menu

Joni Mitchell - Travelogue (2002)

mijn stem
3,79 (40)
40 stemmen

Canada
Pop
Label: Nonesuch

  1. Otis and Marlena (3:54)
  2. Amelia (6:48)
  3. You Dream Flat Ties (3:48)
  4. Love (5:40)
  5. Woodstock (5:56)
  6. Slouching Toward Bethlehem (7:11)
  7. Judgement of the Moon and Stars (Ludwig's Tune) (5:22)
  8. The Sire of Sorrow (7:10)
  9. For the Roses (7:31)
  10. Trouble Child (5:04)
  11. God Must Be a Boogie Man (3:56)
  12. Be Cool (5:10)
  13. Just Like This Train (5:04)
  14. Sex Kills (3:57)
  15. Refuge of the Roads (7:57)
  16. Hejira (6:49)
  17. Chinese Cafe (5:43)
  18. Cherokee Louise (6:02)
  19. The Dawntreader (5:40)
  20. The Last Time I Saw Richard (4:59)
  21. Borderline (6:25)
  22. The Circle Game (6:50)
totale tijdsduur: 2:06:56
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,5
Haar stem is een stuk lager geworden, maar dat komt deze jazzy-versies absoluut ten goede.
Het is even wennen als je haar jaren '70 albums gewend bent, maar als je eenmaal om bent is het heerlijk genieten van deze cd.

avatar van Marmelstein
5,0
Een logisch vervolg van haar Both Sides Now album uit 2000.
Alleen op Travelogue zingt ze haar eigen nummers met een orkest. Dit is een geweldig album in een mooie verpakking.

avatar van Flipper
5,0
Marmelstein schreef:
Een logisch vervolg van haar Both Sides Now album uit 2000.
Alleen op Travelogue zingt ze haar eigen nummers met een orkest. Dit is een geweldig album in een mooie verpakking.


Gedeeltelijk mee eens. 'Eigen nummers met orkest' doet het album te kort. Sommige nummers zijn opnieuw gearrangeerd, waarbij het orkest niet alleen maar ondersteunend is, maar juist deel van het nummer uitmaakt.

Het album is wel heel mooi verzorgt.
Voor mij de ultieme zondagochtendplaat.

avatar van Marmelstein
5,0
Flipper schreef:


Gedeeltelijk mee eens. 'Eigen nummers met orkest' doet het album te kort. Sommige nummers zijn opnieuw gearrangeerd, waarbij het orkest niet alleen maar ondersteunend is, maar juist deel van het nummer uitmaakt.

Het album is wel heel mooi verzorgt.
Voor mij de ultieme zondagochtendplaat.


Daar heb je gelijk in. Ik doe het album te kort door te zeggen dat het haar nummers zijn met orkest begeleiding. Het is meer dan dat en het mag ook vaker dan alleen op de zondagochtend.

avatar van Flipper
5,0
Marmelstein schreef:

Het is meer dan dat en het mag ook vaker dan alleen op de zondagochtend.


Daar heb jij weer gelijk in, het kan elke dag !!

~Jewel~
Erg mooi wat Joni Mitchell op dit album doet. De nummers zijn inderdaad opnieuw gearrangeerd, ik vind het interessant ze te vergelijken met elkaar, de oude versies met deze nieuwe versies.
Dit is een heerlijke rustgevende cd.

4*

avatar van Flipper
5,0
Deze dubbelCD zien liggen voor 8 Euro !!!!

Dus met spoed naar de platenzaak om dit geweldige album in huis te halen.

EVANSHEWSON
~Jewel~ schreef:
Erg mooi wat Joni Mitchell op dit album doet. De nummers zijn inderdaad opnieuw gearrangeerd, ik vind het interessant ze te vergelijken met elkaar, de oude versies met deze nieuwe versies.
Dit is een heerlijke rustgevende cd.

