menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / De MuMe Top 2000 besproken.

zoeken in:
avatar van Lukas
Lukas schreef:
Ik ben na een half jaar nauwelijks muziek draaien (op reis geweest) mijn oren weer wat in vorm aan het luisteren. De ladder is daar een erg leuk vehikel voor, merk ik. Bij eerdere edities hebben users nog wel eens de lijst van onder tot boven gerecenseerd. Daar ben ik nu voorzichtig ook mee begonnen, al ken ik mezelf (en mijn reputatie) en heb niet de illusie dat ik dat tot het einde vol ga houden. Zijn er meer mensen die zo'n topic leuk vinden, en wellicht ook wat willen recenseren? Al is het maar zodat VladTheImpaler zijn stukjesverzameling voor bij de nummers wat kan updaten . En zo ja, waar doen we dat dan? Ik kan er geen overkoepelend oud topic van terug vinden, volgens mij gebeurde dit eerder vaak in het ontknopingstopic of het reguliere laddertopic. Voor een nieuw topic valt echter ook wat te zeggen, dan kunnen we dat hergebruiken voor latere edities/initiatieven.


Wellicht kunnen we dit topic uit de mottenballen halen en promoveren tot recensietopic voor alle jaren. Dan lopen de posts en discussies niet dwars door de Ladder-ontknoping heen. Zou ArthurDZ, trebremmit of Teunnis voor de gelegenheid - Editie 2013 - uit de titel kunnen halen?

avatar van Lukas
Dan trap ik intussen af.

2000. Yo La Tengo - Our Way to Fall (2000)
Cijfer: 6

Een band die op een enkel nummer na vaak langs me heen gaat. Dat is hier eigenlijk ook zo. Lekker orgeltje wel, maar de praatzang is aan de saaie kant. Best mooi, maar het breit allemaal een beetje door zonder echt een punt te maken.

1999. Crosby, Stills, Nash & Young - Carry On (1970)
Cijfer: 7,5

Deze plaat heb ik - net als vermoedelijk iedereen die 'm niet al 47 jaar in de kast heeft staan - ook ooit eens voor 1 euro op de kop getikt. Maar ik draai hem natuurlijk nooit. Jammer? Mja, misschien wel. Carry On heeft in zijn eentje al best wat te bieden. Fijn en herkenbaar intro, leuke overgang naar een ander ritme en herkenbare samenzang.

1998. The Shangri-Las - Remember (Walkin' in the Sand) (1964)
Cijfer: 8

Voor girlgroup-nummertjes heb ik meestal wel een zwak, en dat geldt zeker ook voor deze. Omdat-ie in al zijn aanstekelijkheid ook wel een soort van verborgen donkere kant heeft; ik zie een Siouxsie-cover zo voor me.

1997. Trentemøller - Miss You (2006)
Cijfer: 7,5

Nooit echt in deze Deen verdiept. Geen idee eigenlijk waarom, want hij zou best in mijn straatje moeten liggen. Lekker melancholische elektro ben ik op zich altijd wel voor te porren.

1996. Peter Gabriel - San Jacinto (1982)
Cijfer: 6,5

Op zich best mooi, die alom aanwezige xylofoon(s), maar het begint wel wat op mijn zenuwen te werken. Gaat net iets te lang door zonder dat er veel gebeurt. Daarna komt een fijne climax, vervolgens weer een outro dat me gestolen kan worden. Kan zijn dat dit in de context van een album beter tot zijn recht komt.

1995. Sigur Rós - Dauðalogn (2012)
Cijfer: 7

Het debuut van Sigur Rós vind ik magisch, de rest (zelfs het haakjesalbum, tussen haakjes) trekt me minder. Het nieuwere werk ken ik ook niet meer zo, bij gebrek aan interesse. Dit klinkt echter als de vrij 'ouderwetse' Sigur Rós, ergens tussen de eerste twee albums in. Beklijft niet meteen, maar potentieel groeinummer.

1994. Savages - She Will (2013)
Cijfer: 7,5

Een paar jaar geleden live gezien, en toen ook een aantal keer deze plaat gedraaid. Bij gebrek aan echt eigen smoel (noem ik nou alweer Siouxsie?) grijp ik daar niet echt snel meer naar terug, maar dit is ontegenzeggelijk het prijsnummer. Fijne postpunk blijft het.

1993. The Black Keys - Little Black Submarines (2011)
Cijfer: 7

Grote band van de laatste tien jaar die ik altijd links heb laten liggen. En als ik er dan toch eens iets van hoorde, ging het compleet langs me heen. Het gaat te ver om te zeggen dat dit een eye-opener is. Maar de combinatie van een rustig begin naar gitaren pakt hier prettig uit.

1992. The Chameleons - Don't Fall (1983)
Cijfer: 7,5

Terwijl ik afgelopen zomer een aantal maanden door Kroatië reisde, was een liveplaat van The Chameleons een van de cd's die in mijn auto slingerde. Aardig wat gedraaid dus, en daarop skipte ik Don't Fall dan weer vaak omdat de uithaal in het begin zo verschrikkelijk vals was... Lekker nummer natuurlijk verder, hoewel nog een van de mindere op Script of the Bridge.

1991. The Velvet Underground - Sister Ray (1968)
Cijfer: 3

Ik heb een tijdje gedacht dat ik dit heel erg goed moest vinden om mijn examen tot muziekliefhebber te halen. Inmiddels heb ik me ermee verzoend dat ik best iets kan met herrie, mits het tot een punt komt en niet maar eeuwig door blijft zeuren. Wat er onder die tweede categorie valt, weet ik zelf ook niet precies. Maar dit is er een schoolvoorbeeld van.

avatar van Lukas
Volgende tien ook maar, om het een beetje op gang te brengen.

1990. The Knife - We Share Our Mothers' Health (2006)
Cijfer: 7,5

Geldt bijna hetzelfde voor als voor Don't Fall in de post hierboven. Ook Silent Shout van The Knife behoorde dit jaar tot mijn autocollectie (niet te verwarren met autocorrectie). En ook We Share Our Mothers' behoort zeker niet tot de prijsnummers van die plaat. Maar is nog steeds wel erg goed.

1989. Christine and the Queens - Christine (2013)
Cijfer: 8,5

Een van de hoogtepunten van Lowlands een paar jaar geleden. Fantastisch op het podium, maar ook op plaat. Heerlijke Franse synthpop. Ook haar halve Kanye-cover Paradis Perdus is erg leuk.

1988. Revere - I Won't Blame You (2013)
Cijfer: 7

Toch leuk dat deze band zijn plekje in de ladder (nipt) heeft gehouden. Want, laten we eerlijk zijn, dankzij aERodynamIC is dit toch een beetje de huisband van MuMe geworden. Ze hebben vaak in Nederland opgetreden en - zij het bescheiden - successen gevierd mede dankzij diens enorme plug-inspanningen, en dus ook deze website. Als beloning daarvoor zou Revere eigenlijk de eeuwige 2000ste plek toebedeeld moeten krijgen, mocht de band het op stemkracht niet meer halen.

1987. The Smashing Pumpkins - Soma (1993)
Cijfer: 5

Band waar ik zelden iets mee kan. Billy Corgan heeft een aparte stem waar ik niet zozeer jeuk van krijgt, maar die er vooral voor zorgt dat ik nog tijdens het luisteren alweer vergeet wat ik hoor (of ben vergeten wat ik heb gehoord, taalkundig is dit een ingewikkelde constructie). Hoe dan ook, ik hou het maar op de helft van 10.

1986. Jane's Addiction - Been Caught Stealing (1990)
Cijfer: 8

De band van een van de beste nummers ooit, wat mij betreft. Three Days is een broeierig, tien minuten durend epos. Been Caught Stealing de bekendere single van hetzelfde album. Band met een unieke en haast niet te beschrijven sound, die ik overigens moeilijk een heel album uithoud.

1985. Hooverphonic - Eden (1998)
Cijfer: 6

Categorie 'best mooi, maar het kabbelt te veel om echt mijn interesse te wekken'.

1984. The Afghan Whigs - What Jail Is Like (1993)
Cijfer: 6,5

Gentlemen vond ik ooit bij eerste beluistering helemaal niets. Maar gaandeweg ben ik deze indieklassieker toch wel meer gaan waarderen. Maar een bloeiende liefde is het nu ook weer niet geworden, en dit nummer springt er voor mij niet echt uit.

1983. Elvis Presley - Burning Love (1973)
Cijfer: 5

Elvis vind ik zelden echt spannend. Ook hier niet.

1982. Goldfrapp - Drew (2013)
Cijfer: 10

Daar is-ie dan: de eerste 10. Met griffel. Meteen toen deze plaat uitkwam, was ik al verliefd op dit nummer. Een stilleven vol opgekropte spanning die bij het invallen van de strijkers tot precies de juiste dosis uitbarsting komt. Waarmee ik meteen ook een zin op mijn naam heb staan die zo in een songtekst van een niet nader te noemen Zeeuwse band zou kunnen verschijnen.

1981. UK - Rendezvous 6:02 (1979)
Cijfer: 7

Heeft iemand eigenlijk wel eens geconcludeerd dat You van Ten Sharp nogal op dit nummer lijkt? Zo niet, dan ben ik dus de eerste. Dat zit hem dan vooral in het intro en het aansluitende couplet, meteen ook het sterkste deel van het nummer. Het type 'prog' dat ik goed kan uitstaan, al is het nummer wel een beetje een nachtkaars.

avatar van Lukas
1980. Morphine - Buena (1993)
Cijfer: 8,5

Unieke band waar je simpelweg geen hekel aan kunt hebben. Het simpele intro gaat al als een stoomwals. En als je dan nog niet plat ligt, scheurt er in het refrein een saxofoon met de baard in de keel voorbij.

1979. Balthazar - Do Not Claim Them Anymore (2012)
Cijfer: 7,5

De eerste band tot nu toe waarvan ik me niet direct een eerdere luisterbeurt kan heugen. Dit maakt echter wel benieuwd, want de rif is lekker, het fluitje spannend en het geheel beheerst, maar ook wel onheilspellend. Leuke ontdekking.

1978. Mammút - Salt (2013)
Cijfer: 8

Wat zit er toch in de bodem op IJsland? Want daar ergens midden in de noordelijke Atlantische Oceaan wonen alles bij elkaar net zoveel mensen als in Utrecht. Dat zijn er trouwens aanzienlijk minder dan in Luxemburg. En toch heeft IJsland een bloeiend voetbalelftal én ongeveer drie bands per hoofd van de bevolking. Ook dit is een prima nummer met internationale allure. Het enige wat er ontbreekt is een ð.

