menu

Bob Dylan - Desire (1976)

mijn stem
4,15 (924)
924 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: Columbia

  1. Hurricane (8:33)
  2. Isis (6:58)
  3. Mozambique (3:00)
  4. One More Cup of Coffee (3:43)
  5. Oh, Sister (4:05)
  6. Joey (11:05)
  7. Romance in Durango (5:50)
  8. Black Diamond Bay (7:30)
  9. Sara (5:29)
totale tijdsduur: 56:13
zoeken in:
avatar van Snakeskin
5,0
moge Bob doorstoten naar de bovensteh honderd om er nooit meer te verdwijnen. Zijn invloed is gigantisch. Dit is misschien niet zijn meest spectaculaire plaat, maar op een slechte song laat hij zich niet betrappen.

avatar van Chicken Sun
5,0
Wat vreselijk goed zeg.
Prachtige combinatie van geluiden. Van Dylan die beter zingt dan ooit (gevoel en techniek) tot de viool, de backing vocals, de harmonica en de piano; briljant.
Minstens twee geniale meesterwerken van nummers; Isis en Black Diamond Bay op een album helemaal tjokvol met prachtige verhalen. Misschien wel het beste album dat ik heb gehoord van de man. Een totaal andere richting dan van wat ik gewend was, maar het werkt potverdomme wel als een trein.

5 *

Stijn_Slayer
Ik weet nooit zo goed wat ik bij Dylan moet zeggen. Z'n teksten zijn doorgaans geniaal, maar dat hoef ik eigenlijk niemand te vertellen. Want wie weet dat nou niet?

Z'n stem.. tja het wordt moeilijk om die omhoog te prijzen, maar ik vind het wel een boeiende stem en meestal ook zeker niet vervelend.

Als gitarist stelt hij nou ook vrij weinig voor.. maar Dylan kent zijn zwakke punten en kan hier goed mee uit de voeten onder het mom van 'waarom moeilijk als het makkelijk kan'?

Net als bijvoorbeeld Lou Reed trekt Bob Dylan me gewoon ontiegelijk aan. Zijn teksten, zijn uitstraling, de eerlijkheid in tekst en muziek.. Misschien wel gewoon omdat het Dylan is?

Ach, in ieder geval is dit ook weer een topper in Dylan's discografie!

avatar van Rhythm & Poetry
4,0
Mijn vader had daarnet de top2000 aan staan, ik geef daar niks oms sterker nog ik kan me er zelfs aan ergeren (ik vind de muziek voor 99% gewoon heel slecht). Maar opeens hoorde ik het voor mij onbekende Hurricane, man o man wat een heerlijk nummer: de instrumentale begeleiding, de tekst, de stem en emotie waarmee het gebracht wordt. Daarom ga ik dit album zo snel mogelijk een draai geven en ik verwacht er een hele hoop van.

Stijn_Slayer
Heel goed, deze zal je waarschijnlijk vast niet tegenvallen. Hurricane is ook mijn favoriet hierop, en misschien wel m'n favo Dylan nummer.

Leuk om te zien dat een hiphop liefhebber ook van dingen als John Coltrane houdt en nu dus Dylan ook gaat proberen

avatar van Rhythm & Poetry
4,0
Natuurlijk had ik al ooit van Bob Dylan gehoord, maar ik betwijfel of ik bewust een nummer van hem kende. Daar is sinds gisteren verandering in gekomen, toen hoorde ik het geweldige Hurricane. Ik ben er toen ook meteen achteraan gegaan; want ik wilde dolgraag kennis maken met Desire, de plaat waar het nummer opstaat. Wat blijkt; heeft mijn moeder het bij haar verzameling elpees liggen. Zojuist heb ik het mijn eerste draai gegeven, wat is dit een geweldige ervaring geweest en wat een fenomenale zanger is die Bob Dylan. Allereerst ben ik iemand die veel om de teksten van de artiest geef, dit is een ijzersterk punt bij Bob want hij is gewoon een ware poëet, daarnaast is de emotie waarmee hij het brengt ook helemaal 'het einde'. De muzikale begeleiding is, net als de zang, prachtig; van viool tot piano en van gitaar tot mondharmonica, de live instrumenten geven het album nog wat extra's mee.

Nu kan ik tot de conclusie komen dat ik zelden na een luisterbeurt zo enthousiast ben over een plaat als dat bij Desire het geval is. Zang, teksten, instrumentaal; ik ben er over te spreken (of nou ja woorden schieten eigenlijk te kort). Ik ga deze plaat spoedig weer opzetten en daarna deze plaat (zeer) waarschijnlijk met de 5* beoordelen.

