menu

The Stranglers - Rattus Norvegicus (1977)

Alternatieve titel: Stranglers IV

mijn stem
3,89 (219)
219 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Punk / Rock
Label: United Artists

  1. Sometimes (4:55)
  2. Goodbye Toulouse (3:17)
  3. London Lady (2:32)
  4. Princess of the Streets (4:38)
  5. Hanging Around (4:27)
  6. Peaches (4:08)
  7. (Get a) Grip (On Yourself) (4:02)
  8. Ugly (4:08)
  9. Down in the Sewer (7:58)
  10. Choosey Susie * (3:14)
  11. Go Buddy Go * (3:58)
  12. Peasant in the Big Shitty [Live] * (3:43)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 40:05 (51:00)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Samen met Television's Marquee moon het lekkerste album uit 1977.
Van The Stranglers kan ik altijd wel erg lekker vrolijk worden.
Daar zal de muziek vast niet bedoeld voor zijn, maar so what ?!

avatar van c-moon
4,5
Zeer goed album! En mét "Peaches", één van mijn all time favourites van The Stranglers, en tout court!

Ook heel erg goed: "Hanging around", "Down in the sewer", "London Lady" en "(get a) Grip (on yourself)-"

Topplaat!

4,0
Zeker een zeer goed album.
The Stranglers op het heetst van de strijd.

avatar van sinterklaas
2,0
Mwaa. Beetje eentonige stomme liedjes. Geef mij Black and white maar!

2*

4,0
Eentonige stomme liedjes?
Gedegen vakwerk noem ik dit, en doorsnee muziek is het al helemaal niet want The Stranglers zijn altijd al uniek geweest in het hebben van een eigen sound en daarmee hebben ze nooit echt in een bepaald hokje gezeten en dus altijd een eigen gezicht gehad en dat maakt ze juist uniek.

avatar van levenvergeten
Walking on the beaches, looking at the peaches

Wat een héérlijk nummer, en dan dat orgeltje. WOW!

4,5
Voor mij een essentiele leefplaat. Ik geloof nog steeds niet, na 300 maal draaien, hoe lomp de heren zijn/ waren.....maar hoe goed het klinkt. Meesterwerk

fredpit
Bijzonder bandje die Stranglers. Punk, maar toch weer niet. Engels, maar dan anders. Intelligent, maar met een lompe instelling. 3,42 score op mume...

Moeilijk in een hokje te plaatsen heb ik een vermoeden.

4* maar zou in de 'juiste bui' zomaar meer kunnen worden.

avatar van c-moon
4,5
sinterklaas schreef:
Mwaa. Beetje eentonige stomme liedjes. Geef mij Black and white maar!

Black & White is inderdaad in een véél hogere devisie
Maar eentonige stomme liedjes? Nee, daar ben ik het nou niet met eens...

Mojo Pin
Waarom ligt het gemiddelde eigenlijk zo laag?

fredpit
Omdat er mensen zijn die hier geen klap aan vinden..simpel

Maar ik verbaas me daar ook over...Mijn muziekmeter is vast wat minder scherp afgesteld als van de overige stemmers denk ik dan maar. en ga dan gewoon weer verder met optimaal genieten van zo'n 'gemiddeld' album.

avatar van George
Blij was ik met deze plaat . Heel blij in 1977. Een jaar waarin er van alles leek te gebeuren in de muziek . Dat was nodig ook. The Stranglers zijn voor mij met die periode innig verweven.

Harald
fantastische plaat, draai ik nog stets terminste een keer per maand. Lekker vers, geen vervelende sekonde.. Zoals aero het zegte, Samen met Television's Marquee Moon het lekkerste album uit 1977 En over de heele plaat dat Doors achtige orgeltje.....wordt ik vroelijk van. Plaat straks uit de kast halen.....

4,5
Hmm hier had ik nog niet op gestemd. 4,5 gegeven, want dit was toch een van de punk / new wave parels uit die tijd en tja nog steeds een sterk album ... Gewoonweg lekkere stevige rock / rock 'n'roll muziek van in die tijd supergemotiveerde gasten. Te vergelijken met vele dampende jonge bands van nu vind ik....
Een gemiddelde van 3,5 is echt te laag voor deze klassieker ... Ik ga niet zeggen dat deze in de top 50 aller tijden behoort, maar toch ... The Clash, The Sex Pistols en de Stranglers kun je in feite in 1 adem noemen, op basis van het roemruchte tijdperk 1976-1979

avatar van sinterklaas
2,0
c-moon schreef:
Black & White is inderdaad in een véél hogere devisie
Maar eentonige stomme liedjes? Nee, daar ben ik het nou niet met eens...