4*


Magistraal album is dit. Leuk dat ze haar oud werk op die manier nieuw leven weet in te blazen.
Aanrader !

****

beaster1256
bloedmooie versie's van ouwe joni nummers met een klassieke achtergrond, fenomenaal goed, iedere fan van singer songwriter moet dit in huis hebben, gewoon prachtig .

Thijssie024
Dit was op het eerste gezicht wel even wennen, hoewel ik de twee liedjes van Joni op Both Sides Now schitterend vond. Als je de orginele versies even opzij kan schuiven is dit ook weer een juweeltje.

beaster1256
een sublieme plaat, fantastisch hoe joni van haar ouwe nummers hier iets totaal nieuws mee aanvangt , het is even wennen maar na enkele draaibeurten geeft ze haar geheimen prijs , vooral amelia , maar het superbe ' slouching towards ' en the sire of sorrow zijn geniaal

uitmuntend

Down_By_Law
Op "Both Sides Now" waren de nieuwe versies van enkele Joni Mitchell-klassiekers beter geslaagd. Op "Travelogue" staan nummers die minstens zo mooi zijn als de originele versies (bijv. 'Amelia', 'Refuge Of The Roads', 'The Circle Game' en met name 'The Last Time I Saw Richard'), maar ook enkele nummers die mij koud laten. Misschien was het beter geweest als het maar één CD was.

Bijzonder mooie verpakking, met ook een bonus CD Rom gedeelte waarop je o.a. een groot aantal schilderijen van Joni kunt bekijken.

Jelle Wijntjes
Er was altijd een soort 'kloof' tussen de Joni Mitchell van de jaren 70 en de Joni Mitchell vanaf de jaren 90. Fans die haar al die jaren hebben gevolgd weten dat zij haar folkimago al vroeg vaarwel zei en ging experimenteren met jazz, rock en wereldmuziek. Ook is haar stem langzaamaan gaan veranderen: van flexibele sopraan naar een heser, donkerder en wijzer geluid. Joni Mitchell is eigenlijk niet in een hokje te stoppen als het gaat om muzikale koers.

Daarom is het zo interessant om nu allerlei composities uit haar oeuvre te horen in eenzelfde stijl, vanuit een gezichtspunt anno 2002.

Travelogue wordt ondersteund door een groot orkest. Dit roept bij tijd en wijlen een dramatische sfeer op t.o.v. de originele nummers. Woodstock en Slouching Towards Bethlehem vind ik te pompeus. Andere nummers klinken lekker jazzy (Be Cool, God Must Be A Boogie Man) of romantisch (Amelia, Chinese Café). Ook winnen bepaalde nummers aan overtuigingskracht door een meer volwassen perspectief (Refuge Of The Roads, Last Time I Saw Richard). Het gebrek aan piano of gitaar, dat zo kenmerkend was in hun originele uitvoering, mis ik bij Sex Kills en For The Roses.
Otis and Marlena en The Dawntreader vind ik op Travelogue beter dan het origineel.

Nicci
Mooi album van Joni Mitchell. Ze is overduidelijk bezig haar carrière af te sluiten en wat is er dan leuker om met een aantal topmuzikanten nog eens nieuwe arrangementen te maken van een selectie van je sterkere werk? Mooi gedaan.
Eén van de hoogtepunten is Hejira. Ik 'hoor' doorlopend de bas van Pastorius er doorheen, maar hij is er echter niet. Geeft wel aan hoe sterk de oorspronkelijke baspartij was.

avatar van Bill Evans
Joni's zang past zeer goed bij deze orkestrale uitvoeringen. Ik ken ze lang niet allemaal, wat me er weer eens aan herinnert haar discografie eens wat verder uit te pluizen.