Edit: die spoedige draai is gekomen (en ik zou hem eigenlijk meteen weer op willen zetten ), Desire krijgt van mij het maximale en ik ga een plaatsje vrij maken in mijn top 10 voor dit meesterwerk.

avatar van ArthurDZ
4,5
En dat te bedenken dat de hiphopliefhebbers uit mijn klas vroeger, Bob Dylan allemaal de grond in boorden

avatar van misja82
5,0
Heel goed R&P.
Dit is inderdaad een ijzersterk album van Dylan. Vlak ook het sublieme "joey" en het emotionele eindnummer niet uit!

(en eigenlijk alle andere nummers op dit album...)

UnknownPleasure
Hoe kan een man zulke mooie nummers maken als ;

- Sara ; Gadverdamme , wat ongelofelijk mooi.
- One more cup of Coffee
- Romance in Durango
Deze 3 geven mijn een gevoel wat maar zelden voorkomt.. Ik wordt er soms wel erg verdrietig van door alle herinneringen eraan ..

Tijden die nooit meer komen

Anderen zoals Hurricane en Black Diamond Bay zijn ook pracht songs.

Vroeger werd deze elke dag gedraaid bij ons thuis , en nu zet ik de LP zelf op in mijn kamertje.

5,0
Hij heeft naar mijn mening toch echt betere albums gemaakt. Na de eerste luisterbeurt liet Desire een verpletterende indruk op mij achter, maar dat ebde al gauw weg. Joey is ook zo'n zeurderig nummer dan veels te lang duurt, bah. De rest is wel goed te doen, hoor.

UnknownPleasure
Dat zal vast wel , maar daar heb ik geen last van. En dan heb ik 'm al wel zo'n 1000 keer gehoord

Albums als Highway 61 Revisited en Blonde on Blonde zijn misschien wel betere albums, en vernieuwender geweest , toch blijft dit mijn favoriet .. Ik denk dat dat vooral komt door de emotie die dit bij mij oproept

avatar van Luky12
5,0
Deze Plaat is een van de beste zangers die ik ken.
Wat een stem en wat een teksten.
Hij staat niet voor niets in mijn top 10.
Vooral Hurricane vind ik een mooi nummer. Die tekst is de mooiste die ik gehoord heb in me leven !

Een dikke 5*

avatar van Chicken Sun
5,0
Wat is Joey is enorm zalig nummer zeg. Potverdriedubbeltjes, met die acordeon en de harmonica....de sfeer druipt ervan af. Een heerlijke, schijnbaar oneindige elf minuten lang. De klagerige zang van Dylan die op perfecte momenten wordt bijgestaan door de nóg klagerige vrouwelijke stem.

avatar van bertus99
5,0
Chicken Sun schreef:
Wat is Joey is enorm zalig nummer zeg. Potverdriedubbeltjes, met die acordeon en de harmonica....de sfeer druipt ervan af. Een heerlijke, schijnbaar oneindige elf minuten lang. De klagerige zang van Dylan die op perfecte momenten wordt bijgestaan door de nóg klagerige vrouwelijke stem.


De stem van Emmylou Harris toch? Ja die zingen fraai tegen elkaar in he

RedLightCityBoy
Luky12 schreef:
Deze Plaat is een van de beste zangers die ik ken.

avatar van bertus99
5,0
Chicken Sun schreef:
Wat is Joey is enorm zalig nummer zeg. Potverdriedubbeltjes, met die acordeon en de harmonica....de sfeer druipt ervan af. Een heerlijke, schijnbaar oneindige elf minuten lang. De klagerige zang van Dylan die op perfecte momenten wordt bijgestaan door de nóg klagerige vrouwelijke stem.


Tot de beste albums van Dylan reken ik Desire en Blood on the tracks, beide midden jaren 70, in Bob's derde bloeiperiode. De eerste was rond The times they are a' changing, de tweede rond blonde on blonde.

Maar Desire legt het net even af tegen Blood. De reden is het iets te holle geluid. Daardoor mis ik iets van de intimiteit van Blood on the tracks, dat droger klinkt.
Met de name de drums in Joey aan het eind van elk couplet van dat nummer klinken als paukeslagen. De zang heeft idem dito iets te veel galm. Beetje jammer, want een song als Sarah klinkt daarentegen wel weer lekker klein. maar goed, Desire is desondanks fantastisch. De zeer verstaanbare teksten helpen ook goed meer, net als de viool en de heerlijke tweede stem van Emmylou.

avatar van Floater
Dylan zingt geweldig op deze plaat.