Mwa, ik beschouw dit ook maar als een beginplaat. The Stranglers hebben later betere platen gemaakt en de band blijft erg goed.

avatar van sister ray
5,0
Zoals iemand hiervoor al zo mooi en treffend opmerkte: een lééfplaat! Draai 'm nog steeds en gaat nooit vervelen. Klassieker, staat in mijn top-10 aller tijden. De Stranglers waren niet echt punk en toch ook weer wel, dat maakte het zo interessant. Ben gelijk alles gaan verzamelen, tot en met La Folie. Na Aural Sculpture ben ik afgehaakt, deze plaat was echt een knieval voor de commercie. Na het overlijden van Hugh Cornwell was het natuurlijk helemaal gebeurd met ze.Geen idee hoe ze klinken met die "nieuwe" zanger, interesseert me eerlijk gezegd ook niet zo.

4,5
Ehh Hugh Cornwell is niet overleden hoor .... Althans wikepdia geeft dat niet aan ...

avatar van sister ray
5,0
Sorry, foutje... weet niet meer hoe ik erbij kom, bedankt dat je me effe wakker hebt gemaakt

avatar van dazzler
5,0
RATTUS NORVEGICUS

Ik ben geen punk, geen vetzak, geen seksist en geen hells angel.
En toch hou ik van de Stranglers (periode 1977-1990). Het is alsof er
een zweem van ironie rond hun teksten hangt die ik best kan pruimen.
Ze zijn slimmer dan je denkt en maken verslavend goede muziek.


Sometimes is een meesterlijke openingszet. Een nummer dat muzikaal perfect in balans is en met een sneer van een tekst. Sometimes I'm gonna smack your face ...

London Lady is bassist JJ Burnell op zijn best. Lekkere hooks, een wurgende bas en een doortrapte tekst.

Hanging around toont waarom de Stranglers eigenlijk geen echte punks waren. Dit lied geurt immers heerlijk naar de sixties.

Peaches was de doorbraakhit. Een Stranglers parodie op reggae muziek met een kanjer van een tekst: onversneden vetzakkerijk op een zomerse basmelodie.

Grip was de debuutsingel (London Lady stond op de b-kant). Ook een lied dat veel rijker gearrangeerd is dan een doorsnee punksong.

Down in the Sewer is een vierdelig epos dat dit debuutalbum meesterlijk afsluit. Het leven in de riool. Als Johnny "Rotten" was, dan waren de Stranglers "ratten".

Go Buddy Go was een dubbele A-kant met Peaches. Een rechtoe rechtaan rocker van JJ Burnell. Had op het album gemogen.


Princess of the Streets is een verleidelijke bluessong (op een punkelpee) en het boosaardige Ugly is een puist van een song. Choosey Susie was een bonus singeltje van een nummer dat de groep al uit haar setlist had geschrapt toen het album uitkwam. B-kant van die singel was Peasant in the Shitty.

avatar van lebowski
3,5
dazzler schreef:
Hanging around toont waarom de Stranglers eigenlijk geen echte punks waren. Dit lied geurt immers heerlijk naar de sixties.

De solo van Hanging around lijkt wel verdacht veel op die van No More Heroes, een euvel waar ik de Stranglers trouwens vaker op betrap.

avatar van dazzler
5,0
Goed gezien, lebowski.
De Stranglers (en wellicht ook andere groepen die lang meedraaien),
hebben zo van de truukjes die ze graag opnieuw gebruiken.
Gitaar- en keyboardarrangementen zijn vaak aan elkaar verwant.

Ik geef nog twee Stranglers truukjes:

Een instrumentale break met een drum
die via kortere beats het ritmepatroon even doorbreekt.
Beste voorbeeld is Four Horsemen,
maar je vindt het ook op Mayan Skies bijvoorbeeld.

En de leukste vind ik het spelen met de backingvocals.

