menu

Judas Priest - Nostradamus (2008)

mijn stem
3,49 (84)
84 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Metal
Label: Sony

  1. Dawn of Creation (2:31)
  2. Prophecy (5:26)
  3. Awakening (0:53)
  4. Revelations (7:05)
  5. The Four Horsemen (1:35)
  6. War (5:04)
  7. Sands of Time (2:36)
  8. Pestilence and Plague (5:08)
  9. Death (7:33)
  10. Peace (2:21)
  11. Conquest (4:42)
  12. Lost Love (4:28)
  13. Persecution (6:34)
  14. Solitude (1:22)
  15. Exiled (6:32)
  16. Alone (7:50)
  17. Shadows in the Flame (1:10)
  18. Visions (5:24)
  19. Hope (2:09)
  20. New Beginnings (4:56)
  21. Calm Before the Storm (2:05)
  22. Nostradamus (6:43)
  23. Future of Mankind (8:29)
totale tijdsduur: 1:42:36
zoeken in:
avatar van Dexter
1,5
Vandaag nog maar eens he-le-maal beluisterd, maar het was niet makkelijk om tot het einde te komen. Vrijwel geen memorabele momenten, geen lekkere rockers er tussen, alleen maar ontzettend lange, ontzettend eentonige 'epische' stukken. Tegen intro's heb ik niet zoveel, maar om er nu bij elk nummer eentje bij te doen, waarna het niet echt naar een climax werkt, dat gaat er bij mij niet in. Het orkest zag ik van meet af aan al niet zitten, maar dit slaat wel erg. Met wat voor goedkoop casio'tje hebben ze dat ingespeeld? Van meer bands heb ik tegenvallende albums gehoord, zelfs regelrechte afknappers, maar dit slaat werkelijk alles!

1,5* echt, meer kan ik er niet voor geven

avatar van james_cameron
3,0
Wat is dit? Rob Halford die de hele nieuwe cd van Ayreon inzingt? Verdomd, het is toch echt Judas Priest. De band is muzikaal amper herkenbaar meer, slechts zeer sporadisch (Persecution) vlamt het nog als vanouds. Verder een hoop oubollige meezingers met een alarmerend hoog Manowar-gehalte. Om nog maar te zwijgen over de eindeloze intermezzo's. Het is allemaal niet slecht gedaan, maar je hebt het al zo vaak eerder en beter gehoord. Deze progressieve en bombastische stijl ligt Judas Priest gewoonweg niet. Het zou nog niet zo erg zijn als de band iedere twee jaar gewoon een album zou afleveren, maar je weet nu al dat het weer vijf jaar gaat duren voordat de herinnering aan deze middelmatige uitputtingsslag enigzins zal vervagen door een (hopelijk) beter nieuw album.