1977. Prince - Gold (1995)
Cijfer: 5,5

Ik hou op zich best van gladde synths, maar dit wil me toch niet echt grijpen. Prince doet het echt maar heel af en toe voor mij.

1976. Sonic Youth - 'Cross the Breeze (1988)
Cijfer: 9,5

Een van de prijsnummers van het toch al niet misselijke Daydream Nation. In tegenstelling tot Sister Ray eerder is dit wel herrie met kop en staart. Ruim zeven minuten feestelijke chaos.

1975. Propaganda - p:Machinery (1985)
Cijfer: 7

Ik heb wel een zwak voor de volslagen belachelijk bombastische synthpop van Propaganda. Hun icoonplaat A Secret Wish telt drie gigantische uiterschieters. Het iets tactvollere Duel (Eye to Eye) volgt ongetwijfeld nog hoger in deze lijst. De afsluiter Dr. Mabuse is meer op de leest van p:Machinery geschoeid, maar dan nog beter. Deze zet ik zelf minder vaak op, maar klinkt ook als klok.

1974. The Police - Every Little Thing She Does Is Magic (1981)
Cijfer: 7,5

The Police stond thuis vaak op toen ik kind was. Uit die tijd heb ik Message in a Bottle het best onthouden. Dit werd wat later mijn favoriet, toen ik vrijwillig naar Sting begon te luisteren en een verzamelaar kocht. Toch grappig dat je dan bij herbeluistering toch weer nieuwe dingen opvallen, zoals de flipperkastsynthesizer die onder meer bij het ie-joohoo-stuk opduikt.

1973. Miles Davis - All Blues (1959)
Cijfer: 6

Tegen mensen op deze website heb ik meermaals geroepen dat ik na mijn dertigste wel een keer met jazz zou beginnen. Toen was ik nog amper twintig. Inmiddels ben ik dus volgens mijn maatstaven van toen een oude man. En ben ik nog steeds niet aan jazz begonnen. Of ik dat ooit alsnog ga doen? Mwah. Ik denk eigenlijk dat ik niet zo verschrikkelijk kan met in elk geval de instrumentale toeterkant van het genre. Misschien probeer ik het nog eens als ik veertig ben. Intussen gaat All Blues hier het ene oor in en het andere oor ook in, want soms komt de toeter ineens van rechts in plaats van links. Ik kan er goed naar luisteren hoor, maar ik voel er verder weinig bij. Het zal wel desintresse zijn, of gebrek aan referentiekader.

1972. The Shins - So Says I (2003)
Cijfer: 7,5

Blijft een heerlijk bandje met een patent op pakkende popmelodieën. So Says I behoort wat mij betreft niet tot hun grootste toppers, maar wanneer ik ergens onverwacht een nummer van de eerste drie Shinsplaten hoor, doet me dat altijd wel opveren.

1971. Susanne Sundfør - The Silicone Veil (2012)
Cijfer: 8,5

Nummer dat ik met enige regelmaat wel draai. Vooral de overgang van het gedeelte met de tekst 'let me in, let me out' naar het instrumentale vervolg is prachtig. Fijne zangeres sowieso, ook voor haar bijdrage aan Running to the Sea van Röyksopp heb ik een grote zwak.

avatar van chevy93
Nou, je bent al op de helft van jassn vier jaar terug.

avatar van Lukas
Laat ik daar dan nu eens tweederde van maken!

1970. Slint - Washer (1991)
Cijfer: 7,5

Na Miles Davis opnieuw een bewijs dat ook MusicMeter inmiddels tot mijn eigen jeugdsentiment behoort. Spiderland van Slint was namelijk reeds een enorme MuMe-hit toen ik in 2006 met weinig luisterervaring buiten gebaande paden op de site terecht kwam. Ik begreep weinig van die moeilijke muziek. Inmiddels ben ik wat context verder. Kan ik Slint in een muzikale context plaatsen. En is Spiderland een plaat geworden die ik vooral erg knap in elkaar vind zitten, zonder dat ik nou echt de neiging heb om ernaar terug te grijpen.

1969. Sun Kil Moon - Birds of Films (2015)
Cijfer: 6

Mark Kozelek balanceert op het randje tussen hemels mooi en nogal saai. Aan welke kant van het randje een nummer belandt, hangt in sterke mate van de luisteraar af. Ik vind zijn Red House Painters-album met de achtbaan bijvoorbeeld prachtig. Maar het meeste van Sun Kil Moon grijpt me minder. Dan is het allemaal vooral wat langdradig. Niet slecht hoor, maar ik verlies mijn luisterconcentratie telkens.

1968. Flowered Up - Weekender (1968)
Cijfer: 9

Een in kennerskringen geroemd, maar toch ergens ook wat miskend monument uit de Madchester-tijd. Weekender is een bijna dertien minuten durende potpurri van The Fall, Primal Scream en Roxy Music. Scheurende gitaren en saxofoon, fulminerende praatzang en een flinke scheut dance en funk. Het resultaat is een decadente trip door grauwe industriesteden in Noord-Engeland. Een interessante combi, natuurlijk.

1967. Mark & Clark Band - Worn Down Piano (1977)
Cijfer: 7

Zo'n nummer dat bij de Radio 2 Top 2000 van vroeger hoorde. In de tijd dat zelfs Nirvana, Guns 'n Roses en Red Hot Chili Peppers nog niet door de ballotage kwamen wegens te modern. En als je dan zo ergens rond 2005 die lijst doorkeek, dan was dit het enige nummer dat je als 18-jarige nog niet kende uit de top 100 van de lijst. Omdat het echt alléén maar op 31 december op de radio kwam. Het bleek dus ultieme kitsch te zijn, van het theatrale soort waar ik dan toch wel weer een zwak voor heb.

1966. Deep Purple - Highway Star (1972)
Cijfer: 6,5

Vrij saaie classic rock gedurende de eerste vier minuten, maar daarna wordt het toch verrassend leuk. De tot dan toe nog vrij dertien-in-een-dozijn-gitaarsolo krijgt ineens een psychedelische wending waar ik dan toch ineens van opveer.

1965. Linkin Park - In the End (2000)
Cijfer: 8

316 plaatsen gezakt. Zelfs de dodeartiestenbonus zit er voor Linkin Park niet in. Matige band, moet ik zeggen. Eerst werd het een grote herhalingsoefening. Later kwam mijn vader ermee aanzetten omdat hij een aardig bandje had ontdekt dat op U2 leek. Ook geen aanbeveling. Maar dit nummer klonk nog nieuw. Voor mij althans toen, als middelbare scholier met een niet al te bovengemiddelde muziekkennis.

1964. The Waterboys - Peace of Iona (2003)
Cijfer: 9

The Waterboys brengen elke paar jaar nog wel een nieuwe plaat uit, die nooit meer de impact heeft van hun eerste drie platen uit de jaren tachtig. Toch luister ik ze meestal wel een keer, en af en toe blijken ze nog wel een iconisch nummer te bevatten. Dit is daarvan het schoolvoorbeeld. De Waterboys in hun allerbeste folkjasje.

1963. The Irrepressables - In This Shirt (2010)
Cijfer: 7

Het is natuurlijk geen Revere, maar ook deze band associeer ik toch vooral met het enthousiasme van aERo. Niet verwonderlijk, met theatrale zang, violen en een voordracht die hint naar Antony van de Johnsons. Van Antony's zijigheid krijg ik altijd wat jeuk, dat heb ik hier minder. Mooi gebracht, op het randje van te pompeus, maar zeker nog genietbaar.

1962. Heather Nova - Island (1994)
Cijfer: 7

Dame waarvan ik eigenlijk alleen Walk This World echt ken. Dit is wat zwaarde en stemmiger; neem alleen al de gedoseerde operakreet waarmee het nummer begint. Nummer dat zijn geheimen niet meteen na twee luisterbeurten prijsgeeft. De cello in het refrein is alvast erg mooi. Voor nu ga ik op een veilige 7 zitten.

1961. The Stranglers - Strange Little Girl (1982)
Cijfer: 7,5

The Stranglers vind ik altijd een wat moeilijk herkenbare band; ze kunnen als Magazine klinken op No More Heroes, als een soort proto-The Fall op Peaches. Golden Brown is zo uniek dat het helemaal nergens naar klinkt. En hier is het net The Doors in een psychedelisch new wave-jasje. De band mist voor mij net een beetje eigen karakter. Al hebben alle bovengenoemde nummers wel weer met elkaar gemeen dat het goede tot uitstekende poprocknummers zijn.

avatar van Lukas
Nou, vooruit, nog 10 dan.

1960. Carole King - You've Got a Friend (1971)
Cijfer: 8,5

Zo'n nummer dat iedereen wel kent, maar niet altijd in deze versie. Terwijl dit origineel toch al wel zo'n beetje de optimale uitvoering is. Rustig, doeltreffend en smaakvol gebracht popnummer. Wat zeg ik, een dijk van een popnummer!

1959. Julien Baker - Rejoice (2015)
Cijfer: 7,5

Zwaar nummer voor zo'n breekbaar meisje. Doet dan ook in de verte wel aan PJ Harvey denken. Niet echt een nummer dat zich in een keer laat doorgronden. Julien Baker heeft geluk dat mijn computer crashte en ik een paar reeds besproken nummers opnieuw langs ga. Nu gaat ze volgens mij toch alweer een half puntje omhoog.

1958. Kasabian - Fire (2009)
Cijfer: 8

Band waarvan ik eigenlijk nog nooit een album heb geluisterd. Dat is gek, want singles die me ter ore komen bevallen me eigenlijk altijd wel. Lekker psychedelisch popnummer.

1957. The Prodigy - Out of Space (1992)
Cijfer: 7,5

Ik ben net te jong om The Prodigy onder mijn jeugdsentiment te kunnen scharen. Toch hoor ik ook een Out of Space al zo lang dat ik bijna zou vergeten me te verbazen. Wonderlijk toch dat een of ander geflipt ravenummer met een cheesy reggaerefreintje een hit kan worden.

1956. John Caugar Mellencamp - Jack and Diane (1982)
Cijfer: 3,5

Bruce Springsteen is mij vaak al veel te Amerikaans. Dit is dan nog een trapje erger. Mijn gedachten dwalen al snel af naar iemand als Donald Trump. Vooral de bridge is echt vreselijk.

