Venetian Snares - My Downfall (Original Soundtrack) (2007)

Hmm, vind deze toch beduidend minder spannend dan Rossz Csillag Alatt Született.. Een beetje teveel gefreubel met klassieke interludes, die ook niet echt opbouwen tot iets concreets en de breaks zijn stukken minder heftig. Nog maar een paar keer luisteren, maar lichte tegenvaller.

Melodisch niet overal even robuust, soms zelfs wat onbeholpen. Bij veel nummers overheerst het gevoel dat er méér in had gezeten - stevige breaks met flauwe violen, mooie violen met flauwe breaks, warrig gestructureerde tracks, et cetera. If I Could Say I Love You is wel een fantastisch mooi nummer.

Heb wat aanloop problemen gehad met dit plaatje, maar hij nestelt zich gedurende de tijd. Volgens mij begonnen met een 3,5* en nu ben ik wel zover om te zeggen dat dit 4,5* is. Voornamelijk omdat het redelijk uniek is wat Venetian Snares doet, net zoals zijn onuitsprekelijke plaat uit 2005. Ik ken gewoon amper artiesten die zo authentiek klinken in dit genre en kennelijk op basis van samples in staat zijn het gevoel te geven dat er een orkest aan het werk is. Wat een verschil met artiesten die veel meer verkopen en het gevoel geven dat er niets gebeurt wat je al niet 10000 keer eerder heb gehoord. Jammer dat veel mensen hier de grijze celletjes voor missen, het verrijkt je na verloop van tijd, zonder dat je meteen een klassieke make-over nodig hebt.

Inderdaad, maar op de 2 klassiek getinte albums na is hetgeen Snares doet toch niet echt uniek te noemen. Bovendien vind ik dit album qua klassieke invloeden toch minder dan haar grote Hongaarse broer. De klassieke invloeden op dit album klinken mij toch iets te gelikt,je hoort te duidelijk dat veel elementen uit zijn synthesizer geperst zijn. Jammer, want uit dit album had toch zoveel meer gehaald kunnen worden. Dat neemt niet weg dat ik Integraation nog steeds een van Funk's beste tracks vind

Over de andere platen van VS doe ik ook geen uitspraak, maar die zijn heel anders van karakter. Zoals deze en Rossz Csillag Alatt Született ken ik echter niet zoveel electronic platen.

Er zijn wel meer electronic artiesten die 'klassiek' mixen met IDM. Denk bijvoorbeeld aan the Flashbulb. Maar deze twee artiesten zijn dan ook weer niet met elkaar te vergelijken. Waar The Flashbulb de klassieke naadloos laat vloeien met de beats staan klassiek en beats bij VS vaak haaks op elkaar en raken ze elkaar soms even kwijt, zo lijkt het. Maar toch werkt het op een of andere manier. Dat vind ik dan weer de charme van VS.

The Flashbulb is dan ook de enige die een beetje te vergelijken is, maar dan ook weer niet, zoals je zelf al aangeeft. Verder lijken de meeste IDM acts hier helemaal niet op!

Op de een of andere manier sta ik de laatste tijd meer open voor de Snares-beats. Waar ik het voorheen nog wel eens bestempelde als 'over de top chaos' vind ik het nu allemaal wel meevallen. Ben ik gek geworden? Juist de (rauwe) afwisseling van klassieke stukken met typisch VS geklooi is (zeker op een goede koptelefoon) zeker het luisteren waard!