menu

Pond - 9 (2021)

mijn stem
3,53 (29)
29 stemmen

Australiƫ
Rock
Label: Spinning Top

  1. Song for Agnes (4:14)
  2. Human Touch (3:20)
  3. America's Cup (3:49)
  4. Take Me Avalon I'm Young (3:31)
  5. Pink Lunettes (5:46)
  6. Czech Locomotive (4:51)
  7. Rambo (5:03)
  8. Gold Cup / Plastic Sole (4:26)
  9. Toast (4:09)
  10. Lights of Leeming * (3:14)
  11. My Funny Serpentine * (3:34)
  12. The Tab Took My Baby Away * (3:03)
  13. Hang a Cross on Me * (4:45)

    met Cowboy John

toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 39:09 (53:45)
zoeken in:
avatar van repelstefan
Pink Lunettes toch wel een lekkere dansvloerplaat!

avatar van Aladdin
4,0
Een nieuwe Pond! Spannender dan hun grote broer Tame Impala, meer experiment (gekte), en als ze het enigszins weten te kanaliseren dan leidt dat tot goede nummers....zoals op 9.
De gitaar is wat meer op de achtergrond geraakt de laatste platen, maar ze doen dat op zo'n vanzelfsprekend manier dat het eigenlijk helemaal niet stoort.
Dit is wat mij betreft een hele goede plaat van Pond en 3,5 veel te laag.

Op KEXP staan ook een paar goeie live sessies van ze.

4,5
Zojuist even mijn recente beoordelingen van de twee voorgangers bekeken en het viel niet mee: 2 á 3 drie zuinige stemmen. Andere koek vergeleken met 'Beard, Wives & Denim' en 'Man, It Feel's Like Space Again, terecht alom bejubelde platen. Gelukkig zijn de heren terug met een uitstekende plaat, met als uitschieters 'Take Me Avalon I'm Young' en afsluiter 'Toast'. Voor mij is Pond het interessante alternatief voor het saaie Tame Impala, dat sinds Lonerism (laatste goede plaat) een minder boeiende weg is ingeslagen. Pond heeft in die zin de 'torch' overgenomen. Het is dan ook een raadsel dat de groep niet de status heeft van Tame Impala, al heeft die laatste band (voor zover je over een 'band' kan spreken) een commercieel geluid dat de massa wellicht meer bedient.

En zo is '9' een hoogtepunt uit 2021, dat overloopt van pakkende melodieën en een schitterende productie. Een plaat die je even uit de narigheid van het moment doet ontsnappen, circa 39 minuten lang.

avatar van Aladdin
4,0
Wauw, zoals jij het beschrijft krijg je meteen zin om hem weer te draaien.

avatar van Noere
4,0
Aladdin schreef:


Op KEXP staan ook een paar goeie live sessies van ze.


Kom nog wel eens terug bij deze en dan vind ik het ergens wel jammer dat de gitaren nu meer naar de achtergrond zijn verdwenen. Neemt niet weg dat dit een erg lekker plaatje is, denk ook wel hun meest evenwichtige tot nu toe.

avatar van deric raven
4,0
Als Pond in het begin van 2009 hun psychedelische luistertrip Psychedelic Mango de muzikale kosmos inschiet zit het trio gelijktijdig in de studio om met Kevin Parker Innerspeaker, het debuutalbum van Tame Impala af te ronden. Ondanks de onrealistische droomstart van dit project blijven de leden trouw aan de hypnotiserende druggy spacende seventies sound van Pond, en gaan steevast door met het afleveren van schitterende soundscapes aan ejaculerende noise terreur en hallucinerende akkoordenschema’s. Stapsgewijs dringen muterende disco vertakkingen zich op die van Man, It Feels Like Space Again een meer pop georiënteerd afgerond geheel maken. De eigenzinnige gekte van The Weather laat weer een gedurfde vooruitstrevende ontwikkeling horen.

Maakt Pond nu dezelfde misstap als het grote sideproject Tame Impala, waar Kevin Parker met het lichtere op de commercie gerichte The Slow Rush zijn ziel aan de grote platenbonzen verkoopt, of gaan ze terug naar die eigenzinnigheid waarmee ze zich ooit op de Australische landkaart plaatsen? Laat ik maar direct duidelijk zijn, de negende studioplaat 9 staat mijlenver verwijdert van die trance verwekkende droompopbasis. Maar wat heeft Pond anno 2021 dan wel te bieden?

Soul, heel veel soul. Uit de ruimte neerdalende computergestuurde vrouwelijke achtergrondvocalen introduceren een herboren drietal welke zich laat dopen in een schoonwassende rivier aan licht vibrerende eighties new wave golven, sympathieke saxofoonblaaspartijen en dominerende hiphopbeats. Song For Agnes nodigt niet zozeer uit om te dansen, dat gebeurt vanzelf wel.

