Bon Iver - For Emma, Forever Ago (2007)

Haha! Ik luister deze ook vaak als ik op wandel ga met m'n hond.

Haha In de sneeuw is 'ie nog mooier, maar dat is helaas maar een paar keer per jaar

Grappig, ik heb altijd een nazomer gevoel bij de eerste Bon Iver. De tweede vind ik wel erg winters.

Werkelijk prachtig en sfeervol album van Bon Iver. Prachtige teksten die uit het hart zijn gegrepen. Het blijft wel even wennen aan de stem van Justin (telkens weer) Maar zijn stem past gewoon bij dit album. Gewenning? Ik weet het niet. Blijft het ondefinieerbare wat je grijpt in DE muziek. Onderbuikgevoelens. Dat zit bij For Emma, Forever Ago wel snor. Prima album.

Dat komt omdat je z'n naam letterlijk neemt

Ook ik moet nog iedere keer weer wennen aan die stem. Het overkomt me wel dat ik ongezien - ik beken schuld - een cd neem uit het stapeltje netgedraaide (ook door mijn lief) cd's en als het dan Bon Iver is, denk ik wel eens als de cd dan begint "o nee, die jankerd ff niet".

Naar mijn mening voegt zijn stem juist dat extratje toe waardoor de plaat zich onderscheid van andere moderne folkplaten. De instrumentatie is namelijk niet heel bijzonder. Mooi genoeg, maar niet iets om een album te dragen. Iedere keer valt dat me weer op. Als de stem een dertien in dozijn songwriterstem was geweesr dan was ik nu uitgekomen op drie sterren. Misschien een wat vreemde vergelijking maar dat heb ik het zelfde met de laatste albums van Johnny Cash.

Ik heb dat wel bij soul en blues muziek. Een prachtige doorleefde rauwe stem doordrenkt van sigaar en whisky gebruik geeft dat beetje extra bij dat type muziek. Bij singer songwriters heb ik dat wat minder. Ik hoor dan liever een zuivere stem die ik goed kan horen om de teksten te kunnen volgen. Bon Iver is overigens goed te volgen maar zijn stem klinkt wel erg 'geknepen'.

Klinkt mij niet zo raar, Johnny Cash zijn laatste albums hebben ons muzikaal nu niet zo veel bijgebracht. Wat het hem daar doet is vooral de stem en de sfeer. Exact hetzelfde als wat dit album zo ongelooflijk fantastisch maakt.
Ik vind dit album met de jaren ook gewoon beter worden, heb hem nog maar net op 5* gezet. Deze gaat nog steeds minstens 1 keer per maand op. Ik kan er vrolijk van worden, ik kan er door ontroerd worden, maar nooit gaat deze cd onopgemerkt voorbij. Klasse!

Oh hier ook hoor - maar het gebeurt me wel dat ik 'em na 20 seconden weer afzet omdat ik er gewoon niet voor in de stemming ben. Troost je, ik heb dat met meer albums, ook met een Dead Can Dance of Miles Davis - misschien ook een kwestie van te snel iets op willen zetten

De lp heeft een andere cover en op de achterflap staat dat de plaat uit 2008 is...

It was self-released in 2007 and received wider release on the Jagjaguwar label in February 2008

De versie uit 2007 heeft de orignele cover die hier staat aangegeven. De ''offieciele'' release heeft die andere cover.

Toch vind ik dat epische, gelaagde van Bon Iver, Bon Iver mooier en briljanter dan deze plaat. De teksten zijn hier minder cryptisch en omdat hij hier bijna solo speelt met alleen een gitaar, vind ik het wat saai.. Maar dat is niet helemaal eerlijk omdat ik deze cd later hoorde dan zijn tweede waardoor ik anders verwachte.. Het blijft 4,5 ster.

Ik kan deze plaat een stuk beter waarderen dan zijn opvolger. Vooral de laatste nummers klinken heel goed.

Ik zou bijna willen zeggen dat de teksten op Bon Iver, Bon Iver te cryptisch zijn. Ik kan een goed woordje Engels maar het lijkt soms wel alsof Justin opzettelijk de moeilijkste synoniemen heeft gekozen. Ik tast volledig in het duister wat betreft de betekenis van veel nummers.

Ik neig de laatste tijd ook steeds meer naar de laatste nummers als het gaat om favorieten van dit album. Vooral re:stacks gaat er bij mij erg goed in de laatste tijd.

Een van de minste nummers van dit album, Creature Fear, kwam live in de HMH verrassend goed uit de verf. Hierdoor durf ik wel te zeggen dat er eigenlijk geen slechte nummers meer op staan voor mij.

The Wolves, For Emma en RE Stacks zijn wat mij betreft de hoogtepunten.

