U2 - Achtung Baby (1991)

Onmiskenbaar een meesterwerk. Niet omdat het mijn eerste cd was, die ik op mijn fietsje in Gronau voor 20 Mark kocht. Maar omdat het me tot op de dag van vandaag nog steeds in extase brengt. Ik vermoed dat de heren Script of The bridge een weergaloos album vonden en besloten er een 2.0 versie van te maken.

Script of the Bridge hoor ik hier niet in. Maar goed, dat kan ook liggen aan de grondige herbewerking van het Script-geluid in de 2.0 versie.

Ik doel dan voornamelijk op de stuwende ritmes. Beide albums schaar ik in een zelfde categorie, aard van de muziek en nivo.

One is in deze versie een zeer sterk nummer maar is kapot gemaakt door de heropgenomen versie met Mary J.Blige. En die versie wordt nu het vaakst gedraaid op de radio (de originele versie hoor je nog zelden).

Waardoor de originele versie weer in kracht en schoonheid lijkt toe te nemen. Bij mij althans Dus achteraf blijkt die versie met Blige misschien wel een zegen?

Het krijgt meer gevoel ook hier, blijft toch het mindere van dit magisch album

Hier won U2 weer mijn vertrouwen terug na hun amerikaanse epistol, helaas duurde het t/m POP.
Al is dit na the Unforgettable Fire een mooie opleving

De jaren 90 zijn uitgebroken en U2 gaat mee met zijn tijd, de wat conventionele koers wordt aangepast naar een moderner geluid. Zoo Station met de vervormde vocalen vormt daar al een voorbeeld van. Ik heb daar trouwens nooit wat van begrepen, het feit dat zulke snufjes in de jaren 90 in waren. Het doet de song ook geen goed, het is afstandelijk en de song vind ik ook wat zeikerig. De tribal ritmes in Even Better Than The Real Thing kunnen mij wel bekoren, het is een interessante song, dansbaar met wat elektronische effecten, veel U2 puristen met een hang naar begin jaren 80 zullen zich destijds wel even achter de oren gekrabd hebben. One blijft goed hoewel ik het tegenwoordig nog maar weinig trek, gevalletje teveel gehoord. Dan komen we aan bij de beste song ooit door U2 gemaakt; Until The End Of The World, wat een ritme, de laidback zang van Bono en dan de hemelse solo van The Edge halverwege het nummer, mooier heb ik ze van de heren nog niet gehoord. Who's Gonna Ride Your Wild Horses vormt ook een sterke song, wat minder vernieuwend of inventief in vergelijking met andere titels op de plaat maar wel zeer solide. So Cruel, aardig maar duurt echt te lang, dit had echt in 3 minuten af gekund. The Fly wederom een interessante track, de overgangen in dit nummer intrigeren, het is niet de beste song van de plaat maar het geheel blijft boeien. Mysterious Ways blijft mooi, de alom bekende eerste tonen, begrijpelijk dat deze song als single werd uitgebracht. Acrobat is nog vermeldenswaardig, niet dat de overige nummers niet goed zijn maar deze titel valt op vanwege de melancholische sfeer, een fijn nummer. Conclusie, hulde voor de durf, het betreden van nieuw terrein en het creëren van songs die vol zitten met creativiteit en inspiratie. Niet elke song is raak en aan tegen het einde raakt de rek er een beetje uit maar in mijn optiek tot nu toe de sterkste van de heren.

Tussenstand:

1. Achtung Baby
2. The Unforgettable Fire
3. Rattle and Hum
4. Boy
5. The Joshua Tree
6. War
7. October