menu

The Stranglers - Rattus Norvegicus (1977)

Alternatieve titel: Stranglers IV

mijn stem
3,89 (219)
219 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Punk / Rock
Label: United Artists

  1. Sometimes (4:55)
  2. Goodbye Toulouse (3:17)
  3. London Lady (2:32)
  4. Princess of the Streets (4:38)
  5. Hanging Around (4:27)
  6. Peaches (4:08)
  7. (Get a) Grip (On Yourself) (4:02)
  8. Ugly (4:08)
  9. Down in the Sewer (7:58)
  10. Choosey Susie * (3:14)
  11. Go Buddy Go * (3:58)
  12. Peasant in the Big Shitty [Live] * (3:43)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 40:05 (51:00)
zoeken in:

avatar van dazzler
5,0
Briljant, bastens.

Hopelijk wordt deze JJ song by song vervolgd.
Kunnen we hem eindelijk naast het boek van Cornwell leggen.

avatar van Leeds
4,5
dazzler schreef:
Reptile legt de vinger opnieuw op de wonde.

The Stranglers heetten oorspronkelijk The Guildford Stranglers.
De band uit Guildford noemde zichzelf naar The Guildford IV (vier moordenaars of stranglers).

De IV verwijst dus naar de bandnaam en niet naar de titel van het album.
Je kan zou kunnen zeggen dat de band op hun debuut voluit The Stranglers IV heette.

Dus The Stranglers met The Stranglers IV oftwel Rattus Norvegicus.

Dat lijkt me de beste deal in deze discussie.


We leggen de vinger wat dieper in de wonde, in plaats van er op.

Het meest voor de hand liggend zou inderdaad The Stranglers IV (waar ik absoluut tegen ben trouwens) of Rattus Norvegicus zijn ware het niet dat ik lullig, en ik bedoel echt lullig de volgende zaken vond op het internet EN DIT ENKEL EN ALLEEN VOOR HET DEBUUT nota bene:

The Stranglers - The Stranglers IV
The Stranglers - Rattus Norvegicus
The Stranglers - Rattus Norvegicus: IV
The Stranglers - Rattus Norvegicus (IV)
The Stranglers - IV => neen, niet de compilatie!!!
The Stranglers - (IV)
The Stranglers - RN IV

Persoonlijk schrap ik The Stranglers - The Stranglers IV (hier als alternatieve titel beschouwd) omdat
1: deze simpelweg een compilatie album was die in september 1980 uitgebracht werd en dus niet enkel IV heet.
2: tot de Amerikaanse versie van The Raven behoorde.

Ook RN IV mag buiten de beschouwing blijven.

Hadden The Stranglers het idee niet om het debuut gewoon (IV) te noemen omwille door het vertrek van toetsenist Hans Wärmling. Want ook de plaat heeft verwijzingen naar de IV. Dus niet enkel de verwijzing van de groep.

avatar van dazzler
5,0
Op de achterkant van mijn vinyl exemplaar van No More Heroes staat ...

Stranglers IV (zonder lidwoord trouwens) en daarna de tracklijst

Hoewel op de voorkant van de hoes gewoon The Stranglers staat.
Images for Stranglers, The - No More Heroes - discogs.com

Ook op het label van de plaat zelf staat Stranglers IV No More Heroes.
Het lijkt dus toch naar uit dat we ze zichzelf zo noemden op de twee eerste albums.

Toch gebruikt de achterkant van het debuutalbum het bekende logo van The Stranglers al.
Images for Stranglers, The - Rattus Norvegicus - discogs.com

MAAR ... Eigenlijk zeggen de labels op de plaat zelf hoe het zit.

The Stranglers - Stranglers IV (Rattus Norvegicus)
The Stranglers - Stranglers IV No More Heroes

Die "Stranglers IV" aanduiding is dus onderdeel van de titel.

Het lijkt me omslachtig om Stranglers IV tweemaal als onderdeel van de albumtitel op te nemen.
Daarom stel ik voor om in beide gevallen de volledige titel als alternatieve titel op te geven.

avatar van Leeds
4,5
dazzler schreef:
Op de achterkant van mijn vinyl exemplaar van No More Heroes staat ...

