menu

Eddie Vedder - Earthling (2022)

mijn stem
3,54 (122)
122 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Republic

  1. Invincible (4:46)
  2. Power of Right (3:33)
  3. Long Way (4:45)
  4. Brother the Cloud (4:22)
  5. Fallout Today (3:20)
  6. The Dark (3:56)
  7. The Haves (5:07)
  8. Good and Evil (2:41)
  9. Rose of Jericho (2:25)
  10. Try (2:51)
  11. Picture (3:59)
  12. Mrs. Mills (4:04)
  13. On My Way (2:08)
totale tijdsduur: 47:57
zoeken in:
avatar van Cor
Cor
Tja, Eddie Vedder. Een die-hard fan van Pearl Jam ben ik ook nooit geweest, ook al hebben ze zeer mooie momenten aan de rockmuziek toegevoegd. Dit album is vooral een allegaartje aan stijlen en invloeden en daardoor een beetje rommelig: punkrock, Tom Petty, Peter Gabriel (openingstrack), Beatles, het komt allemaal langs in een vreemd gesorteerde package. Maar doet me toch ook wel weer glimlachen. Stevie Wonder die uptempo mondharmonica blaast in zo’n punkrockertje en zelfs de door velen als draak gehoorde samenwerking met Sir Elton vind ik vermakelijk. Luistert makkelijk weg allemaal en is wel met plezier gemaakt. Kleine 3,5***

avatar van henrie9
4,0
Zanger-gitarist Eddie Vedder spoedt zich al decennia lang, tour op tour, in sneltreinvaart de aardbol rond met z'n immer nog oversuccesvolle Pearl Jam. Waar ie eerst evenwel, in al de hectiek, vaak niet het flauwste idee had waar naartoe z'n expres heenraasde, weet hij als 57-jarige intussen wel hoe bij wijlen wat stoom af te laten en ook waar dan eens de afslag in de luwte te nemen. Dit ook nu weer, met z'n derde persoonlijke project 'Earthling'.

Op 'Earthling' trekt hij solo wel alle registers open met gelegenheidsband 'The Earthlings', met o.m. Glen Hansard en Josh Klinghoffer (Frusciante-vervanger) en Chad Smith, beide van de Peppers. Assistentie deze keer ook van muzieklegendes-alle bijna toevallige studiogasten- als Stevie Wonder, Elton John, Ringo Starr en technische bijstand ook van Andrew Watt, producer achter Justin Bieber en Miley Cyrus. Bieber, Cyrus?! Hell, why not!

De plaat begint behoorlijk in Pearl Jam-grungy-stijl met verschillende best aantrekkelijke solonummers. Het prima bombastische 'Invincible', bijna Bono-pleidooi, hier voor het belang van elk individu en voor empathie tussen de 'earthlings' onderling. Volgen ook de intussen succesvolle singles. Rustige poprocker 'Long Way', typische Pear Jam-rockballad 'Brother the Cloud' en het ingetogener, pianogedreven 'The Haves'. In het 'Brother the Cloud', betekenisvol openend met 'I had a brother...', weidt hij uit over dood en universele gevoelens van droefheid en frustratie en hoe dit alles in balans te houden. De zelfmoord van een goede vriend - heel vermoedelijk Chris Cornell van Soundgarden - en Vedder's pijn daarbij. Waarom heb ik niks gemerkt? Waarom is hij niet langsgekomen? Zijn vragen, nu voorgoed zonder antwoorden.
In 'Fallout Today', geschreven vanuit vrouwelijk perspectief, spreekt hij zich dan weer uit over vrouwenzaken en abortus en, wat dat betreft, het feit dat blijkbaar tegenwoordig 'the times they are a-changing backwards'.

