Sleep Token - Take Me Back to Eden (2023)

De singles zijn al meer dan goed! Deze band pas ontdekt, met een ietwat vreemde stijl maar ik hou er wel van.

Hun vorige album vind ik top en ook deze singles klinken zeer goed. Een beetje jammer dat er al 5 nummers uitgebracht zijn maar de speelduur van het album maakt dan meer dan goed.

Ik zat de toegevoegde EP al te zoeken voor een mening maar, die is dus verwijderd. Best veel zin in deze plaat, 'The Summoning' is zo onwijs vet. Overigens nooit verwacht dat ik dat zou zeggen over deze band, aangezien ik over hun vorige plaat helemaal niet enthousiast was. Die ga ik binnenkort overigens maar weer even opnieuw luisteren.

Wow! Had er nog nooit van gehoord. Kwam het tegen op de Mike Portnoy FB pagina. Wat een plaat is dit, zeg! Erg intens in alle richtingen. Soms erg gevoelig en soms kruipen de riffs op en neer over m'n ruggengraat. Er hangt een zalige, beetje psychedelische(?), melancholische sfeer over het album. Kom er net trouwens achter dat ik ze binnenkort ga zien op GMM2023. Mijn dag kan niet meer stuk!

Wat een waanzinnig goede plaat! Het is pop, metal, soms beetje dance, maar het steekt vooral heel goed in elkaar. Sterke composities, goede zang.. waar het hard gaat, gaat het ook goed raak, waar het soft is, raakt het ook een gevoelige snaar. AOTY materiaal.

Wow. Dit is echt heel goed. Al eerder hebben bepaalde bands pop en metal gecombineerd, maar ik heb dit zelden zo overtuigend gehoord als hier bij het britse Sleep Token. Lekkere, Imagine Dragons-achtige pop en brute, zwaar slepende metal wisselen elkaar vakkundig af, soms zelfs binnen één bepaalde track. Het knappe is dat beide uitersten volledig tot hun recht komen. Vanaf het heerlijk bot hakkende The Summoning, de tweede song op het album, was ik eigenlijk direct verkocht. Ik ga dan ook zeker de eerste twee albums van de band beluisteren.

Dit is de ontdekking (en misschien wel plaat) van het jaar!

Een cross-over van metal en hedendaagse pop.

“Oscar & the Wolf goes metal and meets Imagine Dragons in the middle.” - zoiets.

De stem van de zanger - hij noemt zichzelf Vessel - is wat overgeproduceerd, maar verliest daarmee niets aan bezieling. Ook live kan hij zowel ontroeren als grunten. Een bijzonder getalenteerde gast in een even getalenteerde band.
Dit is metal (of pop, afhankelijk waar je liever naar luistert) zoals je hem niet verwacht! En daarmee is Sleep Token een verdomd interessant project, dat heel groot kan worden.

Take Me Back To Eden is een gevarieerd album van een veelzijdige band. De verassing en variatie maken dit een kanshebber voor ‘album van het jaar’ - althans: voor mij.

Mocht je bij je schoonmoeder grunts door de auto horen schallen, is het waarschijnlijk Sleep Token.

Opnieuw een oerdegelijk album van deze band. Hun mix van verschillende genres wordt doorgetrokken en het einde van Euclid gaat naadloos over in het begin van The Night Does Not Belong to God vanop Sundowning. De cirkel van de eerste 3 albums lijkt rond dus benieuwd wat de toekomst nog brengt.

Het duurde even voor ik DYWTYLM kon waarderen. De misser hier is voor mij Are You Really Okay?. De anders zo geweldige stem van Vessel kan ik op dat nummer maar matig uitstaan.

Ik hoop overigens nog op wat clubshows. Ten tijde van Sundowning stonden ze in Trix maar heb ik ze gemist. Nu in België enkel op Graspop helaas.

Sinds de tweede EP volg ik deze verrassende band. Laatst nog live gezien (helaas maar voor een klein half uur).

Waar rock, metal met R&B, hiphop en avant-garde tot volle wasdom komt. Take Me Back To Eden gaat nog een stap verder met experimenteren dan eerdere releases. Wat opvalt is dat het tweede deel van deze plaat rustiger van aard is. Het richt zich vooral op de hiphop, rap, R&B en pop kant van de band. De heftige gitaarerupties zijn er wel maar ze zijn veel minder frequent aanwezig. In het titelnummer is het bijvoorbeeld erg lang wachten totdat de bekende overgang van zacht naar hard wordt ingezet. Feit blijft echter dat dit een van de beter opgebouwde nummers is. Ander hoogtepunt is wat dat betreft ook Euclid. Zie voor hele recensie: Sleep Token – Take Me Back To Eden - Rockportaal.nl

Plaat blijft overigens nog steeds groeien...

Ascensionism. Wat een nummer.

Zit alles in.

Laatst live gezien in het voorprogramma van slipknot.
Klonk best goed. Had er nog nooit van gehoord.