Tekstueel is het allemaal wat minder, zeker vergeleken met Blood On The Tracks, wat een absoluut meesterwerk is.

Hurricane speelt hij niet meer live nadat duidelijk werd dat Carter wel degelijk schuldig was. Hurricane vind ik overigens tekstueel een van de minste nummers op deze plaat, samen met Joey. Beiden zijn voor het grootste deel door Jacques Levy geschreven.

Mijn favorieten zijn One More Cup Of Coffee, Romance In Durango, Isis en Black Diamond Bay. Maar ik geniet ook van de plaat als geheel, de gypsy sound, de viool, en de achtergrondzang.

Het schijnt overigens dat Emmylou Harris dacht dat ze nog met de repetities bezig waren toen ze door Dylan werd bedankt voor haar bijdrage...

avatar van vin13
5,0
Floater schreef:
Dylan zingt geweldig op deze plaat.



Het schijnt overigens dat Emmylou Harris dacht dat ze nog met de repetities bezig waren toen ze door Dylan werd bedankt voor haar bijdrage...

Dylan is een bastard, maar wel mijn favoriete.

avatar van PinkEclipse
5,0
Floater schreef:
"Hurricane speelt hij niet meer live nadat duidelijk werd dat Carter wel degelijk schuldig was."

?????

Waar heb jij die informatie vandaan????
Ik heb nergens kunnen vinden, dat het bovenstaande juist zou zijn.
(Wikipedia - Biografie van Rubin Carter)

Zie ook: Wikipedia: "Dylan has not performed "Hurricane" since January 25 1976 in Houston, Texas."

Dit ligt vóór de datum van definitieve vrijspraak in 1985.

avatar van Floater
Wikipedia lijkt me niet bepaald een betrouwbare bron.
Hieronder twee links naar websites van mensen die zich grondig hebben verdiept in de hele rechtsgang aangaande de drioevoudige moord in Paterson, N.J. in 1966:

The "True Story" of Rubin "Hurricane" Carter by Larry Elder -- Capitalism Magazine - capmag.com

Rubin "Hurricane" Carter: The Other Side of the Story - graphicwitness.com

Rubin Carter is door de verschillende rechtbanken NOOIT onschuldig verklaard noch is zijn naam ooit van iedere blaam gezuiverd. Carter kwam enkel en alleen vrij doordat er een tweetal procedurele fouten werden gemaakt, NIET omdat er nieuw bewijs werd aangevoerd.

De film THE HURRICANE neemt met de waarheid een loopje, maar is desalnietemin een onderhoudende film. Hetzelfde kan worden gezegd van het lied Hurricane.

Feit is dat Bob Dylan na januari1976 dit nummer nooit meer live heeft gespeeld (terwijl Desire toen pas net uitgebracht was!). Zijn beweegredenen hiervoor zijn uiteraard niet bij mij bekend, moet ik toegeven, maar laten zich raden....

avatar van Germ
3,5
Germ (crew)
De zang op One More Cup Of Coffee doet me denken aan Khaled


mooi stukje tekst uit Joey

"What time is it?" said the judge to Joey when they met
"Five to ten," said Joey. Judge says, "That's exactly what you get."

4*

avatar van devel-hunt
5,0
Floater schreef:


Tekstueel is het allemaal wat minder, zeker vergeleken met Blood On The Tracks, wat een absoluut meesterwerk is.

Hoe kan iemand beweren dat Desire tekstueel minder is??. Desire is juist een echte teksten plaat, misschien minder langdradig als vele van zijn teksten maar juist daarom veel doeltreffender en to the point. Over de briljante tekst van Hurricane hoeven we het hier niet te hebben. Maar neem een nummer als Sara, zijn smeekbede aan zijn vrouw, een waar gedicht. Hetgeen feitelijk voor alle nummers op deze plaat geldt. De teksten zijn juist op deze desire briljant.

avatar van bertus99
5,0
devel-hunt schreef:

Maar neem een nummer als Sara, zijn smeekbede aan zijn vrouw, een waar gedicht. Hetgeen feitelijk voor alle nummers op deze plaat geldt. De teksten zijn juist op deze desire briljant.


Sara is voor mij een bijzonder nummer. Toen in 1988 mijn dochter werd geboren noemden wij haar Sarah. Mijn neef stuurde als geschenk een op cassette opgenomen felicitatie op, vergezeld van het nummer Sarah van Desire.