Alleen de uitvoering van The Last Time I Saw Richard vind ik persoonlijk niet zo geslaagd. Het origineel is mijn favoriete nummer van Blue en ik vind haar hoge stem daar juist zo mooi passen.

avatar van Minneapolis
De nieuwe versies van Sex Kills (mooi, die dynamiek van het orkest in dit nummer) en The Last Time I Saw Richard (hier vind ik het lager en trager wél mooi passen) vind ik een mooie toevoeging aan haar mooie oeuvre.
De hier goed scorende Amelia en Hejira vind ik, lomp gezegd, wat te duf naast de bekende originelen.
You Dream Flat Ties doet me met deze begeleiding erg aan Marvin Gaye's Trouble man denken.

Stijn_Slayer
Het wil nog altijd niet zo klikken tussen de oude Joni en mijzelf. Ik kan niet goed wennen aan haar lagere, hese stem. Deze orkestrale, jazzy uitvoeringen zijn wel smaakvol gedaan, maar nergens echt verrassend en als steeds het zo tam voortkabbelt is twee uur een lange zit.

Joni was op haar best toen ze de grenzen opzocht in haar muziek en zelf actief musiceerde. Dit is toch een soort Songbook-reeks voor gevorderden. Misschien doe ik 'm tegen de tijd dat ik AOW ontvang nog eens in de herkansing.

Kalamitsi
Beste Mjuman Ergens maar ik weet niet waar heb ik gelezen dat je een hoge pet op hebt van dit album. Vertrouwend op je deskundigheid wilde ik daarom natuurlijk subiet deze dubbelaar beluisteren. Maar hoe en waar? Op spotify is geen regulier album van haar te vinden Een besluit van de directie of Mitchell?

Kalamitsi
Flipper schreef:
Deze dubbelCD zien liggen voor 8 Euro !!!! Dus met spoed naar de platenzaak om dit geweldige album in huis te halen.


Een paar decennia later dan jouw post Dubbelalbum nergens meer op voorraad. Platenzaak failliet. Ook niet te vinden op snotjefijn. Discogs? Raak! In huis. Nieuw in cellofaan. Blij. Luisteren. Later een reactie.

avatar van dynamo d
5,0
Wat een muzikale rijkdom zijn deze orkestrale versies van de liedjes van Joni Mitchell. Amelia is wonderschoon!
Travellogue is mijn favoriete album van haar. Doet me ook wat denken aan arrangementen op albums van Frank Sinatra.

5,0
geplaatst:
Toen ik dit album voor het eerst beluisterde, werd ik van m'n sokken geblazen. Both Sides Now kende ik, dus was ik al wat vertrouwd met de her-verklanking van bestaande nummers.
Ik heb de indruk dat ze met deze dubbelaar nog een stapje verder gaat. Wat een klankrijkdom en prachtige arrangementen, verzorgd door Vince Mendoza, die ook de leiding heeft over het fenomenale orkest. Mitchell's stem lijkt aan diepgang te hebben gewonnen. En dan het door de tijd heen ontstane fluweelachtige randje!
Eén van de mooiste nummers vind ik Chinese Café/Unchained Melody, waarin ze dat laatste nummer - een klassieker uit de pop geschiedenis van de Righteous Brothers - prachtig integreert en lijkt af te sluiten met een kleine ode aan Sandy Denny's Who Knows where the Time Goes.
Onder keur aan musici bevinden zich o.a. Herbie Hankock, Billy Preston, Wayne Shorter en Larry Klein. De laatste is ook - samen met Mitchell zelf - verantwoordelijk voor de smetteloze productie.
Het zou mij niet verbazen als dit album ooit de status van 'Klassieker uit de muziekgeschiedenis' krijgt en zich voegt bij die van grootheden als Irving Berlin, Cole Porter en George Gershwin. Of geef ik haar hier iets teveel eer?

En ja, het boxje is prachtig uitgevoerd, want een apart boekje met alle teksten en in de CD-houder zelf afbeeldingen van haar schilderijen en foto's. Oók daar kan ze wat van.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:53 uur

geplaatst: vandaag om 15:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.