Stranglers IV (zonder lidwoord trouwens) en daarna de tracklijst

Hoewel op de voorkant van de hoes gewoon The Stranglers staat.
Images for Stranglers, The - No More Heroes - discogs.com

Ook op de sticker van de plaat zelf staat Stranglers IV No More Heroes.
Het lijkt dus toch naar uit dat we ze zichzelf zo noemden op de twee eerste albums.

Toch gebruikt de achterkant van het debuutalbum het bekende logo van The Stranglers al.


MAAR ... Eigenlijk zeggen de labels op de plaat zelf hoe het zit.

The Stranglers - Stranglers IV (Rattus Norvegicus)
The Stranglers - Stranglers IV No More Heroes

Die "Stranglers IV" aanduiding is dus onderdeel van de titel.

Het lijkt me omslachtig om Stranglers IV tweemaal als onderdeel van de albumtitel op te nemen.
Daarom stel ik voor om in beide gevallen de volledige titel als alternatieve titel op te geven.


Het exemplaar dat ik heb is een UK press van No More Heroes met cat:UAG 30200 zonder stickers. Niet vooraan, niet achteraan. Wel staat er op de vinyl The Stranglers IV No More Heroes. Wel op de vinyl maar, nergens op de kaft!!! Maar ik kan akkoord gaan met dazzy dat ze de eerste 2 platen die trouwens uit het zelfde jaar komen onder de groepsnaam The Stranglers IV gebruikten.

En het debuut: Voor mij is er zeker geen twijfel omdat ik het persoonlijk als Rattus Norvegicus (IV) bestempel. Dus, de alternatieve titel mag verdwijnen. Als er dan toch een moet komen dan is het gewoon Stranglers IV (Rattus Norvegicus).

Hierbij volg ik, zoals eerder hier op de site gemeld, de achterkant van mijn LP. Blijkbaar is deze anders gedrukt dan uw exemplaar. Ik geloof niet dat dit dus een uitzonderlijk geval is. Ik heb de eerste druk zonder sticker!!! maar met bijgevoegd Choosey susie en livewerk van Peasant in the big shitty. Misschien kan dit de reden zijn. In ieder geval zou ik niet te veel van die stickers aantrekken!!!

avatar van dazzler
5,0
Met sticker bedoel ik het label op het vinyl zelf zoals die in de foto's op discogs te zien zijn.

Het zou me verwonderen dat er achteraan op de hoes
van uw No More Heroes bovenaan de tracklijst niet Stranglers IV zou staan.

avatar van Leeds
4,5
dazzler schreef:
Met sticker bedoel ik het label op het vinyl zelf zoals die in de foto's op discogs te zien zijn.

Het zou me verwonderen dat er achteraan op de hoes
van uw No More Heroes bovenaan de tracklijst niet Stranglers IV zou staan.


Daaraan was ik al aan twijfelen. Over die stickers dan. Inderdaad, achteraan staat de IV er niet op. Binnenin wel. Net zoals het me verwonderde dat ik een No More Heroes plaat tegenkwam waarvan de tekst op het witte briefje (voorkant hoes) plots ook een rat bleek te zijn. Jaja, die rat van op het debuut.


avatar van Leeds
4,5


Inderdaad, daar staat de IV wel op. Welke persing heb jij trouwens? Waarschijnlijk Duits?

avatar van dazzler
5,0
Ja, ik heb een Duitse persing.

avatar van JJ&Joan
4,5
Eén van de meest opwindende albums ever!

avatar van frolunda
4,0
JJ&Joan schreef:
Eén van de meest opwindende albums ever!
Daar kan ik een heel eind in meegaan alhoewel ik ook alle nummers weer niet even sterk vind.Een aantal absolute prijsnummers,waaronder natuurlijk het briljante Peaches maken dat euvel weer goed.

Robertus
Ik weet het nog niet zo goed met dit album. Hetzelfde heb ik met No More Heroes, heb ik ook hetzelfde cijfer gegeven. Slechte songs staan er zeker niet op, maar voor mij komt de flow er pas goed in bij kant B, vanaf Peaches tot en met Sewer. En de echte uitschieters zijn voor mij dan vooral nog Grip en Ugly. Laatstgenoemde profiteert van een manische performance van JJ Burnell, terwijl de muziek echoes laat horen van The Doors en Them.

