Amy Macdonald - This Is the Life (2007)

Toch maar een halfje erbij en daardoor een krappe 4.0. This is the Life en Let's Start a Band zijn heerlijke catchy popnummers en behorend tot het beste wat pop heeft geboden de laatste jaren in mijn ogen (oren), en veel van de andere nummers luister ik ook nog graag. Ze blijven toch wel hangen en het is niet zo dat ik ze wil overslaan. Het totaalplaatje geeft ook een bepaalde sfeer die me wel bevalt.
Vind Amy trouwens live aanmerkelijk beter klinken dan op CD. Ze klinkt echt gewoon heel anders eigenlijk, bizar gewoon. Te gladjes geproduceerd of zo.

Ik ben echt zwaar verslaafd aan Mr. Rock & Roll geworden, voor mij klinkt dat haast als het meest perfecte popnummer ooit. Ooit zeg ik? Ja, ooit

Ofschoon je een beetje overdrijft kan ik me er helemaal in vinden en kan ik echt geen dag meer doorkomen zonder dat nummer te hebben gehoord. Echt geweldig gewoon!

Naar mijn mening kan zij er nog wel wat meer uithalen, ik kreeg het idee dat over het algemeen de nummers een beetje op elkaar lijken, maar wat een heerlijk album. Voorlopig houd ik mijn stem op 4*.

This is the Life is heel mooi nummer. lekker uptempo, pakkend melodietje, klinkt stoer met haar schotse accentje.
Voor de rest is het allemaal niet slecht, maar ook niet vreselijk goed. Iemand anders zei het ook al: het lijkt op het eind alsof je sommige nummers al eerder hebt gehoord op dezelfde plaat.
Een bijzondere zangeres is Amy nou ook niet. Weinig stembereik zo te horen en ook zo'n beetje alles even hard gezongen.
Tja, die tweede plaat ken ik nog niet. Benieuwd of ze zich daar verder ontwikkelt. Potentie heeft ze wel.

Nog een paar leuke nummers op de Bonus CD trouwens. De akoestische versie van This is the Life is een mooie. Dat nummer met Shane mc Gowen is me te.......tja te wat?

Te veel Pogues, te weinig Amy?

Hmmm...te veel gezellig samen bleerren met z'n allen, zo iets. Is dat typisch Pogues?

Wat ik van de Pogues ken is het wel gezellig met z'n allen wat traantjes weg zingen, ja.

intussen vind ik de bonus-cd mooier dan de officiële. De akoestische versie van This is the life, This much is true en Rockbottom bevallen me goed. De live-uitvoeringen zijnn heel aardig. Ook die van Footballer's Wife. Over wie zou dat trouwens gaan?

Dat heb ik met The Footballer's Wife. Geweldige tekst ook.

Ik meer met This is the Life. Er zijn weinig nummers die zo'n opbeurend effect op me hebben.
Mr Rock and Roll is ook heel aardig, net als let's start e band.
Na dat nummer zakt het album een beetje in. Eeen paar nummers lijken te veel op de eerste.
A Footballer's Wife is wel weer een mooie afsluiting.

This Is The Life heeft ook een meer opbeurend effect op mij. Maar de tekst van FW. Het gaat misschien wat ver, maar ik zie dit lied als een aanklacht tegen de vervlakking van vele media en mensen. Al die Paris Hilton figuren krijgen nog aandacht ook. Voor mij één van de sterkste teksten van de laatste jaren.

Toch een hele punt eraf..
Dit album is absoluut geen blijvertje voor mij..
De songs zijn behoorlijk eentonig en haar stemgeluid begint ook te irriteren..
Ook met haar nieuwe songs weet ze me niet echt te boeien, dat staat los hiervan natuurlijk,
maar toch had ik gehoopt op wat meer.

Ben ik het wel mee eens, de eerste 2 nummers volg ik nog, daarna word het inderdaad eentonig en zijn het simpele popliedjes, niet vervelend, maar gewoon niet erg interessant of opvallend.

Dan heb je het niet vaak genoeg geluisterd naar mijn mening. De nummers na 1 en 2 zijn anders en wat ingewikkelder om te luisteren, daarom lijkt het alsof de nummers op elkaar lijken maar als je het vaker gaat luisteren zul je de nummers wel positief waarderen en van elkaar onderscheiden. Ook heb je dat met nummers 1 en 2 niet omdat je die heel vaak op de radio hebt gehoord. Die heb je dan zovaak gehoord dat je ze onderscheid en je kent ze inmiddels goed. Lets start a band is zon goed voorbeeld. Bij mij viel hij eerst ook niet op maar na 4 (of zelfs 5 keer) goed luisteren, vond ik het et beste nummer van het album. Ook omdat met de 'bekende' nummers me wat gingen vervelen.

