menu

Death Angel - Killing Season (2008)

mijn stem
3,79 (78)
78 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Nuclear Blast

  1. Lord of Hate (4:23)
  2. Sonic Beatdown (3:28)
  3. Dethroned (4:04)
  4. Carnival Justice (3:08)
  5. Buried Alive (4:27)
  6. Soulless (5:06)
  7. The Noose (3:36)
  8. When Worlds Collide (4:24)
  9. God Vs God (4:42)
  10. Steal the Crown (2:56)
  11. Resurrection Machine (7:00)
totale tijdsduur: 47:14
zoeken in:
Stijn_Slayer
Net voor het eerst geluisterd. Deze bevalt best wel, maar ik moet een hoop filteren. Ik vind het album een valse start hebben met Lord of Hate, wel erg gewoontjes en toegankelijk... Ongeveer 50% van het album weet mij te boeien: Sonic Beatdown, Dethroned, Soulless, When Worlds Collide en Steal the Crown.

De rest vind ik valt bij mij onder de categorie ''geen bal aan.'' Bij God vs. God kreeg ik zelfs de indruk dat ik Slipknot zat te luisteren.

Het ook allemaal wel een stuk rauwer en ruiger gemogen (zoals bijvoorbeeld 'Thrown to the Wolves').

The Art of Dying vind ik veel beter, en Act III is ook beter. Death Angel komt nog steeds heel aardig mee, maar helaas is er geen enkel moment dat doet denken aan de jaren 80 Thrash...

avatar van Sir Spamalot
4,0
Death Angel is ook al zo’n groep die ik van nabij volg: ik heb alles van deze mannen en ik heb het me nog nooit beklaagd. Iedereen lult maar over de grote vier: Slayer, Metallica, Megadeth en Exodus, maar ik voeg er in mijn gedachten Death Angel altijd bij. Ok, wie speelt hier mee op dit album, want dat vind ik altijd interessant om te weten: Mark Osegueda (zang), Rob Cavestany (gitaar), Ted Aguilar (gitaar), Dennis Pepa (bass) en de benjamin van de bende Andy Galeon (drums). Van de originele line-up missen we enkel Gus Pepa. Ondertussen kwam Sammy Diosdado in de plaats van Dennis Pepa.
Over naar dit album, hun vijfde studio-album in totaal en de tweede na de herstart in 2004. Lord of Hate begint met kalm akoestisch gitaarwerk om dan los te barsten in een snel en zenuwachtig nummer: de hakkende riffs en tempowisselingen vliegen je om de oren. Geen moment rust want Lord of Hate is voorbij voor je het weet en dan volgt Sonic Breakdown, opnieuw een dikke vette prettige beuker. Volgend nummer Dethroned is ook een topper maar Carnival Justice bevalt me iets minder. Buried Alive heeft een lager tempo in het begin, maar opnieuw een heerlijke riff en dan volgt een moordende versnelling. Soulless vind ik één van hun allerbeste nummers en zou zo op Act III kunnen staan. Dan volgt The Noose, mooi maar niets speciaal, behalve dan het akoestisch stukje aan het einde. God vs God vind ik volledig uit de toon vallen: zoals Stijn_Slayer al zei, dit is geen Death Angel zoals ik ze ken. Een misser is er altijd eens, maar dat wordt dan weer goed gemaakt door Steal the Crown en afsluiter Resurrection Machine.
De riffs en songs klinken vals simpel en catchy, maar dit maakt het album ook zeer verslavend, ook al omdat ik het speelplezier van de heren muzikanten kan voelen op dit album: ze hebben lekker hun zin gedaan en lekkere nummers opgenomen. Je kunt niet stilzitten en het hoofd gaat op en neer: veertig jaar oud en nog altijd verliefd op thrash. Prachtplaat en dit is hoe thrash moet klinken, of het nu de jaren tachtig, negentig of tweeduizend zijn. We worden de laatste jaren enorm verwend, vind ik.

