menu

Dean Martin - The Very Best of (1998)

Alternatieve titel: The Capitol & Reprise Years

mijn stem
3,81 (21)
21 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Reprise

  1. Gentle on My Mind (2:45)
  2. Memories Are Made of This (2:17)
  3. That's Amore (3:07)
  4. Little Ole Wine Drinker, Me (2:47)
  5. The door Is Still Open (To My Heart) (2:54)
  6. Volare (Nel Blu di Pinto di Blu) (3:00)
  7. In the Chapel in the Moonlight (2:36)
  8. Ain't That a Kick in the Head (2:25)
  9. You're Nobody 'Til Somebody Loves You (1:58)
  10. Let Me Go Lover (3:01)
  11. Somewhere There's a Someone (2:14)
  12. Return to Me (Ritorna-Me) (2:44)
  13. The Naughty Lady of Shady Lane (2:54)
  14. Rio Bravo (2:59)
  15. Sway (2:43)
  16. Powder Your Face with Sunshine (Smile! Smile! Smile!) (2:33)
  17. I Will (2:22)
  18. Kiss (2:23)
  19. Under the Bridges of Paris (2:46)
  20. Houston (2:43)
  21. Everybody Loves Somebody (2:45)
totale tijdsduur: 55:56
zoeken in:
avatar van PaulieWalnuts
5,0
Dean Martin was samen met Sammy Davis Jr. en Frank Sinatra de legendarisch Rat Pack.

Een geweldige Best Of dit, die ik 5* geef. Elk nummer is goed uitgezocht.

avatar van vin13
0,5
Oudbollig zo als zijn grapjes.

Father McKenzie
Tijdloos mooi, ondanks zijn oubollige grapjes
I love those crooners!

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Het "selling point" van dit album ten tijde van de release was dat dit de eerste compilatie zou zijn waarop zowel nummers uit Martins tijd op het Capitol-label (1948-1962) als uit zijn verblijf bij Sinatra's Reprise (1962-1973) waren verzameld. En het resultaat van die ineengeslagen handen is dan ook een mooi overzicht van Martins produktie door de jaren heen, van de wat ingetogener nummers als That's amore (1953), Memories are made of this (1955) en Return to me (1958) naar de "rollende" MOR-arrangementen met zwaar koor van Everybody loves somebody en variaties daarop als The door is still open to my heart en You're nobody till somebody loves you (allemaal 1964), totdat hij meer in de richting van de country gaat met Little ole wine drinker me (1967) en Gentle on my mind (1969). Die laatste verandering van muziekstijl vindt dus plaats op het einde van de jaren 60 wanneer de opkomst van de album-georiënteerde popmuziek hem duidelijk zal hebben gemaakt dat hij definitief tot artefact van een vroegere generatie was verklaard, hoewel hij het dan nog langer heeft volgehouden dan veel van zijn tijdgenoten.
        Wat de presentatie hiervan betreft, het boekje stelt niet veel voor, maar het geluid van de CD zelf is uitstekend en de selectie redelijk zorgvuldig, met alle zeven top-10-singles keurig aanwezig (dus inclusief zijn twee nummer-1-hits Memories are made of this en Everybody loves somebody). Daar staat tegenover dat lang niet alle nummers hiervan hits werden, en dat ook lang niet al Martins kleinere hits hier aanwezig zijn, maar dat heeft ongetwijfeld te maken met het plan om bij commercieel succes hier nog een tweede deel van uit te brengen, zoals twee jaar later ook geschiedde (hoewel ik geen hitnotering in de Amerikaanse albumlijsten voor dit eerste deel heb kunnen vinden, en voor zover ik weet is het ook bij twee delen hiervan gebleven).
        En verder, tja, wat moet ik hier nog van zeggen? Wie overgevoelig is voor Martins Bing-Crosby-in-het-kwadraat-stijl, zijn "met dubbele tong" om de zangmelodie heen draaien, zijn geflirt met zijn Italiaanse wortels ("When the stars make you drool just like pasta fasul / That's amore") en zijn uitventen van het gevoel van de levensgenieter kan deze compilatie het beste uiterst links laten liggen. Voor alle overige liefhebbers van de glorietijd van klassieke Amerikaanse crooners (en volgens mij zijn die liefhebbers er nog steeds in groten getale, hoewel misschien niet per se op déze site) is dit een uitstekende compilatie die aan veel eisen van een guilty pleasure tegemoet zal komen. En dat is precies wat Dean Martin voor mij sinds Nick Tosches' biografie Dino – living high in the dirty business of dreams is: totaal nep, maar met een zodanige onverschilligheid tegenover wat iemand anders er van vindt dat ik ondanks mezelf respect voor zijn stijl heb. En stijlvol ís hij.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Het onnadenkende leeghoofd dat de vorige schrijver is heeft in zijn bericht dom genoeg vergeten een link te plaatsen naar de daarin genoemde opvolger van deze compilatie. Daarom alsnog, met plaatsvervangende schaamte (eigenlijk verdient hij een kick in the head) en welgemeend excuus (namens hem, niet namens mij!): The very best of Dean Martin, volume 2 (2000).

Gast
geplaatst: vandaag om 17:56 uur

geplaatst: vandaag om 17:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.