De afgelopen jaren ben ik steeds zuinig geweest met mijn 4,5* stemmen, maar dit gaat alweer mijn vierde van het jaar worden. Zou de verergerde sociale isolatie het beste uit de artiesten naar boven halen? Ben ik beter geworden in het vinden van goede muziek? Of heeft goede muziek een beter bereik? Speelt de ouderdom mij nu al parten, en ben ik daardoor (of om andere redenen) minder kritisch geworden? Joost mag het antwoord op deze vragen weten, maar wat ik wel weet is dat deze nieuwe Skee Mask, alias van de Beierse Bryan Müller, mijn 4,5* met gemak verdient.
Zoals hierboven al opgemerkt is
Pool niet zo zorgvuldig samengesteld als
Compro - het heeft niet die spanningsboog, het is wat minder een 'album' - maar iedere track hier is zo allejezus goed. Het is gevarieerd zonder te bevreemden, puntgaaf afgemixt, en hoewel ik muziek op deze hoge BPM meestal niet te lang trek, kan ik hier zo twee uur lang naar blijven luisteren. Daarbij komt: juist omdat het niet per se een album is met kop en staart, is het totaal geen verplichting om het hele album te luisteren, en kan je het ook gewoon fragmentarisch tot je nemen. Wat dat betreft (en vergeef me de pretentieuze parallel) zou ik het haast vergelijken met een boek van Deleuze & Guattari: het is prima om het op een willekeurig moment open te slaan, een stukje te lezen/luisteren, er iets uit te halen, en het weer weg te leggen.
Ik ben benieuwd of
orbit dit nog steeds wat te vlak vindt, want die vond (en m.i. terecht) dat Skee Mask op
Compro wat meer mocht
"uithalen naar duistere contrasten". Hoewel Müller dat misschien niet per se doet, kleurt hij hier wel duidelijk verder buiten de lijntjes, en vind ik dit ook op dat vlak een stap vooruit vergeleken met zijn toch al behoorlijk goede vorige plaat. Waar orbit ontegenzeggenlijk gelijk in had was dat Skee Mask uitblinkt in het spelen met contrasten, en wat dat betreft heeft hij zeker geen concessies gedaan. Misschien is het ook wel dat spelen met de contrasten in ruimte, temperatuur, en licht, contrasten in emotie en intensiteit, waardoor dit album in dit turbulente jaar (zowel voor mij persoonlijk, als voor de mensheid in het algemeen) zo mooi op zijn plaats valt.
Vorige week zette ik
Pool nog op
plek 7 in mijn voorlopige top 10 van het jaar, maar na er de afgelopen dagen wat meer tijd mee te hebben doorgebracht zou hij daar op dit moment waarschijnlijk op één of twee terecht komen. En dan knijp ik toch mijn handjes dicht dat we in dit klotejaar op zulke fantastische nieuwe muziek worden getrakteerd.