Het album als geheel voelt als een stroperige, ietwat lawaaïige massa die over je uit wordt gestort. Het voelt ook zeker als een eenheid, dit in tegenstelling tot No More Heroes, maar die herbergt dan weer aantal classic songs die het gemiddelde van dit album overstijgen. Maar die stroperige massa waar ik het over had, daar moet je wel voor in de mood zijn. Dit album en No More Heroes zijn daarom de Stranglers albums van het tijdperk 77-84 die ik per saldo het minst vaak opzet.

Daarnaast telt ook de productie en hier wreekt zich het feit dat ik zelf 1977 niet heb meegemaakt en het oeuvre van The Stranglers eerder a-chonologisch dan chronologisch heb uitgespit. Dan eindig je per definitie met de meest spontane, maar productioneel primitievere albums.

Dit is dan ook mijn voorlopige oordeel: Spontaan en lekker, maar geen meesterwerk.

avatar van Alicia
4,5
Mijn eerste "punkplaat"

avatar van Dibbel
4,0
Niet helemaal mijn eerste punkplaat (dat waren dan toch The Sex Pistols), maar wel een van de beste.
Al hoor je zoveel jaren later, dat punk er ook niet helemaal meer vanaf.
Had hem eerst uiteraard op een bandje, maar heb deze omstreeks 1984 (want al Made In EEC) gekocht in de Fame-uitvoering (dat was de Nice Price van EMI) voor een tientje denk ik op label Liberty.
Is uiteraard nog in nieuwstaat.
Veel gedraaid en ik hoor het nog steeds graag.
Down In The Sewer blijft het beste nummer natuurlijk en Grip en Hanging Around kun je ook nog steeds zo lekker meesneren.
Sometimes, Princess On The Streets en Peaches zijn ook nog altijd nummers waar ik goeie zin van krijg, zo ongeveer 35 jaar later.
Plaat die de tand des tijds uitstekend heeft doorstaan van een groep die met hun eerste album meteen al een definitieve sound neerzette.

avatar van E40
3,0
E40
spijtig dat het orgeltje mij na X-aantal songs begint te irriteren , met The Doors heb ik dit bijvoorbeeld niet , matcht minder met punky nummers volgens mij

avatar van Rockfan
3,5
Ik heb juist het tegenovergestelde.....het orgeltje gebruiken ze mij veel te weinig...

avatar van LucM
4,0
The Stranglers waren de punkband die toen het meeste mijn voorkeur genoot mede vanwege dat Doors-orgeltje waarmee ze muzikaal toch wat rijker waren dan de meeste andere punkbands al klonk ook hun muziek nihilistisch. Eigenlijk waren The Strangles toen al een stapje verder dan hun punk-collega's en kon je dit ook al een beetje klasseren onder new wave, met de volgende albums zouden ze nog wat meer progressie maken met meer diepgang en klonken ze donkerder. Maar dit is toch al een sterk debuut die inderdaad de tand des tijds goed heeft doorstaan.

avatar van blur8
4,5
Door het succes van Shame Songs of Praise (2018) Maar weer even de inspiratiebron opgezet. Inmiddels 40 jaar oud en nog steeds fris.

Wat een prachtplaat is dit toch.
De beste van de Stranglers, down in the sewer, peachers, hanging around, goodbye Toulouse, sometimes.
Classic!!

EN hoor ik daar niet op "Sewer" mijn all time legend Mark E Smith mee murmelen???? of is het toch JJ (: De stemmen lijken verdomd veel op elkaar

Parlotones
Simple Minds - The Stranglers - (Get A) Grip (On Yourself) - YouTube Kwam ik tegen toen ik The Stranglers nummers zocht.

Arbeidsdeskundige
Dit is een album dat vol staat met klassiekers waarvan Hanging Around er voor mij bovenuit springt.

avatar van blur8
4,5
Mijn fav. blijft Princess of the Streets.
Elk actueel postpunkerig bandje zouden verplicht moeten worden, 1 Strangers cover op hun setlist te zetten.

avatar van henkiev
5,0
Geweldige plaat dit, met afstand het beste dat ze ooit gemaakt hebben !

avatar van jorro
3,5
Dit album staat 4e in de jaarlijst Oor 1977. Dat vind ik (te?) ruim bedeeld. Het is goed, maar niet super. en echt punk is het ook niet naar mijn mening.. Te lange nummers en de heren beheersen meer dan één toonladder.
No More Heroes dat eveneens in 1977 is uitgekomen bevalt me beter, hoewel ook 3,5*.
Favoriete nummers: Down in the Sewer, (Get a) Grip (On Yourself) en Ugly.

