menu

Eric Clapton - Behind the Sun (1985)

mijn stem
3,32 (136)
136 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Warner Bros.

  1. She's Waiting (4:57)
  2. See What Love Can Do (4:00)
  3. Same Old Blues (8:15)
  4. Knock on Wood (3:20)
  5. Something's Happening (3:24)
  6. Forever Man (3:14)
  7. It All Depends (5:06)
  8. Tangled in Love (4:12)
  9. Never Make You Cry (6:07)
  10. Just Like a Prisoner (5:31)
  11. Behind the Sun (2:11)
totale tijdsduur: 50:17
zoeken in:
WPE
Ik vind Behind the Sun een heel evenwichtige en goed album. Je kunt horen dat Eric in vorm is, en er staan voornamelijk sterke nummers op. Een van mijn favorieten van Eric!

avatar van berken
3,5
Kan me wel herinneren dat ik kant 2 veel heb gedraaid, met name de laatste 4 nummers zijn inderdaad sterk. Zoals in de meeste gevallen bij Claptop hierop ook enkele nummers onder de maat.

Daarbij moet ik aantekenen dat het "soundje" dat mij bijzonder aantrok bij Clapton begon te verdwijnen en het geheel wat commercieler begon te worden. August heb ik nog wel gekocht maar daarna hield ik het voor gezien.

avatar van robbrouwer58
2,0
Tsja, met Phil Collins aan de knoppen.

avatar van LucM
3,5
Het is duidelijk een album dat op twee gedachten hinkt. Enerzijds wil men de vertrouwde bluesstijl brengen waarin Clapton op zijn best is, anderzijds wil men hem richting AOR sturen om op de Amerikaanse markt te scoren.

avatar van bikkel2
3,0
Ik vraag mij serieus af of "Clap" hier wel zo blij mee was. Ik denk dat hij het liefst een echte bluesplaat maakt.
Het betekende wel weer een hernieuwde aandacht, want hij dook ineens overal op.

Deels geslaagd album.

avatar van devel-hunt
4,0
bikkel2 schreef:
Ik vraag mij serieus af of "Clap" hier wel zo blij mee was. Ik denk dat hij het liefst een echte bluesplaat maakt.

IK denk dat Clapton heel blij was met deze plaat, het was zijn meest succesvolle sinds slowhand en liet mede door zijn optreden op live aid, een hele nieuwe generatie kennis met hem maken waardoor zijn carriere een enorme opleving kreeg.

En...alleen maar blues platen maken, vanaf 1964, gaat zelfs Clapton op een gegeven moment de strot uit hangen. Zijn terrein is veel breder dan alleen maar de blues. dat is voor hem maar een onderdeel. Het is een misvatting dat Clapton alleen maar blues is. Als je met die oren naar zijn muziek luistert valt bijna iedere plaat van hem tegen.
Als Clapton alleen maar blues platen had willen maken, had hij dat gedaan. Hij kan doen wat hij wil doen, dat bepaald niemand voor hem dan hij zelf.

Waarschijnlijk zit Clapton in zijn laatste fase. Hij heeft een ernstige zenuwbeschadiging waardoor gitaar spelen , zijn grote passie, pijn doet.

avatar van musician
4,5
Helemaal mee eens.

Het aantal jaren '60 artiesten dat nog de "oorspronkelijke" blues speelde in 1985 zal vermoedelijk op één hand te tellen zijn geweest.

Aangenaam album, buitengewoon luisterbaar en mooie, zelfs lange gitaarsolo's.
Al is dat dan in een rockjas gegoten i.p.v. de blues.

Forever Man, Same old blues en Just like a prisoner, mooi geproduceerd, goede songs en goed gespeeld.
Het vervolg August was ook mooi maar heeft minder lange meeslepende solo's.

Hier had ik wel graag een uitgebreid vervolg op willen hebben.

Dat Collins achter de kit zit Rob, maakt een album niet automatisch goed of slecht. Aan de drumkwaliteiten van de man kan toch nauwelijks iemand twijfelen. Ook op Behind the Sun is over het drumwerk niets negatiefs te zeggen.