Ik kende al enkele nummers van de afgelopen jaren, maar niet verschrikkelijk onder de indruk van de rest. Na ze live gezien te hebben op Jera on Air dit jaar heeft het toch wel mijn interesse gewekt. Vessel kan behoorlijk uitpakken en heeft ook een geweldig bereik met zijn stem. Soms over geproduceerd op album wat jammer is, maar de screams zijn aanzienlijk beter op dit album. Ik heb gelezen dat hij daaraan gewerkt heeft (of is het niet altijd Vessel, zoals in Vore bijv?).

De dromerige passages in de nummers zijn erg goed en de tempowisselingen en omslag tussen genre's is echt heerlijk. Als fan van Deftones en Tool is dat niet vreemd. Sommige nummers zijn wel té poppy voor mijn doen en anderen verrassen mij dan weer erg positief, zoals het meer Hip-Hop gekleurde Granite. De 3.5 is dan ook erg subjectief, want de muziek is zeker van hoge kwaliteit. De mystiek van de aankleding van de band en de bandleden Vessel, II, II, IV maakt ook zeker indruk.

Vore, The Summoning en Take me Back to Eden voor mij absolute favorieten, met Granite en Chokehold daar achter.

Ben aangekomen bij het 9e nummer Heerlijk album met heel veel afwisseling, alle stijlen komen langs. Van piano tot extreme guitaren en zelf hoor ik die gast die de nummers van Avici vol zong. Kreeg de tip van SOAD en geef hem graag door

Normaliter geen soort band waar ik op zou vallen, maar wat een unieke, smaakvolle beleving is dit album. Na het lezen van de positieve uitlatingen van james_cameron (ik zie ook zelden 4 sterren onder zijn avatar) ben ik na enige contemplatie toch gaan luisteren.

Het einde van Chokehold had me eigenlijk al bij de nek gepakt. Sleep Token liet mij, tot diep in de zaterdagse nacht, niet meer los. Bij het einde Euclid had ik eigenlijk pas het gevoel 'is hij al bijna af?'
Dat is een goed teken.

Hij komt zo op roze vinyl binnen en dan gaat hij draaien op de volle 33 toeren

Graag sluit ik me grotendeels aan bij voorgaande spreker (53 vanwege 053 en dus stadgenoot, of leeftijd? ).
De afgelopen 10 jaar ben ik steeds meer van de stevigere rock, zeker metal en ZEER zeker Prog weggedreven. Al dat aanstellerige gepiel hing me zodanig de keel uit dat ik zelfs amper nog Marillion op zet. Interessantdoenerij, "hoor ons eens intelligente muzciek maken", oh wat knap gevonden... Bah... Geef mij maar een puntig popliedje tegenwoordig.
Maar met dank aan de rotatielijst kom ik dan deze tegen en ben ik toch eens beginnen luisteren, en iets langer, en nog wat langer.... En nu issie besteld hahaha. Mooi man! Dank!!!

Slechts het oude huisnummer, moest toendertijd wat

Ik ben toch stevig onder de indruk van wat ze hier ten gehore brengen. Bijzonder sterke mix van stijlen die ze op een creatieve manier weten te mengen. Ze zijn niet de eerste die dat doen, maar ze weten het wel erg sterk, aangrijpend en boeiend ten gehore te brengen.

Het is nog even aankijken of ze ook op de lange duur interessant blijven, maar voorlopig ben ik hier nog wel even door geboeid.

Er moet wel iets geks gebeuren wil deze plaat niet in mijn top 3 van dit jaar geraken. Wat een knaller zeg. Ik ben over het algemeen vrij allergisch voor stem-vervorming, maar het wordt hier zo godsgruwelijk creatief en gepast gebruikt dat het daadwerkelijk iets toevoegt.

En wat een mega-productie. Het is geen makkelijke opgave om muziek te mixen met zo veel verschillende stijlen, en te voorkomen dat er iets ondersneeuwt.

De enige valkuil met deze muziek is dat ik er niet vaak voor in de stemming ben. Maar als ik het ben, dan is dit niets minder dan een medicijn.

Dit is mijn eerste aanraking met deze band. Ik ga zeker ook de eerste twee platen checken.

Geënthousiasmeerd door de vele positieve reacties heb ik me ook eens gewaagd aan de slaapmuntjes. Nou, laat ik zeggen dat ze hun naam eer aan doen. Slaapverwekkend. En daar wil ik het ook meteen maar bij laten. Weltrusten…

Enorm goede plaat voor tussen de lakens ben ik achtergekomen, valt volgens mij ook extreem goed bij het alternatieve vrouwvolk. Na die eerste ontmoeting met de band dus zelf dit album gaan luisteren en amai, je moet er wel zin in hebben. Er staan een paar prima nummers tussen, maar tegen de tijd dat de laatste 4 nummers aanbreken ben ik of in slaap gevallen of extreem depressief geworden en zet ik meestal in paniek iets compleet anders op.