menu

The Black Keys - Delta Kream (2021)

mijn stem
3,78 (287)
287 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Blues
Label: Nonesuch

  1. Crawling Kingsnake (6:08)
  2. Louise (4:23)
  3. Poor Boy a Long Way from Home (4:08)
  4. Stay All Night (5:44)
  5. Going Down South (3:48)
  6. Coal Black Mattie (3:48)
  7. Do the Romp (5:01)
  8. Sad Days, Lonely Nights (5:57)
  9. Walk with Me (5:36)
  10. Mellow Peaches (3:47)
  11. Come On and Go with Me (5:55)
  12. Crawling Kingsnake [Edit] * (3:52)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 54:15 (58:07)
zoeken in:
avatar van west
4,5
The Black Keys geven hun kijk op blues songs uit Mississippi. En dat doen ze op deze dubbel LP met een uiterst fraaie hoes weer op hun eigen onnavolgbare wijze. Ze hadden de tijd tijdens de lockdown en dat is te horen. De plaat is live opgenomen in de studio in Nashville samen met Eric Deaton op bas en Kenny Brown op gitaar. En Dan Auerbach op vocals en gitaar en Patrick Carney percussie en drums natuurlijk. Zeer verzorgd en ijzersterk gespeeld, met een productie die om door een ringetje te halen is.

Vijf covers zijn van de (logischerwijs) door the Black Keys aanbeden Junior Kimbrough. Verder covers van John Lee Hooker, Mississippi Fred McDowell, twee van R.L. Burnside, Ranie Burnette en Big Joe Williams. Wat een geweldige bluesrock plaat is dit geworden. Echt alle songs zijn echt goed tot steengoed, met dus Mississippi als leidend thema. Ik pak er maar een biertje bij, terwijl ik luister naar mijn smokey grey vinyl. Het leven kan goed zijn.

avatar van henrie9
4,5
Al bij Jools Holland laatst zagen we dit bekende rockduo live in Nashville deze diepe duik nemen in hun Mississippi country-bluesverleden. Ongekuist, rauw en groovy, als in het ijltempo van één lange repetitie, blikten ze 11 bluesoriginals van hun leermeesters in. Zijn ze de armoede van die voorbeelden intussen dan al wel voorbij, voortgaande op het geëtaleerde spelplezier zitten de bluessoul en -vibes hen toch nog voldoende in de aderen. 'Crawling Kingsnake' klinkt zo dus een stuk rootsier dan de rockversie van The Doors ooit op L.A.Woman. Rockers die terugbliÄ·ken, hoe tof! Zagen we eerder ook al bij The Rolling Stones, op hun even onvolprezen Blue & Lonesome.

avatar van DjFrankie
4,5
DjFrankie (moderator)
Nooit veel aangevonden, The Black Keys met Lonely Boy en Gold on the Ceiling. Hoe anders is dit hier, oude blues toppers in een hedendaags jasje, met fijne kick ass grooves die ontzettend aanstekelijk zijn. Lijkt me zo te lezen vooral een album voor niet Black Keys liefhebbers.

Mijn prijsnummer is Poor Boy a Long Way from Home waarbij het plezier van autostuur trommelen weer hoogtij viert. Ook is inderdaad de productie kwaliteit erg hoog, einde jaars materiaal? Denk het wel.

avatar van deric raven
4,0
Mijn vader sprak ooit de volgende wijze woorden uit: ”Alle goede rockmuziek is te herleiden tot de blues”. Deze uitspraak vond ik toen wat kortzichtig, maar hoe ouder ik word, des te meer kan ik mij herplaatsen in zijn oordeel. Hoe zouden Eric Clapton, Jimi Hendrix, Fleetwood Mac, Led Zeppelin, The Rolling Stones en zelf Nirvana en Nick Cave geklonken hebben zonder hun kennismaking met grootheden als Leadbelly, Muddy Waters, B.B. King of John Lee Hooker. Sterker nog, zouden ze dan zelfs nog enig bestaansrecht hebben gehad?

