Motörhead - Orgasmatron (1986)

Stem verlaagd met een halfje. Ik vind de productie bij nader inzien toch niet zo goed, met name de drums vind ik niet echt goed klinken (zoals Sinner al zei). Ook de gitaarsolo's vind ik hier wat minder (vaak zijn ze OF te kort OF komen ze in bepaalde nummers gewoon niet voor, en sowieso vind ik de gitaarsolo's hierop stukken minder dan op albums als Another Perfect Day en Ace Of Spades). Het album vind ik nog wel een voldoende waard hoor, met name de nummers Deaf Forever en het titelnummer blijven geweldig.

Het maakt toch helemaal geen reet uit dat hij nu niet meer goed uit de verf komt.

Nee, dat heeft hij met zijn band in het verleden al vaak genoeg laten zien.

Met zijn gezondheid vind ik het zelfs een unicum dat hij nog steeds in staat is om op te treden.

Als afterschock hun laatste regeliere album zou zijn zou het een waardig afscheid zijn, maar natuurlijk hoop je op meer.

De muziek van deze band zal nog jaren voortleven, want het is in mijn ogen echt uniek.

They play rock and roll zegt lemmy altijd voor een optreden, maar dan wel verdomd vette en tegen metal aan.

Ik houd van motorhead vooral in deze donkere dagen geeft het mij energie, en het zorgt er zelfs voor dat mijn tijden met het hardlopen nog steeds verbeteren.

Lemmy en motorhead zijn voor mij niet meer te missen, ondanks dat het nu op wat oudere leeftijd wat minder gaat.

Dit is nog een album uit hun glorietijd dat ze wat minder snel speelden, de periode van hun punk blues.

Vanaf 1916 ging duidelijk het tempo meer omhoog, wat ook geen verkeerde periode en zelfs mijn meer favoriete periode van de band is.

Het kolossale, demonisch ogende gevaarte op de hoes van dit album geeft de premisse in principe al weg; deze plaat dendert voort als een nietsontziende stoomlocomotief.

'Orgasmatron' is het antwoord op de vraag die je jezelf kan stellen na het beluisteren van voorganger 'Another Perfect Day': "Kan Motörhead nog melodieuzer, nog catchier, nog swingender klinken?" Ja, zonder twijfel. Elk nummer op dit album brengt de vezels in het lichaam volledig tot leven, doet de energie en adrenaline door je bloedbanen klotsen, nodigt het hoofd uit tot een goedkeurend geknik, bij voorkeur met een halve (of hele) glimlach om de mond.

Of het nu opener 'Deaf Forever', 'Claw', het genadeloze duo 'Built for Speed' / 'Ridin' with the Driver' of titelsong annex afsluiter annex metronoom 'Orgasmatron' is; het klopt gewoon, en het klinkt fantastisch. In 35 en halve minuut laten Lemmy en de zijnen horen wat de essentie van rock 'n roll is, met ook wat invloeden uit de blues-, punk- en metalwereld, en vooral; met heel veel soul (niet te verwarren met het muziekgenre).

Motörhead is niet slechts het zoveelste rockbandje, het is een vaandeldrager, bron van inspiratie voor menig beginnend groepje. En hoewel vooral hun beginjaren bepalend waren, en ze vooral bekend zullen blijven om 'Ace of Spades', 'Overkill' en de liederlijke levensstijl van Ian "Lemmy" Kilmister, mogen ook albums als 'Orgasmatron' absoluut niet onder de radar blijven.

4 sterren

Weer een erg tegenstrijdig gevoel heb ik nu bij het schrijven van dit stukje, aan de ene kant is Orgasmatron strek, de nummers kloppen inderdaad exact en het klink niet verkeerd. Het begint voor mijn gevoel de goeie kant op te gaan bij Motörhead, althans de kant hoe ik Motörhead altijd voor me zag: goed, strak en hard. Dat harde heb ik altijd al wel mee gekregen bij de vorige albums, alleen het strakke werk spatte er niet altijd vanaf. En bij Orgasmatron is de productie al vele malen beter dan wat ik wel eens heb gehoord bij Motörhead. Toch blijft aan de andere kant Motörhead voor de rest maar weinig bij me doen, ondanks dat ik ze wat strakker vind klinken, en wat leuker vind worden, vind ik nou niet dat ik omver val van dit album, en dan komt toch weer dat stukje in me los dat ik toch niet de aller grootste fan van deze heren ga worden.

Het album begint erg fijn, 'Deaf Forever' is gewoon weer een goeie plaat en trapt het album leuk af. Ook 'Claw', 'Doctor Rock', 'Built for speed' vond ik erg leuk om naar te luisteren en deze komen zeker vaker voor. De rest van het album deden me niet zoveel als deze nummers, en zeker het titelnummer 'Orgasmatron' vond ik zelf een beetje inkakken en zeker niet zo goed als de meesten het hier vinden , die had ik me anders voorgesteld. Er zitten hier en daar wat leuke riffs en solo's tussen maar daar blijft het ook wel bij, Lemmy schreeuwt weer de longen uit zijn lijf en ook 'Orgasmatron' blijkt bij mij een beetje te verwateren.

Voorlopige tussenstand:
01. Ace of Spades
02. Overkill
03. Another Perfect Day
04. Orgasmatron
05. Bomber
06. Iron Fist
07. Motörhead