menu

Alanis Morissette - Supposed Former Infatuation Junkie (1998)

mijn stem
3,28 (275)
275 stemmen

Canada
Pop / Rock
Label: Maverick

  1. Front Row (4:13)
  2. Baba (4:29)
  3. Thank U (4:18)
  4. Are You Still Mad (4:04)
  5. Sympathetic Character (5:13)
  6. That I Would Be Good (4:16)
  7. The Couch (5:24)
  8. Can't Not (4:35)
  9. U R (3:31)
  10. I Was Hoping (3:51)
  11. One (4:40)
  12. Would Not Come (4:05)
  13. Unsent (4:10)
  14. So Pure (2:50)
  15. Joining You (4:24)
  16. Heart of the House (3:46)
  17. Your Congratulations (3:54)
  18. Uninvited [Demo] * (3:02)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:11:43 (1:14:45)
zoeken in:
avatar van LucM
3,0
Ik moet rick hier bijtreden. Er staan hier weliswaar een aantal uitstekende nummers op zoals Thank You, The Couch, That I Would Be Good en de meer ingetogen songs als That I Would Be Good en One waar ze oprecht en emotioneel klinkt.
Maar nummers als Front Row, Baba, Sympathetic Character en Would Not Come moeten het meer hebben van de bombast of pretentie dan een goede melodie. Ze had beter de zwakke nummers geschrapt en het aantal beperkt tot zo'n 10 tot 12. Waar dat Jagged little Pill over de hele lijn uitstekend is, moet je hier de skiptoets gebruiken.

avatar van Mandylion
4,5
Dat heb ik juist niet. Er is inderdaad meer bombast dan melodie, maar een goede melodie hoeft niet altijd de basis te zijn voor een goed nummer vind ik. Zeker niet als het is afgewisseld met nummers waarbij dat wel zo is. Ik snap je punt wel, maar toch vind ik het goede nummers. Wel wat alternatiever, maar daar hou ik juist van. Daarom vind ik dit album ook beter dan Jagged Little Pill.

rick*
Oops. Ik zie bij mijn post staan "I was hoping" als het op één na beste liedje hier, maar dat moet natuurlijk "Joining You" zijn.

avatar van Cor
3,5
Cor
Wisselvallige plaat van de dame. Er staan nummers op die niet hadden misstaan op het prima debuutalbum. Maar het is te veel, te onsamenhangend en een paar songs zijn echt overbodig. Waarom dan 17 nummers? Ook valt het mij op dat ze hier en daar 'praatzingt': de woorden in een zangregel worden op rare momenten afgebroken of hervat, waardoor het geforceerd overkomt. Het kon beter, zeggen we dan.

MindRuler
Wisselvallig?? Gebalanceerd is misschien een betere verwoording.
In het begin vond ik dit album ook een vrij lange rit. (17 nummers! welke artiest brengt tegenwoordig nog een album uit met zoveel songs?) Maar ondanks enkele "mindere" nummers maken pareltjes als That I Would Be Good, U R, Unsent,... dat wel goed.
Ik zag haar trouwens live toen ze voor dit album tourde en dat was een geweldig optreden met oa een akoestische set. Haar debuut was een knaller, maar dit is een zeer goede 2e plaat van deze jongedame met ballen.

avatar van lennon
3,0
MindRuler schreef:
In het begin vond ik dit album ook een vrij lange rit. (17 nummers! welke artiest brengt tegenwoordig nog een album uit met zoveel songs?)


Ik heb de Australische toureditie, die heeft er zelfs 18

Uninvited als extra track, helaas niet de filmversie *welke weergaloos is, maar de demo versie.

avatar van Hanszel
4,5
Dit is eigenlijk best wel een hele goeie cd stiekem... Open, oprechte teksten, soms dieper dan je op eerste gehoor zou denken. En muzikaal ook niet slecht. Inderdaad wat bombast en soms 'kijk eens hoe goed ik kan zingen' maar daarom niet minder.

Halfje erbij, vier sterren vind ik dit toch zeker wel waard!

avatar van Rarara
4,0
nog steeds mijn favoriete Alanis Album vooral door Joining you en waar mijn kippenvel kippenvel van krijgt: The Heart of the House

avatar van paulmccuytney
3,0
Ze kreeg met haar debuutalbum "Jagged little pill" zoveel lovende kritieken, dat het voor de opvolger haast een onmogelijke opgave werd om dat succes te evenaren. Toch duurde het 3 jaar voordat die opvolger uitgebracht werd, dus kan ik me voorstellen dat de verwachtingen hooggespannen waren. En dan kan het resultaat uiteraard ietwat tegenvallen.
Thank U werd een terechte top-10 hit, maar Unsent steekt er wat mij betreft met kop en schouders boven uit.