Het is een deels Engels, deels Amerikaans opgenomen album. Collins drumt het Engelse deel en doet het album geen afbreuk.

avatar van bikkel2
3,0
Ik weet eigenlijk wel zeker dat blues zijn ding is.
Neem alleen al de samenwerkingsverbanden die hij is aangegaan - Oa: JJ.Cale en BB.King.
Eind jaren 60, was hij vooral in de ban van The Band. Dat wilde hij ook. Maar trok toch altijd weer terug naar de blues.
Ik zal niet beweren dat hij alleen maar echte bluesalbums heeft gemaakt, maar je hoort altijd terug dat dit zijn grote liefde is.
Dit album moest Clapton weer in de picture brengen en daardoor klinkt het vrij eigentijds en hier en daar poppy.
Phil Collins was niet toevallig de succesvolste artiest op aarde in 1985, dus dat kwam goed uit.
Het zette ''Clap'' weer op de kaart, want zijn wat ingeslapen loopbaan kon wel een impuls gebruiken.

Idd triest wat hij nu mankeert. Wist ik niet.

Fedde
Clapton is in de basis inderdaad altijd een bluesman geweest. Dat was al zo bij Derek and The Dominoes en zeker ook op zijn laatste album I Still Do (2016). Dat neemt niet weg dat hij ook regelmatig uitstapjes maakt richting rockballads of AOR. Dit album is ongetwijfeld een opsteker geweest voor Clapton. Maar qua repertoire misschien niet helemaal zijn eerste keus. Ook de productie is me wat te tijdgebonden. En dat is pure blues per definitie niet. Op zijn laatste album hoor je hem zoals hij is, denk ik. Mogelijk dus een muzikaal testament.

avatar van devel-hunt
4,0
Tuurlijk ligt de basis van Clapton in de Blues maar een plaat als music from big pink van the Band, Bob Marley's Catch a fire en een plaat als Pure Smokey van Smokey Robinson hebben ook heel veel invloed op zijn muzikale ontwikkeling gehad. Aldus Clapton in zijn eigen biografie.
Zijn laatste plaat, I still do, is daar een goed voorbeeld van, daar komen al zijn invloeden samen, om uiteindelijk toch weer bij de blues te eindigen, waarna het boek misschien wel voor altijd dicht gaat.

Fedde
I Shot The Sheriff was misschien wel de grootste hit voor Clapton. Reggae en soul hoorden inderdaad ook bij zijn inspiratiebronnen. Meer nog, zijn gastrollen als gitarist op ik weet niet hoeveel platen. En dat was lang niet alles blues.

avatar van bikkel2
3,0
Zelfs op een plaat van Roger Waters, waar hij ook mee op tour ging.
Hoe dan ook, als Clapton speelt krijg je toch de blues, wel of niet de bedoeling, er bij.
Het zit gewoon in zijn spel opgesloten. Zonder dat het een bezwaar is overigens.
Voor mij niet in ieder geval.

avatar van SemdeJong
3,0
Je hebt platen die je bij zijn gebleven omdat je deze beluisterde in het jaar dat ze uit kwamen en platen die naderhand in je bezit kreeg. Als ik kijk in het jaar overzicht van 1985 dan begrijp ik waarom ik deze plaat niet in 1985 in mijn bezit had. Je moest toch aardig wat uurtjes vakken vullen om een lp te komen en mijn voorkeur ging in 1985 meer uit naar andere platen uit dat jaar.

Dit is een prima album maar niet zo sterk als andere albums uit dat jaar. Forever Man is mij wel bij gebleven.

avatar van heartofsoul
2,5
Na het heel aardige Money and Cigarettes van twee jaar eerder vond ik Behind the Sun een
zeer middelmatige plaat. We zaten natuurlijk midden in de jaren 80, en heel veel pop/rock albums die in die tijd verschenen klinken nu door de toen gangbare productie in mijn oren niet erg fris meer. Het geluid is op sommige nummers loodzwaar. Hier en daar hoor je wel een aardige gitaarsolo, en dat is dan een van de geringe verdiensten van dit album. Slechtste nummer is wellicht de zielloze en volstrekt overbodige cover van Knock On Wood en het beste nummer is naar mijn smaak Forever Man, terwijl het titelnummer ook heel aardig is.
In 1985 luisterde ik met veel plezier naar (o.a.) Hounds of Love (Kate Bush), Rain Dogs (Tom Waits) en Steve McQueen (Prefab Sprout) - alle albums die nog wel eens uit de hoes komen, in tegenstelling dus tot Behind the Sun.

avatar van vigil
3,5
handen op elkaar voor Just Like a Prisoner, geweldig nummer van een verder aardige LP

avatar van Twinpeaks
3,5
Ook weer eens gedraaid na lange tijd . Niet onaardig ,maar soms wat log. Titeltrack en Forever Man doen het voor mij hier. Ook Same Old Blues en Just Like A Prisoner raken de kern. Voor de rest is het acceptabel.

