menu

Blind Faith - Blind Faith (1969)

mijn stem
3,83 (227)
227 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Blues / Rock
Label: Polydor

  1. Had to Cry Today (8:48)
  2. Can't Find My Way Home (3:16)
  3. Well...All Right (4:27)
  4. Presence of the Lord (4:50)
  5. Sea of Joy (5:22)
  6. Do What You Like (15:18)
  7. Sleeping in the Ground * (2:52)
  8. Can't Find My Way Home [Electric Version] * (5:43)
  9. Acoustic Jam * (15:54)
  10. Time Winds * (3:18)
  11. Sleeping in the Ground [Slow Blues Version] * (4:45)
  12. Jam No. 1: Very Long & Good Jam * (14:03)
  13. Jam No. 2: Slow Jam #1 * (15:09)
  14. Jam No.3: Change of Address Jam * (12:09)
  15. Jam No. 4: Slow Jam #2 * (16:06)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 42:01 (2:12:00)
zoeken in:
EVANSHEWSON
Oldfart schreef:
(quote)
, zou je kunnen doen veronderstellen dat het een Blind Faith song is, maar de versie van Blind Faith is natuurlijk ook precies dat; een cover.
Het origineel is van Buddy Holly.


Dat klopt als een (Palestijnse) bus. Ook I'm Gonna Love You Too van Blondie is origineel van Buddy Holly, jawel.

avatar van gijs van e.
indana schreef:
Als ik mij niet vergis was hij ook een van de eerste die een dubbele bassdrum gebrukte, ik geloof zelfs op dit album (of anders op een van de cream albums?).


Ja klopt, Keith Moon van The Who heeft dat later van hem afgekeken. Het verhaal gaat dat Ginger zei tegen Keith dat hij een drumstel met dubbele basdrum had besteld bij de Ludwig Drums Factory. Maar Keith wou de eerste met zo'n drumstel zijn dus hij ging snel naar Premier Drums en hij kreeg er ook een. Maar ze weten niet precies wie nou als eerste was, Ginger of Keith. Ze denken Ginger en dat denk ik ook. Dat verhaal van Louie Bellson klopt ook maar ze beschouwen Ginger als eerste in de rock/popmuziek. Geloof ik. Ik weet ook niet of ik het fout heb.

Harald
gijs van e. schreef:
(quote)


Ja klopt, Keith Moon van The Who heeft dat later van hem afgekeken. Het verhaal gaat dat Ginger zei tegen Keith dat hij een drumstel met dubbele basdrum had besteld bij de Ludwig Drums Factory. Maar Keith wou de eerste met zo'n drumstel zijn dus hij ging snel naar Premier Drums en hij kreeg er ook een. Maar ze weten niet precies wie nou als eerste was, Ginger of Keith. Ze denken Ginger en dat denk ik ook. Dat verhaal van Louie Bellson klopt ook maar ze beschouwen Ginger als eerste in de rock/popmuziek. Geloof ik. Ik weet ook niet of ik het fout heb.


Volgens mij weten heeft Keith Moon die dubbel basdrum al in 1966 gebruikt maar Cream kwam eerst in 1967 met hun eerste plaat. Zogezien denk ik dat Keith Moon de eerste in de rock/popmuziek was die een dubbel drumstel gebruikte.

avatar van gijs van e.
Ginger speelde bij Graham Bond aan het eind al met een dubbele bas kit, maar dat weet ik niet zeker.

avatar van Oldfart
5,0
geplaatst op 19 augustus 2006, 21:27 uurBaker de eerste ?

Louie Bellson is considered one of the most talented and versatile drummers of the Big Band Era and has worked with the most respected names in the business including Duke Ellington, Benny Goodman, Count Basie and Tommy Dorsey. He is also credited with the invention of the two-bass drum kit.

En dan praten we over 1947/48.



even iets verder terug lezen

Davez
Waarschijnlijk de favoriete hoes van Martijn (en leden)

avatar van maseddi
Thuurke schreef:
De cover van Well Allright van Santana is ook wel te pruimen, net als She's Not There, wat dan weer oorspronkelijk van de Zombies was.

Volgens mij is het gewoon Robert Plant die op de cover van deze hoes staat, zonder topje.



Well alright is dan weer een cover van Buddy Holy and the Crickets

Leuke plaat deze Blind Faith . Heb ik als lp gekocht bij verschijning, maar zal het niet op cd nakopen

avatar van niethie
3,0
Zoveelste lekkere (haast fictieve) Clapton bandje van eind jaren zestig. Sommige nummers zijn echt bloedmooi en stralen pure blues uit. Minpuntje was dat het af en toe wat onevenwichtig was. Vrij aparte hoes ook (komt vooral mooi tot zijn recht op vinyl) daar zul je tegenwoordig overgens niet snel meer mee weg komen

3,5 sterren

avatar van Florsi Florsa
Presence of the Lord

avatar van BenZet
4,0
Waar is de deluxe versie eigenlijk te koop? Ik vind alleen maar de versie zonder de bonustracks....