avatar van Ronald5150
3,0
Op ”Supposed Former Infatuation Junkie” kiest Alanis Morissette voor een andere aanpak in vergelijking met haar doorbraakalbum ”Jagged Little Pill”. Eigenlijk zijn beide album niet echt met elkaar vergelijkbaar. Op ”Jagged Little Pill” was mevrouw Morissette voornamelijk boos, en ze liet dat merken in stevige recht-toe-recht-aan rocksongs vol emotie. Op ”Supposed Former Infatuation Junkie” heeft Alanis nog steeds van alles te vertellen over wat haar dwars zit, maar de vorm is anders. De muziek is gelaagder, bombastischer en experimenteler. Dit levert een aantal zeer goede en intrigerende liedjes op. Alleen staan er op ”Supposed Former Infatuation Junkie” ook mindere liedjes, althans in mijn beleving. Vooral het middenstuk kan me niet echt bekoren. Morissette kiest mijn inziens iets te vaak vorm over inhoud. Het spontane karakter van ”Jagged Little Pill” hoor ik hier niet echt terug. Die charme mis ik een beetje. Daarnaast denk ik dat een wat kritischer selectie van liedjes tot een bondiger en meer gebalanceerde tracklist had geleid. ”Supposed Former Infatuation Junkie” is een genietbaar album, zeker een voldoende, maar vind ik uiteindelijk toch iets minder houdbaar dan ”Jagged Little Pill”.

avatar van rkdev
3,5
mpl schreef:
Dit album is een stuk gedurfder, experimenteler en alternatiever dan het schreeuwerige, puberale 'Jagged Little Pil'
Schreeuwerig en puberaal wil ik dat album niet noemen, maar met de rest ben ik het zeker eens. Dit album heeft bij mij absoluut aan kracht gewonnen door de jaren heen. Het is geen makkelijke plaat, maar wel erg sterk. 17 nummers is wat veel en zonder tracks 16, 17 en 11 had er nog een hogere score ingezeten. De andere nummers zijn erg sterk met uitschieters 'Are You Still Mad', 'That I Would Be Good', 'Joining You', 'Thank U' en 'I Was Hoping'.
Wel zonde dat het beste nummer uit deze periode 'Uninvited' er niet op staat.

avatar van DjFrankie
3,5
DjFrankie (moderator)
Vrij constante plaat, die je ergens wel bevalt.

avatar van Funky Bookie
4,0
Niet zo'n energiek en fris album als het debuut, maar de combinatie van gitare, beats en de stem van Alanis bevalt me heel goed.
In tegenstelling tot Jagged Little Pill groeit dit album veel meer per luisterbeurt, maar de nummers zijn over het geheel net iets minder sterk.

avatar van Twinpeaks
3,5
Gelijkwaardig aan de plaat waarmee ze doorbrak , al hadden er wel een nummer of 4 afgekund .Niet te bevatten dat dit al weer bijna 20 jaar oud is . De tijd heeft niet echt vat gekregen op de muziek ,maar sommige teksten zijn wel tenenkrommend. Luister je daar door heen ,heb je een aardige plaat die eigenlijk altijd wel gedraaid kan worden . 3 en halve ster

avatar van Serge
Een album waar destijds veel aandacht (en geld) aan is besteed, volgens mij. Maar liefst 17 (!) nieuwe nummers, een uitgebreide promotiecampagne, mooi artwork, veel videoclips, met een naakte Morisette in de hitvideo "Thank U". Het resultaat van het album viel me toen enigszins tegen en dat bleek bij meerdere luisteraars het geval. Het had meer te maken met het verwachtingspatroon, want ik realiseerde me een aantal maanden later dat, wat Twinpeaks ook al stelt, wanneer het beperkt was tot nieuwe 12 songs, dit album meteen een veel sterkere indruk had achtergelaten. Uiteraard hadden de gesneuvelde tracks prima als B-kantjes kunnen dienen. Er lag immers meer op de plank dat op die manier is gebruikt op de singles van het eerder genoemde "Thank U", maar ook op "Joining You". Daarna werd er gebruik gemaakt van livemateriaal, waardoor ik die singles altijd minder (lees: niet) interessant vind.
Ruim twintig jaar later draai ik het album nog één keer per jaar, denk ik, met altijd dezelfde conclusie: onderhoudend, met enkele sterke songs, maar ook met een te lange tijdsduur.

4,5
Beter dan jagged little pill naar mijn mening, de teksten van dit album zijn een stuk volwassener en muzikaal gezien is deze interessanter. Het album is wel iets aan de lange kant. Eeuwig zonde dat uninvited (een soundtrack single) niet op dit album staat.

avatar van T.A.
Horen jullie ook een monotone ruis gedurende het hele nummer 'That I Would Be Good'?
Voordat ze begint te zingen hoor je hem het best.

avatar van vinylbeleving
T.A. schreef:
Horen jullie ook een monotone ruis gedurende het hele nummer 'That I Would Be Good'?
Voordat ze begint te zingen hoor je hem het best.


Jazeker, het geluid klinkt een beetje als een opgeblazen speaker.
Vandaag deze nog eens beluisterd een aantal erg mooie nummers naast vel bombast. Al spelt nostalgie vast mee.
Unsent vind ik het sterkste nummer, naast Thank U en That I Would be Good.

Dit album haalt bij lange niet van het niveau van Jagged little pill. Desondanks staan er toch hele mooie nummers op.

avatar van teus
4,0
Veel negatieve praat hier en heel overdreven lage cijfers
Deze opvolger van JLP is idd niet van hetzelfde niveau
Maar dat zegt mij niet veel .... het blijft toch gewoon een fijn album
Met enkele Super mooie songs...zoals Joining You of I Was Hoping
En nog mooier in de MTV unplugged ('99) uitvoering
Dat live aucoustic album is zeker mijn meest favo van mevrouw A M

Gast
geplaatst: vandaag om 16:29 uur

geplaatst: vandaag om 16:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.