1955. Phoenix - 1901 (2009)
Cijfer: 7,5

Echt zo'n indiehitje voor tijdens de middagprogrammering van een groot festival in pakweg Barcelona. Waarbij je dan op een afstandje van het podium in het gras gaat toepen onder de mediterrane zon. Nergens wereldschokkend, maar precies het juiste om in de stemming te komen.

1954. OutKast - Hey Ya! (2003)
Cijfer: 7

Deze mogen ze gerust komen doen als ik op een festival zit te toepen tijdens een concert van Phoenix. Zelfde soort vrolijkheid. Leuk nummer, maar helemaal ondersteboven ben ik er nooit van geweest. Ik hoor Outkast liever wat meer rappen. Hopelijk hebben jullie (ik zelf namelijk vooral verzaakt) de hiphop van dit duo ook een plekje in de lijst gegeven.

1953. Foals - What Went Down (2015)
Cijfer: 6,5

In 2009 draaide ik Cassius van Foals nogal grijs. Met dat nummer tonen ze zo veel potentie: een heerlijk popnummer in een strak mathrockjasje. Alles wat ik sindsdien van ze hoorde, is soms aardig, maar lost de belofte toch nooit helemaal in. Het is óf redelijk lekkere herrie, óf redelijke indiepop. Maar de magie van de combinatie heeft het nooit echt.

1952. Bran Van 3000 - Astounded (2001)
Cijfer: 9

Al jaren ben ik fan van deze Canadezen, in het bijzonder van hun plaat Glee uit 1997. Daarop versmelten ze zo ongeveer elke denkbare muziekstijl tot een zeer dansbaar, niet-pretentieus en volkomen vanzelfsprekend geheel. Een prestatie van formaat. De opvolger Discosis is minder. Maar Astounded is een onweerstaanbare single die soul, disco en latin versmelt tot een kosmopolitische dancehit uit de 21ste eeuw. Met een glansrol voor Curtis Mayfield.

1951. Broken Social Scene - Anthems for a Seventeen Year-Old Girl
Cijfer: 8

De basis ligt iets meer in de indie en minder in de dance/hiphop, maar Broken Social Scene is verder eigenlijk best vergelijkbaar met Bran Van. Ook uit Canada, ook een los-vast gezelschap dat creatief buiten de lijntjes kleurt. De eerste keer dat ik dit hoorde, schoot ik een beetje in de lach van het stemmetje. Maar dat zingt wel een ontroerend sympathiek popnummertje. Park that car, drop that phone, sleep on the floor, dream about me.

avatar van Lukas
Ook heb ik de eerste 50 nummers van de ladder in de juiste volgorde gezet. Slechts 4 onvoldoendes en 37 nummers die een 7 of hoger scoren. Best een leuke lijst eigenlijk.

01. Goldfrapp - Drew (2013) 10
02. Sonic Youth - Cross the Breeze (1988) 9,5
03. Bran Van 3000 - Astounded (2001) 9
04. Flowered Up - Weekender (1991)
05. The Waterboys - Peace of Iona (2003)
06. Christine and the Queens - Christine (2013) 8,5
07. Morphine - Buena (1993)
08. Carole King - You've Got a Friend (1971)
09. Susanne Sundfør - The Silicone Veil (2012)
10. Broken Social Scene - Anthems for a Seventeen Year-Old Girl (2000) 8

11. The Shangri-Las - Remember (Walkin' in the Sand) (1964)
12. Linkin Park - In the End (2000)
13. Mammút - Salt (2013)
14. Jane's Addiction - Been Caught Stealing (1990)
15. Kasabian - Fire (2009)
16. Slint - Washer (1991) 7,5
17. Phoenix - 1901 (2009)
18. The Knife - We Share Our Mothers' Health (2006)
19. Trentemøller - Miss You (2006)
20. The Prodigy - Out of Space (1992)

21. The Stranglers - Strange Little Girl (1982)
22. Balthazar - Do Not Claim Them Anymore (2012)
23. The Chameleons - Don't Fall (1983)
24. Crosby, Stills, Nash & Young - Carry On (1970)
25. The Police - Every Little Thing She Does Is Magic (1981)
26. The Shins - So Says I (2003)
27. Julien Baker - Rejoice (2015)
28. Savages - She Will (2013)
29. Revere - I Won't Blame You (2013) 7
30. OutKast - Hey Ya! (2003)

31. Propaganda - p:Machinery (1985)
32. The Irrepressables - In This Shirt (2010)
33. Heather Nova - Island (1994)
34. Mark & Clark Band - Worn Down Piano (1977)
35. The Black Keys - Little Black Submarines (2011)
36. Sigur Rós - Dauðalogn (2012)
37. UK - Rendezvous 6:02 (1979)
38. Foals - What Went Down (2015) 6,5
39. Deep Purple - Highway Star (1972)
40. Peter Gabriel - San Jacinto (1982)

41. The Afghan Whigs - What Jail Is Like (1993)
42. Sun Kil Moon - Birds of Films (2015) 6
43. Hooverphonic - Eden (1998)
44. Yo La Tengo - Our Way to Fall (2000)
45. Miles Davis - All Blues (1959)
46. Prince - Gold (1995) 5,5
47. The Smashing Pumpkins - Soma (1993) 5
48. Elvis Presley - Burning Love (1973)
49. John Caugar Mellencamp - Jack and Diane (1982) 3,5
50. The Velvet Underground - Sister Ray (1968) 3


avatar van Onweerwolf
Mooi dat je 10 jaar nadat je zelf aan de wieg van het topic hebt gestaan nu zelf de lijst bespreekt, Lukas!


avatar van Lukas


Ah, ik was op termen met 'ladder' aan het zoeken. Wat mij betreft kunnen we de topics dan beter samenvoegen, wel zo overzichtelijk. Ik tag dan nog maar een keer trebremmit, ArthurDZ, panjoe en Teunnis.

avatar van ArthurDZ
Ik heb de topics samengevoegd, Lukas!

avatar van Lukas
En om dat te vieren zijn hier de volgende 10 nummers:

1950. 16 Horsepower - American Wheeze (1996)
Cijfer: 7,5

Nummer van het iconische Sackcloth 'n Ashes waarop David Eugene Edwards heel wat demonen uitdrijft. Zelfs een accordeon wordt hier dreigend en onheilspellend (al geldt natuurlijk altijd wel dat je zo'n ding beter niet op je hoofd kunt krijgen). Behoort voor mij niet tot de prijsnummers van 16 Horsepower, maar gaat er natuurlijk altijd wel in.

1949. Muse - Butterflies and Hurricanes (2003)
Cijfer: 6

Muse was ooit mijn eerste zelf op MTV ontdekte band in het alternatieve segment. Voor de eerste drie albums - met name de eerste en de derde - blijf ik dan ook een zwak houden. Ik kan de bombast van Absolution nog steeds goed waarderen. Al vind ik het gedweep met klassiek pianospel hier een beetje Thierrybaudetterig aan doen.

1948. The Doors - Hyacinth House (1971)
Cijfer: 7,5

Hoewel ik een zwak heb voor de kortere nummers van The Doors, was deze me nooit zo opgevallen. Misschien toch eens wat vaker draaien. Spannende combinatie van lichtvoetigheid en de grauwsluier van de naderende dood van Jim Morrison.

1947. Vampire Weekend - M79 (2008)
Cijfer: 9

Destijds helemaal grijsgedraaid, en ook nu nog blijft Vampire Weekend een feestje voor het oor. M79 is wat mij betreft met afstand hun prijsnummer. Ook hier gedweep met klassiek (het viooldeuntje is van Vivaldi, toch?), maar in tegenstelling tot bij Muse juist op volkomen pretentieloze wijze.

1946. Janelle Monáe - Dance Apocalyptic (2015)
Cijfer: 8

In het vorige blokje volgde Outkast op Phoenix. En in dit tiental vult Janelle Monáe de vrolijkheid van Vampire Weekend aan. Toen ze in 2010 The ArchAndroid uitbracht, bleek er ineens zoiets als snob-R&B te bestaan. Ik kon met die plaat niet zo veel, maar de opvolger met dit nummer vind ik wel erg leuk. Ook hier is het woord pretentieloos op zijn plaats. Het plezier spat ervan af.

1945. The Band - I Shall Be Released (1968)
Cijfer: 7

Kopstemnummer dat nog net binnen de grenzen van het betamelijke weet te blijven. Dat klinkt negatiever dan ik het bedoel. Want wanneer een kopstemnummer ruim binnen de grenzen van het betamelijke blijft, is het een niemendalletje. Als het over de grenzen van het betamelijke gaat, is het irritant en over de top. En hier is het dus mooi gebracht. Met de nagels gevaarlijk dicht bij het schoolbord, maar zonder te krassen. Niet echt mijn genre, wel een knap nummer.

1944. Red House Painters - Mistress (1993)
Cijfer: 8,5

Mark Kozelek op zijn best, zoals op de hele achtbaanplaat van Red House Painters. Zijn kalme voordracht wordt hier prachtige versterkt door het gruizige gitaarbed waar het nummer in landt. Wat hij doet ligt eigenlijk dicht bij Galaxie 500 en Slowdive hier.

1943. Monaco - What Do You Want from Me? (1997)
Cijfer: 8,5

Oei, deze had ik toch wel wat hoger in de lijst verwacht. Ongeveer waar hij vorig jaar stond bijvoorbeeld: plaats 760. Laten we deze onvervalste britpopklassieker volgend jaar gewoon weer neerzetten waar-ie hoort, ok?

1942. Broken Bells - The High Road (2010)
Cijfer: 8,5

Het niveau is de laatste zes, zeven nummers al tamelijk duizelingwekkend. Want deze samenwerking van Danger Mouse en James Mercer gaat in mijn belevingswereld toch ook al voor een moderne klassieker door. Grappig trouwens dat de zanger van de extatische band The Shins ineens introspectiever en doorleefder klinkt met een hiphopproducer naast zich. Dit is bijna americana.

