menu

The Doobie Brothers - Liberté (2021)

mijn stem
3,28 (9)
9 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Island

  1. Oh Mexico (3:21)
  2. Better Days (3:22)
  3. Don't Ya Mess with Me (3:32)
  4. Cannonball (3:44)
  5. Wherever We Go (4:02)
  6. The American Dream (3:50)
  7. Shine Your Light (3:51)
  8. We Are More Than Love (3:24)
  9. Easy (2:58)
  10. Just Can't Do This Alone (3:18)
  11. Good Thang (3:10)
  12. Amen Old Friend (4:13)
totale tijdsduur: 42:45
zoeken in:
avatar van Poeha
Oh Mexico en Cannonball klinken vertrouwd en erg fijn. Don't Ya Mess with Me doet nog prima mee. Van Better Days ben ik minder gecharmeerd. Maar het is een eerste luisterrondje, dus wie weet.

avatar van bikkel2
Ik dacht dat Micheal McDonald ook weer een full member zou zijn.
Kennelijk niet als ik de hoes bekijk.

avatar van Poles Apart
bikkel2 schreef:
Ik dacht dat Micheal McDonald ook weer een full member zou zijn.
Kennelijk niet als ik de hoes bekijk.

Doet alleen mee tijdens de tour, niet op het album: zie hier.

avatar van bikkel2
Poles Apart schreef:
(quote)

Doet alleen mee tijdens de tour, niet op het album: zie hier.


Duidelijk verhaal. Dank voor de info Poles Apart!

avatar van Minneapolis
bikkel2 schreef:
Ik dacht dat Micheal McDonald ook weer een full member zou zijn.
Kennelijk niet als ik de hoes bekijk.

En dat maakt het voor mij gelijk half zo interessant. Jammer.

avatar van gaucho
Inderdaad jammer, maar 'half zo interessant', zover wil ik niet gaan. Ik word al blij als ik de twee originele leden Patrick Simmons en Tom Johnston op de hoes zie staan. De derde is kennelijk ene John McFee, wiens komst ik gemist heb. Maar ik ben dan ook afgehaakt rond de millenniumwisseling, bij Sibling rivalry, wat ik een erg tegenvallende plaat vond. Eerste single Oh Mexico klinkt vertrouwd, maar ook een beetje tandeloos, zoals op bijv. Brotherhood, wat ook niet zo'n geweldige worp was. Al heeft het dankzij de vocalen van Tom Johnston wel meteen weer een herkenbare Doobies-sound.

Ik hoop dat de andere nummers minstens zo goed zo zijn, maar ben toch een beetje sceptisch. Maar ik ga er wel enkele luisterbeurten aan wagen.

avatar van Zwaagje
3,0
Ik ben eerlijk gezegd niet onder de indruk na één luisterbeurt. Het vorige volwaardige album vind ik sterker. Bij uitkomst van dat album werd ik aangenaam verrast na jaren stilte. Nu had het wel stil mogen blijven eerlijk gezegd.

3,5
World Gone Crazy was destijds, hoe lang geleden ook, sterk. Welkom dan ook. Deze komt dan voor mij onverwacht. Ik houd het allemaal dan ook minder bij dan way back then. Opgegroeid met o.a. dan The Doobies kan deze band bij mij dan ook weinig verkeerd doen. Geen McDonald als full lid, live idd wel, voor mij geen bezwaar. De top, absolute top waren al die platen zonder hem. Ben ik wellicht bevooroordeeld nu?. Ja, kijk, wie niet. Maar deze is meer dan fijn ja. Don't cha mess with me met snerpende solo, de stem nog krachtig van Johnson, kortom yes. Enkel de vinyl liefhebber zal moeten wachten, de release daarvan staat voor begin 2022. Als de lange wachttijden daar tenminste geen roet in gooien ja, wat wel te verwachten ware, gegeven de situatie in platenland, al geruime tijd. Wie dem auch sei, degelijk album, mooie comeback, fris, zelfs op leeftijd en of course wetende dat de tijden van Captain and Me, What were once vices, Stampede, etc never meer terug komen. Kan ook niet. Das war einmal. Njoy deze...

avatar van Jonestown
In de 70's had je de Doobies vóór McDonald en de Doobies met McDonald. Het beste is dat te horen op Takin' It To The Streets: luister track 1 (Wheels of Fortune) en track 2 (Takin' It To The Streets). Alsof er een andere band aan het spelen is. Het was indertijd bijna Doobie-polarisatie. Beide Doobies hadden zo hun eigen favoriete tracks. In elk geval is op dit album geen McDonald te horen en krijgt de muziek weer die roadtrippin' long distance highway sfeer, dat vooral goed te horen is op de eerste drie nummers. En alhoewel de DB anno 2021 niet meer urgent zijn en de zoveelste boomers (of zijn het inmiddels boomers plus?) die nog van geen ophouden weten, is Liberté best wel een OK album geworden. Natuurlijk is het even conservatief als een republikein die zit rond te tuffen in een benzineslurpende V8-pickup, maar is het ook de herkenbaarheid die dit album zo goed beluisterbaar maken. Het Q-Music deel van de natie zal geen boodschap hebben aan Liberté, de luitjes die houden van een potje behoudende, ouderwetse zwik zijn hier aan het goede adres. En nee, Long Train Runnin’, China Grove of Listen To The Music worden niet geëvenaard en komen de nieuwe nummers lang niet in de buurt van deze classics, maar dat was ook de ambitie niet. Liberté is gewoon een degelijk album van een stelletje 70'ers die nog geen zin hebben om te stoppen. En er zijn momenteel massa's slechtere albums op de markt. Prima spul om de donkere dagen goed door te komen.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:08 uur

geplaatst: vandaag om 09:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.