Mijn bespreking uit het
Niels Tip-Topic. Deze werd me getipt door Fathead:
Met dit album kun je een leuk spelletje spelen: ik noem het band associatietje. Bij elk nummer komt er namelijk wel weer een andere band in mij op. You / Aurora / You / Seaside lijkt bijzonder veel op Beirut, People Magazine Front Cover en We Are Safe Inside While They Burn Down Our House hadden qua zang zo een Radiohead nummer kunnen zijn en I Sold My Hands for Food So Please Feed Me heeft behoorlijk wat weg van Interpol (luister eens naar Untitled en vergelijk), om maar even wat te noemen. Zo zijn er nog een boel nummers die op andere bands lijken of stukken muziek die wel verdacht gelijken met iets dat eerder gemaakt is, zo zijn the National, Arcade Fire en ook Pulp te horen. Daarnaast lijken zelfs de titelnummers door een ander geïnspireerd: Sufjan Stevens. Soms weet ik nét niet te plaatsen aan welke band een nummer me doet denken, wat dan weer voor de nodige frustraties zorgt
Is het erg dat zoveel dingen lijken op iets dat al gedaan is? Ook al is het op dit album wel heel erg duidelijk: Nee. De muziek is namelijk gewoon erg goed. Ondanks dat de bands waarmee de verschillende nummers geassocieerd kunnen worden behoorlijk verschillend zijn klinkt het absoluut als één sfeervol geheel. Dit komt doordat de muziek in een folkjasje is gestoken, de enige echte rode draad die door het album heen te horen is. Instrumentaal is het gewoon erg sterk, er komen prachtige melodieën langs. Ook de zanger, die een enorm veelzijdig stemgeluid heeft, doet het bijzonder goed. Zo kan hij van National-laag tot Radiohead-hoog en alles daartussenin. Dit alles zorgt ook voor de nodige afwisseling. Ook wil ik de leuke cover van het Underworld nummer Born Slippy (Nuxx) niet ongenoemd laten: ze weten er een erg leuke (folky) draai aan te geven.
Ondanks dat er een hoop goede dingen zijn, zijn er ook wat minpuntjes aan te wijzen. Zo is het haast Spice Girls-achtige refrein van If This Hat Is Missing I Have Gone Hunting ronduit verschrikkelijk, past ook totaal niet op dit album. Ook de Kraftwerk-achtige robotstem op Tick Tack! Goes My Automatic Heart had van mij niet gehoeven. Daarnaast duurt het album toch iets te lang.
Verder dus een erg leuk album. Of je nu het bij elkaar brengen van verschillende soorten muziek of vakkundig jatwerk noemt, het zit allemaal toch wel erg goed in elkaar. Had dit album iets korter geduurd en waren een paar mindere momenten eruit gelaten, dan kreeg dit album een hoger cijfer. Ik sluit overigens niet uit dat dit in de toekomst alsnog gebeurd.
3,5*