avatar van vielip
3,0
Ik vind deze dus iets minder dan The art of dying. Het pakt me net iets moeilijker. Lang niet slecht hoor maar....de voorganger sloeg meer in als de spreekwoordelijke bom!

avatar van wizard
3,0
Heb dit album voor het eerst in lange tijd maar weer eens gedraaid. Kort nadat ik dit album had gekocht, heb ik hem heel veel gedraaid (zie een eerdere post van me), maar na een tijdje ging de lol er vanaf en kon ik Killing Season niet meer aanhoren.
Bij de hernieuwde kennismaking vandaag is het minder erg dan ik dacht, hoewel de zang me eigenlijk nog steeds niet ligt.

avatar van james_cameron
3,5
Deze amerikaanse old school thrash-metalband is altijd een beetje langs me heen gegaan; feitelijk is dit pas het eerste album dat ik helemaal heb beluisterd. Geen verkeerde kennismaking, qua muziek en zang doet het me wel wat denken aan Anthrax. De veelal lekker uptempo songs zitten degelijk in elkaar maar zijn qua opbouw wel wat aan de simpele kant. Ook tekstueel heeft het allemaal weinig om het lijf. Maar goed, ik zal de andere albums ook eens een kans geven.

avatar van Edwynn
3,5
Vergeleken bij de eerste drie albums is Killing Season (2e album na de wederopstanding) heel basic gehouden. Om een live-gevoel te scheppen. Dan waren ze vroeger toch technischer en vooruitstrevender. Beide aspecten mag ik wel. Al heb ik een groter zwak voor het vroegere spul. Voor wat betreft Killing Season vind ik vooral Sonic Beatdown ongemeen hard heersen.

avatar van wizard
3,0
Dit album heb ik ook al jaren niet meer geluisterd geloof ik. Ik kan me wel in James Camerons commentaar vinden. Daarnaast vond ik de zang niet geweldig. Maar zometeen toch nog maar een keertje proberen.

avatar van james_cameron
3,5
Zang is inderdaad niet geweldig; kan er net mee door.

avatar van frolunda
3,5
Degelijk,sterk maar ook niet echt verrassend album van de jongens van Death angel.Of het zou het nummer God vs God moeten zijn wat in de verte wel wat aan Pantera deed denken.Voor de rest verschilt Killing season niet echt veel van de voorgaande albums al vind ik hem wel iets beter dan the Art of dying.Kortom lekkere,vlotte trashmetal met een niet altijd overtuigende zang maar muzikaal zit het allemaal prima in elkaar.Hoogtepunten: Resurrection Machine,Carnaval Justice en vooral Sonic Beatdown.Goed.

avatar van gigage
4,5
Inmiddels mijn favoriete Death Angel album, maar dat heeft wel even geduurt. Maar waarom dan? Het is niet dat bij één luisterbeurt ik er al ondersteboven van was. De vele tempowisselingen binnen de songs maken het wat minder toegankelijk en het beklijven bleef dan ook uit. Maar inmiddels mimic ik de songs al gedegen mee. Iedere song heeft ook zo zijn eigen intro waardoor je toch benieuwd bent naar het vervolg. De melodie komt vooral van de samenzang die niet achterwege blijft.
Inmiddels is Sonic Beatdown al de "Peace Sells" van Death Angel (in mijn ogen). Het aanstekelijke Lord of Hate opent het album niet al te moeilijkmaar bij Buried Alive en Soulless is het oppassen geblazen.
Het punky When world collides grijpt me teveel terug op hun begindagen en vind ik de minste. Gelukkig sluit het album weer sterk af. God vs God brengt een ander gezicht en Resurrection Machine neemt bijna epische vormen aan.
Als ik straks het veel subtielere Art of Dying opzet is dat weer mijn favoriet, keuzes keuzes, keuzes.

Helaas heeft de band op latere albums me niet meer zo kunnen overtuigen op enkele songs na dan.
Deze Killing Season, eenmaal opgezet, dendert altijd tot het einde ongehindert door.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:01 uur

geplaatst: vandaag om 07:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.