Een wat onbekendere naam die zich tevens bij dit legendarische gezelschap kan aansluiten is die van Junior Kimbrough. Zijn slepende vertraagde voordracht inspireerde The Black Keys om met een aantal klassiekers van deze in 1998 overleden held aan de slag te gaan. Delta Kream kan gezien worden als het verplichte vervolg op het in 2015 verschenen eerbetoon Chulahoma, aangevuld met passend materiaal van onder andere North Mississippi hill country blues muzikanten als R. L. Burnside en John Lee Hooker. Toonaangevers die in het verleden hun ziel zowaar aan de duivel verkochten. Met de heersende leegte van COVID-19 in hun achterhoofd kloppen Dan Auerbach en Patrick Carney bij de poorten van de hel aan om die bezieling weer op te eisen.

Vervolgens wordt er met niet de minste gastmuzikanten als de met Junior Kimbrough samenwerkende bassist Eric Deaton en de gitaar spelende blueslegende Kenny Brown wordt een geheim verbond gesloten in de Easy Eye Studio van Dan Auerbach welke ontaard in een demonische avondschemerige jamsessie. De door John Lee Hooker groot gemaakte compositie Crawling Kingsnake is naar voren geschoven om dienst te doen als introducerende single. Dit alles precies volgens de geest van de iconische blues leermeester. In gedachte staat hij goedkeurend in de hoek van de studio mee te knikken; emotieloos met zijn kenmerkende donkere zonnebril om vervolgens onzichtbaar in de schaduw te verdwijnen.

Een hartig voorgerecht waarbij het tweetal van The Black Keys nogmaals benadrukken dat ze nog steeds tot de meest coole gasten van de hedendaagse rockmuziek behoren. Hoe gedurfd is deze knappe keuze om de publieksgeile retro glamsound te verruilen voor het al jaren gemiste primitieve bluesrock. Wetende dat de band aan een klein zetje genoeg had om definitief door te breken bij het grote publiek. Niet meer dan tien uur opnametijd is er nodig om tot dit prachtige eindresultaat te komen. Het lijkt allemaal zo eenvoudig en misschien is dat het ook gewoon. Inpluggen en spelen maar, het grote voordeel van je klassiekers kennen. Al snel ben je vergeten dat het hier om een coveralbum gaat en misschien moet je dit gegeven gewoon helemaal los laten.

Delta Kream is simpelweg de nieuwste plaat van The Black Keys. Geen verdere verwijzingen naar de hoofdpersonen uit de blues scene meer, klaar! Na het aftikken van Patrick Carney gaat het daadwerkelijk helemaal los. Je zou bijna vergeten dat zijn strakke ritmische gevoel de katalysator in het geheel vormt. Het pompende hart die de overige organen aansturen. Toch is zijn maatje Dan Auerbach de goudsmid die met zijn bedachtzame hersenen bij deze prachtige homemade opnames het heldere geluid combineert met die ruwe primitieve sound.

De motor loopt langzaam warm op de brandstof van het psychedelische Louise. Eventjes elkaar voorzichtig aftasten en besnuffelen om vervolgens helemaal voluit te gaan op het energieke Poor Boy a Long Way From Home. Als gastheer hoor je de bezoekers te voeden dus gooit Dan Auerbach er een aantal smerige gitaarriffs doorheen, waarna er gretig gebruik wordt gemaakt van deze smakelijke muzikale maaltijd.

Ondanks zijn bescheiden voordracht eist Dan Auerbach wel degelijk de rol van frontman op, al heeft hij genoeg talent om hem heen verzameld dat hij deze geroutineerde sterspelers verder niet hoeft te dirigeren. Het is die natuurlijke, bijna dierlijke drang om te treden welke hier vervolgens op de voorgrond treedt. Het coronavirus heeft een koortsachtige wisselwerking op de hongerige muzikanten die paraat staan om de akkoordenschema’s te verslinden. Het verschil tussen geduldig afwachten of juist keihard toeslaan. Nou, dit gevormde genootschap heeft er in ieder geval overduidelijk veel zin in.

Als wisselwerking krijgt Dan Auerbach in Stay All Night alle ruimte om deze track in alle diepte vocaal naar zich toe te trekken. Hypnotiserend groovend zoeken ze het trage meeslepende grensgebied van de stonerrock op. Een soort van eigen interpretatie van de beroemde Queens of the Stone Age Dessert Sessions. Met gemak zet hij in het aansluitende jaren zeventig psychedelische Going Down South een kopstem op, zonder dat hij zichzelf helemaal tot gruis zingt. Die trance wordt versterkt door de bezwerende orgelpartijen die de nostalgie van de eindeloze drugseance van The Doors in herinnering brengen.