Pas in het einddeel doen - niet onopgemerkt - ook de gasten hun aardige duit in het zakje. In 'Try', gedenkwaardige Stevie Wonder, die zichzelf zoals steeds met z'n harmonica volledig weet te verdampen in de muziek. Vervolgens komt in 'Picture' met vocals en piano ook Elton John sterk voor de dag en in het fraai beatleleske 'Mrs. Mills' beroert Ringo Starr even nederig als altijd de drums.

In het geheel aparte 'On My Way' duikt plots dan ook de 'gaststem' van Vedder's biologische vader op. Pearl Jam's allergrootste knaller 'Alive' was ooit al aan hem opgedragen. Zoon Vedder leerde de man pas postuum kennen, samen met de vaststelling welke fantastische voice ook hij als muzikant had. Collage van enkele van zijn songs werd door Watt vakkundig in de afsluiter van 'Earthling' verwerkt. Pure persoonlijke ontroering wanneer beider stemmen, van vader en zoon, zich hier op dit 'On My Way' finaal dan toch eenmaal weten te versmelten.

Ook op de solo-zijweg maakt machinist Eddie Vedder dus weer zeer goede sier met een hoogst geslaagd 'Earthling'. Maar nu dan toch wel, na de hel van de lockdown, met volle focus de Pearl Jam-locomotief weer via de hoofdbaan op dreef krijgen, richting fantastische festivalzomer. Next stops Pearl Jam Pinkpop-Werchter!

avatar van Juul1998B
5,0
wat blijft the haves toch een prachtig nummer, sws in mijn top 20 aller tijden

3,0
Voorop gesteld dat ik Vedder liever hoor met pearl Jam vind ik op Earthling met name zijn meer relaxte tracks fijn. Pas dan hoor ik wat een briljante rockstem hij bezit. Dan hoort hij in het rijtje Mercury, Plant.....

avatar van Silky & Smooth
3,5
Eigenlijk staat dit album best wel vol sterke nummers. De muziek klinkt tijdloos en Eddie Vedder bewijst dat hij veel genres beheerst. Het voelt jammer genoeg ook aan als een soort bewijs dat hij dit kan. Het is niet echt een geheel; de harde nummers staan loodrecht op de rustigere nummers. Allemaal goed uitgevoerd, maar als album doet het mij niet bijzonder veel.

avatar van Tav74
4,0
Ik zie nu dat ik deze nog nooit een score toegekend heb. 4 sterren voor mij. Geen tijdloze klassieker, maar wel een lekker veelzijdig album met mooie gastrollen. En een album waar de liefde voor de stijlen die Vedder beïnvloed hebben wel van af straalt.
Hoogtepunt voor mij is het gastoptreden van Stevie Wonder op het Try, geweldig idee om hem een up tempo 'punkrock nummer' in te laten inspelen. Long way klinkt overigens als hommage aan Tom Petty.

3,5
Dim
Over het algemeen wel lekker; als het iets minder rockig en meer "ballade-achtig" wordt hoor je wat meer dat Vedder geen perfecte zanger is (wat voor mij ook niet hoeft, maar bij het stevigere werk past zijn stem zoveel malen beter).

avatar van MarkS73
4,0
Dit album is wel gegroeid de afgelopen weken. Ik vond het in eerste instantie helemaal niets maar na twee weken het album beluisterd te hebben op de fiets naar mijn werk blijkt het best een lekkere plaat te zijn. Zelfs het duet met Elton John is best leuk. Mrs. Mills, Brother The Cloud, The Haves, het klinkt allemaal erg fijn. Pluspuntje ook voor Try met Stevie Wonder op mondharmonica. Invincible is eigenlijk het enige nummer dat mij niets doet, een vervelende opener waardoor is aanvankelijk eigenlijk moeilijk in het album kwam de eerste luisterbeurten. Blij dat ik het album toch nog een kans heb gegegeven.

avatar van konijnmuziek
3,0
Vermakelijk album. Houdt mijn aandacht overal vast, maar excelleert vrijwel nergens.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:22 uur

geplaatst: vandaag om 09:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.