Killing Joke - Night Time (1985)

NIGHT TIME (1985) 2CD deluxe edition repair shop

Killing Joke is een vervelende groep als het om versies van nummers gaat.
In 2007 verscheen een remaster van dit album met in totaal 9 bonus tracks.

Als je alle releases van tracks die gerelateerd zijn aan het album naast elkaar legt,
kom je tot de vaststelling dat de geboorte van Night Time een moeizaam proces was.

Gedurende het hele jaar 1984 werkt Killing Joke aan de plaat die pas in 1985 het levenslicht zal zien.
Ik probeerde een en ander op een rijtje te zetten van wat ik zelf op dit moment weet over de plaat.
Ik verwijs daarbij regelmatig naar deze remix verzamelaar: Killing Joke - RMXD (2008).


MAART 1984

In maart 1984 verschijnt de single Eighties.

7"A. Eighties (3.35)
7"B. Eighties [the coming mix] (3.33)

12"A. Eighties [serious dance mix] (6.02)
12"B. Eigthies (3.35)
12"B. Eighties [the coming mix] (3.33)

album versie: Eighties (3.51)

EIghties [serious dance mix] (6.02) en Eighties [the coming mix] (3.56) verschenen op RMXD.
De zogenaamde [the coming mix] duurt daar dus ruim twintig seconden langer dan op vinyl.
Het lijkt naar mijn mening trouwens om een soort edit van de [serious dance mix] te gaan.

Het nummer The Madding Crowd dat in 1985 als b-kant van de single Kings And Queens opduikt,
is volgens de credits in het boekje van de remaster al in februari 1984 opgenomen en kan eventueel
beschouwd worden als een nummer dat voor de b-kant van Eighties in aanmerking kwam.


APRIL 1984

In april 1984 neemt Killing Joke een radio sessie op voor Kid Jensen.
De vier tracks verschijnen in 2007 als bonus op de remaster van Night Time.

KJ. Eighties (2.50)
KJ. New Culture (3.09)
KJ. Blue Feather (4.28)
KJ. All Play Rebel (3.17)

Van deze vier tracks zijn er drie nieuw.

New Culture en All Play Rebel zullen nooit het daglicht zien als reguliere Killing Joke release.

Blue Feather keert in 1985 terug in instrumentale vorm als b-kant van Love Like Blood.
Die instrumentale versie wordt dan kortweg [version] genoemd.

Op de remaster van Night Time vinden we de nooit uitgebrachte [joke mix] van Blue Feather.
Dat blijkt een vocale versie die volgens de credits uit de album sessies van Night Time zou stammen.

Het remix album RMXD uit 2007 biedt zelfs een [extended mix] aan van Blue Feather.
Die lijkt op een combinatie van de instrumentale versie (de lange intro) en de vocale versie.
Het instrumentale Blue Feather [version] wordt op deze CD Blue Feather [dub] genoemd.

Blue Feather [version] (4.07)
Blue Feather [joke mix] (3.59)
Blue Feather [extended mix] (4.56)

Betekent dit alles misschien dat Blue Feather ooit als single release aangestipt stond?


JUNI 1984

In juni 1984 verschijnt de single A New Day.
Producer is net zoals bij Eighties en het album Night Time Chris Kimsey.

7"A. A New Day (3.50)
7"B. Dance Day (3.40)

12"A. A New Day [dub mix] (4.20)
12"B. A New Day (4.08)

Dance Day is een licht afwijkende b-kant versie van A New Day.
Net als bij Eighties kennen 7" en 12" release slechts varianten van één titel.

Opvallend is dat de 12" b-kant een bijna 20 seconden langere versie is van de 7" a-kant.
Het is dan ook die versie die vermoedelijk op de CD remaster (4.10) is terug te vinden.

De RMXD CD biedt zowel Dance Day (4.03) als A New Day [dub] (4.48) aan.
Beide tracks duren dus opnieuw ongeveer 20 seconden langer dan de vinyl versies.


AUGUSTUS / SEPTEMBER 1984

Killing Joke trekt met producer Chris Kimsey de studio in voor hun vijfde langspeler.
Tot nu toe zagen de volgende nummers in één of andere vorm het levenslicht in 1984.

Eighties / New Culture / Blue Feather / All Play Rebel / A New Day

Enkel Eighties blijft behouden voor het album.
De single A New Day krijgt geen plaats in de tracklijst.

New Culture en All Play Rebel verdwijnen uit het zicht.

Van Blue Feather wordt een vocale [joke mix], instrumentale [version] en [extended mix] opgenomen.
Alleen de instrumentale [version] ziet aanvankelijk het levenslicht als b-kant van de single Love Like Blood.

En het al in februari 1984 opgenomen The Madding Crowd wordt herwerkt tot Multitudes.


JANUARI 1985

Pas vier maanden na de opname sessies verschijnt een nieuwe single die het album aankondigt.
Misschien is Blue Feather in de tussentijd met zijn drie versies verloren gegaan als mogelijke single.

Love Like Blood wordt een stevige top 10 hit.

7"A. Love Like Blood (4.14)
7"B. Blue Feather [version] (4.07)

12"A. Love Like Blood [version] (6.42)
12"B. Love Like Blood (4.14)
12"B. Blue Feather [version] (4.07)

12"A. Love Like Blood [gestalt mix] (5.05)
12"B. Love Like Blood (4.14)
12"B. Blue Feather [version] (4.07)

album versie: Love Like Blood (6.50)

De 12" versie van Love Like Blood wordt gewoon [version] genoemd.
De zogenaamde [gestalt mix] is een alternatieve dub-achtige remix van de hit.

