menu

Hier kun je zien welke berichten Proglover als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Pain of Salvation - In the Passing Light of Day (2017)

3,0
Stemmen daar is het nog te vroeg voor, maar na ongeveer 10-12 volledige luistersessies ben ik wel iets verder dan first impressions:

maandenlang is er gewacht op Daniel Gildenlows vernieuwde poging om weereens ouderwets te rocken. Drie jaar geleden is onze genie op sterven na doods geweest, lang in het ziekenhuis gelegen en deze plaat is simpelweg een viering van Daniels gezondheid anno nu. Zo zetten de heren de plaat ook al een tijdje zelf neer via hun eigen Facebook kanaal bijvoorbeeld.

Recensies komen de laatste weken 1 voor 1 binnen en vergelijkingen met The Perfect Element worden steevast getrokken. Het is nogal wat.....voor mij is dat DE beste rock/metal plaat ooit gemaakt en dan dus uiteraard ook PoS beste, op de voet gevolgd door Be en Remedy Lane.

Al met al, ja, het eerste nummer maakt direct duidelijk dat de boys hier zijn om weer te rocken. Daarentegen is mijn voorlopige conclusie dat deze plaat nog niet in de verste verte in de schaduw mag staan of in dezelfde adem genoemd mag worden als de drie eerder genoemde legendarische werken der progressieve metal. Het komt op dit moment op mij over alsof Daniel met deze muzikanten actief probeert iets van de complexiteit van oudere albums te vatten, maar het komt over als een trucje. Als een andere fase van Daniel, eentje die veel dichter bij een kruising tussen Scarsick en Road Salt II ligt, met een paar trucjes die mij het gevoel moeten geven dat er iets geniaals aparts uit zijn breinpan is gekomen wat nog een hele tijd zal doorgroeien.....tot uiteindelijk sommige van de meest legendarisch platen uit mijn muzikaal leven.

Daarentegen groeit het (nog) niet door maar begint het om heel erg eerlijk te zijn al weer te vervelen, iig delen van de plaat. En dat is geen goed teken.

Een definitief oordeel is zeker nog niet mogelijk, maar ik vind de ongekende positiviteit die ontketend is betreffende dit album onterecht, ik begrijp het tot mijn hele grote spijt nog niet. Ik hoop dat ik het op een later punt wel ga begrijpen....

Als ik nu zou stemmen zou ik 3 stemmen geven. Als zijnde feitelijk het minst goede PoS studio album, misschien samen met Road Salt deel 1. Zowel Scarsick als RS II schat ik hoger in nog.

Dat gezegd hebbende, mogen we uiteraard dankbaar zijn dat er nog een Daniel Gildenlow in leven is die ons bovengemiddeld leuke rock platen kan geven.....wat dat betreft is dit wel degelijk een viering van zijn nu weer blakende gezondheid. Dat hij dat wil vieren met zijn torso volledig vol op de albumcover, vergeef ik de man die de beste zanger aller tijden is voor mij in dit soort muziek.