Haken - Fauna (2023)

Muzikaal een pareltje, alleen die zang vind ik minder, is het de toon of de manier op, ik weet het niet, maar ben er geen fan van.

Ik ken Haken nog maar een klein jaar. Bij toeval kwamen ze langs op mijn favoriete radiostation: XXL, Only the long ones op ISKC Rock radio.
Een paar CD's beluisterd en ik had meteen door dat je je hier moet 'inluisteren'. Na iedere luisterbeurt gaan er weer enkele belletjes af. Vooral de laatse CD was niet weg te branden uit mijn afspeellijst (voor wanneer ik alleen in de wagen zit
Een goede maand geleden ben ik naar hun show in Antwerpen gaan kijken, daar werd ik van mijn oude sokken geblazen zoals dat sinds de jaren '90 niet meer gebeurd is. Strak, energiek, sympathiek en een geweldige setlist met -bijna- alleen maar hoogtepunten.
Bijna, want ze speelden Alphabet of me ook
Vandaar dat de nieuwe Fauna van mij een 4,5 krijgt. Luisteren en blijven luisteren dit is écht een plaat die moet groeien.
Ik heb trouwens de deluxeversie met ook alle nummers instrumentaal. Dit is interessant omdat je zo meer van de muziek hoort, heel veel subtiele dingen die je niet hoort met zang erbij.
Niets dan lof over de zang, daar niet van, maar het is weer iets extra.

In Antwerpen was de band blij dat 'er steeds een grotere meute naar hen komt kijken'. Wel daar zorgen ze toch zelf voor hoor

Mijn eerste aanschaf was The Mountain en dat was al direct Wow . Enorme technische hoogstandjes gecombineerd met de nodige melodie lijnen en muzikaliteit maakt van Haken wel een hedendaagse topprog band. Ik heb ze live gezien in de Boerderij na het uitbrengen van, Affinity en ja ik was overdonderd.
De 2 volgende albums Vector en Virus heb ik niet aangeschaft ( was me iets te heavy ).
Nu deze nieuwe plaat is wel weer raak. Haalt voor mij het niveau van The Mountain en dat wil wat zeggen.
De muziek bevat zoveel laagjes zodat ik deze plaat nog wel een aantal keer zal moeten draaien om deze helemaal te doorgronden.

Elke nieuwe release van Haken belooft weer wat interessants te worden en Fauna is daarin absoluut geen uitzondering. Na het conceptmatige tweeluik Vector en Virus is het tijd om weer eens even wat losser te werk te gaan. Dit keer dus geen groots concept waarmee je bestookt wordt, maar negen op zichzelf staande nummers. Uiteraard wel in een klein conceptjasje verpakt, want het blijft natuurlijk wel gewoon Prog. Het concept ligt er deze keer ook vrij dik op, met de dierlijke titels doen ze de titel Fauna eer aan. Zouden we hierna nog een Flora album kunnen verwachten?

Maar goed, dat terzijde. Fauna is namelijk Haken zoals we van Haken gewend zijn. Taurus beukt er namelijk met flink geweld op los als opener. De Djent-Metal insteek van de vorige albums is hier dan ook nog sterk aanwezig. Niet verrassend, maar misschien wel wat jammer. Want hoe heerlijk ik het nummer ook vindt, ergens mist die symfonische insteek van hun oudere werk toch wel. Het is alsof ze dit al voelde aankomen, want Nightingale weet daar goed op in te spelen met een meer symfonische achtige insteek. Het nummer verzand vervolgens wel weer een beetje in een metal festijn. Het doet daarbij wat denken als de mindere versie van Carousel.

The Alphabet of Me weet de verwachtingen dan weer even een flinke opschudding te geven, het popgevoelige synth georiënteerde nummer breekt de flow van de eerste twee nummers sterk op. En levert daarmee een rustpuntje in het geheel. Het zijn de blazers aan het eind die het nummer nog interessant weten te maken, maar een topper zal dit voor mij niet worden. Sempiternal Beings zit daar gelukkig wel dichter bij in de buurt. Ze weten hier complexiteit weer perfect te mixen met toegankelijkheid. Het luistert dan ook weer heerlijk makkelijk weg en heeft zich al snel in mijn gehoor genesteld. Mede dankzij de sterk speelse instrumentatie maar ook door de geweldige zang van Ross. Het nummer doet me qua sfeer en gevoel sterk denken aan The Endless Knot met een heerlijke onderhuidse spanning, niet geheel toevallig ook een persoonlijke favoriet. Beneath the White Rainbow bouwt daar eigenlijk heerlijk op door en geeft de muziek weer wat ruimte om te ademen. Waarbij ik een associatie met The Mountain niet onbenoemd kan laten. Ze klinken hier weer eventjes experimenteel zelfs. Opvallend genoeg vergeet ik dit nummer vrijwel elke keer weer, geen idee waarom. Maar bij elke nieuwe luistersessie levert dat telkens weer een zeer fijne verrassing op.

Islands in the Clouds klinkt daarna wel weer erg formulematig en voelt mij meer aan als een moetje dan een leuk creatief uitje. Het is geen vervelend nummer, maar verre van hun betere werk. Het is echter Lovebite die voor mij het dieptepunt vormt. Het nummer klinkt lekker luchtig en speels en ook hier zijn ze enorm popgevoelig. Maar ze weten mij nergens te grijpen of mee te nemen in korte avontuur, in tegenstelling tot de rest. De korte speelduur doet ook wel vermoede dat ze deze voor de rock/metal radio stations willen opgooien. Het minste nummer wordt gelukkig vervolgt door het beste nummer van de plaat. De elf minuten durende epic Elephants Never Forget is namelijk een ware ontdekkingstocht. De intro doet me eventjes denken aan Queen en gedurende het nummer komen er tal van andere klassiekere bands langs. Ze klinken hier eindelijk weer eens echt geïnspireerd en creatief. Maar voornamelijk klinken ze hier weer als de klassieke Haken waar ik fan van werd. Het nummer is heerlijk speels en vooral avontuurlijk, ook dankzij de circusact stijl, en kan gemakkelijk tussen hun eerdere knallers geplaatst worden. De ingetogenere en gevoelige afsluiting van Eyes of Ebony brengt Fauna naar een mooi en stijlvol einde. Een einde dat vooral doet verlangen naar meer eigenlijk.

Haken heeft met Fauna het perfecte instap album gemaakt om iedereen te laten horen wat Haken nou Haken maakt. Daarbij grijpen ze veelvoudig terug op hun oudere werk als inspiratie en proberen ze vooral weer terug te gaan naar de sfeer van voor Vector. Helaas weten ze dat oude gevoel en de kwaliteit niet volledig te benaderen. Maar het maakt van Fauna een prachtige dwarsdoorsnede van hun discografie met enkele geweldige nummers.

Ja maar holy fucking shit wat is deze lekker! Ik ken deze band eigenlijk nauwelijks maar daar moet snel meer verandering in gaan komen. Sempiternal Beings is instant kippenvel.

Man man man, deze moet ik van het weekend nog maar even wat keren beluisteren en dan ook maar wat andere platen van ze checken. He-le-maal in mijn straatje dit.