Duncan Browne - The Wild Places (1978)

Een hoop van de genialiteit van dit album komt toch wel door bassist John Giblin (oa. Peter Gabriel 3, de 1ste 2 albums van Phil Collins, Brand X en heel veel Kate Bush) Wat een geniale loopjes komen voorbij in bv Camino Real en Kisarazu Echt waanzinnig!

Maar verder ook een prachtig sfeervol album, beetje symfo, beetje Glam, snuifje Roxy Music hier en het betere werk van Alan Parsons daar. Fijn geheel

Ik moet 'm altijd nog eens luisteren deze.
Titelsong blijft waanzinnig.
Exotisch, spannend en een geweldige climax.
Lijkt mij lastig om daar nog over heen te gaan.

Ik verwacht dat dit wel precies in je straatje zal vallen

Helaas staat het niet op Spotify... wel het voorgaande album

Mooi omschreven, dit. Het zit er inderdaad allemaal in. Ik was destijds behoorlijk ondersteboven van de hit en kocht de LP. Die viel me aanvankelijk wat tegen, maar ik denk dat ik er als vijftienjarige nog niet rijp voor was. Ik ben het album later pas echt op waarde gaan schatten, met name de bijdragen van de ook hierboven al bewierookte bassist John Giblin, drummer Simon Phillips en het toetsenwerk van Tony Hymas. Heel sfeervol, af en toe symfonisch, maar in de (vele) instrumentale passages vooral aanleunend tegen de jazzrock. Heerlijke plaat.

Mag ik van de gelegenheid gebruik maken om (nogmaals) dit album onder de aandacht te brengen:
Metro - Metro (1976)
Duncan in topvorm!

Dat mag, graag zelfs! Dan beveel ik deze even aan. Dan krijg je ze allebei plus nog een album en extra's van heer Browne

Duncan Browne - Planet Earth (2017)

Interessant! Bekend of het geremasterde opnames zijn?

Ik las op Amazon bij een recensie: For those who care, while musically this compilation is perfect; it is much louder than the original Sanctuary CD's. DR9 & DR10 aren't usually considered totally brickwalled, but most of this is hard for me to listen to.

Klinkt als slachtoffer van de loudness war...

Hmm, het hangt natuurlijk van je eigen tolerantiegrens af, maar DR 9 of 10 vind ik doorgaans nog best te doen. Het is waar dat veel oude CD's uit de jaren tachtig en begin jaren negentig een dynamic range (dynamisch bereik) van 13 of 14 hebben, dus dat scheelt wel wat. Maar echt onbeluisterbaar wordt het bij mij pas vanaf 7 of hoger, zoals veel hedendaagse CD's.

En natuurlijk zegt DR niet alles over de kwaliteit van een opname of mastering. De EQ-instelling en de mate waarin de vaak oude mastertapte is opgelapt, spelen ook een rol. Ook die kunnen een remaster maken of breken.

Cd's klinken altijd slecht. Behalve als er serieus werk van mastering wordt gemaakt.
Vreselijk iel en geen dynamiek. Ook deze cd.
Test: draai eerst op cd The Wild Places en daarna de 12".☺️☺️☺️☺️?

Ik ben dit album aan het herwaarderen. In mijn bezit vanaf 1978, draaide het af en toe en vond het heel aardig (titelnummer is natuurlijk buitencategorie). De laatste tijd draai ik het vaak en vind het beter dan ooit. Zeker kant 1 van de LP is geweldig, kant 2 is ook goed maar het nummer The Crash vind ik een minpuntje. Na al die jaren toch nog een halfje erbij in mijn waardering!

Inderdaad, het eerste kantje is fabeltasties .... Ik heb vorig jaar 500+ LPs verkocht maar deze heb ik lekker gehouden.

Iemand een idee waar ik Wild Places als digitale download kan kopen? Het nummer staat niet op Spotify, maar als digitale download lijkt deze single ook nergens te koop.

De CD en vinyl zijn nog wel her en der verkrijgbaar. Plantenbeursen bezoeken wil misschien iets opleveren

Daar ga je 'm helaas niet vinden, ben ik bang. Al kunnen planten welig tieren in 'the wild places'...

Het nummer stond vroeger (= in de jaren tachtig en negentig) vrij vaak op verzamel-CDs. Geen idee of struinen door goedkope tweedehands CD's je ding is, maar daar zou je hem redelijk gemakkelijk kunnen scoren en 'm dan zelf rippen. Via Discogs kun je er vrij eenvoudig achter komen op welke verzamel-CD's het nummer zoal staat.

Nou, 'altijd slecht' is natuurlijk ook weer zo'n uitspraak die veel te algemeen is. Het grappige is (of eigenlijk is het dat helemaal niet) dat CD's een veel groter dynamisch bereik aankunnen dan LP's. Maar de laatste pakweg 15 a 20 jaar doet de platenindustrie zijn best om het geluid zo hard en zo samengeperst mogelijk op CD te zetten (bekend als 'the loudness war'). Met als merkwaardig gevolg dat LP's van vrij recente albums doorgaans beter klinken dan hun CD-tegenhanger.
En een 12 inch - ja, daar zeg je zo wat: brede groeven en soms 45 toeren. Daar halen LP's het ook niet bij. Veel beter dan de geluidskwaliteit van de gemiddelde 12 inch single ga je het niet krijgen.

eerst koffie dacht ik nog....

Ik heb de cdsingle van The Wild Places, daar moet wel aan te komen zijn.

Duncan Browne - The Wild Places '91 (Maxi-Single) For Sale at Discogs Marketplace

Oh ja, dat is waar ook: het nummer werd in 1991 voor de tweede keer een hit(je). deric raven: ik heb zelf die single nooit gekocht, maar verschilt die versie nou nog veel van het origineel? Afgezien van het feit dat hij bijna twee minuten korter duurt...

Beide versies staan er op.

Lekker plaatje. The wild places is wel mijn favoriet. Roman vecu is ook mooi. Evenals Kiserazu
Op lp klinkt dit album erg geknepen.
Dit verdient eigenlijk wel een goede remaster

Puur op de gok onlangs gekocht, ik had nog nooit van Duncan Browne gehoord (ik dacht misschien een broer van Jackson). Maar bij het eerste nummer veerde ik direct op, deze song kende ik uiteraard wel en is echt een parel.
De rest van de plaat mag er ook zijn, erg sferisch. vigil noemt de namen Roxy Music en Alan Parsons Project. Die referenties begrijp ik wel, het album klinkt echt als een combinatie van die twee!