The Cars - The Cars (1978)

Misschien wel mijn favoriete album allertijden, elke nummer is vijf sterren waard (behalve Don't Cha Stop, maar dat krijgt er toch ook nog drie )

Don't Cha Stop is man. Geweldige band ook.

Mojo Pin, deze moet u hebben!

xx

Zou als bespreking nogal kort zijn. Neen, deze elpee destijds werd in ons jeugdhuis Den Hert in Lokeren GRIJS gedraaid, en geheel terecht.
Dit is van begin tot eind één groot oorgasme, kan het niet anders omschrijven. Van meligheid was hier nog absoluut geen sprake.
My best friends's Girl is het bekendste nummer denk ik, maar de finale Moving in Stereo-All Mixed Up is grote klasse!
Ik heb een softie als Drive niet echt nodig, geef mij maar deze plaat, da's hun eerste maar absoluut hun beste.

En wàt een mooie hoes, ééntje waar ROXY MUSIC terecht zéér jaloers van is!

Prachtige hoes inderdaad.

dit is gewoon een classic ,man.

Dit album kwam uit in de tijd dat er veel Talking Heads, The Jam en Mink de Ville uit mijn radio knalde en deze muziek paste prima in dat straatje.
'My best friend's girl' en 'Just what I needed' zijn nog steeds leuk om weer eens te horen.

Geloof me, als je dat nummer in de context van een Cars-verzamelaar hoort ontdek je eigenlijk wat voor een pareltje het is.

Kaalgestripte new wave met vocalen, een pulserend ritme en dan ineens vanuit het niets dat Beatles-achtige refrein 'Let the goooood tiiimes rooooolll!!'



Pure klasse, perfecte popmuziek!

Het leeuwendeel van dit album ken ik van de Just What I Needed-verzamelaar, maar oi oi oi wat maakt deze band toch heerlijke, hoekige en toch alleszins inventieve, pure popmuziek!!
Meest ondergewaardeerde band OOIT!

En zo is dat kaztor

Het gemiddelde ligt echt belachelijk laag. We hebben het hier wel over The Cars, mensen!

Een dikke voor dit pareltje.

Daar waar de ballad Drive voor menigeen de kennismaking zal zijn geweest met de muziek van The Cars, leerde ik deze band kennen middels het sterke Just What I Needed. Niet lang daarna schafte ik deze debuutplaat aan, die ik nu weliswaar minder vaak draai dan tien jaar geleden, maar die ik nog altijd wel kan waarderen.

Good Times Roll heeft een leuk refrein en een fijne opbouw en hetzelfde geldt voor My Best Friend's Girl. Op het eerste gehoor is het simpele, maar o zo doeltreffende kwaliteitspop die stevig in de late jaren '70 en vroege jaren '80 geworteld is. Just What I Needed vind ik daarop een uitzondering en geldt voor mij tot het allerbeste uit de Amerikaanse new wave.

De hoogtepunten volgen elkaar in rap tempo op en eigenlijk skip ik vrij zelden een nummer, hoewel ik I'm in Touch With Your World net wat te veel a la Talking Heads vind klinken. Het is een band waar ik The Cars nogal wat van weg vind hebben, niet in de laatste plaats door de zang van David Byrne enerzijds en Ric Ocasek anderzijds. Mocht ik kiezen, dan heb ik toch een duidelijke voorkeur voor de muziek van The Cars.

Van Don't Cha Stop tot en met All Mixed Up blijf ik als luisteraar geboeid, hoewel ik nooit een uitgesproken new waveliefhebber zal worden. Als geheel klinkt deze plaat me goed in de oren, maar net niet tijdloos genoeg en op punten zelfs gedateerd. Desondanks heb ik er toch een 4* voor over.

Sterk album die staat als een huis!!!!

Wat ik hiervan gehoord heb vind ik niks, dit is in mijn oren gewoon oubollige rock & roll in een new wave-jasje.

LP die ik kocht nadat hij in de Muziek Expres 5 sterren kreeg.
Veel gedraaid.
Heerlijke hoekige new wave die je nu achteraf ook weer meteen in die tijd plaatst.
En songs die blijven hangen.
De openingstrits is geniaal.
Het steeds spannender wordende Let The Good Times Roll, het bijna-hitje My Best Friend's Girl en het jakkerende Just What I Needed.
I'm In Touch With Your World en Don't Cha Stop zijn van wat minder kaliber.
Kant 2 is weer behoorlijk feest met You're All I've Got Tonight, het geheimzinnige Moving In Stereo en het daaraan vastzittende All Mixed Up, het beste nummer van het album.
Mede door dit album ben ik dan toch maar door de strenge winter van 78/79 gekomen.

De drie albums die hierna kwamen waren iets minder, totdat ze in '84 met Heartbeat City kwamen en nog een keer doorbraken.

Voor deze 4 sterren en op vinyl nog steeds.

Destijds een geweldig album, en nu nog steeds een goede representant van de Amerikaanse rock uit die tijd. Catchy songs en een ietwat gladde productie. Destijds was All MIxed Up mijn absolute favoriet, en ook na het opnieuw beluisteren van dit album, blijft dit voor mij het meest tijdloze en beste nummer van dit album. Genieten.

Prettgi debuut zijn daarna alleen nog maar doorgegroeid met als kopstuk Heatbeat City
All mixes up is veel gedraaid op de radio destijds.

Net aan een viertje, de prachtige finale geeft het album voor mij het voordeel van de twijfel.