avatar van dazzler
5,0
Het lijkt nu wel of een album echt punk moet zijn om hoog te mogen eindigen in een jaarlijst van 1977. Rattus is een prima plaat en van mij mag ie stevig in de top 10 van het jaar.

avatar van jorro
3,5
dazzler schreef

Het lijkt nu wel of een album echt punk moet zijn om hoog te mogen eindigen in een jaarlijst van 1977. Rattus is een prima plaat en van mij mag ie stevig in de top 10 van het jaar.


Zo is mijn opmerking niet bedoeld.
Het album staat op MuMe als punk/rock album opgenomen en daar zet ik een vraagteken bij. Dat het geen punk is naar mijn mening is meer een vaststelling dan een kwalificatie en heeft zeker geen invloed op mijn stem. 3,5 is bovendien een ruime voldoende.

avatar van RonaldjK
4,5
Stoepranden speelde ik vaak en fanatiek in 1977. De bal moest op de juiste plek van de tegenovergestelde stoeprand worden geworpen, zodat je ‘m kon vangen, wat een punt opleverde ten opzichte van je tegenstander die aan de overkant stond. Op zondagen klonk, vanuit het jongerencentrum aan de andere kant van het belendende grasveld, luide muziek. Die kende ik van de radio en Toppop. Vooral Presence Dear van Blondie en No More Heroes van The Stranglers bezorgden me vlinders in de buik.

Drie jaar later constateerde ik in de fonotheek van het dorp verderop, we waren verhuisd, dat dát Stranglersalbum er niet stond. Jammer. Wel stond er hun debuut, dat nog geen half jaar voor No More Heroes verscheen. Het was het eerste punkalbum ooit, had ik geleerd uit Muziekkrant Oor’s Eerste Nederlandse Pop Encyclopedie, editie '79, met op de voorkant die bekende foto van Elvis Costello. Dankzij alweer de bieb vond veel popstudie plaats: het naslagwerk las ik letterlijk van A tot Z, na eerst de favorieten te hebben bekeken. Alles wilde ik weten. Huiswerk schoot er bij in, ik was daardoor het jaar ervoor blijven zitten.

De plaat. Geen enkel nummer kende ik, maar de eerste tonen van opener Sometimes lieten hetzelfde geluid horen als op die hit uit ‘77. Niet de gitaar, maar de dansende bas van Jean-Jacques Burnel brengt de zware sound van deze uptempo song. De drums klinken droog, de soms klaterende toetsenpartijen brengen meer melodie en Hugh Cornwell is bóós: “Beat you honey ‘til you drop”. Eeeeeh, wát?
De gitaarsolo (Cornwell) is melodieus, net als de keyboardsolo van Dave Greenfield daarna. O? Was ons niet geleerd dat solo’s verboden waren in punkland? Bovendien is de opener met zijn bijna vijf minuten lengte veuls te lang voor de strenge regels van dat muziekstaatje. De anarchistische, nihilistische filosofie van Rotten & co werd al in ‘77 weersproken, precies zoals ik eerder had gehoord bij No More Heroes.

Het tempo gaat omhoog in Goodbye Toulouse. In 1980 dacht ik dat de titel verwees naar een meisje… De snaredrum klinkt op elke tel, de gitaar rammelt, behalve in alwéér een melodieuze solo - mét overdubs! Hier klinkt melancholie.
London Lady is dan weer boos, met aan het einde een valse gitaarsolo van het soort dat ik inmiddels ook bij The Cure had gehoord. Daar zijn ze echter een tikkie lichter dan hier. Princess of the Streets is een bluesje met tweemaal dezelfde fraaie gitaarsolo. Kant A sluit af met het volgende hoogtepunt, Hanging Around, net als de opener uptempo. Toetsenwatervallen klinken in het refrein; ze blijven bijzonder! In het solodeel zingen gitaar en toetsen een duet.

