Sepultura - Beneath the Remains (1989)

Iemand hier op mm zei al eens tegen me: ; 'je hebt nog heel wat in te halen en te genieten.' Nou: JA! Jummie

Walking these dirty streets
With hate in my mind
Feeling the scorn of the world
I won't follow your rules

Klassieker, ook hier tot minimal remains kapot gedraaid indertijd. Tuurlijk, hier en daar kan je wel overbekende metal elementen terughoren, maar dit is wel heel erg lekker en bruut met toch flink wat afwisseling en melodie, én vaak geven ze er nog een eigen(wijze) draai aan (bv. het einde van 'Stronger Than Hate'). Zó geweldig als indertijd vind ik deze dan niet (dikke 10), maar afgerond kom ik wel bij de volle mep uit (krappe 10).

Iemand de remaster geluisterd?

Welke? Er zijn er inmiddels diverse volgens mij.

En die zijn allemaal nergens voor nodig. Het origineel klinkt zo fris als een hoentje.

Ik heb een remaster cd met daarop 3 bonustracks. Die klinkt toch echt wel lekkerder dan het origineel moet ik toegeven. En het origineel klinkt inderdaad ook al prima! Maar die remaster knalt nét even wat lekkerder uit de speakers. Maar ja, dat is mijn beleving.

Geweldige plaat blijft dit. Toevallig deze vandaag weer eens gedraaid, na lange tijd. Vroeger deze grijs gedraaid. En plaat uit de tijd dat sepultura nog echt sepultura was. Beneath the remains en inner self zijn geweldige openers van het album, en je zit gelijk in de stemming. Elk nummer ramt en beukt heerlijk door je speakers, en halen en uitstekend niveau. Voor mij en echte metal classic.

Het eerste goed geproduceerde album van Sepultura. Ten opzichte van Schizophrenia steken de nummers ook weer eens stuk beter in elkaar, al blijft het soms een beetje een riff salad. Max' stem klinkt wat scheller en agressiever op dit album en daarmee een stuk beter dan op het voorgaande werk. Heel kant A is een klassieker te noemen en ook Lobotomy en Slaves Of Pain zijn sterk.

Dat het niet allemaal goud is dat blink laten nummers als Hungry en Sarcastic Existence horen. Naar mijn mening zijn deze nummer wel erg matig.

Ik ben juist gek op Sarcastic Existence. Een overweldigende energie die zo uit de verte op je af komt stormen.

Deze Sepultura klapt eindelijk erop na de 2 vorige die voor mij gewoon te underground waren qua sound.

1. Beneath the Remains
2. Schizophrenia
3. Morbid Visions

Met Beneath the Remains wisten de heren een interessante stap te zetten in hun muzikale ontwikkeling. Wat meer ruimte voor transities, veel riff werk, dubbele bass-drum stukken maar zelfs hier en daar wat voorzichtige aanzetjes tot ''groove''. Een element dat de heren op Arise en Chaos A.D. verder zouden gaan uitwerken.
Desalniettemin grijpt Beneath the Remains mij niet bij de spreekwoordelijke lurven. Bij de meeste songs is het nog steeds vol gas beuken en dat levert enkele fraaie momenten op. In die zin nog een conventionele thrash benadering waar niks mis mee is. Helaas bij vlagen ook een nogal vermoeiende zit waar ik bij de opvolger totaal geen last van heb.
Hoewel Arise niet eens zoveel afwijkt van zijn voorganger vind ik die plaat net wat doordachter en rijper. De vele positieve kritieken inzake Beneath the Remains begrijp ik echter wel degelijk.