Voor de rest een goede open productie van Collins die hier ook de drums beroert .Ik maak er 3 en halve ster van

AOR_Lover
Heb hem er weer eens opgelegd vandaag. De keur aan musici op dit album is duidelijk te horen. Phil Collins drumt op Just Like a Prisoner op het echte werk. Op track 1 en 3 zijn het electronische drums. Jamie Oldaker drumt track 1, 3, 4 , 7, 8 en 9. Hij overleed in juli van dit jaar. Jeff Porcaro is ook te horen op track 2 en 6.op Verder doen Lindsay Buckingham en Steve Lukather een duit in het zakje en ook Nathan East, Donald "Duck"Dunn en Greg Phillinganes zijn van de partij. Er staan hier en daar wat mindere nummers op maar Same Old Blues is toch wel een prima nummer van de eerste helft. Forever Man was destijds veel op Music Box te zien maar ik kan hem nog steeds hebben.

avatar van Dibbel
Aangenaam album met goede composities en goed gekozen covers.
En een lekker dik drumgeluid (nu wel eens een keer goed midden in de tachtiger jaren).
Met de hit Forever Man (15e plaats in de Top 40 in april 1985).
Ook She's Waiting (wat beter is) kreeg wel wat airplay. Ook fijn na eerste herbeluistering Same Old Blues en Just Like A Prisoner.
Blijft nog wel even onder staan.

LP nummer 1000, in nieuwstaat, op label Duck Records (al staat het Warner Bros logo er ook op), Duitse persing.

avatar van musician
4,5
Vandaag nog weer eens beluisterd en eigenlijk de conclusie dat er maar weinig mis is met het album. In zijn geheel.
Clapton switched net zo makkelijk van wat steviger werk naar meer ballad achtige tracks naar pop/rock. Van bluesrock naar americana. De combinatie maakt het een geweldig beluisterbaar geheel, omdat er niets mis is met de composities.

Daarnaast, hoewel de man er niet beroemd om staat omdat zijn gitaar zijn handelsmerk is, vind ik zijn stem eigenlijk heerlijk om naar te luisteren. Zelfs nog los van de vraag of hij wel goed kan zingen. Maar ik vind het prima vocalen, hij heeft ook een warme stem, dan toch in ieder geval rond 1985. Een brede herwaardering rond dit album zou Clapton recht doen.

1,5
Verschrikkelijke plaat muv het prachtige forever man. 1e nummer slechte zang, dramatische achtergrondzangeressen (sowieso niet mijn ding. Als je dan hoort hoe Joe Cocker dat op Sheffield Steel doet. De man van layla, wonderful tonight. Nietszeggende songs voor de rest. Ook vlak geproduceerd. Had ie er wel zin in?

avatar van gaucho
3,5
Clapton balanceerde gedurende zijn solocarrière altijd op het randje van pure blues en pop/rock en country. Op dit album is dat niet anders. Behind the sun is in de eerste plaats een pop-rock-album en als zodanig een marketingproduct dat hem dankzij de hit Forever man weer terugbracht in de belangstelling. Maar als je pop geen vies woord vindt, is dit helemaal niet zo'n slecht album.
De hit stijgt inderdaad wel boven de andere nummers uit, en die cover van Knock on wood had voor mij niet gehoeven. Wel sterk vind ik She's waiting, See what love can do, Tangled in love en de mooi klein gehouden afsluitende titeltrack, kennelijk opgedragen aan Patti Boyd, die hem rond deze tijd verliet.

Het is ook een beetje een schizofreen album, omdat de eerste versie werd afgewezen door Warner Bros. Er werden wat nummers aan toegevoegd en de deels door Phil Collins en Ted Templeman/Lenny Waronker geproduceerde songs moesten zorgen voor een album dat een commercieel succes moest worden. Want Warner had in Clapton geïnvesteerd, maar zijn debuut op dat label - de alleraardigste voorganger Money and Cigarettes - trok de dalende verkopen van zijn eerdere platen alleen maar verder door.
Er moest dus gescoord worden, en dat hoor je wel een beetje af aan dit album. Ik vind het al heel wat dat de uitgebreide solo's op Same old blues op de plaat zijn blijven staan. Een album met twee gezichten dus, maar ik vind 'm door de bank genomen wel redelijk geslaagd. Hij is hier ook weer beter gaan zingen, omdat hij in een levensfase zat waarbij hij op weg was om de drank en de drugs achter zich te laten.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:58 uur

geplaatst: vandaag om 12:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.