Metallica - 72 Seasons (2023)

Iemand heeft een medley gemaakt met een aantal riffs en melodieën van dit album, maar dan met het gitaargeluid van ...And Justice for All. Niet alles voelt alsof het op dat album zou thuishoren, maar het is toch opvallend wat de productiestijl van een album doet met de 'feel' van de nummers. Ik vraag me hierdoor af of mijn perceptie van dit album gunstiger zou zijn als het geproduceerd was zoals één van de jaren '80-platen (en als James zou klinken zoals toen).

tja ach. Die internetfröbelaartjes. Ik moet er altijd wel meewarig om lachen. Techniek 10, tijd te veel: 10 en tenslotte creativiteit: 0. Wonderbaarlijke balans.

En dan stiekem de riffs ook nog anders/toffer spelen dan hoe ze klinken op dit album he!

Die versies bevallen mij ook wat beter dan de albumversies, leuk om te horen en zien dat de heren er zo'n zin in hebben. You Must Burn komt ook beter tot zijn recht, zeker vanaf die aanstekelijke riff in de tweede helft. Ook de gitaarsolo van Kirk op dit nummer is best lekker. Jammer dat deze passage in zo'n verder middelmatig nummer verstopt zit.

Hoezo, stiekem? Bij het filmpje staat te lezen: "72 Seasons AJFA Medley - Some things same - Some things different - mostly different"

Zo grondig had ik had ik niet bestudeerd, ik kwam niet verder dan de titel. Maar dan is er inderdaad weinig stiekems aan! Toen er een nummer opeens wel heel erg klonk als The Frayed Ends of Sanity kreeg ik argwaan =p

Daar zit zeker wat in. De productie van de 80's over dit album en veel mensen weten niet wat ze horen...

Ik heb 72 Seasons nu al zeker 25x gedraaid...ik vind het geen 5 sterren waard maar het is toch zeker behoorlijk goed. Wat mij betreft het beste Metallica album sinds.......And Justice for All ! - ik zie de reacties al komen.....

En het Black Album dan hoor ik je denken? Daar staan zeker goede nummers op als Enter Sandman, Through the Never en Sad But True, maar ook een aantal vullertjes en over het geheel vind ik het album te gelikt en te gepolijst klinken. Ook de overdreven manier van James met steeds die stoere uithalen ("ouuaahhj") staat me na een paar keer tegen.
Dat laatste geldt ook voor ...Justice...., wat dat betreft is James echt gegroeid als zanger, ik vind hem nu met met meer bezieling en variatie zingen, echt een sterk punt van 72 Seasons.

Ik vind 72 Seasons zelfs ...Justice... evenaren! Daar stonden toch ook wel langgerekte stukken op die ook wat korter hadden gekund. Ik moet zeggen, de solo's van Kirk waren destijds wel beter en het drumwerk van Lars kende wat meer creativiteit met van die gave tegendraadse ritmische trucjes. Maar een nummer als Harvester of Sorrow klinkt wel droogjes en een beetje saai. Ik bedoel maar, zo perfect waren sommige van die oude albums nou ook weer niet, tenminste dat is mijn mening.

Al met al vind ik 72 Seasons een gaaf album, met een prettige sound en met veel sterke momenten waarvan de zanglijnen maar in mijn kop blijven hangen. En James kan het live ook waarmaken, dat hoorden we onlangs wel in de Arena! Sowieso vind ik het fascinerend hoe iemand op z'n zestigste na zoveel jaren alcoholverslaving het live NIET laat afweten. Blijkbaar heeft ie een erg sterk gestel (zo komt ie ook over).

Inmiddels het album al tig keer beluistert en als ik deze vergelijk met de voorganger zijn er hier minder uitschieters, zowel omhoog, als omlaag. Bij hardwired ... heb je enkele gigantische hoogvliegers en enkele gigantische laagvliegers. Bij dit album zijn de meeste nummers "redelijk" al moet ik zeggen dat alleen de laatste 3 nummer (too far gone, room of mirrors en inamorata) echt blijven hangen.

3*