menu

Volbeat - Servant of the Mind (2021)

mijn stem
3,76 (49)
49 stemmen

Denemarken
Rock
Label: Republic

  1. Temple of Ekur (4:19)
  2. Wait a Minute My Girl (2:20)
  3. The Sacred Stones (6:14)
  4. Shotgun Blues (4:27)
  5. The Devil Rages On (5:10)
  6. Say No More (4:40)
  7. Heaven's Descent (4:10)
  8. Dagen Før (4:09)

    met Stine Bramsen

  9. The Passenger (3:37)
  10. Step Into Light (4:56)
  11. Becoming (4:13)
  12. Mindlock (4:48)
  13. Lasse's Birgitta (7:56)
  14. Return to None * (2:36)
  15. Domino * (2:57)
  16. Shotgun Blues * (4:28)

    met Dave Matrise

  17. Dagen Før [Michael Vox Version] * (4:10)
  18. Don't Tread on Me * (3:36)
  19. I Only Wanna Be with You [Live] * (3:17)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 1:00:59 (1:22:03)
zoeken in:
avatar van Mr. B
Shotgun Blues komt eindelijk weer een beetje in de buurt van het vroege werk, lekkere heavy riff!

Nu maar hopen dat Michael zijn woord heeft gehouden.

Michael Poulsen: Volbeat's Upcoming Lp Is 'Definitely The Most Heavy Album That We've Ever Done' - Blabbermouth.net

avatar van JVT
4,0
JVT
Shotgun Blues is heel erg lekker!!!

avatar van repelstefan
4,0
Op Shotgun Blues zijn ze lekker op dreef zeg! 'The Most Heavy album' moet ik nog zien, dan wil ik er minimaal een paar Rebel Monsters tussen hebben staan

Edit: hoor nu pas dat er al 2 tracks eerder vrijgegeven waren.
Dagen For klinkt als een songfestivalnummer. Wait a Minute My Girl is dan nog wel grappig, maar daar hoeven er van mij niet te veel van op te staan.

avatar van JVT
4,0
JVT
Ja idd die 2 al eerder uitgegeven nummers klinken heel anders dan shotgun Blues. Die klinken niet echt heavy en zijn behoorlijk matig. Dan gaan ze hun best nog mogen doen met de andere nummers, die mogen best wel heavy zijn dan.

avatar van joko150
3,0
Niet een groot Volbeat fan, maar die nasty gitaar riffs op Shotgun Blues liggen lekker in het gehoor.

avatar van repelstefan
4,0
Becoming is wat harder weer gelukkig, vrij hard zelfs dat begin voor Volbeat hedendaags.

avatar van Metalhead88
2,0
Ik ben oprecht benieuwd wat er in vredesnaam is gebeurd met Poulsen's stem. Het viel mij 5 jaar geleden al op bij Seal The Deal, maar het lijkt wel alsof ze hem in een cyborg hebben veranderd. Deze band zal mij live nog wel kunnen bekoren bij tijd en wijle, maar op album is het helemaal naar de gatver geproduceerd. En dat is jammer, voor anderzijds puik instrumentenwerk. Mij leiden de vocalen echter te veel af om er van te kunnen genieten.

avatar van Mr. B
Becoming is ook wel lekker, sommige stukken een beetje Slayer leentjebuur (intro en outro) met een typisch Volbeat chorus. Kan nog wel wat worden met dit album!

avatar van legian
3,0
ze leveren weer een fijne plaat af, maar uiteindelijk klinken ze toch weer hetzelfde als de voorgaande platen. Echt vervelend is het niet, maar beklijven doet het ook niet echt. Daarbij moet ik wel zeggen dat de band me in dat opzicht sowieso niet echt bij blijft. Afgezien van de zang dan, maar dat kan ik ook maar beperkt hebben.

