The Smashing Pumpkins - ATUM: Act II (2023)
mijn stem
19 stemmen
3
geplaatst: 30 januari, 17:55 uur
Het blijft apart om dit album als drieluik op de site te zien, maar ook als drie aparte delen. Maar goed....
Het moge duidelijk zijn dat ik Act I erg matig vind en mijn hoop op een beter vervolg was dan ook niet groot. Ik probeer echt om de oude Pumpkins helemaal los te laten en het allemaal neutraal te benaderen, maar ik merk dat het moeilijk is.
Ook nu weer veel synths, koortjes en meer pop. Niet erg als het goed gebeurt, maar zoals verwacht laat ook dit tweede deel uit het drieluik me volledig koud.
De zang van Billy past ook niet lekker bij dit soort nummers vind ik, als cirkelzaag door zijn rocksongs uit de beginjaren werkte veel beter. Avalanche als opener is dus niet aan mij besteed.
Maar dan komt Empires en hoor ik een beetje de sound die we hoorden op Oceania. Dat bevalt me veel beter. Nee, het is geen Gish. Siamese Dream of Mellon Collie, maar ik moet me dan ook wel houden aan mijn eigen afspraak het daarmee niet te vergelijken.
Helaas zakt het met Neophyte weer als een plumpudding in. Dreinerige zang en dito achtergrondzang en ronduit lelijke synths. En wat de zo geweldige Jimmy hier op drums doet? Weinig indrukwekkend allemaal.
Moss bevalt weer beter. het gaat een beetje overal en nergens naartoe, maar die gitaren maken het in elk geval al wat beter te pruimen voor me. Gek dat ik nu al met dit soort middelmatige rockers blij kan zijn.
Maar Billy doet er om, want Night Waves klinkt als een lelijke flipperkast. Het is best een schattig nummer, op Mellon Collie staan ze ook, maar waarom maken ze de sound zo lelijk. Is James hier aanwezig? Jimmy? Mijn hemel ik vraag me echt af waar ze mee bezig zijn als ik dit soort nummers hoor.
Space Age dan maar. Wederom luchtig en ietwat zweverig. Ik heb er niks mee. Ook niet met Every Morning, ook luchtig, maar hier vind ik het wat minder lelijk klinken, ook al is het wederom van dik hout zaagt men elektronische planken. Jammer dat het zo'n saai geval is dat ruim zes minuten duurt.
To the Grays is nogal nietszeggend. Beguiled klinkt dan weer beter (wederom dat Oceania geluid), maar te laat om dit tweede deel (en eerste deel) nog te redden. The Culling is namelijk gewoon weer een lelijk prul.
Springtimes sluit Act II lekker saai af en daarmee kan ik concluderen dat Atum gewoon voor tweederde een gedrocht is. helaas.
Het moge duidelijk zijn dat ik Act I erg matig vind en mijn hoop op een beter vervolg was dan ook niet groot. Ik probeer echt om de oude Pumpkins helemaal los te laten en het allemaal neutraal te benaderen, maar ik merk dat het moeilijk is.
Ook nu weer veel synths, koortjes en meer pop. Niet erg als het goed gebeurt, maar zoals verwacht laat ook dit tweede deel uit het drieluik me volledig koud.
De zang van Billy past ook niet lekker bij dit soort nummers vind ik, als cirkelzaag door zijn rocksongs uit de beginjaren werkte veel beter. Avalanche als opener is dus niet aan mij besteed.
Maar dan komt Empires en hoor ik een beetje de sound die we hoorden op Oceania. Dat bevalt me veel beter. Nee, het is geen Gish. Siamese Dream of Mellon Collie, maar ik moet me dan ook wel houden aan mijn eigen afspraak het daarmee niet te vergelijken.
Helaas zakt het met Neophyte weer als een plumpudding in. Dreinerige zang en dito achtergrondzang en ronduit lelijke synths. En wat de zo geweldige Jimmy hier op drums doet? Weinig indrukwekkend allemaal.
Moss bevalt weer beter. het gaat een beetje overal en nergens naartoe, maar die gitaren maken het in elk geval al wat beter te pruimen voor me. Gek dat ik nu al met dit soort middelmatige rockers blij kan zijn.
Maar Billy doet er om, want Night Waves klinkt als een lelijke flipperkast. Het is best een schattig nummer, op Mellon Collie staan ze ook, maar waarom maken ze de sound zo lelijk. Is James hier aanwezig? Jimmy? Mijn hemel ik vraag me echt af waar ze mee bezig zijn als ik dit soort nummers hoor.
Space Age dan maar. Wederom luchtig en ietwat zweverig. Ik heb er niks mee. Ook niet met Every Morning, ook luchtig, maar hier vind ik het wat minder lelijk klinken, ook al is het wederom van dik hout zaagt men elektronische planken. Jammer dat het zo'n saai geval is dat ruim zes minuten duurt.
To the Grays is nogal nietszeggend. Beguiled klinkt dan weer beter (wederom dat Oceania geluid), maar te laat om dit tweede deel (en eerste deel) nog te redden. The Culling is namelijk gewoon weer een lelijk prul.
Springtimes sluit Act II lekker saai af en daarmee kan ik concluderen dat Atum gewoon voor tweederde een gedrocht is. helaas.
0
geplaatst: 31 januari, 08:06 uur
aERodynamIC schreef:
Het blijft apart om dit album als drieluik op de site te zien, maar ook als drie aparte delen. Maar goed....
Het moge duidelijk zijn dat ik Act I erg matig vind en mijn hoop op een beter vervolg was dan ook niet groot. Ik probeer echt om de oude Pumpkins helemaal los te laten en het allemaal neutraal te benaderen, maar ik merk dat het moeilijk is. .
Het blijft apart om dit album als drieluik op de site te zien, maar ook als drie aparte delen. Maar goed....
Het moge duidelijk zijn dat ik Act I erg matig vind en mijn hoop op een beter vervolg was dan ook niet groot. Ik probeer echt om de oude Pumpkins helemaal los te laten en het allemaal neutraal te benaderen, maar ik merk dat het moeilijk is. .
Hier zelfde gedachten. Sommige mooie dingen gaan soms over. Dat moeten we accepteren.
0
geplaatst: 26 februari, 00:21 uur
Net als Act I een wisselvallige bedoening, met een nogal dubieus zingende Corgan en songmateriaal dat soms acceptabel maar vaak benedenmaats is. Productioneel is het album aan de kale en steriele kant, iets dat de muziek niet bepaald ten goede komt. Met een warmer, meer gelaagd geluid had het songmateriaal wellicht beter tot zijn recht gekomen, maar nu moeten we het helaas doen met dit halfbakken resultaat.
* denotes required fields.
* denotes required fields.