a-ha - Scoundrel Days (1986)

Inderdaad een nogal onderschat album. Fijne popliedjes zoals tracks 3, 5 en 10 blijven gewoon klasse. Alleen jammer van Cry Wolf, dat vind ik nou echt een gedrocht van hun. Maar verder zijn 4 sterren meer dan waard.

Hunting High And Low was in 1985 een mooie belofte, Scoundrel Days zorgde een jaartje later voor de bevestiging.

Een rijpere groep, een evenwichtig album en weer zo'n klinkende serie hits. Misschien een trapje lager dan Take On Me en The Sun Always Shines On TV, maar Scroundel Days is als album net iets beter in balans.

Scoundrel Days roept herfstgevoelens op. Dat zal wel liggen aan die schemerende hoesfoto en die met rain en wind doorspekte songteksten. Maar ook de muziek klinkt weemoedig, somber bijna. En mooi.

De diepste buiging is voor Ive Been Losing You, een kraker van jewelste die alles in zich had om het succes van de eerste twee singles te evenaren. Dat lukte net niet, maar leverde wel het definitieve bewijs dat A-ha een dikke vette 10 scoort als het hebben over de catch factor. Ingenieuze synthpop die overloopt van de spannende en blinkende laagjes.

Luister nog maar eens naar Cry Wolf, al moet deze single het vooral van het refrein hebben. Manhatten Skykine was de pompeuze derde single. Met dat Phil Spector achtig geluidsbehang heeft deze song een behoorlijke Top 100 aller tijden potentie, maar op de een of andere manier ook weer net niet. Qua productie glijdt ie net over het randje. Manhattan Skyline vervulde in de hitparade slechts een bijrolletje. Maar past wel perfect in de sfeer van het album.

Een album dat op grootse wijze begint. Het refrein van Scoundrel Days brengt je meteen in hogere sferen en The Swing Of Things is een rasecht elektropop juweeltje. En waar het debuutalbum op kant B een beetje dreigde in te zakken, daar blijven de albumtracks hier constant op niveau. We're Looking For The Whales, The Weight Of The Wind en Maybe, Maybe hebben allen zo'n magisch vonkje .

Of je de muziek nu hebt ontdekt in de sixties, de seventies, de eighties of later'...deze plaat moeten meer mensen mooi vinden.

Altijd al een fantastische plaat gevonden, een hoogtepunt in de lange carrière van deze groep, en één van die albums die ik altijd met evenveel plezier ben blijven luisteren.
Dit is muziek van een tijdloze klasse, die je niet gemakkelijk kan plaatsen, omdat ze uniek is.
Zoals vaak gezegd op deze site - en elders - zijn Scoundrel Days en The Swing of Things de uitschieters, maar gelukkig behoudt de plaat ook daarna nog een hoog niveau.
Voor mij één van de beste albums ooit gemaakt.

Dit is het type jaren 80-muziek waar ik de kriebels van krijg. Blijft voor mij - op pak 'm beet Talk Talk, R.E.M., Tom Waits en (vooruit) U2 na - een karig, kitscherig decennium qua muziek. Niet mijn kopje thee.

Dit was natuurlijk een geweldig tweede album van A-ha, een fan's favorite, waarmee ze bewezen blijvertjes te zijn. Prachtig, intens album, muzikaal en tekstueel rijk. Wel minder synthpop dan het debuut maar daar staat tegenover muzikale veelzijdigheid. 4 sterren

Het beste album van de Noorse band naar mijn mening. A-Ha is altijd een belofte geweest… en gebleven. Fantastische melodieën en diepgaande teksten, die net te vaak met poppie niemandalletjes en oppervlakkige instrumentatie tot een net-niet niveau werden gebracht. Ik geloofde in A-Ha, en had de verwachting dat ze het live wél zouden waarmaken. Maar ook dat was niet het geval, helaas. De tragiek van een band die zoveel moois heeft gemaakt.

Terug naar het album Scoundrel Days. Wat mij betreft kwamen ze hier het dichtst bij hun ware potentie. Vrijwel elk nummer is goed. Het album vormt een mooi geheel in sfeer en sound en er staan enkele tijdloze geweldig mooie songs op, waaronder ik schaar: Scoundrel Days, I’ve been Losing You, en de allerbeste, The Soft Rains of April. Ook de heerlijke flow en filmische feel van October, de uitbarstingen van Manhattan Skyline, en het prachtige refrein van Weight of the Wind mogen er zijn. Zelfs de meer poppie Cry Wolf en Looking for the Wales kan ik erg goed hebben hier.
Ik ben altijd een liefhebber geweest van art work en vind dat het de muziek prachtig aan kan vullen. Dat is zeker het geval hier met de schitterende hoes met de Noorse landschappen die zo goed passen bij de wind, de whales, October, en regen in april.

Scoundrel Days is de fundering onder de belofte van A-Ha. Helaas kwam de belofte nooit uit…