avatar van Mr. B
Ben hem toch ook weer aan het proberen en klinkt wel weer lekker moet ik zeggen, nog een paar keer draaien dan stemmen, maar voelt weer als een beetje de oude Volbeat

avatar van Eddie
4,5
Ik heb de eerste platen van Volbeat echt helemaal grijs gedraaid, daarna ben ik ze uit het oog verloren. Ik heb de meetse platen nog wel een keer geluisterd, maar daar bleef het bij. Daar zou met deze best eens verandering in kunnen komen. Hij loopt nu voor het eerst en ik ben wel redelijk enthousiast. Het enige waar ik bang voor ben is dat het me na een half uurtje gaat vervelen.
Wat ik wel altijd grappig vind, ik ken Michael Poulsen nog van Dominus. Ik vind het altijd leuk om te horen wat voor een ontwikkeling hij heeft doorgemaakt.

avatar van dennis87
3,0
10/15 Jaar geleden 1 van mijn favoriete bandjes. Bij de laatse paar albums ( vooral Rewind,replay, rebound wat een draak van een album) een beetje uitgekeken op deze band. Aardig album met een paar lekker stampers. Maar zullen voor mij nooit meer het niveau van hun eerste albums aantikken.

avatar van OzzyLoud
4,0
Na het teleurstellende Rewind-Replay-Rebound beloofde Poulsen (Zanger/gitarist) dat het volgende werk meer beukwerk zou bevatten. Van de 13 tracks zijn er inderdaad 5 die redelijk doorbeuken..... Dat begint al gelijk bij de opener Temple Of Ekur die ook nog lekker melodieus doordendert. Het heerlijke Shotgun Blues kende we al. Say No More en Becoming zijn zowat heuse klassieke metal songs. Tel daarbij het machtige Lasse's Birgitta erbij op en je denkt te maken te hebben met een Topplaat!......Bwhaa... Het grote makke van Volbeat blijkt telkens weer dat de sound hardnekkig eentonig blijft. Want bij track 7 begin ik dan toch af te haken...... Nr 8 Dagen For breekt de sound dan wel enigszins doordat het een stuk melodieuzer en toegankelijker is. Step Into The Light maakt het gelukkig weer wat spannender. En wat zowiezo opvalt is dat verschillende nummers qua compositie het wel gevarieerder maken, bv The sacred Stones, The Passenger en Lasse's Birgitta. Maar de bekende zanglijnen van Poulsen en de strakke gitaar en drum partijen maken de "Volbeat" sound wel op den duur erg eentonig. Dat het ook anders kan bewijzen de 2 korte bonustracks Return To None en Domino. Daar zijn de zanglijnen anders waardoor het voor mij weer leuker wordt.
Al met al is het wel een goede plaat maar door de overduidelijke eentonige Volbeat sound wel iets te lang om het echt boeiend te houden.

avatar van james_cameron
3,5
Geen topper, maar de band doet hier eindelijk wel weer één en ander goed. Sommige tracks zijn nog steeds simplistische niemendalletjes, maar daar tegenover staat een reeks stevige beukers die fijn in het gehoor liggen en beschikken over heerlijk zware riffs. Het heilige vuur is deels hervonden en dat is goed nieuws voor Volbeat-fans. Meer dan de helft van de songs is wat mij betreft de moeite waard; iets dat we niet bepaald van het vorige album konden zeggen.

avatar van 4addcd
3,0
Oei, nu moet ik mijn mening gaan geven zónder iemand tegen een zeer been aan te schoppen. Ik twijfel niet aan de vaardigheden van de band, maar ik raak na een tijdje een beetje uitgeput na de uitbarstingen van energie en euforie. Alsof stevige pre-workout hebben genuttigd al dan niet in combinatie met energy drink. Een beetje too much van alles. Dit is happy metal voor mij met een té hoog adhd gehalte. Bovendien, en dat las ik al eerder, is de stem wat overgeproduceerd wat ook niet helpt. Misschien valt het helemaal verkeerd, maar ik vind het tot op zekere hoogte wat kinderlijk (blij). Knap is het spel en de soms geweldig catchy refreins, maar voor mij niet genoeg om er meerdere keren van te genieten.

avatar van henrie9
4,0
Met hun achtste, 'Servant Of The Mind', zo net in de staart van 2021, blijkt ook het Deense Volbeat sterk en plezierig bezig te zijn geweest met een eigenste lockdownalbum. Ja, zeker en vast, Volbeat is alive and kicking terug met z'n gekende catchy mix van bekoorlijke Metallica-riffs en punky rockabilly. Toch maken ze er hier dan ook weer iets voldoende nieuws en op en top spannends van. Als felle en driest beukende duivels drijven stichter/frontman Michael Poulsen en z'n kompanen de melodie en de altijd resonerende rockstem weer alle kanten uit. Met lyrics overigens die doordrenkt zijn van niet alledaagse vertelsels over geesten, duivels en heksen.