Leuke popplaat die ondanks de eigen typische Cars sound een mozaïek vormt van wat er in die tijd te koop was.
De duidelijkste invloeden zijn in mijn beleving: Roxy music, Devo, Talking heads. Wel frappant dat de band mee ging met de vaste Queen producer Baker in het idee om de gelaagde koortjes tijdens de refreinen zo als Queen te laten klinken, vooral bij "Good times roll" is de gelijkenis heel treffend. Die koortjes van Queen zijn helemaal niet zo vaak geïmiteerd. The Cars zijn zelf ook weer invloedrijk gebleken, vele jaren na dato (Weezer, Killers).

Dit is zo'n plaat die je voor weinig geld achteloos uit een 2e hands bak kan plukken en vervolgens veel vaker opzet dan je aanvankelijk had gedacht.

Voor laatste twee nummers toch maar weer op lp gekocht.

Bij "concurrent" T-club in Lokeren was deze plaat ook een vaste waarde ; dat herinnert u zich waarschijnlijk ook nog EVANSHEWSON, toen werd er nog muziek gedraaid en geen stompzinnige Tomorrowlandmuzak

[/quote]





[quote]

Wat een laag gemiddelde

Dit is wat mij betreft verplichte kost voor elke pop/rock-liefhebber. Beetje een synthese van de late jaren '70 ook: er zit wat powerpop in, wat punk, hardrock-allures, wat new wave keyboardjes en Queen harmonieën om af te peperen.

Na het ij-zer-sterke openingssalvo ("Good Times Roll"!! , "Just What I Needed"!!) is er even een dipje - "Don't Cha Stop" had er voor mij eigenlijk niet op gehoeven. Maar daarna schiet het meteen weer pijlsnel de hoogte in. "Moving in Stereo" heeft een heerlijk broeierig, onheilspellend sfeertje. En afsluiter "All Mixed Up" is weer zo'n explosie van harmonieën en hooks.
Heel wat fantastische songs hier op dit debuut van de Cars.. en het klinkt allemaal zo effortless.

Hun eerste meteen ook mijn kennismaking als Sint kadeau destijds. Wat een tijd was dat. Wat een plaat was dat. Plaat ja, cd kenden we nog niet, blij toe. Kende van dit album, radio, All mixed up en het prijsnummer hier. Ik was verkocht en de plaat door Sint gekocht. Staat nog hier ja en nog draaibaar ook. Ofschoon ik later, veel later, de gekleurde vinyl boxset aangeschaft heb. Dat beetje xtra ja. Waan populair in the States, hier helaas én onbegrijpelijk beduidend minder. Geen idee, aan de kwaliteit zou het niet mogen kunnen liggen. Tijdloos album bomvol met voor die tijd singles want ja, elk nummer had, heeft hitpotentie. My best friend's girl, Let the good times roll, Just what i needed, noem maar op. Komt hier nog vaak voorbij dus. En yes, blijft genieten.

New wave in de VS was aanvankelijk vooral een New Yorkse aangelegenheid. Enige uitzondering in mijn reis door het genre was Devo uit Akron, Ohio. Maar in mei 1978 debuteren The Cars uit Boston.

Hun demo's maakten indruk op platenbazen, die in de gaten kregen dat new wave wel eens meer en meer succesvol zou kunnen worden. De vier groepsleden kozen slim voor het label Elektra, omdat die geen genregenoten onder contract hadden en zich dus zouden inzetten om op deze trein te springen.
De groep zet melodieuze gitaarrock neer, enerzijds fris in de sfeer van new wave, anderzijds vrij gepolijst met sterke melodieën en koortjes. Die groepsvocalen zitten zó goed in elkaar dat je zou kunnen denken dat de heren van Queen ze zongen, zoals in het refrein van de hitsingle My Best Friend's Girl. Een nummer dat ruim een jaar na verschijnen in Nederland in juli 1979 #40 haalde in de Nationale Hitparade. Verder handklapjes, een sobere toetsenlijn en vooral veel melodie. Alternatief en toch geschikt voor een groot publiek.

Hierboven hele enthousiaste verhalen, ik ben minder euforisch en houd het op een keurige 7 als schoolcijfer. Kant 2 vind ik minder, al is All Mixed Up een sterk slot. Maar laat u niet door mij afleiden, dadelijk nog wat cijfers die mij keihard weerspreken. Bovendien is hoorbaar hoe helder producer Roy Thomas Baker de groep liet klinken; niet warm-knus zoals de jaren '70 voordien nogal eens klonken, maar helder en strak.

Just What I Needed werd in de Amerikaanse Billboard 100 in september '78 #27, My Best Friend's Girl #36 in december, Good Times Roll in mei '79 nog eens #41. Drie hitsingles van één elpee, een sterke start. Elpee The Cars stond dan ook 139 weken in de Billboard 200, in maart '79 piekend op #18. In Nederland overigens geen albumnotering. Vreemd!

Mijn reis door new wave en co kwam vanaf de vierde Ramones en vervolgt bij het Australische The Saints, inmiddels vanuit Engeland opererend.

Die overeenkomst tussen The Cars en Queen is mij ook wel eens vaker opgevallen. Ik schrijf dat toch maar op het conto van de ook door jou geroemde producer Roy Thomas Baker. Die produceerde de eerste vijf albums van Queen (t/m '77) en aansluitend de eerste vier van The Cars (vanaf '78). Die eerste platen van Queen hebben begrijpelijkerwijs nog zo'n ietwat wollig seventies-geluid, maar op News of the world klinkt het al strak en helder, ongeveer net zoals het debuut van The Cars. Stuk voor stuk klasseplaten.