De luxe versie heb ik zo juist binnen gehaald en duurt 132 minuten in totaal.(met een uur jamsessies)

avatar van BenZet
4,0
Neal Peart schreef:
De luxe versie heb ik zo juist binnen gehaald en duurt 132 minuten in totaal.(met een uur jamsessies)


Gedownload of gekocht. De download versie heb ik al, maar ik wil hem legaal

avatar van BenZet
4,0
Om het toch maar even over die deluxe te hebben: Ik ben gaan speuren en het blijkt dat ie alleen nog maar in de "tweedehandsmarkt" te verkrijgen is, zoals Amazon en Ebay. Hij is wel schrikbarend duur, maar goed, ik heb hem voor een redelijke prijs van net onder de 40 euro met verzendkosten uit Engeland. En geloof me dat is echt een redelijke prijs...

Stijn_Slayer
Best leuke muziek, een band met een eigen stijl. Dat mag ik altijd wel. Helaas vind ik Steve Winwood niet zo'n goede zanger. Z'n stem gaat me na drie nummers tegenstaan. Dit album steekt ook wat schril af bij Clapton's werk met John Mayall en Cream. Do What You Like maakt veel goed en is eigenlijk al reden genoeg om deze aan te schaffen.

Presence of the Lord kan ik echt niet doorheen komen en skip ik liever meteen door naar 2.40. Verder geen mindere nummers.

Wat een shithoes trouwens....

avatar van BenZet
4,0
Stijn_Slayer schreef:
Best leuke muziek, een band met een eigen stijl. Dat mag ik altijd wel. Helaas vind ik Steve Winwood niet zo'n goede zanger. Z'n stem gaat me na drie nummers tegenstaan. Dit album steekt ook wat schril af bij Clapton's werk met John Mayall en Cream. Do What You Like maakt veel goed en is eigenlijk al reden genoeg om deze aan te schaffen.

Presence of the Lord kan ik echt niet doorheen komen en skip ik liever meteen door naar 2.40. Verder geen mindere nummers.

Wat een shithoes trouwens....


Oohohoh Die hoes is geschiedenis man! Is in veel landen verboden geweest wegens zijn provoserende karakter! Nee, wat je over de muziek zeg kan ik inkomen (de jam sessies zijn trouwens een must have) maar over de hoes... Nee geweldige hoes!!

Stijn_Slayer
Maar wat nou als ik hem gewoon niet mooi vind haha ?

avatar van BenZet
4,0
Stijn_Slayer schreef:
Maar wat nou als ik hem gewoon niet mooi vind haha ?


Dat is waar, over smaak valt niet te twisten. Maar dan bedoel je dus dat je hem niet mooi vind (smaak) maar is tie nog niet shit

avatar van Dexter
4,5
Presence of the Lord heeft Clapton ook nog gespeeld met de Dominos, waar hij zelf de zang op zich neemt. Daar vind ik het nummer eigenlijk beter dan hier. Clapton heeft in de late jaren '60/begin jaren '70 een veel emotionelere stem dan Winwood ooit heeft gehad, en dat past bij deze muziek als frieten met mayonaise.

avatar van IntoMusic
5,0
Mijn single-disc versie toch maar aan de kant geschoven en de dubbel-disc uitvoering gekocht. Ge-wel-dig, want juist de bonustracks trekken dit album naar een hoogtepunt (bijvoorbeeld Sleeping in the ground en Time winds zijn super).
Vooral disc 2 met de 4 jamsessies van elk ca. 15 minuten is om te smullen. Jammer dat zij nooit verder zijn gekomen dan deze debutplaat... Voor mij absoluut de volle pond (zonder bonustracks zou ik een volle punt eraf halen).

Stijn_Slayer
Na de live cd van Clapton en Winwood heb ik me nog eens aan deze cd gewaagd. Ik denk dat het voor mij een echt groeialbum is, ik begin er steeds meer plezier aan te beleven. Alvast een halve ster verhoging.

Zoals ik bij Traffic (en Steve's solowerk) al ervaarde begin ik nu juist dol op zijn stem te worden.

avatar van devel-hunt
4,0
Sea of joy is eht een schitterend nummer, jammer dat deze niet op de tracklist staat van de recente concerten van Clapton/Winwood.

MrGuitar240
devel-hunt schreef:
Sea of joy is eht een schitterend nummer, jammer dat deze niet op de tracklist staat van de recente concerten van Clapton/Winwood.


Ja dat is zeker jammer. Maarja, gelukkig staan er veel andere toppers op!. .

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Stijn_Slayer schreef:
Zoals ik bij Traffic (en Steve's solowerk) al ervaarde begin ik nu juist dol op zijn stem te worden.

Hoewel ik wel (heel) wat jaartjes ouder dan Stijn ben en de muziek van zowel Winwood als Clapton ook al heel wat jaartjes langer ken (zij het voornamelijk van afstand), heb ik grappig genoeg hetzelfde: ik begin beiden nu pas te waarderen, zowel vanwege Blind Faith als vanwege het nu pas goed leren kennen van Traffic resp. Cream.

