menu

Adrianne Lenker - Bright Future (2024)

mijn stem
3,85 (157)
157 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: 4AD

  1. Real House (5:58)
  2. Sadness as a Gift (4:19)
  3. Fool (2:54)
  4. No Machine (3:00)
  5. Free Treasure (3:35)
  6. Vampire Empire (3:55)
  7. Evol (4:14)
  8. Candleflame (2:34)
  9. Already Lost (3:27)
  10. Cell Phone Says (2:38)
  11. Donut Seam (2:25)
  12. Ruined (4:32)
totale tijdsduur: 43:31
zoeken in:
avatar van Johnny Marr
4,0
Oooh dacht dat Vampire Empire op een Big Thief album terecht zou komen. Zin in dit album tho! Ruined is alvast weer een ultiem meesterwerk

Ongelofelijk hoeveel jaren op rij zij al die kwaliteit van topniveau weet te brengen. Eén van de beste liedjesschrijfsters van de 21ste eeuw, misschien wel de beste?

avatar van corn1holio1
Ja Vampire Empire staat toch al maanden onder 'Big Thief' op Spotify en dergelijke dus dat verbaast me ook wel.
Ruïned is inderdaad weer van ongekende schoonheid. Wat een held toch.

avatar van Mausie
Lijkt mij dat dit een andere versie zal zijn van Vampire Empire, speelduur wijkt af.

avatar van Venceremos
4,0
Soloversies en bandversies vloeien wel vaker in elkaar over in casu BT.

Sadness As a Gift trouwens ook weer wonderschoon.

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Ja, vind het juist wel sterk dat zij nummers in verschillende incarnaties blijft uitbrengen, net als de paar songs die op zowel Abysskiss als UFOF stonden. En ach, wat zie ik uit naar dit album! En nog meer naar het Concertgebouw twee maanden later. Haar solo-optreden in Tolhuistuin behoort nog altijd tot de top drie van alle concerten waar ik ooit bij was, om ziek van te worden zo mooi.

avatar van Tommeh
Wat is Sadness as a Gift toch een óngelooflijk mooi nummer. Vooral het begin, na de one two three four, is van ongekende schoonheid.

avatar van Mausie
Ruined vind ik mooi, maar ik word niet weggeblazen. Sadness as a Gift daarentegen

De tranen vloeien bij Sadness..

avatar van Rudi S
Two, one, two, three, four......

avatar van coldwarkids
3,0
Zojuist ook Fool te zien en te beluisteren.

Deze doet me persoonlijk meer dan de eerdere uitgegeven songs.

avatar van hoi123
3,5
Opwaardse trend met de singles: Ruined is vrij flauwtjes, maar Sadness As A Gift was al een stuk fijner met dat warme countrygeluid, hoewel ik Lenker tekstueel wel eens beter heb gezien. Fool daarentegen is het niveau dat er ondertussen van Lenker verwacht mag worden: een onweerstaanbaar lief folkliedje dat sprankelt van de levenslust. Fijn om te zien ook dat ze niet door nare breakups hoeft te gaan om met geweldig solomateriaal te komen. Hopen maar dat Ruined de Dragon Eyes van deze plaat wordt.

avatar van Grizzly Bear
Ze heeft zes nieuwe liedjes uitgebracht (die niet op dit album staan): te koop via haar bandcamp en opbrengsten naar Palestine Children's Relief Fund.

Adrianne Lenker Releases Palestine Benefit EP 'i won't let go of your hand' - stereogum.com

avatar van Tommeh
Vandaag is Free Treasure erbij gekomen, gisteren gespeeld bij Jimmy Fallon.

Wat een album gaat dit worden zeg...

avatar van vivalamusica
Net als op 'songs' draait dit nieuwe album weer om nabijheid en intimiteit... sober en geen opsmuk en gelukkig zonder knappend haardvuur. Alvast een aantal fraaie songs gevonden zoals Ruined.

avatar van Johnny Marr
4,0
Ai ai, de versie van Vampire Empire hier vind ik veel minder dan Big Thiefs opname.

avatar van hoi123
3,5
Moet het hele album nog goed tot me nemen, maar Real House raakte me echt als een mokerslag. Ongelooflijk aangrijpend nummer.

avatar van Johnny Marr
4,0
hoi123 schreef:
Moet het hele album nog goed tot me nemen, maar Real House raakte me echt als een mokerslag. Ongelooflijk aangrijpend nummer.