Het album is zo walgelijk intiem dat ik me af en toe een soort van indringer voel. Overtreft wat mij betreft Nick Drake hierin.

Ik kan deze plaat onmogelijk beluisteren zonder tranen die biggelen in mijn ogen.

Dit is nou muziek.

Vooral Flume blaast me iedere keer weg. Het is ook het enige nummer van deze plaat die ik van begin tot eind kan meezingen.

Jammer dat Wisconsin een bonustrack is en niet gewoon bij de plaat hoort. Maakt de beleving wel compleet, als je het mij vraagt.

Bwa, ik ben blij dat het een bonustrack is. Wel een erg mooie track maar toch miner dan de rest (al kan het er ook aan liggen dat ik hem nog niet erg vaak heb gehoord) en daarbij zou hij sowieso niet als afsluiter dan mogen staan, want re:Stacks is gewoon de perfecte afsluiter!

Gek dat deze plaat me niet veel doet terwijl ik zijn tweede fantastisch vind. Luisterbeurt of 10 verder en blijf op 3* hangen. De melodieën op nummers als Perth, Towers en Beth Rest vind ik vele malen mooier dan alles op dit album.

Soms komt in een bepaald nummer - voor mij - alles op zijn plaats. Zo als een lied moet worden geschreven, bespeeld, gezongen en beleefd..

Re: Stacks... 6 minuten en 41seconden pure hemel op aarde..

Hier heeft de Lieve Heer een druppel van zijn Liefde voor Muziek in gedoopt..en mag Justin Vernon zich zelf een 'stiefzoon' van Hem -op aarde - noemen..

God, wat mooi...

Kanye West is al de tweede zoon van God. Jammer dan.

Re:Stacks is zo'n nummer dat me elke keer iets doet in al z'n eenvoud, het is in mijn ogen en vooral oren ook de zang die dit album z'n extra klasse geeft. Na dit album zijn er nog een heleboel artiesten geweest die naar een verlaten hut trokken liefst in een besneeuwd gebied om er een plaat op te nemen maar deze blijft ongeëvenaard in zijn soort. Ben ook blij dat ik het album heb met "de andere hoes" buitenkijkend door een raam uit de hut die half ondergesneeuwd is. Past heel goed bij de muziek.

Echt een heerlijk album dit. Heb Bon Iver sinds kort pas echt ontdekt, ook al kende ik Skinny Love natuurlijk al.

Stuk voor stuk heerlijke nummers, gevuld met een heerlijke ambiance. Vind de stem van Vernon ook erg apart maar heel erg mooi. Heb al enkele busritten gevuld met dit album; heerlijk wegdromen is het dan.

Mijn favorieten zijn Skinny Love, Re:Stacks en The Wolves (Act I and II).

Het muntje is uiteindelijk wel gevallen met dit album, ik stoorde me aanvankelijk behoorlijk aan zijn stemgeluid en daardoor kon de plaat me niet echt helemaal bekoren.
Nu ik de plaat ( na veel twijfel ) voor een prikkie uiteindelijk toch heb aangeschaft ben ik na meerdere luisterbeurten toch wel om.
Vooral Skinny Love, Emma & Re:Stacks springen er bovenuit, tevens vind ik het opvallend dat op de koptelefoon, althans in mijn beleving, het album veel krachtiger overkomt.
Ben ondertussen aan het stemgeluid van Justin gewend geraakt en sluit een verdere verhoging van dit album vooralsnog niet uit.

kan zijn maar de manier waarop de nummers van deze plaat bij je binnenkomen vind ik ongeëvenaard. Rechtstreeks je ziel in! Dat gebeurt niet met de opvolger vind ik. Daar is de opzet wat bombastischer en dat vind ik net jammer. Het intieme gevoel van For Emma maakt dit voor mij een meesterwerk.

RE: Stacks is voor mij het mooiste, puurste nummer ooit gemaakt. Mede door de laatste zin ('your love will be, safe with me') eindigt het nummer, en daarmee het gehele album, met een prachtige, bijna positieve noot. Prachtig.

Overigens is dit album daarnaast mijn all-time favoriet. Ik het ontdekt tijdens mijn uitwisselingen Zweden. De adembenemende (sneeuw)landschappen, in combinatie met dit album, hebben daar voor mij de toon gezet voor een prachtige tijd

Thomas, ik moet het twee keer met je eens zijn. Ik heb een hekel aan nummers op repeat zetten, maar Re: Stacks kan ik gerust een paar keer achter elkaar luisteren. Vervelen gaat ie nooit, een perfect liedje wat mij betreft. Vol liefdesverdriet, maar - inderdaad -, afgesloten met een berusting waarin de zanger boven zichzelf uitstijgt. Trouwens ook het hoogtepunt van Bon Ivers concert in Vredenburg een paar jaar geleden.