Ik zet de cd op. Dit zijn mijn bevindingen.
1. Het opent met Zoo Station, waarbij de muziek elke 5 seconden 'bijgeladen' wordt met een extra sample. Bij 0:46 knapt de muziek los, beter kan een cd niet beginnen.
2. Het echte gitaarwerk gaat verder in het tweede nummer. YEAH! Even better than the real thing. De solo is net zo'n klassieker als in "Talk Talk - Such a Shame". Dat maakt dit nummer af.
3. One. Ogen dicht en hoor de mooie opbouw, de krachtige gitaar-details en tekst. Als je in dit nummer opgaat besef je niet meer dat je hem al grijs gedraaid had ...
4. Mijn favoriete nummer. Ten eerste vanwege de toffe beat + gitaar-riff. Maar vooral vanwege die rare, zweverige solo (vanaf 2:00) die je meeneemt naar het einde van de wereld. Bij 2.33 ben je terug en vanaf dan heb ik tot 3.02 kippenvel,
door de goeie muziek. Het einde luister ik gekgenoeg zelden uit.
5. Om de recensie een beetje kort te houden en ik dit nummer verder niet zo bijzonder vind: geen commentaar.
6. zie 5.
7. Supergaaf nummer! The Fly is het bewijs dat er agressie en gitaardimensie in deze cd zit.
8. Mysterious ways. Tijdloos nummer gestuurd door de bekende, unieke gitaarsample. Ook de brug van dit nummer is erg mooi.
9. Niet vergeten de bas er wat uit te halen, dit is even weer een relaxt nummer.
10. Ultraviolet. The Edge heeft hier de 'delay' en 'reverb' knopjes weer als vanouds op de juiste positie staan. Goed nummer.
11. Acrobat. Hier had Larry nog wat energie over en kan nog eventjes helemaal los op zijn drums, wat lekkere stukjes oplevert met het min of meer continu soleren van the Edge.
12. Een rustige afsluiter in een driekwartsmaat. Jammer dat het alweer tijd wordt om wakker te worden. B-Sides als "Lady with the spinning head" hadden er best tussen gemogen. I Blow out the candle...
Voor het eerst geef ik in mijn musicmeter-carriere 5 sterren ...
(tegelijkertijd bedenk ik dat OK Computer dit dan ook moet hebben
)