Ja mij ook, nekschot van een nummer. En de afsluiter blijft toch ook een voltreffer. Voor mij begint en eindigt dit album met z'n twee hoogtepunten. Voorlopig toch, moet het middenstuk nog wat meer beluisteren. Voorlopig niet het niveau van songs voor mij.

avatar van deric raven
4,5
Adrianne Lenker verrast vriend en vijand met het kluizenaars Songs & Instrumentals tweeluik, waaraan ze tijdelijk geïsoleerd in een berghut in de natuurlijke omgeving van Massachussetts werkt. Genoodzaakt, dat wel, de pandemie biedt haar niet de mogelijkheid om vrienden op te zoeken, haar inspiratie te delen en daar vanuit verder aan de kristal breekbare songs te werken. Zelf weet ze verrekte goed waar ze toe in staat is: vóór het Big Thief verhaal brengt ze al de twee soloplaten Stages of the Sun en Hours Were the Birds uit en Abysskiss verschijnt tussen de Capacity en U.F.O.F. albums van Big Thief.

De nachtelijke bewustwording van de eenzaamheid levert het volledige bezinnende instrumentale Instrumentals op, waarbij de avondzon een roodbrandende gloed over het geheel legt. Songs gaat dieper op die intense folk ervaring in en geeft die zielsbeleving met uitgesproken woorden kracht. Vervolgens volgt een creatieve periode met Big Thief waarmee ze zich in de bevrijdende sprookjesachtige Dragon New Warm Mountain I Believe in You droomvlucht ruim overtreft. De wereld ademt weer en de band maakt daar gretig gebruik van en levert een vredig in haar onbegrensde eenvoud prachtig eindresultaat af.

De zangeres beseft goed dat ze op de toppen van haar creativiteit functioneert en dat ze genoeg overtuigende zeggingskracht bezit om opnieuw zonder haar Big Thief maatjes de studio in te duiken. Toch voelt het hoopvolle licht therapeutische Bright Future zeker niet als een solo album aan. Ook nu kiest ze ervoor om in een bosrijke omgeving in de geïmproviseerde opnameruimte van Philip Weinrobe aan de plaat te werken, al stelt ze zich als een open minded gastvrouw op, waar iedereen welkom is om aan te sluiten. Mat Davidson van Twain is een oude bekende die zich als veelzijdige muzikant om de piano, gitaar en viool partijen ontfermt. Ook Nick Hakim bezit het vermogen om de arrangementen verder uit te werken en neemt een veelvoud van de backing vocals voor zijn rekening en de klassiek geschoolde Josefin Runsteen laat tevens haar componerende ruimtelijkheid gelden.

Zo voelt het ook wel een beetje, als een amicale jamsessie al laat ze in de nachtelijke fragiele Evol pianotrack de eenzaamheid passeren. Vrienden hebben haar verlaten en in die eenzaamheid werkt ze de tracks uit. Eventjes ervaar je die verlatingsangst, het benauwende dat haar aan het Songs & Instrumentals werkproces memoreert. Het is niet alleen een muzikale ontdekkingstocht, het is tevens een zoektocht naar haar seksuele geaardheid, de invulling van haar verdere leven als jong dertiger en de mogelijk om deze intimiteit te delen, te openbaren. Het mag duidelijk zijn dat Adrianne Lenker hierin heel diep gaat, in stilte graaft om het vervolgens volgens de aan haarzelf opgelegde folk principes in te kleuren. Dat de gasten begrip tonen en zich volledig ondergeschikt aan de zangeres opstellen werkt hierbij zeker in het voordeel. Bright Future verzekert haar toekomst in alle zekerheden, al hangt er een melancholische twijfel over het eindresultaat heen, wat zich vooral in dat kwetsbare opstellen uit.

Toch ligt de oorsprong van Bright Future al voor het Songs & Instrumentals proces, de ideeën worden echter door corona verstoord. Cell Phone Says is de roep naar aandacht in een egocentrische maatschappij, het gehoord willen worden. De piano krijgt het zwaar te verduren in het afsluitende bedroevende Ruined eindspel. Een track welke uit diezelfde periode stamt. De waanzin van het slopende vernietigingsproces, de ondergang die uiteindelijk door de pandemie stilte gered wordt. Het oorspronkelijke uitgangspunt van Bright Future welke onbewust een andere invulling krijgt. Het avondclub jazzy Real House opent kamertjes en sluit deuren. Adrianne Lenker analyseert het leven en documenteert zachte dierbare momenten in spaarzame pianoklanken. Real House verbreedt haar jeugdige speelterrein, haar wereld, haar herinneringen. De magie van de onbezorgde jeugd, waar langzaam nare gebeurtenissen en zwarte bladzijdes binnendringen die een jonge Adrianne Lenker verder vormen. Een normaal ontwikkelingsproces waar ze met gemengde gevoelens op terugblikt.