De songs vliegen je aangenaam rond de oren, in hun diversiteit lijkt het een veelkleurige sneltrein wel. Openingsnummer, 'Temple Of Ekur', of hoe je zelfs over een oude monumentale Iraakse tempel, zo heilig als de Olympusberg, een even imposant, catchy as hell topnummer maakt.
De zoveelste Volbeat-hit, 'Wait A Minute My Girl', knalt dan fris van de lever, een vroege rock and roller op speed, geïnjecteerd met Springsteen-honky-tonk en -sax. Een en al catchy  tempowisselingen en modulaties. Applaus. Met 'The Sacred Stones' dan weer, pittig topnummer, sloom openend met een zware M-riff, schiet je met 'the spirit of evil' headbangend onbestemde Black Sabbath-duisternis in.

Ook de melodieuze thrasher 'Shotgun Blues', drijvend op industrieel opzwepende repetitiviteit, is top. Het zwaarste metalgeweld van het album tot nu hier, compleet, met zelfs een zeldzame grunt.
Ook 'The Devil Rages On' is weer topklasse. De reverbgitaar neemt je regelrecht op sleeptouw in een vreemde, donkere rock and roller vol heerlijke tempowisselingen en met Poulsen als duivelse Elvis van dienst. Volgt 'Say No More', de zoveelste lekkere up-tempo Metallica à la Volbeat..

'Heaven's Descent' dan, met zijn catchy hooks, klettert in het rond als hijgende Sex Pistols. 'Dagen Før', hoogst aanstekelijke 'ABBA-popsingle', featuring Stine Bramsen in fraai duet met Poulsen, alles overgoten met Volbeat-metalsaus. 'The Passenger,' Volbeat in 't metaljasje van Mötörhead, middenin de gitaren prominent voluit en op 't einde nog die vurige solo om het af te leren.

'Step Into Light', weer die psychedelisch naar een hoogtepunt voorthossende reverbgitaar, schitterend rockabilly-riffend als The Shadows goes metal en andermaal die verrassende sax en honkytonktoetsen in de background. Alle stukjes passen perfect!
'Becoming' is een vernuftig opgebouwde M-topsong met andermaal loodzwaar pompend metaalgeweld, nu eens klagend slepend dan weer flitsend vurende metaalnoten. 'Mindlock', nog zo'n volmaakte heavy metalsong, met memorabele riff incluis.
Alsluiten met een nog een hoogtepunt. 'Lasse's Birgitta', goed lekker opzwepende heksensong, klepper van zomaar acht minuten. Wordt plechtig met klokken en extreme nattigheid uitgeluid.

Volbeat zit met zijn dwingende groove al lang heel vooraan in de mainstream van de heavy metal en verzamelde er al wat blinkt aan goud en platina. Het heeft, vooral met zijn unieke flexibele zangstem, een uit de duizend herkenbare sound, maar het levert hier desondanks weer een creatief, hoogst gedreven, zeg maar keigoed album af. Volbeat's melodieuze wilde metal voert hier dan wel pienter terug naar al wat het voorheen al goed deed, evenwel zonder het te reproduceren. Die mannen beheersen bovendien hun excentrieke cross-overmomenten als geen ander. In tegenstelling tot de plaathoes zal hier dus niemand gezichtsverlies lijden. Integendeel, dit is zonder meer een solide album, het staat als een huis.

4,0
Wederom een lekkere plaat. Volbeat is altijd van constante kwaliteit. De ene keer iets harder en dan weer iets softer. Op deze plaat enkele lekkere harde songs en enkele verrassingen zoals 'step into light''.
Alleen het 'Wait a minute my girl' is een zeer matig nummer.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:18 uur

geplaatst: vandaag om 06:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.