aERodynamIC schreef:
Ik vrees dat dit wel eens mijn eerste teleurstelling gaat worden voor wat betreft een band die 3x 5* aflevert en 1x 4,5*. Ach, eens moet het er een keer van komen dat je favorieten met een cd komen waar je niet zo heel veel mee kunt. Daarbij blijven er nog 8 nummers staan die misschien weer heel erg meevallen. Blijft het nog even spannend.
Laat ik maar beginnen met te zeggen dat het me allemaal reuze is meegevallen, wat zeg ik? Ik vind Vantage Point eigenlijk net zo goed als Pocket Revolution. De grootse 5 sterren die ik voor de eerste drie albums over had zullen niet gehaald worden maar daarmee is het dus niet zo dat dit een slecht album is, integendeel, weer weet dEUS een album af te leveren dat me weet op te winden en absoluut te pakken. Iets wat ze keer op keer flikken. Ik ben het er een klein beetje mee eens dat het magische een beetje ontbreekt (dat vond ik al bij het vorige album), maar ze consolideren hun kwaliteit absoluut en weten dat dik te onderstrepen met klasse-nummers.
De eerste klanken van
When She Comes Down verrassen me eigenlijk best wel. Ik hoor er een soort Talking Heads-achtige sound in (die sound verdwijnt overigens al snel na het intro). Niet echt typisch dEUS in elk geval. Het nummer heeft een paar draaibeurten nodig gehad, maar inmiddels heeft het me goed weten te raken. Er hangt een bijzonder sfeer rond dit nummer waar ik nog niet helemaal uit ben. Misschien toch nog wat magisch dan. In elk geval ben ik dit al een beetje gaan indelen bij mijn favoriete tracks.
Oh Your God zal ik zeker niet magisch noemen, maar wat rockt dit nummer lekker zeg. Toen ik luistersamples hoorde wist dit me al te overtuigen en dat doet het nu zeer zeker. Lekker rauw, lekker ruig en toch een heerlijke flow. Hiermee creeëren ze in elk geval een favoriet nummer tot nu toe.
Eternal Woman neemt gas terug en is goed herkenbaar dEUS, misschien wel een beetje terug naar The Ideal Crash, maar dan wel, het moet gezegd, deze keer net even dat kleine stukje extra dat ontbreekt. Hoe dan ook wel een relaxt nummer dat prima in elkaar zit en voor een prima rustpuntje zorgt na Oh Your God.
JWB schreef dat dEUS met dit album misschien wat tegen Soulwax aanschurkte. Toen ik
Favourite Game hoorde dacht ik gelijk: daar zou dit nummer best wel eens verantwoordelijk voor kunnen zijn. Met nummers als deze neemt dEUS inderdaad wel wat afstand van de schitterende nummers als te vinden op de eerste drie albums, maar ik vind het zeker wel een bijzonder nummer ook al komt de sound bekend voor.
Slow heeft me echt heel erg veel draaibeurten gekost om te komen waar het nu is: namelijk een prima nummer. Het komt niet vaak voor dat nummers er zo lang over doen, maar dit is er dus wel zo eentje. Het kostte veel tijd om op me in te werken maar dat is nu dus dik voor elkaar. Het is een broeierig nummer en wekt een zekere spanning op die het hele nummer onderhuids weet te blijven.
The Architect deed me in het begin ook helemaal niks, en dat terwijl ik het album van Magnus toch erg lekker vind. Want aan Magnus doet dit me toch wel denken. Inmiddels is dit nummer nog veel beter gearriveerd dan Slow. Het swingt de tent uit en ze krijgen mij er funky dansend mee mijn huiskamer door. Van 'bah doet me niks' naar 'yeah baby yeah' in een paar weken tijd.
Op
Is a Robot horen we toch wel een beetje een nieuwe weg die dEUS is ingeslagen. Het is wat rauwer en ruwer en daar is de volvette gitaarlaag ongetwijfeld verantwoordelijk voor. Ook dit is een wat moeilijker nummer om doorheen te komen en kost ongetwijfeld wat tijd, maar bij mij begon het na een paar keer toch wel te komen.
Smokers Reflect doet me ergens aan denken en tot nu toe ben ik er nog niet achter waaraan. Ik dacht een beetje aan Elbow (wat zou kunnen omdat Guy Garvey op het volgende nummer meedoet). Hoe dan ook is dit wel een bijzondere song.
Elbows Guy Garvey doet zoals gezegd mee op
The Vanishing Of Maria Schneider. Het is niet zo dat hij dit nummer naar een hoger plan tilt, wel is dit een uitstekend nummer wat ook meerdere draaibeurten nodig heeft om beter tot je te komen. Ook hier is de sound van het nummer best rauw te noemen wat hier en daar een beetje ten koste gaat van de bijzondere momenten die we tegenkwamen op bijvoorbeeld WCS.
Afsluiter
Popular Culture doet aan het einde notabene denken aan Polyphonic Spree. Zou Barman voor de grap tijdens optredens ook in zo'n lang gewaad gaan optreden?
Goed nummer dat ook een perfecte afsluiter vormt van een album waarbij ik opgelucht adem haal. Ik was bang voor een tegenvaller en dat zou niet eens zo erg zijn gezien het feit ze al 4 schitterende albums hebben afgeleverd. Maar wat blijkt? Dit album is gewoon ijzersterk en kan zich zeker meten met Pocket Revolution, het enige album dat ik niet op 5* had staan.
dEUS hoefde zich voor mij al niet meer te bewijzen, maar Vantage Point toont aan dat deze band echt tot mijn allergrootste favorieten behoort. Het was niet nodig om de band nog in mijn hart te sluiten (dat was lang geleden al gebeurd), maar het is toch wel fijn te weten dat de liefde nog heel innig kan blijven. Hier teer ik wel weer een tijdje op en als we de verhalen mogen geloven hoeft dat niet eens zo lang te duren omdat er al plannen zijn voor een album in 2009. We zullen zien........ ik ga me voorlopig nog verder verdiepen in Vantage Point en dat zal ik met alle plezier gaan doen!