Het vredelievende Fool bouwt hier letterlijk op voort, een avontuurlijke hang naar gezinsgeluk, veilig in geborgenheid doorgroeien, evalueren, acclimatiseren. No Machine stippelt het pad verder uit. Dat universele karakter biedt tevens die warmte net als Free Treasure waar ze die thuisliefde met het houden van Moeder Aarde vergelijkt. Die stervende planeet houdt zich slechts met liefde staande. Donut Seam benadrukt nogmaals dat diezelfde liefde alles overwint, en de normalisatie van het bestaan in de eenvoud van het samen ervaren bestaansrecht heeft. Met piano en strijkers sluit ze in Evol een overeenkomst met God af om de duivel te verdrijven. De Candleflame tranentrekker, de leegte van het gedoofde vuur waarin de nachtelijke duisternis afdwingt om het geluk te parkeren. Sadness as a Gift, verdriet versterkt je blik. Beschouw de treurviool niet als emotionele beladenheid, maar als een trouwe viervoeter die zachtjes tegen je aankruipt. Grijp de mogelijkheid aan om de pijn te kanaliseren, vragen zonder antwoorden te accepteren. Sadness as a Gift draagt de winterse zwaarte met de lente in het vooruitzicht. Daar moet die hang naar de liefde samenkomen.

Eerst de opruimende Vampire Empire herfst overwinnen, waar dood en verderf heerst. Zonder afronding geen vooruitgang, zonder overgave geen groei. Vampire Empire heeft iets opbeurends, een gemeende positiviteit met huppelende dartelende instrumentatie, dierlijk speels als een puppy. In de Already Lost country houdt de vocalist zichzelf een spiegel voor. Zelfs het groenere gras aan de overkant van de straat wordt op den duur met onkruid overwoekerd, zal zijn kleur verliezen en in de nadagen tot hooi en mos afsterven. Soms ligt de liefde voor het opgrijpen, maar is ons vizier te ver op de horizon gericht. Adrianne Lenker leert om het weer puur intiem te houden. De singer-songwriter overziet haar kansen en blijft bij Bright Future nog steeds dicht bij zichzelf. Een prachtplaat en waardige opvolger van Songs & Instrumentals.

Adrianne Lenker - Bright Future | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Adrianne kan weinig fout doen bij mij. Zag weer enorm uit naar dit album, eergisteren ging ik er eens goed voor liggen om met gesloten ogen en een pot dampende kruidenthee haar klanken en teksten over me heen te laten komen. Bij wijze van 'voorgerechtje' heb ik eerst deze opgezet en dat sloot natuurlijk uitstekend op elkaar aan. Gaat ze daarop nog een stapje verder door nummers te spelen die ze ter plekke uit de lucht grijpt, hier voel je toch ook aan alles dat er niet veel tijd gezeten zal hebben tussen conceptie en uitvoering. Ik vind 'ongepolijst' een wat lelijk woord, maar zo voelt het toch en dan wel op de beste manier denkbaar, terwijl de arrangementen toch behoorlijk verfijnd in elkaar steken. Een intrigerende combinatie van rauwheid en verfijning dus, die bij deze artieste volledig vanzelfsprekend voelt.

Het instrumentarium is uitgebreid met naast haar kenmerkende gitaarspel ditmaal ook heerlijk valse pianoklanken, die een dromerige sfeer oproepen. Sommige nummers op deze plaat zijn nog een stuk kaler dan voorganger Songs, daarbij soms de bevreemdende lo-fi-esthetiek van bands als The Microphones en Sparklehorse in herinnering roepend, maar ook regelmatig de nonchalante huislijke nijverheid van een Dylan of Young in de jaren zestig en zeventig. Als ik sommige van haar nummers Dylanesque noem (op haar vorige had ik die associatie sterk bij een aantal nummers, zowel in de melodieën als in de manier waarop ze haar teksten brengt, en nu weer bij een paar), doet dat niets af aan Adrianne's eigenheid maar is daar eerder een bevestiging van: in tegenstelling tot zijn vele epigonen probeert zij hem namelijk geenszins na te doen, maar lijkt het alsof iets van zijn 'spirit' haast terloops bezit van haar heeft genomen, net zoals zij op momenten Thom Yorke wist te 'channelen' op het hypnotiserende Abysskiss. Toch voelen al deze vergelijkingen ook wat vreemd, want Adrianne Lenker is vooral zo Adrianne Lenker, waarbij het haast bijzaak lijkt wat haar benadering elke keer is omdat het uiteindelijk toch alleen als haar kan klinken.

