[quote]
thetinderstick schreef:
Belachelijk dat deze bij de EP's staat (hoe kan ik nou maar 2 favoriete nummers kiezen?), maar dat terzijde..
Van Jeff Buckley is (postuum) al veel uitgebracht. Maar wat is nu echt essentieel voor de 'beginner'?
Uiteraard is dat 'Grace', het enige album dat hij in leven heeft uitgebracht. Dat is ook 'Sketches for My Sweetheart the Drunk', het tweede album dat hij niet heeft af kunnen maken. Ook 'Mystery White Boy' zou ik noemen, waarop je kunt horen hoe Jeff en zijn band live klonken. Maar dat is zeker ook deze prachtige dubbelaar 'Live at Sin-e'.
Misschien hoor je op dit album nog wel het meest de essentie van Jeff Buckley. Je bent alleen met Jeff en zijn Fender Telecaster. In een totaal ongedwongen (cafe setting) sfeer speelt hij ruim twee en een half uur de prachtigste nummers. Het is alsof hij in je huiskamer staat te spelen. De geluidskwaliteit is subliem (mooie reverb op gitaar en stem) en hij maakt een praatje over vanalles en nogwat tussen de nummers door. Na 2,5 uur is hij klaar (bedtijd), maar voor je gevoel had hij zo nog uren door kunnen spelen (overigens zijn er op youtube nog meer covers te vinden die hij in Sin-e speelde) Meer nog dan de nummer an sich is het deze sfeer waardoor dit een essentiële Jeff Buckley plaat is. Het is alsof je een connectie maakt met zijn ziel.
Het gaat hier echt om de covers. Er zijn wel vroege versies te vinden van nummers die later op Grace zouden komen ("Lover, You Should Have Come Over", "Mojo Pin", "Grace", "Eternal Life", "Last Goodbye" en "Hallelujah"), die zijn mooi, maar niet zo goed als de latere studioversies.
Juist de covers laten horen uit welke hoeken Jeff de inspiratie vandaan haalde. Bob Dylan, Nina Simone, Led Zeppelin, Edith Piaff, Van Morrisson of zelfs Nusrat Fateh Ali Khan. Maar als Jeff Buckley hun werk speelt is het onmiskenbaar van Jeff Buckley. Bijna niemand zingt ze met zoveel soul en passie. Soms is het mij net iets teveel improvisatie ("Night Flight", "Dink's Song", "The Way Young Lovers Do"), maar het zij hem vergeven.
Ik vind het niet om de covers gaan, zoals ik eerder op de avond schreef vind ik dit veel beter dan Grace, zo puur de tracks die later op Grace kwamen vind ik bijna allemaal mooier hier, misschien ook omdat ik die 4 nummers die op de originele EP stonden al kende voor Grace.
Grace vind ik te gepolijst, de plaat viel me wat tegen wrs omdat ik deze ep zo mooi vond.
Maar dat is natuurlijk mijn mening.