Opvallend is dat op deze drie releases Blue Feather enkel maar in zijn instrumentale versie opduikt.
Vermits een vocale versie [joke mix] en een [extended mix] voorhanden waren, had dat anders gekund.


MAART 1985

Merkwaardig dat na de grote hit Love Like Blood slechts één verdere single het daglicht ziet.

7"A. Kings And Queen (3.35)
7"B. The Madding Crowd (5.05)

12"A Kings And Queens [a right royal mix] (4.39)
12"B Kings And Queens (3.35)
12"B The Madding Crowd (5.05)

album version: Kings And Queens (4.41)

Op de remaster van Night Time vinden we ook nog een onuitgegeven versie terug.

Kings And Queens [Geordie's Dub Mix] (4.57)

Bij The Madding Crowd is "remixed by Killing Joke" te lezen.
Wellicht een aanwijzing dat de opname uit februari 1984 opnieuw gemixt werd.

De CD versies van The Madding Crowd en de [gestalt mix] van Love Like Blood
duren 10 seconden langer dan hun vinyl versies. Opnieuw die tijdsverschillen dus.

De 7" versies van Love Like Blood en Kings And Queens vind je op de veramelaar The Singles (1979-2012).
Maar opnieuw met opvallende tijdsverschillen: Love Like Blood (4.22) en Kings And Queens (3.44).

Wie meer informatie heeft over de genesis van het album Night Time mag me dat altijd laten weten.

Het is behoorlijk killing (joke intended) voor de luisterbeleving om op de remaster afsluiter Eighties te laten opvolgen door de Kid Jensen session van... Eighties. Had die dan eveneens als afsluiter van de bonustracks geplaatst na de b-sides etc.

Vanavond dit album weer eens op de speler, blijft toch een bizar goed album. Samen met opvolger Brighter Than... mijn favoriete Kiliing Joke platen. Deze hoort te staan toch wel in het lijstje van klassieke wave platen uit de jaren 80. Wat een kracht en dynamiek, ook anno 2022 blijft dit album toch houden. Veel goede herinneringen ook aan de singles, werden veel gedraaid in de alternatieve discotheken. Jaz Coleman heeft (nog steeds) een toffe stem. Heb de band verschillende keren live gezien en blijf mij elke keer weer verwonderen dat er zoveel power in zo'n klein mannetje zit. Staat eigenlijk geen slecht nummer op dit album dus deze is goed voor een hoge score.

April 1985, Killing Joke bestormt de hitparade met Love Like Blood. Een verademing tussen al die troep die werd uitgebracht zo was mijn gedachte toen. Ben nu een stuk milder over de eighties maar dat zal meer sentiment zijn.
Afijn, het is jaren bij Die Ene Single gebleven al herinner ik me een televisie optreden met Jaz Coleman in camouflage outfit. Plus dat het overwegend jonge publiek op Die Ene Single na er niets van moest hebben. Fast forward naar 2021, toen beluisterde ik hun debuut en die bevalt me erg goed. Night Time volgde vlot later op cd. Een verbazingwekkende mix van ijle synths, jakkerende gitaren in een mist van echo en delay, bonkende drums en een dreunende bas. En een paar sublieme songs. Night Time opent zeer sterk. De riff van Geordie blijft nog dagenlang prettig in je hoofd hangen. Als amateur gitarist wil ik altijd weten op wat voor spullen iemand speelt. Een oude Gibson ES 295 uit 1952 is al jaren zijn weapon of choice. Zo eentje waar Scotty Moore van Elvis ook op speelde. Maar goed, Night Time is een donker album die desondanks errug lekker weg luistert. En bij voorkeur HARD afspelen.

Ik vind dit album wel aardig en Love like blood natuurlijk geweldig, maar het album hierna vind ik echt duizend keer beter. Het album daarna beetje te theatraal en slap en de rest van hun muziek vind ik nogal intens, wellicht iets te heftig voor de doorsnee muziekliefhebber.

Hoe the hell heb ik deze ff gemist? Klassieker in het post-punk genre waarbij ik love like bloo goed vind maar eighties en night time vele mate beter!

Tja, naar aanleiding van de single Love Like Blood wilde ik wel eens een album hebben van KJ. De enige die er toen lag, was het debuut. Kun je nagaan wat dat voor een gezicht bij mij opleverde. Natuurlijk in mijn hart gesloten. The Wait kende ik wel van een release van Metallica dus de klik was er meteen. De poppy KJ kwam later nog in mijn collectie en zoals vaker gezegd, kan ik beide gezichten van de band heel goed hebben. Ik houd van het meeslepende, hypnotiserende geluid van Night Time. Het springerige Eighties is samen met 'centre piece' Love Like Blood wel het hoogtepunt. Maar ook het melancholische Darkness Before Dawn en het opdringerige Kings And Queens vind ik minstens zo onmisbaar.

Ach, en de rest ook wel.

Uiteraard bekend geworden door de single, maar wat een heerlijk album is dit. Ik las ergens een mix tussen The Cure en U2 en die vind ik wel treffend. Ik word toch nieuwsgierig naar ander werk van de heren.

Ik zou zeggen: het debuut om een wat rauwere versie van de band te horen.

Dank voor de tip dazzler

En als je meer houdt van deze waveklanken, is de opvolger 'Brighter Than A Thousand Suns' misschien ook het beluisteren waard.

Sterker nog die is ook duizend keer beter dan deze plaat!

Fijne plaat van Killing Joke met Love Like Blood als kers op de taart.
Ooit als maxi single gekocht en pas later een album van dit gezelschap aangeschaft.
Leunend op die zware gitaarsound, sterke percussie en mooie stem van Jaz Coleman nodigt dit uit tot meer.