Tyler, the Creator - Call Me If You Get Lost (2021)

Hier is genoeg moois te ontdekken maar wel wat DJ Drama overkill. Kendrick deed dit ook sporadisch op DAMN. om dat mixtape gevoel terug te krijgen, maar wel wat smaakvoller.

Hmm, ik moet zeggen dat hier doordat chaotische het mixtape gevoel nog beter naar voren komt. Toch wel iets meer Hip-Hop dan zijn voorgangers, maar uiteindelijk toch ook wel weer een mix van stijlen. Ik ben zeer te spreken over dit album.

Favorieten at the moment: Lumberjack, Hot Wind Blows (Verse Wayne ), Juggernaut & het gevoelige Wilshire!

Heel erg mixtaperig en dat is gek genoeg als een compliment bedoelt. Die collage-stijl zit 'm als gegoten. Wat na een eerste luisterbeurt een beetje chaotisch klonk, voelt tijdens een tweede en derde zit/rit al snel vertrouwd aan. Daarvoor zitten er meer dan genoeg hooks en goede lijnen in deze nummer. Veel humor, maar dat wisten we wel van Tyler.

Hot Wind Blows is echt m'n favootje nu. Zelfs Lil Wayne kan die track niet verpesten.

Ik denk dat je Tyler bedoelt

Elke keer is het afwachten welk personage Tyler uit de bonte hoed tovert. Tyler Baudelaire is een opsomming van alle het goede wat Tyler sinds Bastard heeft uitgebracht. Ik vind dit fantastisch.

Bastard, maar wel eentje die weet hoe je moet verleiden. Er zit veel liefde in deze plaat. Veel heerlijke details.

Oef.

Dit is zo'n album waarop veel stijlen uit voorgaande albums samenkomen. Echt een ijzersterk album!

Hot wind blows is alleen al 4 sterren waard. Heb een grafhekel aan Lil' Wayne maar holyshit, zijn verse is echt fantastisch

Iedereen haat ook zo op Wayne maar die man heeft echt wel rapskills.

Dit!

Had ie maar niet Lollipop moeten maken. Moet ook elke keer lachen als ik hem weer zie shinen met die gitaar op een limousine, wat een virtuoos

Kuche, kuche, kuche (en zo kan ik nog wel even doorkuchen).

Hoe dan ook. Aangenaam verrast door deze Tylerplaat, erg tof

Kuche!

Kuche.

Ben ik hier de enige die zich rot ergert aan de hypeman die Tyler hier mee heeft gebracht? Verpest echt ieder nummer waar hij aan mee doet.

Nee. Ergert iedereen zich tot nu toe aan.... Alleen de een zegt dat het alleen maar irritant is en de ander zegt dat het irritant is maar een mooie ode aan de mixtape..

Zelf weet ik het na tien luisterbeurten nog niet

Of ik bedoelde eigenlijk: GANGSTA GRIZ-EY!!!!

Iedereen -1 dan. Ik durf zelfs te stellen dat ik zijn inbreng van toegevoegde waarde vind. Het album gaat zoveel kanten op dat de aanwezigheid van een hypeman/DJ wel logisch voelt.

Als kunstproject (ik beschouw het nog steeds meer als een ode aan een rap album dan een op zich staand album) begin ik het inmiddels heel erg te waarderen. En ook begint het lekker weg te luisteren.

Ik denk dat het zo een radicale twist is vanaf IGOR naar dit dat het even te veel wennen was voor mij.