Eigenlijk is dit een prachtige plaat, sterke composities, hecht gemusiceer, een warm en organisch geluid (hetgeen mij ook zo aanspreekt in Traffic), geïnspireerde zang, ik kan er eigenlijk geen zwak moment op ontdekken... totdat in Do what you like de bassolo begint en de plaat voor mij volledig tot stilstand komt. Zonde, dat scheelt toch 10 van de 42 minuten. Dat ik het album desalniettemin van harte met vier-en-een-halve ster bedeel geeft wel aan hoe geweldig ik de rest vind.

Kees van Kooten in 1982 :

"Oh lieveling, één van de dingen
Die ik nooit voor je kan doen is zo mooi zingen
Dat mijn zang jou 't zelfde doet
Als die stem van Steve Winwood..."

avatar van kaztor
BoyOnHeavenHill schreef:

Kees van Kooten in 1982 :

"Oh lieveling, één van de dingen
Die ik nooit voor je kan doen is zo mooi zingen
Dat mijn zang jou 't zelfde doet
Als die stem van Steve Winwood..."


"... Zo mooi dat je vergeet dat ik in de KAAAAAMER zit!!



Ik zit trouwens ook op dit album te azen.
Een Amerikaanse versie uiteraard zonder deze godsgruwelijke, foute hoes.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Hoezo? Heb je iets tegen vliegtuigjes?

Hendrik68
Fenomenaal album. Het talent druipt er werkelijk aan alle kanten van af. De band bestond maar heel kort. Zo kort dat ze van het laatste nummer een jamsessie hebben gemaakt, bij gebrek aan meer nummers. Ik mag dat wel. Op dit album staat een van de beste songs die ik ooit heb gehoord: Presence of the Lord. Wat kan die Winwood een gevoel in zijn stem leggen soms. Heerlijk en dan die prachtige gitaarbreak. Clapton is net als de anderen briljant. Wat had ik hier graag een 2e album van gehoord. Volgens mij leven ze allemaal nog, dus wie weet.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Een tweede album zou inderdaad geweldig zijn, en aangezien Winwood en Clapton nog steeds grote vrienden zijn is het ook heel goed denkbaar. Maar Ric Grech is helaas wel al in 1990 overleden, aan problemen met zijn nieren en lever ten gevolgde van alcoholisme. Natuurlijk het minst belangrijke lid, maar toch...

Stijn_Slayer
Maar aan de andere kant gingen Clapper en Winwood samen op tournee zonder Baker.

avatar van Ronald5150
4,5
Clapton lijkt patent te hebben op "supergroepen". Na Cream vormde hij met Steve Winwood, Ginger Baker en (de minder bekende) Ric Grech de fantastische band Blind Faith. Daarna vormde Clapton ook nog het fenomenale Derek and the Dominos (hoewel niet strikt genomen een supergroep, maar Eric Clapton en Duanne Allman in één band vind ik behoorlijk "super").

Helaas bleef de samenwerking met de bandleden van Blind Faith beperkt tot slechts één album. Maar wat voor een plaat zeg! Allereerst is de hoes natuurlijk al legendarisch (of je hem nu mooi vindt of niet). Los van de muziek deed de hoes al de nodige stof opwaaien.

Dan de muziek: weergaloos! Dit album bevat enkele klassiekers zoals natuurlijk "Had to Cry Today" "Can't Find my Way Home" en "Presence of the Lord". Clapton is in topvorm. De openingsriff van "Had to Cry Today" is fantastisch en zuigt je meteen de plaat in om je niet meer los te laten. De wah-wah solo in "Presence of the Lord" is een absoluut hoogtepunt. De toetsen van Steve Winwood zijn mijn inziens echt een aanvulling op het gitaargeluid van Eric Clapton. Persoonlijk heb ik niet zoveel moeite met de stem van Steve Winwood, al vind ik Clapton's stem mooier. De ritmesectie zorgt ervoor dat het plaatje compleet is. De heren Grech en Baker mogen zich uitleven in de jam "Do What You Like". Ik vind dit niet het hoogtepunt van de plaat, maar ik erger me er evenmin aan.

"Blind Faith" is een klassieker die niet mag ontbreken in de collectie van elke Eric Clapton fan. Daarnaast is het een must have voor elke muziekliefhebber. Zulke legendarische platen worden helaas nog maar zelden gemaakt. Tijdloze klasse!

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Ronald5150 schreef:
Clapton lijkt patent te hebben op "supergroepen". Cream [...] Blind Faith [...] Derek and the Dominos

En eigenlijk mag je John Mayall's Blues Breakers ook wel aan dat rijtje supergroepen toevoegen, want hoewel dat natuurlijk niet Claptons maar Mayalls groep was, zijn bassist John McVie (hoe heette dat obscure bandje ook al weer waarvan de helft van zijn achternaam later de helft van de groepsnaam werd) en drummer Hughie Flint (onder andere een paar hits met McGuinness Flint) toch ook wel goed terechtgekomen. (Hoewel, wat heet "goed" : als ik op Wikipedia op "McGuinness Flint" zoek lees ik dat Flint in 1995 naar verluidt werkte bij de Universiteit van Oxford -- als porter, kruier of portier...)
 

Gast
geplaatst: vandaag om 15:38 uur

geplaatst: vandaag om 15:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.