Shearwater - The Great Awakening (2022)

O, wat is Xenarthran prachtig!

Wat een geweldig nummer.

Waarom loopt het helemaal niet storm?

Hij is nog niet uit...wat moet ik er dan van vinden?

Haha wist ik veel.

Hoorde nieuwe single zojuist voorbijkomen. Klinkt lekker, Elbow sound van vroeger is niet ver weg..
Krijgt de aandacht vanaf 10 juni!

Eerste beluistering bevalt prima.

Aardige Mark Hollis vibes

Na nieuwe albums van Beach house, Arcade Fire, Midlake en The Smile, is dit ook weer een parel. Prachtige sfeervolle, duistere muziek in de trant van Talk Talk.

Opener klinkt in het begin idd erg als Mark Hollis...fraai.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Shearwater - The Great Awakening - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Shearwater - The Great Awakening
Shearwater leek de afgelopen jaren wat van de radar, maar keert deze week terug met het werkelijk prachtige The Great Awakening, dat een betoverend mooi en zeer sfeervol geluid laat horen

Shearwater bracht de afgelopen zes jaar geen regulier album uit, maar keert deze week terug met het fraaie The Great Awakening. Het is een sfeervol album dat opvalt door prachtige klankentapijten en een uit vele lage bestaande productie. Shearwater doet op haar nieuwe album af en toe wel wat denken aan Talk Talk in haar meer experimentele dagen en dat is zeker geen straf. De songs van de band uit Austin, Texas, kiezen op het nieuwe album nooit voor de makkelijkste weg en dat doet ook de zang van voorman Jonathan Meiburg niet, maar desondanks imponeert het album vrijwel onmiddellijk, waarna de luistertrip van The Great Awakening alleen maar fascinerender wordt.

De Amerikaanse band Shearwater maakte tussen 2001 en 2016 negen uitstekende albums, waarvan het in 2008 uitgebrachte Rook mijn favoriete album is. Shearwater begon ooit met de samenwerking tussen de Amerikaanse muzikanten Will Sheff van de band Okkervil River en Jonathan Meiburg van de band Kingfisher. Okkervil River, waarvan Jonathan Meiburg ook deel ging uitmaken, en Shearwater bestonden lange tijd naast elkaar en zijn samen goed voor een flinke stapel prachtige albums.

Sinds 2016 was het op het eerste gezicht stil rond Shearwater (en ook van Okkervil River hebben we al een jaar of vier niets meer gehoord). Jonathan Meiburg heeft sinds 2016 echter zeker niet stil gezeten. Tijdens een Shearwater tour raakte hij zo onder de indruk van support act Cross Record, dat hij Emily Cross en Dan Duszynski, de twee leden van deze band, uitnodigde om samen een band te formeren. Het leverde tot dusver twee uitstekende albums van de band Loma op.

Shearwater voerde hiernaast de Berlijn trilogie van Bowie live uit (de registratie is uitsluitend te verkrijgen via een prijzige bandcamp download), luisterde de coronapandemie op met een aantal instrumentale albums met quarantaine muziek en Jonathan Meiburg schreef bovendien een veelgeprezen boek. En nu is er dus een nieuw album, The Great Awakening.

Van de terugkeer van Shearwater had ik overigens geen hele hoge verwachtingen. Het in 2016 verschenen Jet Plane And Oxbow beviel me echt een stuk minder dan de andere albums van de band uit Austin, Texas. Shearwater koos op het politiek getinte album voor wat steviger en hier en daar 80s pop georiënteerd geluid. Jet Plane And Oxbow had, zeker in de wat meer ingetogen en sfeervolle songs, zijn momenten, maar over het algemeen genomen was mijn oordeel niet heel positief.

The Great Awakening klinkt gelukkig heel anders dan zijn voorganger. Het is een behoorlijk ingetogen en zeer sfeervol album geworden, dat veel meer dan zijn voorganger het experiment zoekt en veelvuldig buiten de lijntjes van de standaard popsong kleurt. In de eerste recensies van het album wordt het nieuwe album van Shearwater met Talk Talk vergeleken en dat begrijp ik wel. The Great Awakening is met een beetje fantasie te typeren als Shearwater’s Spirit Of Eden en dat moet de Amerikaanse band zien als een groot compliment.

Shearwater kiest op haar nieuwe album vooral voor sfeervolle en vaak atmosferische klanken, die fraai kleuren bij de bijzondere stem van Jonathan Meiburg, die altijd wat plechtig over komt, maar me dit keer totaal niet in de weg zit. De instrumentatie op het album is ruimtelijk en open en is over het algemeen genomen zeer subtiel, al zijn een uitbarsting of aanzwellende strijkers nooit ver weg.

Shearwater zoekt op haar nieuwe album meer het experiment dan op haar vorige album, maar The Great Awakening is zeker geen ontoegankelijk album. Integendeel. Ik moest in het verleden altijd even wennen aan nieuwe muziek van de Amerikaanse band, maar het prachtig ingekleurde The Great Awakening wist me onmiddellijk te betoveren.

