AFTER THE SNOW 1982
Vandaag deze plaat tweemaal gedraaid.
Het werd een hartverwarmende luisterervaring.
Een kom dampende soep tegen de eerste winterprik.
Ik moest almaar aan
Shine on van The House of Love
en
Sit Down van James denken. Muziek met een uitgestoken hand.
Modern English - Someone's Calling
Er staan eigenlijk een viertal 5 sterren songs op de plaat.
Someone's Calling, Life in the Gladhouse, I Melt with You en
Carry Me down.
Drie van deze nummers verschenen op single
en gelukkig heb ik de CD met al die bonustracks.
The Choicest View is trouwens een interessant nummer.
Modern English toont daar haar meer experimentele gelaat.
Anders dan
Someon's Calling waarop het heerlijk dansen is.
Donkere baslijnen gaan hand in hand met lichte synthtoetsen.
En laat dat meteen het handelsmerk van de hele plaat zijn.
Life in the Gladhouse drijft op een soliede beat.
Een nummer dat zich leende tot een aantal remixen.
I Melt with You is de derde en meest catchy single.
Carry Me down blijft ook lang door het hoofd spoken.
Met die fluitjes een op en top geslaagde folk meet postpunk.
Zo'n song waar alle ideeën op zijn plaats vallen.
De vier andere nummers zijn best okee.
Face of Wood start met een mooie melodie, maar staat
als song het minst overeind.
Dawn Chorus is bijzonder sfeervol.
After the Snow is ook een blijver en het vlotte
Tables Turning
eindigt het album zoals het begon met een uptempo beat.
Bonustrack
The Price is het zwakste nummer van de expanded set.
Een plaat die me minstens 4 sterren waard is, maar toch de genialiteit
mist van een absolute topper. Sfeervol en warm is de plaat wel.
Postpunk die knettert als een gezellig haardvuur.
En zo hoort het ook voor een plaat die After the Snow heet.
Het smeltproces is bij deze ingezet ...
Modern English - I Melt with You