Let's start a band is inderdaad een erg goed voorbeeld. Goed nummer, maar is gewoon de langzame versie van This Is the Life. Erg duidelijk hoorbaar zelfs. Exact dezelfde instrumentatie, alleen wat langzamer. De kritiek op dit album was toch wel dat alles heel erg op elkaar lijkt. Ik heb in die vier jaar dat dit album uit is nog geen review gelezen waar dat niet naar voren kwam. Elke keer als ik dit album opzet heb ik het gevoel dat ik naar een nummer van veertig minuten luister.

Ik heb dit album onderhand een stuk of 10x beluisterd en ik word er gewoon niet echt warm van, alhoewel ik het wel lekker vind als achtergrond muziek. Ik luister geen radio, kijk geen tv, maar ik kende alleen This Is The Life en Mr Rock N Roll maakte meteen een goede indruk.

Hoewel er wel enige variatie in zit hoor. Footballer's Wife in bijvoorbeeld anders. Maar die twee die jij noemt lijken inderdaad heel veel op elkaar. Misschien klinkt Amy's stem ook wel een beetje eentonig. Een stem die je na een paar songs wel gehoord hebt.

Footballer's Wife is inderdaad een uitzondering. Maar vooral t/m het nummer Let's Start a Band lijken de nummers ontzettend veel op elkaar. Ik vind het best een fijn album, maar niet echt hoogstaand te noemen. Met heel veel nummers op dit album kun je zo This Is the Life instarten, maar misschien was het wel als conceptalbum bedoeld.

Goed debuut, waarvan ze het niveau en succes waarschijnlijk niet meer gaat overtreffen.

Mr Rock & Roll, This is the Life en Run zijn goede keuzes geweest om als single uit te brengen, zeer catchy!

Van de andere nummers ben ik toch wel het meest gecharmeerd van A Wish for Something More en natuurlijk Let's Start a Band!

Die laatste heeft zo'n geweldige opbouw en ze gebruikt hier een prachtige beeldspraak voor de liefde.

Laatst weer eens opgezet en dit blijft mooi. De classics staan op het begin, maar daarna blijft het mooi. Vooral Let's Start A Band, wat een nummer is dat, geweldig instrumentgebruik, achtergrondzang en een mooie climax. Het hoogtepunt van dit album. Daarnaast zijn er geen dieptepunten en Footballer's Wife is een prachtige afsluiter.

4*

Prettige sound en leuke nummers, maar de eentonigheid van het album als geheel gaat me na een tijdje toch tegenstaan. Op dit moment vind ik af en toe een nummer op de shuffle tegenkomen de prettigste manier om dit album te luisteren.

Nooit opgemerkt dat een cover van Mr. Brightside van The Killers een bonustrack was op dit album.

Wie This is the Life en Mr. Rock & Roll gemist heeft, heeft onder een steen geleefd. Toen ik dit laatste nummer weer eens hoorde, werd ik weer net zo verliefd op het nummer als destijds. Vrolijke aanstekelijke pop met een traditioneel folkrandje.

De kwaliteit van de eerste twee nummers wordt meerdere malen gehaald in de latere nummers en het album is afgelopen, voordat de eetonigheid (eerlijk is eerlijk) z'n tol eist. Vooral Let's Start a Band is een prachtig nummer.

Vandaag weer eens This is the Life geluisterd. Wat een prachtig nummer Zeker een van de beste nummers van 2009 (of misschien wel de beste!).

Blijft goed, na alweer zes jaar! Ik verhoog naar vier sterren.

Wat mij betreft mag je het zelfs de leukste 'echt grote' hit van de voorbije 15 jaar noemen.

Ondergewaardeerd wat mij betreft, heb haar in een Glascow zien optreden voor en na het succes van dit album en ze is authentiek en oprecht gebleven en weet een zaal in te pakken, te doen smelten. Speciale aandacht ook voor The road to home/Caledonia op de bonustrack-cd, beetje sentimenteel misschien, maar wel erg lekker

”This Is the Life” vind ik een warm singer/songwriter album. Amy MacDonald heeft een karakteristieke stem die ook nog eens erg goed klinkt. Daarnaast komt ze erg charmant en sympathiek over. Dit zegt uiteraard niets over de muziek, maar beïnvloedt wel mijn luisterervaring. Al snel is me duidelijk dat ze die charmes niet nodig heeft om me te overtuigen. De liedjes op ”This Is the Life” spreken voor zich. Ze liggen prettig in het gehoor, de arrangementen zijn mooi en treffend eenvoudig, en de teksten zijn begrijpelijk en herkenbaar. De eerlijkheid gebiedt me ook te zeggen dat alles wel redelijk braaf is en weinig elementen van echte spanning bevat. Na verloop van is de urgentie van ”This Is the Life” voor mij wel verdwenen. Dit laat onverlet dat het een prima album is, dat ik zo nu en dan nog eens opzet.