En zoals nummers van Abysskiss ook weer terecht kwamen op U.F.O.F., zo voelt het volstrekt logisch dat Big Thief-nummer Vampire Empire hier weer een solo-incarnatie krijgt. Het maakt immers allemaal deel uit van hetzelfde universum, waar alles door elkaar heen kan vloeien. En deze plaat is daar weer zo'n prachtige toevoeging aan. Kan niet wachten om het live in het Concertgebouw te horen, zoals ik hier wel eens eerder schreef behoort haar solo-optreden van een jaar of vijf geleden in de Tolhuistuin tot de drie mooiste concerten die ik ooit heb mogen bijwonen. Tot die tijd de teksten, melodieën en algehele sfeer van dit album steeds dieper in mijn hart sluiten. Haar zoveelste meesterwerkje op rij en het bijzonderste daarvan is misschien nog wel dat je het bijna normaal zou gaan vinden.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Adrianne Lenker - Bright Future - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Adrianne Lenker - Bright Future
Big Thief zangeres Adrianne Lenker kiest ook op haar nieuwe soloalbum voor uiterst sobere en wat ruwe songs met vooral invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek en ze komen stuk voor stuk hard binnen

Naast de albums van Big Thief zijn ook zeker de soloalbums van zangeres Adrianne Lenker de moeite waard. De Amerikaanse muzikante maakte met Songs en Instrumentals twee uiterst sobere lockdown albums, maar ook het deze week uitgebrachte Bright Future is een album zonder enige opsmuk. De instrumentatie, waarvoor dit keer een paar gastmuzikanten werden uitgenodigd, is over het algemeen ingetogen en ruw en put vooral uit de archieven van de Amerikaanse rootsmuziek. Het combineert prachtig met de emotievolle zang van Adrianne Lenker, die nog altijd beschikt over een stem waar je van moet houden, maar die ook hoorbaar beter is gaan zingen.

Dragon New Warm Mountain I Believe In You, het meest recente album van de Amerikaanse band Big Thief is inmiddels ruim twee jaar oud. Vorig jaar bracht Big Thief gitarist Buck Meek een heel aardig soloalbum uit en deze week is het de beurt aan zangeres Adrianne Lenker. Bright Future is de opvolger van de in de herfst van 2020 verschenen albums Songs en Instrumentals. Op deze tijdens de coronapandemie opgenomen albums klonk de muziek van Adrianne Lenker uiterst sober, waarmee de Amerikaanse muzikante de sfeer van de verschillende lockdowns goed wist te vangen.

Adrianne Lenker nam haar vorige albums op in een berghut ergens in de ‘middle of nowhere’, waarbij ze slechts gezelschap had van geluidstechnicus en producer Philip Weinrobe. Ook Bright Future werd opgenomen op een afgelegen plek in een uithoek van de Verenigde Staten, maar dit keer was er naast Philip Weinrobe ook ruimte voor een drietal gastmuzikanten. Bright Future klinkt hierdoor iets voller dan de vorige albums, maar ook het nieuwe soloalbum van Adrianne Lenker klinkt behoorlijk sober.

Iedereen die op basis van de titel van het album een aantal zonnige songs verwacht van Adrianne Lenker, wordt direct in de openingstrack teleurgesteld. Het alleen uit piano en zang bestaande Real House is een zwaar melancholische of zelfs desolaat klinkende song, waarin het hondje uit de kinderjaren van Adrianne Lenker het loodje legt, maar ook wat andere illusies uit de kindertijd bij het grofvuil kunnen.

