Genres / Rock / Death Metal
zoeken in:
0
Stijn_Slayer
geplaatst: 5 november 2013, 21:49 uur
Ja, Kam Lee deed het nog voor Chuck in zijn band Mantas. En ik denk dat de zanger van Possessed nog iets eerder was.
0
geplaatst: 6 november 2013, 11:22 uur
De legendarische Death By Metal tape hè? Volgens mij de eerste death metalrelease ooit.
Possessed en Mantas kwamen vrijwel tegelijkertijd met hun demo's. Possessed's debuutalbum kwam alleen veel eerder. In die jaren waren Obituary, Morbid Angel ook al wel actief. Bathory was ook een vroege volgel qua grunten/screamen. Deze bands waren allemaal weer beïnvloed door Venom en Hellhammer. Een echte eerste is denk ik niet aan te wijzen.
Possessed en Mantas kwamen vrijwel tegelijkertijd met hun demo's. Possessed's debuutalbum kwam alleen veel eerder. In die jaren waren Obituary, Morbid Angel ook al wel actief. Bathory was ook een vroege volgel qua grunten/screamen. Deze bands waren allemaal weer beïnvloed door Venom en Hellhammer. Een echte eerste is denk ik niet aan te wijzen.
0
Stijn_Slayer
geplaatst: 6 november 2013, 12:34 uur
Chuck Schuldiner wees zelf inderdaad op Slayer en Venom. Dat zijn geen grunts, maar je ziet wel dat het die kant op ontwikkelt.
Ik ben ook nog nooit een eerdere death metalopname tegengekomen. En een aantal jaar geleden heb ik er echt intensief naar gezocht.
Ik ben ook nog nooit een eerdere death metalopname tegengekomen. En een aantal jaar geleden heb ik er echt intensief naar gezocht.
0
geplaatst: 6 november 2013, 16:54 uur
Om eerlijk te zijn heb ik de zang van Chuck nooit als een volwaardige grunt gezien maar eerder een kruising tussen grunt en thrashzang.
Het is voor mij dan ook het struikelblok bij het beluisteren van Death.
Het is voor mij dan ook het struikelblok bij het beluisteren van Death.
0
Stijn_Slayer
geplaatst: 6 november 2013, 17:54 uur
Op de platen t/m Human is het toch wel duidelijk een grunt? Daarna wordt zijn stem steeds scheller en hoger. Kan me er wel wat bij voorstellen als je dat thrashy vindt.
Hoe dan ook een geweldige metalvocalist, ook al had hij zelf een hekel aan zijn stem.
Hoe dan ook een geweldige metalvocalist, ook al had hij zelf een hekel aan zijn stem.
0
geplaatst: 6 november 2013, 19:55 uur
Volgens Wikipedia heeft Kam Lee het grunten van Celtic Frost's Thomas Gabriel Fischer.
0
geplaatst: 6 november 2013, 20:25 uur
De zang van Fischer is óók niet echt helemaal grunt vind ik. In zijn geval meer een kruising tussen grunt en schreeuw. Beetje vergelijkbaar met Max van Sepultura.
Fischer vind ik wel een erg goede vocalist ondanks dat zijn stijl me in het algemeen niet echt ligt.
Fischer vind ik wel een erg goede vocalist ondanks dat zijn stijl me in het algemeen niet echt ligt.
0
Stijn_Slayer
geplaatst: 6 november 2013, 22:04 uur
Celtic Frost is wat meer schreeuwen, maar ze hebben ook hun invloed, ja.
0
buizen
geplaatst: 5 februari 2017, 06:02 uur
Punt met death metal vind ik de 'zang'. Dat gegrunt. En zelfs piggy squeels. Daar gaat je song.
Dat is geen liedje meer.
Ben nog steeds bezig er doorheen te luisteren en Death Metal wel te waarderen. Want muzikaal is het vaak wel zeer interessant.
Vriendin van me - en haar zoon - vindt grunten wel helemaal je van het en demonstreert dat dan ook graag. Zucht.
In Eindhoven heb je de band Sisters of Suffocation Vind het dan dus wel leuk zo'n Nederlandse damesband te volgen. Hoe ze zich ontwikkelen, muzikaal maar zeker ook commercieel/promotioneel. De drummer, bassist en gitarist zijn gewoon supergoed. Met de vader van Prika, gitarist van het Braziliaanse Nervosa, die 160 gigs per jaar speelde in 2015, gaat het nu niet goed en er stond alweer een tour gepland dus heeft Simone van Straten gewoon heel strak ingevallen. Sprak Simone laatst bij een concert van Nervosa in Osnabruck, leuke meid. Op het podium is ze nog wat onwennig maar dat komt wel goed.
Ze reist nu door Europa voor concerten in Duitsland, Finland, Zweden. Geweldig!
Sisters of Suffication staat dus ook samen met Death Angel en Destruction op de bill voor Antwerp Metal Festival he, en ze hebben een enthousiaste fanschare!
Dat is geen liedje meer.
Ben nog steeds bezig er doorheen te luisteren en Death Metal wel te waarderen. Want muzikaal is het vaak wel zeer interessant.
Vriendin van me - en haar zoon - vindt grunten wel helemaal je van het en demonstreert dat dan ook graag. Zucht.