1941. Courtney Barnett - Nobody Really Cares if You Don't Go to the Party (2015)
Cijfer: 6,5

Aardig dat er de laatste jaren zo'n no-nonsense indiezangeres met haar poten in de punkklei is opgestaan. Courtney Barnett zou dan ook enorm in mijn straatje moeten liggen. Maar ik hoor het helaas nog niet. Dit nummer ook weer. Lekkere sound wel hoor, maar niet bijzonder en onderscheidend genoeg om te beklijven bij mij.

avatar van Lukas
1940. Girls in Hawaii - Misses (2013)
Cijfer: 7,5

Leuk dat zo'n relatief kleine band de ladder ook nog kan halen. Ik heb hun album Plan Your Escape uit 2008 destijds wel regelmatig gedraaid. Dit kende ik nog niet, maar is op dezelfde leest geschoeid. Indiepop in de geest van Grandaddy. Het nummer schijnt te zijn opgedragen aan de in 2010 overleden drummer.

1939. Queensrÿche - Silent Lucidity (1990)
Cijfer: 7

Toen ik een jaar of tien geleden mijn heil wat meer in de proghoek aan het zoeken was, vond ik dit ook prachtig. En nu? Het is me tegenwoordig allemaal wat te opgeblazen en klagerig gebracht. Al blijft het een knappe rockballad.

1938. Sugarhill Gang - Rapper's Delight (1979)
Cijfer: 7,5

De ontstaansgeschiedenis van hiphop heb ik altijd vrij wonderlijk gevonden. Het genre sluimerde wat toen Rapper's Delight ineens de standaard zetten. Meestal gebeurt zoiets in de underground, maar hier was het meteen een hit. Daarna heeft het genre dan weer een jaar of tien moeten rijpen voor de echte explosie kwam. Totaal niet te vergelijken met veel subgenres binnen de pop en rock, die vaak in een enorme vloedgolf lijken te komen.

1937. Pavement - Range Life (1994)
Cijfer: 8,5

Pavement is geen band die me meteen bij de strot grijpt, maar met de jaren komt de waardering. Dit dromerige pareltje is denk ik inmiddels mijn favoriet van Crooked Rain, toch een standaardwerk in de indierock.

1936. Built to Spill - I Would Hurt a Fly (1997)
Cijfer: 10

Zelfde tijd, zelfde genre. Maar Built to Spill is dan weer wel een band die ik al jarenlang onveranderd tot mijn favorieten reken. Zelden maken Doug Martsch en co een slechte plaat. Maar hun meesterwerk Perfect from Now On zullen ze niet snel meer overtreffen. Een album vol heerlijke gitaaruitspattingen. Achter elke hoek schuilt weer een onverwachte wending of aangename verrassing. I Would Hurt a Fly is dan ook nog eens het prijsnummer, met zijn heerlijke cello op de achtergrond en plotselinge wending halverwege. En nog meezingbaar ook. Hier past slechts een 10.

1935. The Kinks - Shangri-La (1969)
Cijfer: 7,5

The Kinks flirtten tegen het eind van de jaren zestig met een iets decadenter bandgeluid. Shangri-La is langer uitgesponnen en grootser opgezet; een beetje proggy, zou ik zelfs zeggen. Hoewel ik juist een zwak heb voor de puntige, door en door Britse Kinksnummers, kan ik dit ook wel waarderen.

1934. Queen - I Want to Break Free (1984)
Cijfer: 6,5

Verrassende nieuwe binnenkomer wel. Want zo goed scoort Queen doorgaans niet op MusicMeter. En I Want to Break Free komt dan ook nog eens niet uit de best aangeschreven periode van de band. Toch vind ik 'm zeker niet misstaan in de lijst. Op zich een wat lomp en simpel nummer, dat door de synths toch nog behoorlijk wordt opgetild.

1933. Godspeed You! Black Emperor - Sleep (2000)
Cijfer: 7,5

Godspeed You! Black Emperor zoals je ze kan verwachten. Gesproken stukje, muziek komt langzaam op gang, climax, gas terug, nog een climax, uitpruttelen. Fijne muziek wel. Als je er écht met volle aandacht naar luistert, is er weinig beter. Maar dat doe ik eigenlijk (te) weinig. Op de achtergrond gaat het ook goed; dan gaat er een hoop langs je heen, maar veer je op bij de climaxen. En je kunt nog eens een kopje thee zetten, of een stukje tikken.

1932. Dr. Dre & Snoop Dogg - Still D.R.E. (1999)
Cijfer: 8

Weer het andere uiterste. Dr. Dre vind ik vaak wat eentonig, maar met zo'n niet te versmaden beat als hier is dat niet zo'n issue. Echt iets uit mijn eigen Top 40-tijd bovendien. Kan ik niet boos op worden.

1931. David Sylvian - Brilliant Trees (1984)
Cijfer: 5

Sommige nummers van Japan vind ik geweldig, maar als ik iets van David Sylvian solo hoor, dan kabbelt het allemaal maar wat. Het zal er wel aan liggen dat ik ook niet zo veel met jazz kan. Saai!

avatar van Lukas
1930. My Morning Jacket - One Big Holiday (2003)
Cijfer: 7

Leuke band waarvan ik vooral Z goed ken, een heerlijke plaat op het snijvlak van (alt-)country en indie rock. One Big Holiday staat op de voorganger It Still Moves, waar de amaricana nog wat meer de overhand heeft. De invloed van Neil Young is duidelijk, in dit nummer hoor ik ook behoorlijk wat Paisley Underground terug (Green on Red bijvoorbeeld).

1929. R.E.M. - These Days (1986)
Cijfer: 7,5

Missers heeft R.E.M. tot diep in de jaren negentig eigenlijk maar zelden begaan. Het resultaat is een enorme collectie geweldige nummers waarvan er vele tientallen in de ladder zouden kunnen staan. Van de R.E.M.-platen uit de jaren '80 heb ik misschien wel het minste met Lifes Rich Pageant. Geen idee waarom, maar ik vind de songs gewoon iets minder pakkend dan op opvolger Document en voorgangers als Murmur en Reckoning. Dit is een van de leukere nummers, maar die zou mijn R.E.M.-top 50 nog steeds niet halen denk ik.

1928. Elton John - Tiny Dancer (1972)
Cijfer: 6

Prima nummer in zijn soort, maar niet echt mijn straatje. Ik heb er verder dan ook niet erg veel zinnigs over te melden.

1927. The Chameleons - Tears (1986)
Cijfer: 8

The Chameleons hebben de eer als eerste artiest aan de tweede vermelding te zitten (geteld vanaf nummer 2000, uiteraard). Was Don't Fall een zwaar galmende bak herrie, hier horen we de band in zijn andere uiterste. Tears heeft een veel kalere sound, met percussie en gitaargetokkel. Lichter? Dat ook weer niet, want er hangt een naargeestig en ongemakkelijk sfeertje om dit nummer.

1926. The Strokes - Reptilia (2003)
Cijfer: 6

The Strokes is zo'n band die heel vaak dertien-in-een-dozijn klinkt, en af en toe ineens een nummer heeft dat bij mij wel een snaar raakt. Zoals de geweldige single OBLIVIUS vorig jaar. Vaak een zesje, soms een negen dus. Dit is een zesje.

1925. The Chameleons - Monkeyland (1983)
Cijfer: 7,5

En warempel, alweer The Chameleons. Die zetten alle andere artiesten van de hele wereld nu al op twee nummers achterstand. Monkeyland is dan weer een nummer van de galmende herriesoort. Vooral na de heerlijk gebrachte zin It's just a trick of the light. Toch zou ik van Script of the Bridge liever Less Than Human, Here Today en A Person Isn't Safe Anywhere These Days in de ladder zien. Maar blijkbaar zijn dat nogal atypische favorieten, blijkt bij het album.

1924. Foals - My Number (2013)
Cijfer: 7,5

Foals is nu meteen de tweede band die we al eerder tegen kwamen. Dit nummer komt een stuk meer in de buurt van hoe ik deze band het liefste hoor. Puntige popnummers strak in het mathematische gelid.

1923. Coldplay - Spies (2000)
Cijfer: 6,5

Een oudje van Coldplay, voor ze overgingen op stadionrock. Eigenlijk is Don't Panic het enige Coldplay-nummer dat ik écht voor mijn lol opzet (al heb ik zowaar een zwak voor Hymn for the Weekend). Dit is net als heel Parachutes best mooi en degelijk, maar ook een beetje slaapverwekkend.

1922. Peter Gabriel - Sledgehammer (1986)
Cijfer: 5,5

Hé, net al Queen nieuw binnen, en nu ook nog Sledgehammer. De Ladder begint nog eens op de Top 2000 te lijken. Al is het vooral verrassend dat Sledgehammer eerder níet in de lijst stond. Ik heb hier overigens bijzonder weinig mee. Het is wel aan te horen, maar ik vind de zeurderige stem van Gabriel gewoon niet zo passen bij het blazersbombast van dit nummer.

1921. Roy Orbison - She's a Mistery to Me (1989)
Cijfer: 7

Postuum uitgebracht nummer. Op zich niet zo'n bijzondere ballad vind ik, maar zijn stemgeluid geeft een extra zetje in de goede richting.

avatar van hoi123
Leuk dat dit weer opgepakt wordt, Lukas! Zie dit topic nu pas, maar ik lees zeker mee (en geniet alvast mee van de ontdekkingen die ik mede heb gedaan door dit topic).

avatar van Lukas
1920. Gorillaz - Stylo (2010)
Cijfer: 8,5

Een van de lekkerste nummers van de Gorillaz, wat mij betreft. Eigenlijk is alles vrij retro: de synths, de zang van Bobby Womack... Maar alles bij elkaar ontstaat dan een bijna futuristische sound.

1919. De La Soul - Me, Myself and I (1989)
Cijfer: 8

Hier kun je ook geen hekel aan hebben natuurlijk. Hiphopklassieker die in geen enkel allertijdenlijstje mag ontbreken. Ongelooflijk dat de Ladder het de afgelopen jaren zonder Me, Myself and I heeft moeten stellen. Gelukkig zijn we alledrie terug!

1918. De La Soul - Eye Know (1989)
Cijfer: 7,5

Verhip, da's toevallig. Nog een keer De La Soul. Lekker laidback, fijn fluitwerk ook. Komt wat minder direct binnen dan Me, Myself and I, maar zit zeker zo goed in elkaar. Inventief gesampled ook.

1917. Chic - Le Freak (1978)
Cijfer: 8

We zijn al een aantal nummers op rij op het juiste feestje beland, dus dan kan deze van Chic er ook nog wel bij. Fantastisch gitaarwerk van Nile Rodgers, en dan die bas eronder. Dan hoef je alleen nog maar een paar simpele zinnetjes te herhalen om een topnummer te voltooien.