Kant 2 opent met single Peaches. Hier had ik over gelezen, maar wist desondanks niet beter dan dat het over perziken ging. Dat had ik immers in mijn woordenboek opgezocht, was het onding nog ergens goed voor. Daarna Grip: hoera, we gaan weer snel! Met de saxofoon kon ik alleen niet zoveel. Wél met de valse rammelgitaarsolo die aan het einde opduikt.
Ugly was voor mij het minste nummer van de plaat, terwijl Burnel, die hier zingt, nog wel zó boos is. Alweer iets met een mevrouw die de dingen anders ziet. Zou dit album vandaag zijn verschenen, dan zou het wellicht op hezjtekmietoe zijn gestuit.

De hoes vermeldt dat afsluiter Down in the Sewer uit vier delen bestaat. Op dezelfde achterzijde van de hoes is de rat te zien, verwijzend naar de titel én dit slot. Wát een lied! Nauwgezet probeerde ik te onderscheiden waar elk deel ophield, nauwgezet volgde ik het verhaal. Eindigend met de afvoergeluiden van het riool werd het mooier en mooier.

Vijfendertig jaar later kocht ik ‘m op vinyl, vanavond draai ik ‘m “streaming”. Hier lees ik dat de laatste track een medley is. Mooi niet! Verder hoor ik bonustracks, maar omdat die anders klinken dan de plaat én het effect van het afvoerputje teniet doen, storen ze me hier.
Ik kwam bronnen tegen die beweren dat Goodbye Toulouse over een apocalyps gaat. Ze doen maar. In mijn oren verhaalt het over een teleurgesteld afscheid van de Franse stad.
Wat me toen niet, maar nu zeker opvalt is dat de blues van Princess of the Streets eigenlijk heel ongewoon is voor een punkplaat. Die filosofie leerde immers dat er vóór punk geen relevante muziek was gemaakt, herfst 1976 begon het nieuwe jaar nul. Aan The Stranglers hoorde je dat dit quatsch was.
Verdere studie leerde dat producer Martin Rushents volgende klus voor een ander monument was: Shirley Bassey. Mooi hoe hij moeiteloos van het ene naar het andere genre stapte. Net als The Stranglers hield hij zich niet aan punkconventies: goede muziek is goede muziek.
Ook leuk is dat ik pas enkele jaren geleden ontdekte dat drummer Jet Black één jaar jonger is dan mijn moeder. Wat? Ze hoorde mijn constatering hoofdschuddend aan, terwijl ik haar herinnerde aan de tijden dat ze weleens de stop eruit draaide, omdat de muziek op zolder te hard stond.

Tenslotte nerdpraat over de titel. Decennialang heb ik gedacht dat ie IV Rattus Norvegicus heette. Tegelijkertijd werd de lp bijna overal als Rattus… genoteerd, zonder het Romeinse cijfer. Op Discogs gaat men tegenwoordig, net als de popencyclopedie vóór hen, voor IV (Rattus Norvegicus), het waarom hiervan verklaard in een forumdiscussie.

avatar van dazzler
5,0
Tenslotte nerdpraat over de titel. Decennialang heb ik gedacht dat ie IV Rattus Norvegicus heette. Tegelijkertijd werd de lp bijna overal als Rattus… genoteerd, zonder het Romeinse cijfer.
Mooi relaas van RonaldjK.

The Stranglers IV verwijst naar de bandnaam: de 4 Stranglers uit Guildford. Een knipoog naar de historische Guildford Four. Hun debuut zou je eigenlijk kunnen beschouwen als een self-titled met de ondertitel Rattus Norvegicus. Al noemt iedereen dat plaat vandaag gewoon Rattus Norvegicus. De naam Stranglers IV keert ook even terug op No More Heroes (label eerste vinyl oplages). Net als de rat trouwens. No More Heroes bestaat immers voor de helft uit leftovers van de rat-sessies.

Guildford Four en Maguire Seven - Wikipedia - nl.wikipedia.org

Nog wat nerdpraat over de hoes: De orginele vinyl hoes toont boven de deurstijl nog de rand van een schilderijkader. Die kader is weggeknipt op latere CD hoezen. Volgens die hards kan je in de kamers waar de bandleden staan opgesteld verwijzingen vinden naar de titels van hun volgende platen.

5,0
Van de korte (eind 70e jaren) maar heftige punk periode vind ik dit album en het tweede (No more heroes) + Sex Pistols "Never mind the bollocks" het beste wat er toen uit kwam.
Heerlijk die agressieve toon in combinatie met het orgel.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:13 uur

geplaatst: vandaag om 00:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.