Fenomenale rapperplaat hier van TTC! 16 fantastische, als patchwork met gouddraad aan elkaar gemixtapete songs in verblindend flashy multicolor. Tyler is al lang niet meer 't verguisde, gore vuilbekje van z'n beginjaren, wilde hiphopper soms nog, dat wel, maar intussen ontbolsterd als een uniek, modern multitalent en bovendien zelfs gekend tot ver buiten de grenzen van z'n muziek. In de hip-hop hoort ie al bij de allergrootsten. Al jaren geduldig met zijn ideeën aan de slag, heeft ie invloeden allerhande opgezogen, verschillende stijlen afgetoetst. Alles is nu slim, vakkundig en met veel gevoel en humor ingenaaid in 't concept van wat nu z'n zelf geproduceerd meesterwerk blijkt. Deze keer draait het rond z'n typetje Tyler Baudelaire, opschepperige superrijkaard die rappend verhaaltjes debiteert of waarover verteller, Tyler's gedroomde DJ Drama zich uitlaat. Voelt zich vis in 't water in de weelderige jetset vol uitspattingen, maar ervaart evengoed de keerzijde van de glamour. Komt er tegelijk en onverwacht, ook zichzelf tegen, zijn gevoelsleven in totale openheid in de lyrics, een liefdespuinhoop, jongens! Voor de creatie van dat muzikaal blinkende fakewereldje behoefde ie nog een paar featuring guests, Lyl Wayne, Pharrell Williams, 42 Dugg en nog zo wat anderen. Tyler zelf, met z'n eigen vocals, springt er zeker uit als dirigent eerste klas die alles bijeenhoudt, maar ook uit de job van de vrienden flitst dezelfde frisse energie. Verfijning dus en klasse, in de instrumentals, zowel als in de gezongen stukken. Tussen vele kortere erupties ook twee heerlijke meesterlijk lange Tylersonates : 'Sweet/I Wanted To Dance' en 'Wilshire'.
'Call Me If You Get Lost' is een schitterende, gelaagde, melodische plaat, 't nerveus harde constant tegenover 't lieflijk zachte. Smeltkroes van oldskool hip-hop, vocale improvisaties, smachtende jazzy ballades, fluitjes en statige blazers, betoverende synth pop, r&b, soul, reggae, bossa nova, toffe hooks, samples, drumbreaks, kloppende beats. Wat een complexiteit, wat een weelde! Tyler's eigenzinnige spraakwaterval stroomt er klaterend overheen, over zichzelf, de stand van de wereld nu, de slavernij van toen.
Meeslepend mooie plaat dus, maar zo heeft ie er zeker nog wel in  petto. TTC, big star! Call him if you get lost.

Damnnnnnn komt echt binnen na een 20 tal luisterbeurten.

Hij omarmt hiphop geschiedenis en brengt het tot een zuiver rap album waar ik op wachtte zonder te weten dat dat deze vorm zou hebben.

Ik zei eerder dat Ik het beschouw als een ode aan een rap album maar nu voel ik het als de ultieme dis en liefde voor een (inmiddels klassiek??) rap album.

Brengt tot een pracht van een album. Ik begrijp nu 'baudelaire' ook omdat het gaat over puur de focus leggen op tekst en ritme. Goed gevonden.

misschien omdat z’n stemgeluid niet om aan te horen is

Wat een geweldig kleurrijke plaat levert Tyler hier af. Veel energie, variatie en zin voor detail. Voelt een beetje collage-achtig aan, maar op een goede manier. Zoals Madvillainy dat bijvoorbeeld ook is.

Sweet / I Thought You Wanted to Dance is echt heerlijk. Hou er echt van wanneer Tyler het over deze boeg gooit.

Niet zo goed als IGOR en Flower Boy, maar nog steeds erg goed. Veel variatie en het voelt echt als een samensmelting van zijn oudere en zijn nieuwere werk.

En Safari, wat een perfecte track is dat

Wilshire is wel de nieuwe Sing About Me.

Wat een geweldig album. Dikke repeat al een week!!

Het meest voorspelbare album dat ik dit jaar heb gehoord. Tyler haalt hier werkelijk alle trucjes van stal die hij op zijn vorige twee langspelers al liet horen, maar dan in aanzienlijk minder boeiende uitvoering. Karige plaat. Grote uitzondering hier is Sweet / I Thought You Wanted to Dance, een heerlijke slow r&b jam.

Dit is niet normaal..... Misschien wel tylers beste. Maar misschien denk ik dat bij elke plaat.

Hoe dan ook knap dat hij, na Igor, deze weg inslaat. En op een briljante wijze. Het is een ode aan rap en tegelijk een meesterwerk in rap...

Ik denk juist dat Wilshire de nieuwe Dylan is. Bob Dylan in een hiphop nummer.

Verhoogd naar 5 sterren. Vind deze nog sterker dan het fantastische Flower Boy en IGOR, met WUSYANAME en WILSHIRE als persoonlijke hoogtepunten op deze plaat. Al met al wel het beste album die ik dit jaar heb gehoord.