1916. Revere - These Halcyon Days (2010)
Cijfer: 8

Samen met het instrumentale Code mijn favoriet van deze band. Hier klinken ze precies als de missing link tussen postpunk-revivalbands als de Editors en de indierock aan de overkant van plas (denk Arcade Fire, maar meer nog Sunset Rubdown).

1915. Warpaint - Elephants (2008)
Cijfer: 6

Debuutsingle van deze dames. Vooral een lekkere gitaarriff, de zang heb ik wat minder mee en is soms zelfs tegen het irritante aan. Haalt het lang niet bij hun prijsnummer Undertow.

1914. Alcest - Délivrance (2014)
Cijfer: 8

Franse band op het snijvlak van black metal en shoegaze. Hun debuut Souvenirs d'un Autre Monde staat vol ontroerende, melodieuze gitaarorkanen. De albums daarna halen dat niveau in mijn beleving niet, maar moois is er bij Alcest altijd wel te vinden. Dit is weer een sereen wintersprookje dat uitstekend bij het weer past (het sneeuwt wanneer ik dit tik). Enige punt van kritiek: het gaat allemaal wat te lang door.

1913. Ariel Pink - Dayzed Inn Daydreams
Cijfer: 7

Kende ik nog helemaal niet, aangezien ik dit jaar zelden actief heb geladderd. Aardig indienummertje dat de Beach Boys en nieuwerwetse indie vermengt met een scheutje jaren '80. Aardig. Verder niet meteen heel veel over te vertellen.

1912. The Modern Lovers - Hospital (1976)
Cijfer: 10

Nee, dan dit intens trieste stuk liefdesverdriet. Het treurige openingsorgeltje doet al denken aan een begrafenisdienst. Daarna komt Jonathan Richmond er in al zijn protopunkheid nog eens overheen. Hij zingt recht voor z'n raap, weinig tactvol, maar je gelooft hem meteen. Heerlijk zijn ook de tempowisselingen. Mag volgend jaar zeker een kleine 1900 plaatsen hoger geraken.

1911. The Orb - Little Fluffy Clouds (1990)
Cijfer: 7,5

Erg fijne titel alleen al. Fluffy, daar zouden we in het Nederlands ook zo'n mooi woord voor moeten hebben. Plaatje is ook wel lekker kunstzinnig. Een jeugdherinnering als praatintro, en daar dan een nummer omheen bouwen. Een beetje als Maternité van MAM, maar dan Engels.

avatar van ArthurDZ
Lukas schreef:
1911. The Orb - Little Fluffy Clouds (1990)
Cijfer: 7,5

Erg fijne titel alleen al. Fluffy, daar zouden we in het Nederlands ook zo'n mooi woord voor moeten hebben.


Zoals 'pluizig'?

Verder zitten we wat betreft Hospital op één lijn! Prachtig nummer, briljant in al zijn onverschrokken naakte directheid.

avatar van Lukas
ArthurDZ schreef:
(quote)


Zoals 'pluizig'?

Verder zitten we wat betreft Hospital op één lijn! Prachtig nummer, briljant in al zijn naakte directheid.


Ja, pluizig en blauw het liefst. Maar pluizig klinkt niet zo lekker pluizig als fluffy.

avatar van GrafGantz
Hospital!!! ?

avatar van Lukas
1910. The Flirtations - Nothing But a Heartache (1968)
Cijfer: 9

Mijn favoriete girlgroupnummer. Goeie melodie, heerlijk gezongen. Opvallend dat dit juist in Nederland een hitje werd (onderste regionen Top 40), en bijna nergens anders. Inmiddels toch een internationaal breed geaccepteerde klassieker in het genre.

1909. The Doors - You're Lost Little Girl (1967)
Cijfer: 8,5

Strange Days heeft toch een van de wonderlijkste hoezen in de pophistorie. Zo'n absurdistisch tafereel had evengoed bij de Butthole Surfers gepast, of bij een indiebandje uit de jaren negentig dat niet vies is van een beetje meligheid. Maar niet zozeer bij een album uit 1967. Het is gedeeld met L.A. Woman ook wel mijn favoriete plaat van The Doors. Juist dit soort korte liedjes doen het 'm, merkte ik al eerder op. Slechts bij The Crystal Ship klinkt het orgeltje nog fijner.

1908. Counting Crows - Round Here (1993)
Cijfer: 6

Ik leerde de Counting Crows kennen ten tijde van de Big Yellow Taxi-cover, waarover ik moet bekennen dat ik die destijds erg leuk vond. Ik kocht de plaat Hard Candy, nog ruim voor het inmiddels legendarische moment dat de schoenen van Paskal Jakobsen werden gejat. Maar goed, Hard Candy vind ik stiekem nog steeds best leuk, er staan vrolijke liedjes en een paar fijne smartlappen op. Hoger aangeschreven albums ging ik pas proberen ruim nadat Paskal toch niet meer naar buiten hoefde vanwege het feit dat er nog wel wat was. Het is toen nooit echt wat geworden tussen mij en de Counting Crows.

1907. The Stooges - Dirt (1970)
Cijfer: 8

Eigenlijk is dit nummer niet veel meer dan een eindeloze riff. Wel een lekkere riff. En ook hartstikke punk natuurlijk hoe Iggy allemaal rond die riff ligt te kronkelen.

1906. 16 Horsepower - Clogger (2000)
Cijfer: 8

Fijne opener van Secret South, na Sackcloth 'n Ashes de tweede prijsplaat van 16 Horsepower. Komt op gang als een paard en een oude wagen die volkomen in het startschot vallen en vervolgens als een soort Ted-Jan Bloemen rondjes 28,6 of daaromtrent blijven rijden.

1905. Lush - Ladykillers (1996)
Cijfer: 9

Dat dit een goed nummer is, wist ik al wel. Maar soms komt zo'n nummer in een ladderlijstje ook echt precies op het goede moment om een heel hoge score te halen. Want na een heel rijtje mannen dat op allerlei verschillende manieren zijn gal aan het spuien is, blijkt dit een verademing. De shoegaze heeft Lush hier allang losgelaten, wat overblijft is een geweldig popnummer met een heerlijk melodieus refrein. Meer is ook niet nodig.

1904. Marillion - Blind Curve (1985)
Cijfer: 7

Marillion kan ik in de progrock altijd erg goed hebben, met z'n mooie zalvende melodieën. Het is niet dat Fish me nou recht in het hart treft, maar het klinkt op zijn minst altijd wel gemeend en sympathiek.

1903. Cocteau Twins - Heaven or Las Vegas (1990)
Cijfer: 8

Eerste notering van de Cocteau Twins, die ik toch ook wel tot mijn favoriete bands reken. Heaven or Las Vegas is misschien wel de plaat die het dichtst bij popmuziek in de buurt komt. Albums lang leek de muziek van de band immers vooral uit de hemel te komen, met elfjes op wolken enzo. Hier is er in elk geval al twijfel tussen de hemel en een gokstad in de Verenigde Staten.

1902. HAERTS - All the Days (2013)
Cijfer: 8

Heerlijke synthpop uit de 21ste eeuw. Vol energie, met even gas terug halverwege. De debuut EP van dit bandje beloofde veel, maar die verwachtingen zijn helaas nooit ingelost.

1901. John Lennon - Instant Karma! (1970)
Cijfer: 6,5

Grappig, bij de eerste tonen denk je even dat Nothing But a Heartache nog een keer extra langskomt. Vrij vuig nummer van Lennon, dat eigenlijk best klinkt naar de glamrock van een paar jaar later (misschien ook wel gewoon om Cum on Feel the Noize er een beetje op lijkt). Best lekker, maar ik kan er ook niet wild enthousiast van worden.

avatar van Lukas
Dit was dan de Top 50 van de nummers 1950-1901:

01. The Modern Lovers - Hospital (1976) 10
02. Built to Spill - I Would Hurt a Fly (1977)
03. Vampire Weekend - M79 (2008) 9
04. The Flirtations - Nothing But a Heartache (1968)
05. Lush - Ladykillers (1996)
06. Gorillaz - Stylo (2010) 8,5
07. Monaco - What Do You Want From Me (1997)
08. Broken Bells - The High Road (2010)
09. The Doors - You're Lost Little Girl (1967)
10. Red House Painters - Mistress (1993)

11. Pavement - Range Life (1994)
12. Chic - Le Freak (1978) 8
13. The Chameleons - Tears (1986)
14. HAERTS - All the Days (2013)
15. Dr. Dre & Snoop Dogg - Still D.R.E. (1999)
16. Revere - These Halcyon Days (2010)
17. 16 Horsepower - Clogger (2000)
18. Janelle Monáe - Dance Apocalyptic (2015)
19. Cocteau Twins - Heaven or Las Vegas (1990)
20. De La Soul - Me, Myself and I (1989)

21. Alcest - Délivrance (2014)
22. The Stooges - Dirt (1970)
23. Godspeed You! Black Emperor - Sleep (2000) 7,5
24. Foals - My Number (2013)
25. The Doors - Hyacinth House (1971)
26. The Orb - Little Fluffy Clouds (1990)
27. Sugarhill Gang - Rapper's Delight (1979)
28. The Kinks - Shangri-La (1969)
29. The Chameleons - Monkeyland (1983)
30. De La Soul - Eye Know (1989)

31. Girls in Hawaii - Misses (2013)
32. 16 Horsepower - American Wheeze (1996)
33. R.E.M. - These Days (1986)
34. Marillion - Blind Curve (1985) 7
35. My Morning Jacket - One Big Holiday (2003)
36. The Band - I Shall Be Released (1968)
37. Queensrÿche - Silent Lucidity (1990)
38. Roy Orbison - She's a Mistery to Me (1989)
39. Ariel Pink - Dayzed Inn Daydreams (2014)
40. Queen - I Want to Break Free (1984) 6,5

41. Coldplay - Spies (2000)
42. John Lennon - Instant Karma! (1970)
43. Courtney Barnett - Nobody Really Cares if You Don't Go to the Party (2015)
44. Warpaint - Elephants (2008) 6
45. The Strokes - Reptilia (2003)
46. Counting Crows - Round Here (1993)
47. Elton John - Tiny Dancer (1972)
48. Muse - Butterflies and Hurricanes (2003)
49. Peter Gabriel - Sledgehammer (1986) 5,5
50. David Sylvian - Brilliant Trees (1984) 5

avatar van Lukas
1900. The Cardigans - My Favourite Game (1998)
Cijfer: 8,5

Gran Turismo van The Cardigans is wat mij betreft een iconische plaat uit de jaren negentig. De heerlijk onderkoelde en cynische zang van Nina Persson past perfect bij de wat steriele electropoprock. My Favourite Game is meer een rocknummer en daarmee een vreemde eend in de bijt. Dankzij de joyride-videoclip werd het een single van enige naam en faam.