De meeste songs op Bright Future zijn ingekleurd met sober maar mooi gitaarspel en naast de piano duikt hier en daar ook een viool op, maar de songs van Adrianne Lenker zijn in vrijwel alle gevallen zeer ingetogen en zijn niet ver verwijderd op de naar Amerikaanse rootsmuziek neigende songs op Big Thief’s Dragon New Warm Mountain I Believe In You. Het zijn over het algemeen donkere songs, maar het zijn wel songs die makkelijk blijven hangen en die ook qua schoonheid makkelijk aanspreken.

Ik heb het nog niet gehad over de zang van Adrianne Lenker en dat is voor velen een lastig punt. Ik noemde de zang van de Amerikaanse muzikante in het verleden vaak onvast, maar in mijn omgeving werd de zang van Adrianne Lenker ook meer dan eens als vals omschreven. Het is bovendien zang die als wat zwaar of zelfs deprimerend wordt ervaren, waardoor niet iedereen gecharmeerd is van de zang van de Big Thief zangeres.

Zelf vond ik de stem van Adrianne Lenker niet per definitie mooi, maar wel bijzonder. Ook de zang op Bright Future is onmiddellijk herkenbaar, maar ik hoor wel dat de zang op het album beter is dan op de vorige albums. Adrianne Lenker beschikt nog altijd over een bijzonder stemgeluid en heeft bovendien een bijzondere manier van zingen, maar in de meeste songs weet ze de noten wat mij betreft uitstekend te raken en als ze dit niet doet loopt haar zang over van emotie.

Zeker wanneer de karakteristieke wordt gecombineerd met een net wat uitbundigere en wat ruwe instrumentatie klinken de songs van Adrianne Lenker rauw en urgent, wat nog eens wordt versterkt door de wat lo-fi achtige opnamekwaliteit. Het siert de Amerikaanse muzikante dat ze soms wat ruw klinkende versies van songs op het album heeft gezet, al draagt dit ook zeker bij aan de bijzondere sfeer op dit album, dat mij echt steeds makkelijker weet te raken. Erwin Zijleman

avatar van hoi123
3,5
Goed, ik heb het album tot me genomen en ik kan een zeurend gevoel van teleurstelling helaas toch niet onderdrukken. Dit album waaiert een stuk meer uit qua geluid dan het fenomenale songs, en daar is op zich niets mis mee. Real House bijvoorbeeld, met zijn stream of consciousness-tekst (ik ben niet de eerste die aankaart dat het aan Phil Elverum doet denken), heeft me al meerdere keren tot tranen toe geroerd. Het is compleet anders dan alles wat Lenker tot nu toe heeft gedaan, en één van haar sterkste nummers. Andere hoogtepunten op deze plaat zijn ook juist de momenten waarop ze het verst van haar kenmerkende geluid afwijkt: het sprankelende Fool, het smaakvol opnieuw ingerichte Vampire Empire met zijn Reich-achtige toetsenwerk, de huiveringwekkende zanglijn in Evol (ondanks de wat flauwe tekstuele rijmelarij), en de toch wel moderne countryklassieker Sadness As A Gift. Er is wel degelijk genoeg te genieten op dit album dus, en dat is te danken aan Lenkers weigering om muzikaal stil te zitten, hoe blij ik ook geweest was met een songs deel twee.

Mijn probleem ligt eerder bij de liedjes waar het alleen Lenker en haar gitaar is. Op songs liet ze zien hoe je met een minimale bezetting maximaal kan overtuigen, namelijk door haar tokkelwerk, zanglijnen en teksten extra te laten schijnen. Met uitzondering van op het beduidend simpelere dragon eyes heeft Lenker deze drie vlakken zodanig uitgebuit dat ik ze drie jaar later nog aan het analyseren ben, en daarom is het één van mijn favoriete albums aller tijden. Nou goed, op dit album is mijn eerder geformuleerde dragon eyes-angst deels uitgekomen. No Machine, Candleflame, Cellphone Says en in een mindere mate Ruined dagen muzikaal totaal niet uit. Ze leunen op dezelfde drie popakkoorden die al sinds vóór de Beatles een cliché zijn, en hebben inwisselbare zanglijnen die compleet niet compenseren voor die compositorische aderlating. De keuze van Lenker om de open stemmingen op haar gitaar grotendeels weg te laten helpt daarin niet mee, nu het weidse geluid dat uit haar meditatieve tokkelpatronen volgde is verdwenen.

