menu

The Cult - Under the Midnight Sun (2022)

mijn stem
3,47 (44)
44 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Black Hill

  1. Mirror (3:48)
  2. A Cut Inside (3:59)
  3. Vendetta X (3:23)
  4. Give Me Mercy (3:37)
  5. Outer Heaven (4:54)
  6. Knife Through Butterfly Heart (6:04)
  7. Impermanence (4:13)
  8. Under the Midnight Sun (5:04)
totale tijdsduur: 35:02
zoeken in:
avatar van Chameleon Day
4,0
The Roccar schreef:
De rock kant van de band is duidelijk overleden en daarin kunnen ze nogmaals zo goed zijn.


Ik begrijp goed wat je bedoelt. Het vorige album was veel meer van de traditionele rock maar dan á la The Cult. Vond ik toen best een prima album - zou hem weer eens in de herdraai moeten doen. Maar het relatief lage rockgehalte op dit album vind ik op zichzelf juist wel verfrissend. We kennen die rockkant inmiddels wel. En bovendien ben ik van de oude garde, van The (Southern) (Death) Cult tot en met 1986. De rock die met Electric als met een donderslag de overhand kreeg toebedeeld, was voor mij het begin van het pad omlaag - hoewel er zeker nog te genieten viel van het nodige moois (Memphis Hipshake, Wolf Child's Blues, Wild Flower - en het legendarische Pinkpop optreden van 1992). Had voor nu stiekem meer gehoopt op een wending zoals destijds met het titelloze album uit 1994 (m.i. Cult's 'Achtung Baby'). Iets totaal nieuws bijvoorbeeld, wellicht zelfs meer akoestisch met echte strijkers, klein, ingetogen, meer focus op Ian's stem die nog steeds veel karakter heeft.

Meteen na het album speelde The Rain, wat een overgang gelijk, lijkt wel een totaal andere band ..


Maar ja, dat was de hoogtij. Vooral de 12" heb ik grijs gedraaid.

avatar van Rainmachine
2,5
Leuk album maar meer ook niet. De eerste twee nummers werken op mijn skip vinger maar vanaf nummer drie wordt het wel beter. Astbury heeft nog steeds een toffe stem, de riffs van Duffy blijf ik op dit album te cliché vinden. Je vraagt je ook af wat de band met deze plaat neer wil zetten. Het zal geen nieuwe fans trekken en bij de oude fans krijg je bovenstaande discussies. Toch zonde voor een band die er vroeger toch echt toe deed. Een magere 3 sterren kan ik er nog wel aan kwijt maar veel hoger zal het niet worden ben ik bang. Vendetta X is mijn favoriet op dit moment.

0,5
Chameleon Day schreef:
(quote)


Ik begrijp goed wat je bedoelt. Het vorige album was veel meer van de traditionele rock maar dan á la The Cult. Vond ik toen best een prima album - zou hem weer eens in de herdraai moeten doen. Maar het relatief lage rockgehalte op dit album vind ik op zichzelf juist wel verfrissend. We kennen die rockkant inmiddels wel. En bovendien ben ik van de oude garde, van The (Southern) (Death) Cult tot en met 1986. De rock die met Electric als met een donderslag de overhand kreeg toebedeeld, was voor mij het begin van het pad omlaag - hoewel er zeker nog te genieten viel van het nodige moois (Memphis Hipshake, Wolf Child's Blues, Wild Flower - en het legendarische Pinkpop optreden van 1992). Had voor nu stiekem meer gehoopt op een wending zoals destijds met het titelloze album uit 1994 (m.i. Cult's 'Achtung Baby'). Iets totaal nieuws bijvoorbeeld, wellicht zelfs meer akoestisch met echte strijkers, klein, ingetogen, meer focus op Ian's stem die nog steeds veel karakter heeft.

(quote)


Maar ja, dat was de hoogtij. Vooral de 12" heb ik grijs gedraaid.


Ik denk dat dit gewoon een keuze is, hun goed recht, The Cult is echt wel nog steeds in staat om nummers zoals uit de hoogtijdagen te maken als men wil. Als je ook ziet hoeveel potentie er zat in al die demo's in de box waar ik het over had, dan hadden ze nog veel meer goede albums afgeleverd. Nummers als Bite On The Bullet, Down So Long, Yes Man, Wolf Child Blues, Walk My Way, Conquistador, wat een geweldige nummers en allemaal niet officieel gereleased.

avatar van Rainmachine
2,5
Ehhh... Dan heb je het ook wel over nummers die ook al 30-40 jaar oud zijn? Ik heb die box-sets ook staan maar die komen uit een hele andere periode. Ik denk zelf dat ze dat soort nummers niet meer kunnen maken omdat ze een andere mindset hebben en de urgentie ook verdwenen is. Toen waren ze nog jong en ambitieus. The (Southern)(Death) Cult was toen ook nog echt een band en is nu eigenlijk een duo met aanhang. Tismaareenidee...