Maar goed: wat betreft de song Sara:

Wat Dylan hier doet is niet zijn vrouw smeken, maar op zijn eigen unieke manier zijn gevoelens voor zijn inmiddels al enkele jaren ex-echtgenote Sara onder woorden brengen.
Hij vergelijkt haar met een nimf met een pijl en boog, met een sfinx, met een engel, uit zijn liefde voor haar...maar ze is al lang niet meer zijn vrouw, dat weet hij ook: Alles wat hij bezingt speelt in het verleden, toen de kinderen klein waren, toen hij afkickte, toen hij sad eyed lady schreef, op vakantie in Savanna la Mar. Dat is nu allemaal al lang voorbij.
Maar de tijd heelt de wonden en nu is hij instaat om terug te kijken op hun mooiste gelukkige momenten. Vooral de scenes met de kinderen op het strand zijn prachtig verwoord.
Al is de laatste regel: don't ever leave, don't ever go....het is al lang gebeurd, ze zijn al een paar jaar gescheiden. Wat hij hoopt is dat ze ondanks de scheiding toch op een of andere manier in zijn leven blijft, als vriendschap bijvoorbeeld, maar dat vul ik zelf nu in.

Het nummer Sara is eigenlijk een prachtig vervolg op "If you see her say hello" van de plaat die hij voor Desire maakte: Blood on the tracks. Dat was kort er na de scheiding en in "if you see her say hello" is de pijn nog schrijnend.
In de tijd van Sara is het allemaal al zachter geworden en kan hij haar al weer meer los zien van de ruzies, de verwijten en het plotselinge vertrek dat op "Blood on the tracks" de boventoon voert.
Wat dat betreft zijn deze twee songs, trouwens beide hele albums in feite, één mooie reflectie van het verwerkingsproces na een echtscheiding.

avatar van devel-hunt
5,0
Volgens zijn eigen zeggen was Sara zijn enige echte grote liefde ooit. Ze gaf hem midden jaren 60 rust, 3 kinderen en een gezinsleven, zoals in één van zijn boeken beschreven. Waar hij, zoals beschreven in zijn boek 'kronieken' echt van genoot. Ze woonde in een Boerderij in het plaatsje Woodstock, toen nog onbekent, het grote festival had er nog niet plaats gevonden. Maar het ging stuk door het onpohoudelijke vreemdgaan van Dylan, een vernedering die ze niet meer kon weerstaan. Na het vertrek van Sara uit zijn leven heeft hij nooit meer een echt thuis gehad maar woont hij voornamelijk in een camper.

avatar van bertus99
5,0
devel-hunt schreef:
Na het vertrek van Sara uit zijn leven heeft hij nooit meer een echt thuis gehad maar woont hij voornamelijk in een camper.


Zoals alles rond Dylan: hij is een meester in het scheppen van mysteries rond zijn persoon. Zie de film I'm not there. Hij speelt met het personage Dylan en veel fans geloven dat hij Dylan is en dan blijkt Dylan toch ineens weer een ander te zijn
In Kronieken beschrijft hij enigszins hun huwelijksleven in Woodstock waar ze een huis hadden gekocht om uit het drukke wereldje weg te zijn. Tijdens deze happy periode ontstond onder andere het mooie album New Morning.
De reden van de scheiding is nooit aan de openbaarheid prijs gegeven voor zover ik weet. Van dat vreemdgaan weet ik niet , maar het is niet uit te sluien, de sixties...weet je wel.
Dat leven in die camper klinkt erg romatisch, maar het is ook bekend dat Dylan een aantal huizen en landgoederen bezit.

avatar van devel-hunt
5,0
Dylan is natuurlijk schatrijk en heel vele huizen, waaronder in Schotland, maar woont veel in zijn camper, of dat klopt is bij Dylan nooit helemaal duidelijk,. Over de oorzaak van die scheiding is Dylan ook nooit duidelijk geweest, maar Sara heeft in die periode verschillende interviews gegeven, waarin ze heel duidelijk was.

avatar van dj maus
4,0
Effe op een rijtje:

Dus uit het feit dat Sara "in die periode" dat zei, leid je af dat hij na haar vertrek "nooit meer" een echt huis heeft gehad?

5,0
Volgens mij had hij het in die zin over de reden van de scheiding, niet over Dylans woonplaats.

avatar van dj maus
4,0
Ach so... merci...

avatar van steven
4,0
uitstekende dylan-plaat , maar mist imo toch de intensiteit van absoluut meesterwerk Blood On The Tracks. Iets oppervlakkiger.

Wel genieten van vooral de tweede kant van de plaat , black diamond bay is mijn favoriet .

Gast
geplaatst: vandaag om 16:20 uur

geplaatst: vandaag om 16:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.