Tekstueel is Lenker ook simpeler dan ooit. Kijk ter vergelijking eens naar het portret dat Lenker op ingydar schetst: "Fragilely, gradually and surrounding/The horse lies naked in the shed/Evergreen anodyne decompounding/Flies draw sugar from his head". Op Bright Future komt Lenker met teksten zoals "Every night I close my eyes/Another day away/You know I love you, I can't explain/Cryin' over the candle flame/I feel God here and there/People tell me it's everywhere". Je kan het dichterlijk minimalisme noemen, ik vind het corny. Het is tekenend voor de wat luie tendens die Lenker op het hele album heeft. Folk is mijn favoriete genre omdat het de artiest onmogelijk maakt om te leunen op franje: om je te onderscheiden van de rest, móet je wel met memorabele teksten, zanglijnen en composities komen. Op Bright Future lijkt Lenker daar niet altijd zin in te hebben, en dat maakt het een subtiele teleurstelling. Comfortabel en niet aanstootgevend, maar ook niet onderscheidend, en vaak niet prikkelend.

avatar van Johnny Marr
4,0
Pfff, Real House. Grote meneer/mevrouw die nog een mooier nummer uitbrengt dit jaar. Na elke luisterbeurt snijdt ie nog net iets dieper.

avatar van Fathead
4,5
Jeetje, dit is zo mooi...

avatar van Cor
4,0
Cor
Adrianne Lenker beschikt over het vermogen om tegelijk kwetsbaar en krachtig over te komen. Daarin staat ze niet alleen overigens, maar het is wel een formule met meerwaarde. De wat primitieve productie en de sobere muzikale omlijsting versterken het effect van die formule. Het is wel weer zware kost met titels als ‘Sadness As A Gift’, ‘Already Lost’ en ‘Ruined’. Indringende plaat.

avatar van Cor
4,0
Cor
‘Donut Seam’ start overigens als een vintage Sufjan Stevens song

avatar van Fathead
4,5
Ik moet eigenlijk de hele tijd aan Sufjan (Carrie and Lowell) denken bij deze plaat.

avatar van Broem
3,5
Fathead schreef:
Ik moet eigenlijk de hele tijd aan Sufjan (Carrie and Lowell) denken bij deze plaat.


Nou zeg, ben het album net aan het luisteren. Wat ‘n toeval. Hoorde Real House vanochtend voorbij komen in een playlist. Dat trok mijn aandacht. Bijzonder album (tot nu toe)

avatar van overmars89
4,5
Misschien heeft Adrianne wel de mooiste vrouwelijke stem ooit. Voor mij persoonlijk staat alleen Nina Simone nog daarboven. Zij zou mij nog kunnen raken zonder enige muzikale begeleiding denk ik.

avatar van VladTheImpaler
3,5
Er staan een paar prachtige pareltjes op, maar ook een aantal nummers die wat langs mij heen glijden. Daarom toch maar een 3,5 i.p.v. 4*.

avatar van Kaaasgaaf
4,5
Wat een prachtig concert gisteren in het Concertgebouw! Iemand vroeg mij net via twitter om een recensie, dus die copy-paste ik hier ook maar even:

Wat een fantastisch contrast met de vorige keer dat ik haar solo zag, vijf jaar geleden in de Tolhuistuin, en zij supernerveus was, maar dat tot de beste concerten behoort die ik ooit zag. Dit kwam daar zéér in de buurt van, maar nu was zij juist bijzonder relaxt, goedgeluimd, ietwat melig. En verkouden, wat niet te horen was, maar waar zij tussendoor over bleef praten (ook een mooi contrast: na een intens gevoelig lied vertellen dat het uit haar neus was blijven lopen). Ze onderbrak een nummer, om te vertellen dat het net geschreven was en ze het er nog niet zo mee wist, maar maakte het toen toch af. Ze speelde verder een aantal Big Thief-nummers en natuurlijk veel solowerk (helaas niets van mijn favoriete plaat Abysskiss). Ze speelde deels in haar uppie, deels begeleid door de vriend die ook het voorprogramma deed (en ook meespeelt op haar laatste plaat). Zijn eigen muziek vond ik oersaai, maar zijn pianospel en tweede stem waren een mooie toevoeging aan Adrienne. Al met al: prachtconcert. 4/4

avatar van nico1616
4,5
Niet meteen een plaat die ik elke dag kan opzetten, maar als ik het doe met de lyrics erbij, dan grijpt die mij telkens opnieuw. Het is pure poëzie, recht uit het hart.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:42 uur

geplaatst: vandaag om 22:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.