenkomt en welke deze vragen beantwoord? Oh, is die al gemaakt? Echt? Jazeker! Het duo Mike Sharp en Joel Roberts hebben deze zojuist afgeleverd. Now Is a Long Time is het tweede album van Otzeki, welke bangelijk dichtbij bovenstaande beschrijving in de buurt komt.

Het is een bijzondere familie aangelegenheid, waarbij twee neven hun krachten bundelen. Mike Sharp in de rol van nachtelijke verhalenverteller die met zijn hoge kopstem juist het hypnotiserende fundering vormt, waaroverheen Joel Roberts de sterke ritmische typemachine geluidseffecten op loslaat. Net als de hiphop zijn de invloeden terug te voeren naar de disco en funk, en ook hier speelt die oorspronkelijke stadse ervaring een gigantische rol. Een eigen taal met eigen gewoontes en waardes en normen, welke voor een buitenstaander lastig te doorgronden zijn. Dat zal ook absoluut niet de opzet zijn geweest.

Was de vorige plaat Binary Childhood nog een zonnige stadswandeling op een zorgeloze zondagmiddag door Hyde Park, op Now Is a Long Time wordt diezelfde plek in de nachtelijke uren bezocht. In de schaduwen is niet alles zichtbaar, of wordt het zo vergroot dat het een beangstigend resultaat heeft. De donkere omgeving is die ideale bondgenoot van de Max Wells-Demon, een manipulerende waarneming die speelt met de temperatuurervaring. Door de versnelde hartslag breekt het zweet uit, terwijl van binnen juist die kilte de overhand heeft. De retro Daft Funk disco is bedrieglijk en verzand in pulserende slow motion beats die je wezenloos vallend laten zweven terwijl je in paniek op zoek gaat naar de vaste ondergrond.

We gaan nog heel even terug naar het begin. Shy Sooo Shy heeft nog die warmte van de soul. Een ideaal startpunt om vervolgens steeds dieper te verdwalen in die doordringende dreiging welke Joel Roberts als wijze van experiment laat ontsnappen uit de opgestelde elektronica. Juist de klein gehouden falsetstem van Mike Sharp geeft die openbare kwetsbaarheid bloot, waar vervolgens genadeloos op ingespeeld wordt. Sweet Sunshine is daarentegen juist aardedonker, waarbij de mediterende klanken juist het effect van een bad trip oproepen. Toch wordt er stiekem op de hoek van de straat gedanst tussen de dealers, zwervers, prostituees en hoerenlopers. Een beetje bevreemdend maar wel lekker. Triphop volgens het boekje.

Unthunk speelt zich af binnen de muren van de club, waar gelijkgezinden samen komen en al zwijgend elkaar aanstaren terwijl de bewegende lichamen de behoefte naar liefde en geborgenheid uitstralen. Eyes Without A Face, naamloos en anoniem. Druggy en stoer trekt Use To Wonder de aandacht naar zich toe, opgewekte zelfverzekerdheid welke in poedervorm vanuit de neus de hersenen binnendringt. De anticlimax. Familair Feeling is een terugblik op de jaren tachtig, met bijna feestelijke new wave en gedateerde Italodisco klanken die de nostalgie van de jeugdjaren opzoeken. Er wordt uitgebreid gebruik gemaakt van samplers uit het verleden die het gezinsgevoel versterken.

De gekte zit hem vooral in tracks als het avontuurlijke Emotional Retail waarbij de drumcomputer niet lijkt te matchen met de slaande harde geluiden, de afstompende breakbeat samplers en de beladen souluitbarsting van Mike Sharp. De flexibiliteit van het noisy Leave Yourself Alone gaat nog een stap verder, al wil het maar niet exploderen tot die ingehouden ejaculatie die zich al kloppend opdringt. Remember komt dicht bij de genialiteit en onvoorspelbaarheid van Aphex Twin in de buurt, die met zijn voorbeeldfunctie de definitie van de toch al tegendraadse Intelligent Dance Music aardig in de war schopte.

Now Is a Long Time geeft de hedendaagse angstcultuur een welsprekend platform, waar die onvrede in vraagvorm aan de maatschappij teruggegeven wordt. Is het tijd voor een revolutie of moet je in alle rust geduldig afwachten op wat de toekomst brengt? Nu al een van de electronic hoogtepunten van het jaar. Alleen die eenvoudig ogende albumhoes is al een rebels verzet tegen het nieuwe normaal, waarbij het anarchistenteken vervangen is door een doeltreffende slogan. Now Is a Long Time.

Otzeki - Now Is a Long Time | Electronic | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van herman
Max Wells-Demon doet mij juist enorm denken aan Apparat. Elke keer als ik die track hoor denk ik weer dat het Apparat ten tijde van Walls is. Wel een tof nummer.

4,5
Wat een lekkere verrassing! Nooit van gehoord, maar zit heerlijk in elkaar. Beetje gevoelig, beetje avantgarde, beetje soepel, beetje hoekig, tempo-wisselingen, harmonieus en toch eigenwijs, en onderaan de streep geen compromis. Mij heb je. Ik denk niet dat het tijdloos is, maar het raakt me nu wel.

avatar van mr.oizo
3,5
Poeh, heerlijke plaat! Heb deze gasten een paar jaar geleden een keer mogen aanschouwen in de Xray op Lowlands, toen al erg goed.
Lekker bezwerend album, vooral Sweet Sunshine met z'n spooky-sample. Max Wells-demon is samen met Familiar Feeling mijn absolute favoriet van dit album.

avatar van Mausie
4,0
Mausie (crew)
Sluit mij aan bij de lovende commentaren boven mij, heerlijke trip deze plaat! Dit smeekt om een live performance.

avatar van trebremmit
2,5
Heeft wel zijn momenten zoals Max Wells-Demon en Leave Yourself Alone , maar over het geheel vind ik die zanger vreselijk en is het muzikaal best saai en zeurderig.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:44 uur

geplaatst: vandaag om 10:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.