Het is bovendien een album waarop heel veel te ontdekken valt, want wat is er veel moois verstopt in de rijke instrumentatie, in de prachtige productie (van de band en Loma’s Dan Duszynski) en in de bijzondere songs. Hoewel het de afgelopen jaren niet zo stil was rond Shearwater als het leek, durf ik het ook nog eens bijna een uur durende The Great Awakening best een glorieuze comeback te noemen. Prachtalbum. Erwin Zijleman

En mag ik iedereen die geniet van de fraaie Talk Talk/Hollis invloeden op dit album wijzen op dit recent verschenen album van een aantal muzikanten dat destijds meewerkte aan de twee laatste TT- albums:

Held by Trees - Solace (2022)

PS: het duo 'Aqaba' / 'There Goes The Sun' is echt schitterend!

Opgepikt via Tidal, ingefluisterd door een aantal muziekverwanten, begint dit album zich toch wel te nestelen en ik vrees dat een vinylistische aanschaf een noodzaak zal worden

Het vinyl is denk ik fraai, en ik dacht gatefold ... en heel prijzig (€40).

Fraaie muziek, maar met de zanger heb ik wel wat moeite (is toch geen Mark Hollis hoor).

Als Meiburg ingetogen zingt lijkt het in de verte wel wat op Hollis, vind ik. Op hoger volume wordt het wat proggy. Beetje als (de oude) Fish. Komt door het ietwat plechtstatige van zijn voordracht. Spreekt mij ook minder aan. Gelukkig zingt hij op dit album voornamelijk "klein".

Prachtig album dat de luisteraar meeneemt op een muzikale reis vol verrassingen. Er zit zelfs een moment in dat de muzikale equivalent is van de vlinderslag die een orkaan veroorzaakt op een ander continent. The Great Awakening is geen makkelijk album, maar wel een die de luisteraar iedere sessie weer beloont. Er valt gewoon heel veel te genieten, ondergaan en ontdekken.

Ik waardeer het album op dit moment goed, maar het verleden wijst uit dat dit nooit beklijft tussen mij en Shearwater. De tijd zal het leren voor dit nieuwste album.

Shit, hoe goed zijn die nummers waarvan video bij staat in de tracklist. Verbluffend goed zeg..

Ik kende Shearwater nauwelijks, maar ben wel fan van Loma! Dan is de stap klein.

Eerste, tweede en derde indruk Prachtalbum, vierde en vijfde indruk: is dit nu meer een Shearbrug of een Meiwater?

Wellicht is het tijd voor een solo Meiburg waar hij de grenzen van Hollis - Walker uitrekt en de horizon van Blue Water White Death - Blue Water White Death (2010) - MusicMeter.nl nog eens opzoekt?

Na 2016 was Shearwater contractvrij en in diepe armoede geraakt. Op de laatste tournee - oa in het Paard destijds vroeg hij al om financiele ondersteuning om de tour af te maken. Het gevolg was dat hij via Indiegogo een crowdfunding startte in 2019 . Na drie jaar wachten en demos en prereleases onder embargo luisteren , kreeg ik vandaag het bericht dat mijn dubbelelpee in Nederland is aangekomen en ik € 9.90 voor invoerrechten mag dokken.
Zeer benieuwd naar het fysiek produkt!

Ergens rond 2010 raakte ik verknocht aan Rooks. Het is een album dat ik niet wekelijks draai, maar wel een paar keer per jaar, en iedere keer lijkt deze beter te worden. Sindsdien heb ik met name van Animal Joy nog genoten, maar de meeste van hun albums heb ik daarna hooguit nog rond de release gehoord en daarna niet meer. Toch heb ik altijd veel waardering gehad voor hun drang om net even wat anders te klinken.

En ook dit album klinkt typisch als Shearwater, maar ook weer in niets als alles wat ze hiervoor maakten. De vergelijking met Talk Talk wordt hier zelfs gemaakt. Nu gaat mij dat wat ver, maar in de vergaarbak 'verstillend mooie muziek' denk ik dat je beide artiesten wel kunt vinden.

De tijd zal leren of deze wel een blijvertje wordt.

Ik vond het vorige album heel goed, maar ook een of andere reden kan ik niets meer met die melige hoge stem.

Het is niet vernieuwend maar wel fijn om te horen.
Een nummer als Laguna Seca lijkt bijna genant veel wat Scott op Tilt deed, echoes van Mark Hollis en David Sylvian zijn niet ver weg. Exit North (logisch natuurlijk met de Sylvian invloeden) hoor ik ook.
Vind dit persoonlijker mooier dan de vorige Shearwater platen wat mij betreft teveel in de alt Folk Rock zaten.

Zal m aandachtig gaan luisteren.

Ik leerde Shearwater in 2012 kennen via het nummer Animal Life , wat al snel op repeat stond. Langzaam ben ik ook de vorige albums gaan luisteren, waar ik vooral ben blijven hangen bij de trilogie Palo Santo, Rook en The Golden Archipelago. Het stevigere Animal Joy kon me ook erg bekoren. De twee opvolgers, het coveralbum Fellow Travelers en Jet Plane and Oxbow konden me op de één of andere manier minder bekoren.

Bij dit nieuwe album twijfel ik. De verstilde pracht is weer volop aanwezig, bijzondere achtergrond zangers in de vorm van apen en vogels ook, maar het boeit me allemaal ook net te weinig. Wellicht moet het nog wat groeien. Ik wacht dan nog maar even met een beoordeling.