Pond klinkt in alle opzichten vernieuwend en fris, en overtreft The Slow Rush van Tame Impala met gemak. Prettig gestoord dendert een verdwaalde Czech Locomotive over de Duitse Krautrock snelwegen, heerlijk voorthobbelen op het uitbarstende slagveld aan zelfdestructieve drumslagen en geestverruimend postpunk gitaarwerk. Heel eventjes is daar die hunkering naar het old school Pond gebeuren, al wordt die verder totaal niet gemist.

Vanuit geopende keukenraampjes weerklinkt de opkomende discosound van America’s Cup. Een nostalgische wandeling door de jaren zeventig straten van New York waar de opruiende jeugd als een West Side Story gang samenvoegt om zich klaar te maken voor het koortsige zaterdagavond stapfestijn.

De slowly funky wicked drummerboy rekt zich op Take Me Avalon I’m Young uit om vervolgens ingehaald te worden door het levensgrote schaduwsilhouet van Michael Jackson. Verscholen achter zijn Pink Lunettes zonnebrilglazen laat hij de gouden tegeltjes oplichten in van hem geleende Wanna Be Startin’ Somethin’ baslijnen. Heerlijk hoe die dromerige cooling down uitloop het laat versmelten in het ultieme afterparty gevoel.

I need some human connection
I need some human touch
I been behind these screens so long
I’m leading with my crotch
I’m getting dizzy, dizzy, dizzy and I need static, Ecstatic

De stuwende elektropunk van Human Touch is sexy en opzwepend, en flirt openlijk met het Daft Punk nalatenschap. Heerlijke donkere nachtclub erotica voor in de late uurtjes. Opgewonden verlangen we naar die gemiste sensationele verbroedering. Klaar met dat eenzame bestaan, connectie is het sleutelwoord.

The Twenty Four Hour Party People Are Back In Town! Dance, Dance, Dance, To The Radio. Er mag weer gefeest worden. Soms uitbundig, zoals in het vrolijke Rambo, dan weer teruggetrokken schaduw dansend in het sobere Gold Cup / Plastic Sole. Een dorstige Toast op het leven. We drinken om te vergeten totdat we vergeten dat we aan het drinken zijn.

Pond - 9 | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van Monsieur'
3,5
Mooie review deric raven. Energieke gekte, groove, soul en af en toe wat vuige rock. Heerlijk op de achtergrond voor nu, maar wellicht binnenkort ook wat intensiever luisteren. Voor nu echt genietbaar!

avatar van sj0n88
4,0
De eerste vijf nummers zijn weergaloos: wat een heerlijk tempo hebben ze erin zitten zeg! Daarna zakt het helaas iets in, maar het algehele niveau blijft toch hoog.

avatar van johans
4,5
De formaties Pond en Tame Impala zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Niet alleen komen ze allebei uit Australië, ze wisselen nog weleens bandleden uit. Zo speelt multi-instrumentalist Jay Watson momenteel in beide bands en was Nick Allbrook, voorman van Pond tussen 2009 en 2013 tevens actief in Tame Impala, terwijl de overige Tame Impala leden heeft samengewerkt met hun zusterband. Ze hebben nog net geen tatoeage van elkaar op de kont staan.

Anno 2021 is Pond klaar voor de grote verandering. Met de toepasselijke albumtitel 9 (negen nummers op het negende album van de band) wordt na acht albums afscheid genomen van Kevin Parker als producer en de drijvende kracht achter Tame Impala.. Toeval of niet, maar het nieuwe album is het meest ambitieuze werk tot nu toe. Een honger naar het avontuur, het experiment, en de verkenning van het psychedelische rockgenre buiten de platgetreden paden.

Met hun ongrijpbare mix van psychedelica, indie, prog, rock, pop en dance, blijft het kwintet muzikaal nooit te lang op dezelfde plek. Wat hun status als een van de meer gedurfde ontdekkingsreizigers van Australische muziek opnieuw bevestigt. Het openingsnummer Song For Agnes is een mooi voorbeeld hoe Pond met succes nieuwe ideeën in hun bestaande geluid heeft verwerkt. Het nummer heeft een kenmerkende groove, maar wordt begeleid door krachtige echoënde, acapella momenten van de Franse zangeres Maud Nadal en een saxofoonsolo die overgaat in het daaropvolgende Human Touch.

Ik wilde een echt excentrieke en ondoordringbare plaat maken. Iets in de trant van Exile On Main Street van de Rolling Stones of Tusk van Fleetwood Mac vertelt Allbrook aan de Australische website Musicfeeds. Desalniettemin presenteert Pond op het zelfgeproduceerde 9 een buitengemeen samenhangend en solide geheel en is iedereen meer geïnteresseerd in een rationele maaltijd dan in een groot feestmaal.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:27 uur

geplaatst: vandaag om 14:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.