0,5
Rainmachine schreef:
Ehhh... Dan heb je het ook wel over nummers die ook al 30-40 jaar oud zijn? Ik heb die box-sets ook staan maar die komen uit een hele andere periode. Ik denk zelf dat ze dat soort nummers niet meer kunnen maken omdat ze een andere mindset hebben en de urgentie ook verdwenen is. Toen waren ze nog jong en ambitieus. The (Southern)(Death) Cult was toen ook nog echt een band en is nu eigenlijk een duo met aanhang. Tismaareenidee...


Ja ok is langer geleden maar tot 10 jaar geleden nummers (vorige 2 albums) als Dark Energy en GOAT of album daarvoor met Honey From A Knife of A Pale Horse waren ook meer rocknummers

avatar van Juul1998B
3,0
Eerste luisterbeurt en gelijk mijn laatste denk ik.
Een 0,5 vind ik overdreven maar ik snap wel waarom dit album geen hoog cijfer ( van mij) krijgt. Het klinkt super gedateerd en ieder liedje lijkt een aftakking van een ander nummer.
Slecht is het nergens en ik zeg ook niet dat je commercieel of moet proberen mee te doen met 2022 ofzo.
een hele krappe 3,0
A cut inside is wel een mooi nummertje

avatar van milesdavisjr
3,0
The Cult, een band die mijn interesse nooit zo heeft gewekt. Sonic Temple heb ik altijd wel kunnen waarderen, lekker over the top, bij vlagen gruizig en enkele stevige stampers. Met Love maar ook de andere worpen heb ik nooit zoveel gehad. Ook Under the Midnight Sun kan mij niet zo bekoren. Het is niet slecht maar verassen doen de heren ook niet. Het songmateriaal is degelijk, uiteraard inspiratie puttend uit de jaren 80 maar ook duidelijk een luisterend oor gelegd bij bands als Editors en dergelijke. De stem van Astbury wordt steeds breekbaarder, wat ook niet onlogisch is. De sound klinkt wat afstandelijk maar misstaat niet bij het wat stemmige karakter van deze schijf. Beste song van de plaat; Vendetta X, qua arrangement wat eenvoudiger in vergelijking met de overige nummers, maar met het dwingende ritme en de percussie schieten de heren wel raak. Vreemd genoeg moet ik bij het gitaarwerk van Duffy steeds denken aan een band als The Manic Street Preachers, ook een collectief dat zijn invloeden uit de jaren 80 haalt. De korte speelduur van de plaat is trouwens prima, de songs ademen wat mij betreft net te weinig spanning en variatie om langer te boeien. Een voldoende derhalve.

avatar van Alicia
3,5
Na Love - de enige The Cult plaat die hier als cd nog in de kast staat - heb ik nauwelijks meer een album van deze formatie beluisterd. Wellicht heb ik het een en ander gemist, maar albums als bijvoorbeeld Sonic Temple liggen mij gewoonweg niet en dus heb ik de band al lang geleden uit oog en oor verloren. Uit nieuwsgierigheid opgezet, vind ik deze Under the Midnight Sun eigenlijk helemaal nog niet zo slecht. Het album komt in elk geval beter tot zijn recht tussen de overige parafernalia in die kast. En vind ik - voorlopig - deze nieuwe spruit aan The Cult boom minstens 3,5* of 4* waard.

avatar van pos
3,0
pos
De 2 uitgekomen singles zijn eigenlijk gelijk de betere nummers van dit korte album. Veel modale nummers verder die me niet zo heel veel doen verder.

AOR_Lover
Het album haalt niet het niveau van Love en Sonic Temple maar bivakkeert wel in de subtop van The Cult albums. Vendetta x is inderdaad wel een nummer dat er bovenuit steekt.

avatar van Johnny Marr
2,5
Wat een matige zooi is dit zeg. Het titelnummer is nog het beste/mooiste nummer maar de rest is dodelijk saai.

avatar van Rainmachine
2,5
Deze week wat uitvoeriger beluisterd maar het wordt er helaas niet beter op. Voor mij verreweg het slechtste wat de band tot op heden gemaakt heeft. Wat een slappe ongeïnspireerde meuk is dit en dat voor een band wat genoeg kwaliteit in huis heeft om iets degelijks af te leveren. Vendetta X is eigenlijk het enige leuke nummer, gevolgd door mindere broeders Give Me Mercy en Impermanence. Impermanence is ook het enige nummer waarop ik het gitaarwerk van Duffy de moeite waard vind de rest is cliché werk. De meeste nummers zijn hapklare brokken die iedere dertien in een dozijn band zou kunnen maken. De eerste twee nummers skip ik meteen zodra ik ze hoor, die trek ik sowieso niet. En dan nog de tijdsduur van 38 minuten en dan blijft er niet veel meer over dan mijn eerdere score van 3 sterren bij te stellen naar 2,5. Een magere score voor een mager album.

4,0
Door dit album toch weer geïnteresseerd geraakt in deze band. Wat een geweldig nummer is Give me mercy toch!

Gast
geplaatst: vandaag om 10:27 uur

geplaatst: vandaag om 10:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.