1899. Wipers - When It's Over (1981)
Cijfer: 10

Voor de vierde keer in 102 nummers het volle pond, nu voor het prijsnummer van de Wipers. Een nummer als een orkaan die alles op zijn weg omver blaast. Dit is ongeveer wat er gebeurt als je een surfnummer uit de jaren '60 neemt, het geheel in mineur zet en het dan een stuk of drie extra gitaren mee laat scheuren.

1898. Unknown Mortal Orchestra - Multi-Love (2015)
Cijfer: 8,5

Zeer aangename verrassing. Zo'n intro dat verfrissend en origineel klinkt, maar waarbij je ook direct het idee hebt dat je het al jaren kent. Snel maar eens een plaatje van checken.

1897. Fish - A Gentleman's Excuse Me (1990)
Cijfer: 6

In het vorige tiental al Marillion met Fish, nu tijd voor Fish zonder Marillion. Op het randje van een echt veel te kleffe ballad, maar zo dat het nog net wel wat heeft. Wat ja, wel te verstaan. Ook weer niet heel veel.

1896. The Rolling Stones - Let's Spend the Night Together (1967)
Cijfer: 6

Een oudje van The Stones dan. Wel een aardig rocknummertje, maar dat is precies de kwalificatie waar het voor mij in negen van de tien gevallen bij blijft als het om The Rolling Stones gaat. Wil maar niet echt bijzonder worden.

1895. The Chameleons - View From a Hill (1983)
Cijfer: 8

Verhip, daar zijn ze alweer. Met een van de weinige rustpuntjes op Script of the Bridge. Lekker zweverige new wave-klanken die (zeker daar waar Mark Burgess zich stil houdt) aan de Cocteau Twins doen denken. Burgess klinkt dan weer een stuk meer als Robert Smith dan dat ie normaal doet. Maakt dit daarom tot een wat atypisch Chameleons-nummer.

1984. The Kinks - The Village Green Preservation Society (1968)
Cijfer: 7

Zeg maar het themanummer van de hoogst aangeschreven Kinks-plaat. Ik vind dit in de context van het album goed werken. Maar het is toch meer een soort inleiding tot wat er komen gaat dan een losstaande single die in deze lijst volledig tot zijn recht komt.

1893. Joe Jackson - A Slow Song (1982)
Cijfer: 8

Gek toch om zeven minuten indringend en zonder al te veel humor de draaimores van dj's aan de kaak te stellen. Dat is dus eigenlijk toch wel weer humor. Zeker omdat Joe Jackson veel te veel een keel op zet om dit zelf A Slow Song te laten zijn.

1892. Bright Eyes - Don't Know When But a Day Is Gonna Come (2002)
Cijfer: 7,5

Van Bright Eyes ken ik vooral werk van na 2005 en dat vind ik af en toe mooi, maar vaak ook behoorlijk slapjes. Misschien zou ik het wat oudere werk toch eens moeten gaan proberen, want dit heeft heel wat meer urgentie.

1891. Balthazar - Fifeen Floors (2010)
Cijfer: 7,5

Balthazar verraste al aangenaam in het vorige honderdtal, en doet dat nu opnieuw. Do Not Claim Them Anymore was wat spannender en minder catchy. Fifteen Floor heeft een nog veel onweerstaanbaarder riffje dat in je hoofd blijft hangen. Muzikaal is het heel anders, maar qua droge en wat vreemde sfeer doet deze band me wat aan Cake denken.

avatar van Lukas
1890. Japan - Adolescent Sex (1978)
Cijfer: 8

Zal ik eens iets gewaagds zeggen? Zeker in het begin van dit nummer moet ik eigenlijk best wel aan de Arctic Monkeys denken. Zo, dat is eruit. Na het refrein is het sowieso wat te veel new wave voor die vergelijking. Hoe dan ook, deze lekker doorstampende punksingle is echt een verademing als je dat gebrei uit de solocarrière van David Sylvian hoort. Maar dat is persoonlijk hoor...

1889. Peter Gabriel - Games Without Frontiers (1980)
Cijfer: 8,5

Voor Sledgehammer was ik vrij streng; dat gaat hier heel anders zijn. Want waar Peter Gabriel soms wel eens zit als een soort muffige kriebeltrui, is dit juist een frisgewassen t-shirt. Lekker opgeruimd klinkend new wave-hitje.

1888. Porcupine Tree - Trains (2002)
Cijfer: 7,5

Band die toch wel belangrijk is geweest in mijn eigen muzikale ontwikkeling. Want Porcupine Tree was een van de eerste bands waar ik me in 2006 via MusicMeter in ging verdiepen. Ik dacht toen nog dat progrock de ideale muziek voor mij zou zijn, een idee waar ik later nogal van ben teruggekomen. Porcupine Tree maakt in dat genre vrij veel toegankelijke liedjes, die me veelal nog steeds wel aanspreken. In Absentia staat er vol mee, en Trains is er daar een van.

1887. James Brown - It's a Man's Man's Man's World (1966)
Cijfer: 9

Onverwoestbare soulklassieker, voor mij ook met afstand het beste dat ik van James Brown ken (dat is overigens niet heel erg veel, moet ik toegeven). Heerlijk dramatisch gebracht, met het nog altijd actuele m/v-thema in het middelpunt.

1886. Jessie Ware - Wildest Moments (2012)
Cijfer: 8

Een nummer dat je inmiddels al wel een bescheiden moderne klassieker mag noemen. Kwaliteitspop die in elk gezelschap - van alternatief tot mainstream en van jong tot oud - wel zal worden gewaardeerd, en toch niet aanvoelt als een veilig compromis. Dat is een kunst op zich.

1885. The Shins - Pink Bullets (2003)
Cijfer: 7

Prima nummer, maar wat mij betreft toch niet meer dan lage middenmoot als het om de eerste platen van The Shins gaat. Dit is een kalm voortkabbelend popliedje. Best mooi, maar ik hoor The Shins liever wat bloemrijker en extatischer.

1884. Small Faces - Itchycoo Park (1967)
Cijfer: 6,5

Nummer waarvan het me vooral nog erg bijstaat dat het op een Jaren '60-box stond die zo rond de millenniumwissel werd aangeprezen op Eurosport. Ook California Dreamin' en I'm a Believer stonden daarop, de rest ben ik vergeten. Gewoon een prima single uit die tijd, zonder dat ik er zelf echt een band mee heb.

1883. Daft Punk feat. Pharrell Williams - Get Lucky (2012)
Cijfer: 7

Zo'n nummer dat waarschijnlijk over vijftig jaar ook nog wel gedraaid zal werden. Random Access Memories is sowieso wel een iconische plaat, waarop oude discohelden, nieuwe popiconen en een dj-duo met een lange staat van dienst samenvloeien tot een plaat die genres en generaties verbindt. En daarmee weer een typisch product van zijn tijd is: Spotify en de Top 2000 in het klein. Maar dan wel verfrissend en origineel. Zoals het dan vaker gaat, wordt de single grijs gedraaid en vind ik die vervolgens een van de mindere nummers op de plaat. Maar of dat over vijftig jaar ook nog zo is?

1882. INXS - Mistify (1987)
Cijfer: 6

Prima singles-band, maar dit is voor mij niet een van de toppers. Mist toch wat van de funkmagie van Suicide Blonde of de plechtigheid van Never Tear Us Apart. Neigt wat te veel naar classic rock naar mijn smaak.

1881. dEUS - Quatre Mains (2012)
Cijfer: 6,5

dEUS, tja. Zou erg in mijn straatje moeten liggen. En als ik hoor, dan kom ik altijd weer tot de slotsom dat ik het weliswaar geluisterd heb, maar niet echt gehoord. En dat het inderdaad erg in mijn straatje zou moeten liggen, maar me ook dit keer dus weer niet echt bij de kladden heeft weten te grijpen. Ook dit klinkt goed hoor. Geloof ik. Want ik ben het alweer vergeten.

avatar van Arrie
Een zesje voor het fenomenale Elephants. ? Leek me juist wel in jouw straatje te liggen, maar helaas.

avatar van Lukas
1880. Los Lobos - Kiko and the Lavender Moon (1992)
Cijfer: 8,5

Wat Los Lobos betreft ben ik nooit verder gekomen dan La Bamba. Als ik dit hoor, heb ik daar toch wel degelijk iets aan gemist. Dit klinkt namelijk ongeveer als Morphine in een Mexicaans jasje. Met een glansrol voor de instrumentale lijntjes die doodeenvoudig zijn, maar elkaar zo heerlijk komen afwisselen.

1879. Eagles - Desperado (1973)
Cijfer: 6,5

Nee, ook hier geen onvoldoende. Ik heb weinig met de Eagles, maar in vergelijking met de verschrikking die Hotel California heet is dit toch een verademing. Het is me allemaal wel erg muffig en gelikt, maar Desperado is ook eigenlijk best een mooi popliedje.

1878. UNKLE - Rabbit in Your Highlights (1998)
Cijfer: 7

Grappig wel dat deze deelname van Thom Yorke aan een zijproject van DJ Shadow ook een soort blauwdruk lijkt te zijn voor het Radiohead-geluid van een paar jaar later. OK Computer is immers nog steeds vooral een alternatieve (gitaar)rockplaat, terwijl de elektronica, maar ook verweesde pianosamples, daarna de overhand krijgen. Toch kan ik wat meer met de traditionele Radiohead. Knap nummer niettemin.

1877. Scott Walker - The Old Man's Back Again (Dedicated to the Neo-Stalinist Regime) (1969)
Cijfer: 6,5

Indringend en theatraal nummer dat - op de violen na - eigenlijk helemaal niet zo ver af ligt van de meer akoestische albums van Nick Cave. Prachtige muziek, absoluut, maar ook wel iets waar je echt enorme hoofdpijn van krijgt als je er niet helemaal voor in de stemming bent. Dit album ook wel eens geprobeerd, en daarvoor geldt hetzelfde.