Een aangenaam tussenstation want vervolgens wordt er vanaf Coal Black Mattie weer meedogenloos stevig doorgejaagd met de slidegitaar en het hak- en slagwerk van Patrick Carney. The Black Keys distantiëren zich op Delta Kream van het hipsterpubliek en zoeken serieus die gedroomde aansluiting met de doorgewinterde muziekliefhebber op.

The Black Keys - Delta Kream | Rock | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van erwinz
4,0
Volledige recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Black Keys - Delta Kream - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Ik was eerlijk gezegd een beetje uitgekeken op de muziek van The Black Keys, maar de rauwe en energieke ode aan een aantal oude blueshelden op Delta Kream bevalt me echt uitstekend

Na de laatste tour van The Black Keys doken Dan Auerbach en Patrick Carney eind 2019, samen met twee bevriende muzikanten, de studio in, waar vervolgens in twee dagen tijd Delta Kream werd opgenomen. Het is een ode aan oude blueshelden als R.L. Burnside en Junior Kimbrough en klinkt zoals een ode aan oude blueshelden moet klinken. Delta Kream is een album zonder poespas en een album met verschrikkelijk veel energie. Er wordt met veel passie en beleving gemusiceerd en met name het gitaarwerk spat uit de speakers. De vorige albums van The Black Keys vielen me eerlijk gezegd wat tegen, maar dit eerbetoon aan oude helden is een uur lang geweldig.

avatar van WoNa
4,5
Toen ik las dat er een blues coverplaat uit ging komen waren mijn verwachtingen uitzonderlijk laag gespannen. Mooie manier om inspiratieloze bloedarmoede te maskeren, zoiets. Wat schetst mijn verbazing dat ik een heerlijk groovende plaat hoor, waarop nummers worden gespeeld waar ik het normaal gesproken niet op heb. R.L. Burnside? Ik kon er niet naar luisteren en dat geldt eigenlijk voor veel blues uit de North Mississippi hills.

De wijze waarop The Black Keys de songs, veelal van Junior Kimbraugh, heeft ingevuld, is echter heerlijk. Het is allemaal in korte tijd opgenomen, maar dat betekent niet dat een nieuwe plaat van het duo geen big business is. Kortom, het moet wel kloppen en dat doet het ook. Toch wordt de sfeer van één lange jam heel goed overgebracht. Door goedkope trucjes, door een onvolkomen begin of einde te laten horen, maar vooral door de muziek zelf. Die is superieur. En net als op de soloplaat van Matt Berninger is het het Hammond orgel dat op gezette tijden de zon door laat breken in zijn volle glorie. Gewoon een heel lekkere plaat dit.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van frolunda
3,5
Terug naar de basis zullen Dan Auerbach en Patrick Carney, beter bekend als the Black Keys, gedacht hebben nadat hun laatste twee albums niet meer helemaal het hoge niveau haalden van eerder werk als Brothers (2010) en El Camino (2011). Dus werd voor het merendeel op hun nieuwe (cover)album weer de Blues van Junior Kimbrough van stal gehaald, iets wat ze in 2006 al eerder deden met de EP Chulahoma: The Songs of Junior Kimbrough. Daarnaast nog nummers van onder andere R. L. Burnside, Big Joe Williams en John Lee Hooker dus je hebt wel een idee in welke muzikale hoek je het hier moet zoeken, de Hill Country Blues uit, oorspronkelijk Mississippi.
Dat maakt van Delta Kream nu niet direct een verrassend of origineel album maar het is zeker onderhoudend en staat garant voor een uur luisterplezier. Met name de opener Crawling Kingsnake, Stay All Night, Sad Days, Lonely Nights en de R.L. Burnside song Going Down South worden hier erg sterk uitgevoerd.
Enig minpuntje is dat het soms wel wat rauwer (vooral de zang die nogal clean is) had gemogen maar voor het overige is hier weinig mis mee.
Goed.

avatar van MartijnW
3,5
Heerlijk cover album, waarbij the hill country blues centraal staat. Net zoals op de uitstekende EP Chulahoma, die geheel bestond uit covers van Junior Kimbrough. Ook op Delta Kream zijn het veelal nummers van Kimbrough, maar ook John Lee Hooker en R. L. Burnside komen voorbij.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:40 uur

geplaatst: vandaag om 22:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.