Good-bye Tou-louse
Duch-ess Duch-ess
Se-cond Co-ming
Ne-ver A Frown
Tan-go inPa-ris


Moet je echt eens op letten ...

beaster1256
amai , ik zat ergens in turnhout voor mijn legerdienst in 1977 en toen hoorde ik deze plaat in een café, en wist niet wat het was , een stamp in je ballen , direct gevraagd aan de cafébaas wat oplag en meteen gekocht , fantastische plaat , die bas van jean jacques burnell , en dan dat orgeltje , super , t'is gelijk er ratten over de toetsen lopen , prachtige plaat , later zou het veel minder worden , na no more heroes dan .

avatar van Jumperjack
3,5
Moeilijk om heden ten dagen een goed oordeel over dit album te geven. In 1977 had ik dit gegarandeerd 5 sterren gegeven, ik draai dit echter nooit meer en kan er dus nu niet meer dan 3.5 voor geven en dat vind ik zelf weer historisch onjuist.

avatar van Reint
4,5
lebowski schreef:
De solo van Hanging around lijkt wel verdacht veel op die van No More Heroes, een euvel waar ik de Stranglers trouwens vaker op betrap.

Een ander voorbeeld is de overeenkomst tussen intro's van No More Heroes en Sometimes.

The Stranglers komt voor mij over als een intelligente, doch een zekere oerkracht bezittende band. De teksten zijn veelal geschreven met een vette knipoog. High Cornwell uit zijn onvrede over onder andere verveling, schoonheidsidealen, onnadenkendheid in het algemeen, en vooral: vrouwen.
En dan die bas! De bas in het intro van Toulouse is wellicht het beste bas-geluid in de popmuziek ooit op tape gezet. Een ander hoogtepunt is de carnavalesque keyboard/orgeltje, die nummers als Goodbye Toulouse en Princess of the Street naar een nog (!) hoger niveau schopt.

I guess I shouldn't have strangled her to death
But I had to go to work and she had laced my coffee with acid


Simpele Punk? Mocht je willen. The Stranglers zetten hier een uniek geluid neer dat niemand ooit heeft weten te evenaren.

beaster1256
kan er me iemand zeggen of die bonustracks in orde zijn of gewoon maar vulling aub ?

avatar van dazzler
5,0
Go Buddy Go (11) was de dubbele a-kant van Peaches.
Maw een ijzersterk nummer met Burnel op schreeuwerige vocalen.
Een nummer dat het live altijd bijzonder goed deed: een meebruller.

Choosey Susie (10) zat bij de eerste oplage van het album
als gratis singletje. Ook een nummer van Burnel ... onversneden
punkrock van The Stranglers oude stijl. Peasant in the Big Shitty (12)
was de b-kant van dat gratis singletje en een live versie uit 1976
van het gelijknamige nummer dat ook op het album No More Heroes staat.

Met andere woorden: drie nummers in het verlengde van het album,
of anders gezegd, in het verlengde van het No More Heroes album.

Want nummers als Bitching, Something Better Change,
Peasant in the Big Shitty
en School Mam dateren uit de Rattus sessies.

Geen seconde twijfelen: go for the bonustracks
en verhoog je score tot een volle 5 sterren, beaster 1256.

beaster1256
aha , bedankt dazzler , ik bestel hem meteen en ja, vroeger kwamen beide platen zeer snel na elkaar uit , en werd no more heroes altijd beschouwd als de zuster lp van rattus , nogmaals bedankt voor je tip , misschien worden we nog ' copains '

cheers
beaster1256

avatar van retrosic
5,0
Het debuut van 'de wurgers' was gelijk een schot in de roos. De muziek werd in de hoek van de punk ingedeeld, inderdaad qua attitude waren het punks, spelen konden ze al. De nummers van Rattus glijden je oren in en je hoort dat die jongens hun instrumenten beheersen. Het gitaarwerk van Hugh Cornwell, de barracuda bas van JJ Burnel en het Doors orgeltje van Dave Greenfield, gelijk vanaf dat moment mijn favo bandje. Er zou nog veel moois volgen..

avatar van Leeds
4,5
vette rockende plaat die u direct bij de ballen grijpt.

punt uit

wijsneus
waarom is hier op MuMe de titel niet vermeld zoals op mijn LP staat :

IV Rattus Norvegicus

staat toch echt op de zijkant van de hoes !

Dus maar een korrektie naar de "leiding" gestuurd.

en = ondertussen geaccepteerd

Gast
geplaatst: vandaag om 23:00 uur

geplaatst: vandaag om 23:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.