1876. Marlena Shaw - California Soul (1969)
Cijfer: 7

Nog meer violen, maar nu met meer blazers en in een soul-jasje. Dat leidt in elk geval tot een heerlijk intro. Daarna volgt een op zich prima soulnummer dat wat mij betreft net niet helemaal wil gaan spetteren. Leuk wel. Maar waar ik bij veel zwarte muziek in de ladder het idee heb dat het klassiekers zijn die absoluut niet zouden mogen ontbreken, is dit voor mij wat inwisselbaarder.

1875. Bryan Ferry - Don't Stop the Dance (1985)
Cijfer: 7

De Bryan Ferry van de jaren tachtig ken ik niet zo, maar die ligt zo te horen aardig in lijn met de Roxy Music van de jaren tachtig. Een stuk gladder, maar dan wel tamelijk smaakvol glad. De rijke en ietwat jazzy instrumentatie doet me ook nogal aan de Sting van die tijd denken (zo'n saxofoon bijvoorbeeld). Ach ja, we zaten toch al ruim in de zevens dit rijtje.

1874. The Nits - The Bauhaus Chair (1988)
Cijfer: 8,5

Met Neerlands trots The Nits kunnen we het gemiddelde van dit tiental toch nog een beetje opkrikken. Want de prachtige melodie van deze ballad maakt dit al jaren tot een van mijn favoriete nummers van deze band. Lekker orgeltje ook. Het geheel is een prachtig klein liedje, bijna in schetsvorm.

1873. Pink Floyd - Careful With That Axe, Eugene (1968)
Cijfer: 7,5

De vroege Pink Floyd, nog volop op de psychedelische tour. Ik geloof niet dat ik Ummagumma ooit gedraaid heb, want ik ben geen groot Pink Floyd-fan (ook geen enorme hater hoor) en dit is niet echt hun hoogst aangeschreven werk. Maar deze trip bevalt me eigenlijk wel. Een wat dof en bedompt geluid, maar daarin ontspint zich toch een mooi klankenpalet. Ligt al gevaarlijk dicht bij het geluid van de iets latere krautrock.

1872. Small Faces - Lazy Sunday (1968)
Cijfer: 8

Hoe Brits wil je het hebben? Dit is zo verschrikkelijk Monty Pythonachtig gezongen dat ik me goed kan voorstellen dat sommigen dit volstrekt niet meer serieus kunnen nemen. Geweldig ook hoe het ritme nog even wisselt in het outro.

1871. Madrugada - Hands Up - I Love You (2001)
Cijfer: 8

Eigenlijk wilde ik hier gaan oordelen dat dit weer eens zo'n nummer is op het randje van saai en bloedmooi. Maar dat het voor mij toch vooral saai is. Soms valt juist bij dat soort nummers echter ineens het kwartje. En dus heb ik me na een paar keer op repeat bedacht. Niet eens zozeer door de sonore bariton van Sivert Høyem, maar vooral de heerlijke baslijn waar mijn oor ineens op viel. En van daaruit hoor je dan ook ineens de fijne opbouw naar het gruizige gitaarwerk tegen het einde.

avatar van GrafGantz
Hands Up - I Love You is veruit m'n favoriet van bovenstaand rijtje. Goed te horen dat het kwartje gevallen is ?

avatar van chevy93
maar Desperado is ook eigenlijk best een mooi popliedje.
Dat lijkt me een understatement. Volgens mij heb je de 9 ook ondersteboven getypt.

avatar van Lukas
1870. Ennio Morricone - The Ecstacy of Gold (1966)
Cijfer: 6,5

Hé, dat is grappig, deze is dit jaar één plekje gestegen. Ik vind filmmuziek op zijn merites beoordelen nogal lastig zonder de beelden erbij. Nu kijk ik zelden films, ook The Good, the Bad and the Ugly niet. Dat maakt dat ik dit gewoon een aangenaam instrumentaal stukje vind zonder het idee erachter echt te snappen.

1869. New Order - Doubts Even Here (1981)
Cijfer: 9,5

Jaren geleden was Movement het eerste dat ik van New Order luisterde, en ik vond het eigenlijk maar zo zo. Vervolgens werd ik via latere singles als The Perfect Kiss, Bizarre Love Triangle en True Faith alsnog een beetje fan. Ik draai al jaren behoorlijk wat New Order, maar eigenlijk alleen de ook niet misselijke singlecatalogus. Toen was het december 2017 en ging ik de MuMeLadder van achter naar voor luisteren. En bleek Doubts Even Here ineens een kathedraal van een wavenummer. Loodzwaar, maar prachtig. Het stortte me meteen in een avondje New Order, waarbij ik concludeerde dat ik Movement een stuk beter vind dan een jaar of 8, 9 terug. Maar dat Doubts Even Here ook wel echt het enorme hoogtepunt van die plaat is.

1868. Roberta Flack - Compared to What (1969)
Cijfer: 7,5

Niet honderd procent mijn ding, maar wel een bijzonder smaakvol nummer. Roberta Flack zingt mooi ingetogen, maar kan ook uithalen. En voor de instrumentatie geldt eigenlijk hetzelfde. De bas, drums en piano klinken bescheiden, de trompetten doen er regelmatig een schepje bovenop.

1867. Emmylou Harris - Boulder to Birmingham (1975)
Cijfer: 8

Van soul naar country. Een heel ander genre, maar veel van wat bij Roberta Flack staat, geldt eigenlijk ook hier. Met name de zingende zaag en het heerlijke gitaarlijntje (of is het iets anders?) in het refrein doen het hier, evenals de fraaie aanzet van de piano in het tweede couplet.

1866. Foo Fighters - The Pretenders (2007)
Cijfer: 4

Hoog op het lijstje bands waar ik echt helemaal niets mee heb. Ik weet in elk geval altijd precies wat ik aan de Foo Fighters heb: saaie rock die meestal wat geforceerd schreeuwerig klinkt zonder ook maar een beetje door merg en been te gaan. En die me echt helemaal nooit weet te verrassen.

1865. Jamie xx - Loud Places (2015)
Cijfer: 8

Loud Places is echt zo'n nummer dat zich niet opdringt, maar aangenaam op de achtergrond klinkt. En waarbij je de volgende dag ineens een deuntje in je hoofd hebt, dat het refrein van Loud Places blijkt te zijn. Je zou het REM-slaapmuziek kunnen noemen. Een vernuftig genre.

1864. Nina Simone - My Baby Just Cares for Me (1958)
Cijfer: 8

Tijdloos nummer. Waar rockmuziek uit de jaren vijftig vaak nogal oubollig klinkt, zou dit bij wijze van spreken ook gisteren gemaakt kunnen zijn. Het pianointro is natuurlijk uit duizenden herkenbaar.

1863. Bauhaus - Bela Lugosi's Dead (1979)
Cijfer: 7,5

Gothic-klassieker die natuurlijk gewoon in de ladder thuishoort. De vleermuis op de cover zegt genoeg. Leuk om te vermelden trouwens dat ik vandaag toch al de hele dag met vleermuizen bezig ben. Op deze vliegende diertjes is namelijk de hoop van tout kerkminnend Son gevestigd. Die schijnen namelijk te huizen in de kerk, en dan kan de geplande sloop niet doorgaan. En hoopt men alsnog tot een plan B te komen om het gebouw te behouden. Maar goed, dat allemaal terzijde, zoals Herbert Dijkstra dat zo mooi kan zeggen. Dit is dan ook een beetje een nummer als de 10 kilometer op een OKT. Het is een tikje repititief, maar trekt aangenaam voorbij terwijl je in de tussentijd ook nog iets anders kan doen. Het is alleen wat duisterder dan rondjes 31,2, dat wel.

1862. The Band - The Night They Drove the Old Dixie Down (1969)
Cijfer: 6,5

Eerder al de breekbare kopstemballad I Shall Be Released, nu deze bekendere klassieker van The Band. Deze gaat op de stapel 'best mooi, maar ook een tikje saai'.

1861. Don McLean - Vincent (1971)
Cijfer: 7,5

Ging het net al over de kerk in Son, bij Don McLean wil ik het even hebben over Nuenen, de buurgemeente waar Son liever niet mee wil fuseren. Daar heeft Vincent van Gogh namelijk ooit gewoond en dat dragen ze er maar wat graag uit. Zo heet de snackbar De Aardappeleters, de nabijgelegen koffietent De Koffiedrinkers is er een Vincentre en bovendien een Aardappeleterssteegje. Er zal bij de Top 2000 dan ook ongetwijfeld bovengemiddeld veel op Vincent van Don McLean gestemd worden. Want een hart onder de riem van de beroemdste inwoner die het dorp gekend heeft, dat horen ze er graag. Het is nog een mooi liedje ook.

avatar van ArthurDZ
Zo, heerlijk tiental zeg! Op Foo Fighters na dan, je tekstje bij The Pretender had net zo goed door mij geschreven kunnen zijn.

Oh ja, en ik heb The Good, The Bad & The Ugly eigenlijk alleen gekeken omdat ik The Ecstacy Of Gold zo'n prachtig nummer vind. Zo kan het dus ook

avatar van Lukas
1860. The Scene - Open (1992)
Cijfer: 8

Echt nog nooit gehoord geloof ik, dit nummer. Leuke ontdekking, want ik vind dit eigenlijk beter dan het befaamde Blauw. Enorm lekker gitaarriedeltje vooral. 'Ik hoor mijn eigen woorden vallen, maar niemand wordt geraakt' is ook nog eens een erg fijne zin.

1859. Archive - Violently (2012)
Cijfer: 7

Band die ik eigenlijk alleen af en toe beluister als ik op een ladder wil stemmen waar ze toevallig in staan. Ik weet ze dan nooit zo goed te plaatsen en ben geneigd bij de volgende ladderstem al weer te zijn vergeten hoe ze ook al weer klonken. Ook nu weer. Dit nummer is een stuk directer dan waar ik het ongrijpbare Archive op mijn muzikale mindmap had geplaatst. I'm mentally fucked. Juist ja. En dan nog dat vreemde viooloutro...

1858. Vampire Weekend - Cape Cod Kwassa Kwassa (2008)
Cijfer: 7,5

Lekker plaatje hoor, dat debuut van Vampire Weekend. Een en al vrolijkheid. En toch word ik een beetje verdrietig. Hoe kan M79 in hemelsnaam al geweest zijn terwijl deze nog moest komen. Want M79 is het absolute prijsnummer van Vampire Weekend. Dat vindt Peter Gabriel ook, denk ik.