In Eindhoven heb je de band Sisters of Suffocation Vind het dan dus wel leuk zo'n Nederlandse damesband te volgen. Hoe ze zich ontwikkelen, muzikaal maar zeker ook commercieel/promotioneel. De drummer, bassist en gitarist zijn gewoon supergoed. Met de vader van Prika, gitarist van het Braziliaanse Nervosa, die 160 gigs per jaar speelde in 2015, gaat het nu niet goed en er stond alweer een tour gepland dus heeft Simone van Straten gewoon heel strak ingevallen. Sprak Simone laatst bij een concert van Nervosa in Osnabruck, leuke meid. Op het podium is ze nog wat onwennig maar dat komt wel goed.
Ze reist nu door Europa voor concerten in Duitsland, Finland, Zweden. Geweldig!
Sisters of Suffication staat dus ook samen met Death Angel en Destruction op de bill voor Antwerp Metal Festival he, en ze hebben een enthousiaste fanschare!
0
geplaatst: 5 februari 2017, 09:02 uur
Ik vind de grunt dan weer juist heerlijk, hoe minder je ze kan verstaan hoe beter. Ik moet zeggen dat ik het eerst ook helemaal niks vond haha.
Sisters of Suffocation zal ik is luisteren.
Sisters of Suffocation zal ik is luisteren.
1
geplaatst: 5 februari 2017, 16:32 uur
Ik hou meer van sfeervolle deathmetal, vaak nog met een flinke scheut psychedelica erbij. Ook mag het van mij lekker tegendraads en chaotisch zijn (Ulcerate, Portal).
Mijn favoriete deathmetalplaat aller tijden is Colored Sands van Gorguts. Deze Canadezen maken bijna spirituele deathmetal: veel meer mentaal dan fysiek. Er komt een maalstroom aan riffs op je af met ronduit donderende drumpartijen, maar de texturen waarin ze verpakt zijn komen meer in de buurt van een labyrint: een eindeloze ontdekking aan details waar je helemaal in kan vallen. Het is meer een dynamisch schouwspel dan een aanval. Live ook een intense beleving.
Andere deathmetalplaten die zeer hoog bij mij in het vaandel staan zijn Sweven van Morbus Chron en Nespithe van Demilich. Hier loopt ook weer een rode draad doorheen: bands die conventies van het subgenre compleet van zich af schudden en eigen wegen verkennen.
Bij Morbus Chron hoor je de grondbeginselen van het genre goed (Death, Autopsy), maar de band speelt op een laidback manier die ik ook bij een psychedelische rockband zou kunnen horen, ook heeft het tegendraadse riffwerk veel Voivod en Coroner in zich. Demilich moet van een andere planeet zijn. Niks uit Finland. Het riffwerk is zo gruwelijk kronkelend en niet logisch, maar tegelijkertijd belachelijk aanstekelijk. De drummer speelt gewoon jazz met dubbele bass en de grunts van Antti Boman zijn ronduit bizar.
De beste deathmetalplaat van 2016 vond ik Starspawn van Blood Incantation. Een jonge Amerikaanse band die, net als de hiervoor genoemde bands, iets verfrissends met het subgenre doen. Je hoort de invloeden van bands van Morbid Angel en Demilich, maar ze spelen weer met een ontzettende ruimtelijkheid die je niet hoort bij de oudere bands. Er hangt een hele vervreemdende spacy sfeer rondom die plaat.
Mijn favoriete deathmetalplaat aller tijden is Colored Sands van Gorguts. Deze Canadezen maken bijna spirituele deathmetal: veel meer mentaal dan fysiek. Er komt een maalstroom aan riffs op je af met ronduit donderende drumpartijen, maar de texturen waarin ze verpakt zijn komen meer in de buurt van een labyrint: een eindeloze ontdekking aan details waar je helemaal in kan vallen. Het is meer een dynamisch schouwspel dan een aanval. Live ook een intense beleving.
Andere deathmetalplaten die zeer hoog bij mij in het vaandel staan zijn Sweven van Morbus Chron en Nespithe van Demilich. Hier loopt ook weer een rode draad doorheen: bands die conventies van het subgenre compleet van zich af schudden en eigen wegen verkennen.
Bij Morbus Chron hoor je de grondbeginselen van het genre goed (Death, Autopsy), maar de band speelt op een laidback manier die ik ook bij een psychedelische rockband zou kunnen horen, ook heeft het tegendraadse riffwerk veel Voivod en Coroner in zich. Demilich moet van een andere planeet zijn. Niks uit Finland. Het riffwerk is zo gruwelijk kronkelend en niet logisch, maar tegelijkertijd belachelijk aanstekelijk. De drummer speelt gewoon jazz met dubbele bass en de grunts van Antti Boman zijn ronduit bizar.
De beste deathmetalplaat van 2016 vond ik Starspawn van Blood Incantation. Een jonge Amerikaanse band die, net als de hiervoor genoemde bands, iets verfrissends met het subgenre doen. Je hoort de invloeden van bands van Morbid Angel en Demilich, maar ze spelen weer met een ontzettende ruimtelijkheid die je niet hoort bij de oudere bands. Er hangt een hele vervreemdende spacy sfeer rondom die plaat.
* denotes required fields.