1857. The Alan Parsons Project - Eye in the Sky (1981)
Cijfer: 7,5

Uit jeugdsentimentele overwegingen kan ik niet boos worden op Alan Parsons. Ondanks dat het eigenlijk verschrikkelijk gelikte, van elk rafelrandje ontdane en platgeproduceerde popmuziek is. Maar die melodieën zijn zo mooi dat ze me toch ontroeren. Al weet ik ook wel dat ik daar heel anders over zou hebben gedacht, mocht Alan Parsons pas jaren later mijn pad hebben gekruist. Hopelijk komt Old and Wise nog. Lekker zwijmelen.

1856. Tom Petty and the Heartbreakers - Into the Great Wide Open (1991)
Cijfer: 7

In Tom Petty heb ik me nooit zo verdiept. Maar het is, zeker net na zijn dood, toch een muzikant waaraan nauwelijks te ontkomen is. En altijd als ik dan zo'n nummer hoor dan denk ik: prima! Ligt lekker in het gehoor. Maar nooit: daar ga ik me nou eens verder in verdiepen. Tom Petty scoort eigenlijk altijd een dikke 7. Soms zelfs een 8 trouwens. Oerdegelijk.

1855. The Beautiful South - Song for Whoever (1989)
Cijfer: 8

Fantastisch toch hoe dit nummer je op het verkeerde been zet. Tot 'I love you from the bottom of my...' denk je nog van doen te hebben met een verschrikkelijke kwijlballad. Maar dan komt-ie met een '...pencil case' aanzetten. Daarna zijn alle zekerheden weg. Nooit wordt helemaal duidelijk of dit nu een geslaagde parodie, gewoon een humorvol nummer of een mooi liedje met wat Britse tongue-in-cheek is. Of misschien wel allemaal.

1854. James Carr - The Dark End of the Street (1966)
Cijfer: 7

Soulklassieker die ik eigenlijk nog niet kende en waar ik ook niet meteen een heel uitgesproken mening over heb. Ik hoor dat het een knap soulnummer is van een zanger met een heerlijke stem. Echt raken doet het me echter niet meteen. Een veilige score dus.

1853. Weyes Blood - Do You Need My Love (2016)
Cijfer: 8

Ook nieuw voor mij. Klinkt een stuk minder als een muziekklassieker die je per se eens gehoord moet hebben, maar raakt me persoonlijk dan weer meer dan James Carr. Mooie, melodieuze folk met een forse knipoog naar de jaren zeventig. Dan denkt iedereen meteen aan Midlake. Maar dit is wat ingetogener, psychedelischer en minder georkestreerd. En het is een vrouw die zingt, natuurlijk.

1852. Art of Noise - Moments in Love (1983)
Cijfer: 7

Over klassiekers gesproken: dit is zo'n nummer dat in elk lijstje thuishoort. Want Art of Noise is zijn tijd hier ver vooruit en schept op een andere manier dezelfde sfeer die DJ Shadow een dikke tien jaar later ook weet te scheppen. In de samplecollages van DJ Shadow gebeurt alleen een stuk meer. Die spanning mist hier wat, waardoor het, klassieker of niet, toch allemaal wat langdradig wordt.

1851. Vampire Weekend - Oxford Comma (2008)
Cijfer: 7

De tweede keer Vampire Weekend deze tien nummers. Zie derhalve nummer 1858. Maar dan zonder de Peter Gabriel-opmerking, want die slaat hier nergens op.

avatar van Lukas
Mijn lijstje van de nummers 1900-1851. Met weinig grote uitschieters naar boven of beneden.

01. Wipers - When It's Over (1981) 10
02. New Order - Doubts Even Here (1981) 9,5
03. James Brown - It's a Man's Man's Man's World (1966) 9
04. Peter Gabriel - Games Without Frontiers (1980) 8,5
05. Unknown Mortal Orchestra - Multi-Love (2015)
06. The Nits - The Bauhaus Chair (1988)
07. The Cardigans - My Favourite Game (1998)
08. Los Lobos - Kiko and the Lavender Moon (1992)
09. The Scene - Open (1992) 8
10. Madrugada - Hands Up - I Love You (2001)

11. Weyes Blood - Do You Need My Love (2016)
12. Joe Jackson - A Slow Song (1982)
13. Emmylou Harris - Boulder to Birmingham (1975)
14. Nina Simone - My Baby Just Cares for Me (1958)
15. The Chameleons - View From a Hill (1983)
16. The Beautiful South - Song for Whoever (1989)
17. Japan - Adolescent Sex (1978)
18. Jamie xx - Loud Places (2015)
19. Small Faces - Lazy Sunday (1968)
20. Jessie Ware - Wildest Moments (2012)

21. Pink Floyd - Careful With That Axe, Eugene (1968) 7,5
22. Porcupine Tree - Trains (2002)
23. Roberta Flack - Compared to What (1969)
24. Balthazar - Fifeen Floors (2010)
25. Bauhaus - Bela Lugosi's Dead (1979)
26. Vampire Weekend - Cape Cod Kwassa Kwassa (2008)
27. Bright Eyes - Don't Know When But a Day Is Gonna Come (2002)
28. The Alan Parsons Project - Eye in the Sky (1981)
29. Don McLean - Vincent (1971)
30. Bryan Ferry - Don't Stop the Dance (1985) 7

31. Art of Noise - Moments in Love (1983)
32. Tom Petty and the Heartbreakers - Into the Great Wide Open (1991)
33. James Carr - The Dark End of the Street (1966)
34. The Kinks - The Village Green Preservation Society (1968)
35. Daft Punk feat. Pharrell Williams - Get Lucky (2012)
36. Vampire Weekend - Oxford Comma (2008)
37. Marlena Shaw - California Soul (1969)
38. Archive - Violently (2012)
39. The Shins - Pink Bullets (2003)
40. UNKLE - Rabbit in Your Highlights (1998)

41. Small Faces - Itchycoo Park (1967) 6,5
42. Scott Walker - The Old Man's Back Again (Dedicated to the Neo-Stalinist Regime) (1969)
43. The Band - The Night They Drove the Old Dixie Down (1969)
44. Ennio Morricone - The Ecstacy of Gold (1966)
45. dEUS - Quatre Mains (2012)
46. Eagles - Desperado (1973)
47. INXS - Mistify (1987) 6
48. Fish - A Gentleman's Excuse Me (1990)
49. The Rolling Stones - Let's Spend the Night Together (1967)
50. Foo Fighters - The Pretenders (2007) 4

avatar van Lukas
1850. Stromae - Formidable (2013)
Cijfer: 7

De Jacques Brel van de tijd dat Brussel de voornamelijk Franstalige, miskende, kosmopolitische hoofdstad van Europa is. Deze melancholische single klinkt als de ultieme soundtrack daarvan.

1849. Fischer-Z - Pretty Paracetamol (1979)
Cijfer: 7

Fischer-Z vind ik altijd wel een intrigerend eigen geluid hebben. John Watts heeft een stem om prog of anders toch zeker heavy metal mee te gaan zingen. Maar hij maakt er new wave mee. Dit is een onderhoudende single, al vind ik de Fischer-Z van twee jaar later (Going Deaf for a Living) wel wat spannender.

1848. Sufjan Stevens - For the Widows in Paradise, for the Fatherless of Ypsilanti (2003)
Cijfer: 6,5

Tokkelliedje van Sufjan, met af en toe wat blazers als bonus. Ik krijg altijd wat jeuk van zijn voordracht, maar dit nummer is best te pruimen. Een zangeres die net even voor wat afleiding zorgt helpt daarbij.

1847. The Chemical Brothers - Block Rockin' Beats (1997)
Cijfer: 7,5

Kijk, hier hebben we in 2018 alvast op kunnen stemmen voor het nieuwe ladderjaar. Ik geloof dat ik The Chemical Brothers daarbij met een +1 heb beloond. Lekker vette big beatsound, uit duizenden herkenbaar.

1846. My Morning Jacket - The Bear (1999)
Cijfer: 6

Eerder kwam met One Big Holiday al een relatief oudje van My Morning Jacket langs. Met The Bear gaan we zelfs naar het debuutalbum, toen country nog veel meer de hoofdstiel van deze band was. Beetje saaiig wel.

1845. Pet Shop Boys - Love Etc (2009)
Cijfer: 9

Hoe ouder ik word en hoe meer muziek ik leer kennen, des te groter wordt mijn soft spot voor de Pet Shop Boys. Het is haast ongeëvenaard dat dit duo al 35 jaar uit duizenden herkenbaar blijft, maar zich ook steeds weer weet de vernieuwen. Ze stonden ooit bekend als makers van iets te gladde hitparadepop, maar bijna altijd ligt er een melancholische diepte onder. Volgens mij zijn ze in de loop der jaren ook steeds meer door critici omarmd, en meer dan terecht. Dit is een ouderwetse, catchy en relatief recente single. Een van hun beste ook nog.

1844. Del Amitri - Nothing Ever Happens (1989)
Cijfer: 6

Veel Schotser krijg je ze niet. Het nadeel daarvan is dat het door zo'n keltisch sausje al snel wat karikaturaal gaat klinken. Best een aardig liedje verder, maar het had iets minder in de whiskey gemarineerd mogen worden.

1843. The Field Mice - Sensitive (1988)
Cijfer: 10

Heb ik toch zowaar nog eens een nominatie de lijst in weten te krijgen. Veel ontroerender dan dit gaat gitaarmuziek niet worden. Ergens op het kruispunt van de jangle pop van The Feelies, de dromerige shoegaze van Ride en Slowdive en de indie pop van Belle and Sebastian bevindt zich deze parel. Het lange instrumentale outro mag van mij wel drie uur doorgaan. De stuwende bas en drums dragen het, de gitaarmuur stuurt de melodie en is om te janken zo mooi.

1842. DJ Shadow - You Can't Go Home Again (2002)
Cijfer: 7,5

Spannend sfeernummertje wel van DJ Shadow, dat laveert tussen dromerig en funky. Niet zo meeslepend en melodieus als de prijsnummers van Endtroducing, maar het luistert wel heerlijk weg.

1841. Ride - Unfamiliar (1990)
Cijfer: 8

Met The Field Mice hadden we al een voorloper van de shoegaze te pakken, met Ride meteen ook een van de grote namen uit het genre. Unfamiliar valt in met een heerlijke bas, en toont daarna de wat meer dromerige kant van de band.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:32 uur

geplaatst: vandaag om 11:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.