avatar van Sir Spamalot
3,0
Dit album is al een tijdje uit en Judas Priest is één van de beste Hardrock / Heavy Metal groepen ooit. Ze hebben een aantal regelrechte klassiekers op hun conto staan maar ook een aantal beschamende stinkers. Tja, het kan niet altijd prijs zijn.
Deze Nostradamus ben ik momenteel een tijdje aan het beluisteren, het is mijn vijfde valabele poging en ik hoop deze keer het album volledig in één ruk te kunnen uitluisteren, want tot nog toe is het niet gelukt en ik vrees er weer voor. Hoe prijzenswaardig het concept ook is en hoe prijzenswaardig deze stap van Judas Priest is, zal ik dit nooit een klassieker kunnen noemen, maar we zien wel binnen x aantal tijd.
Ik vind het album veel te lang: een conceptalbum vind ik op zijn best als die afklokt op één uur (bijvoorbeeld Operation:Mindcrime van Queensrÿche, iedereen zal hiervan een voorbeeld kunnen opnoemen). De bombast vind ik overbodig en het tempo ligt te laag.
Een eerste maal veer ik op bij Pestilence and Plaque, waar ze hun klasse tonen en waar drummer Scott Travis eindelijk meer variatie in zijn spel mag leggen want volgens mij is hij het slachtoffer van dit album: hij moet zich te veel inhouden in dienst van de nummers. Jammer genoeg wordt snel de stekker uit Pestilence and Plaque getrokken en schoffelt men voort op hetzelfde tempo. Een tweede maal veer ik weer op bij Persecution: tempo omhoog, een nijdige Rob Halford en twee gitaristen die de handjes laten wapperen. Persecution vind ik het beste nummer op dit album. Een derde maal veer ik op bij het voorlaatste nummer Nostradamus, domweg omdat het tempo hoger ligt dan op de andere nummers.
Het geluid is dik in orde maar die synthesizers staan te veel op de voorgrond. Of gebruiken ze weer die gitaarsynthesizers van Turbo? Ik vrees dat dit album volgend lot te wachten staat: weliswaar de moeite om te beluisteren – het blijft nog altijd Judas Priest hé! – maar je krijgt de neiging om onmiddellijk erna een Defenders of the Faith, Screaming for Vengeance, Painkiller enzovoort uit te halen, omdat dit albums met ballen zijn en Nostradamus niet.
Afspraak binnen enkele maanden want ik wil dit album zeker niet afschrijven. Oh ja, vijfde poging was de goede poging en ik heb dit album volledig kunnen beluisteren. Tweede oh ja, tijdsgenoten Scorpions hebben in 2007 ook hun conceptalbum op de mensheid gelaten: Humanity Hour I en dat is een dijk van een album geworden.

avatar van Edwynn
4,0
Anders dan anders. Dat is het eerste wat in mij opkomt. En dat is in de eerste plaats dapper. Een tweede Painkiller zal er niet meer komen en daarom is er dit.

De orkestrale tapijten die uitgelegd worden lijken zo van een Rhapsody album af te komen. Het grote verschil is dat tussen al die tierlantijnen Priest nog altijd als Priest klinkt. Zo doet Exiled mij meermalen denken aan Blood Red Skies van Ram It Down. De riff in het titelnummer lijkt wel wat op die van het titelnummer van Painkiller.

Het is ook veel minder happy dan de doorsnee powermetalband. Daarom heeft Nostradamus wel meerwaarde. De gitaren hadden wel wat harder in de mix gemogen, maar kniesoor die daar een punt van maakt.

Opvallend is ook dat na Jugulator, Demolition en in iets mindere mate Angel Of Retribution er weer eens ouderwets sterke gitaarsolo's verwerkt zitten in de songs.

Ik kan mij zo voorstellen dat de verstokte Priestfan wat gefronst zal hebben met Nostradamus. Wie verder kijkt ontdekt een fantastisch hoorspel.
Sinds de release vind ik hem steeds beter worden. Ik ben er wel mee in mijn nopjes.

avatar van Kondoro0614
3,5
Pff, Nostradamus was een veelte lange zit waarvan ik toch niet altijd even veel van genoten heb. Ik moet nog een paar albums en dan is mijn JP marathon afgelopen, en ik moest en zal dan ook 'Nostradamus' moeten luisteren om een voldaan gevoel te geven aan mijn marathon en dan heb ik ook daadwerkelijk alles geluisterd wat Judas Priest mij te bieden heeft in de reguliere albums.

Nostradamus duurt te lang, de midtempo's werden soms vervelend aangezien ze slecht onderverdeeld waren en de introductie stukjes van één a twee minuten werden verveeld saai en haalde het goeie tempo van de eerste paar nummers er snel uit. Het idee van de dubbel CD vond ik niet geslaagd en als ze de top nummers uit deze album gehaald zouden hebben, min de meeste intro nummers dan was hij een stuk beter.

Toch hebben nummers als 'Prophecy', 'Revelations' en 'Nostradamus' waren leuk maar deze halen het niveau van de plaat niet omhoog, en dan zit er toch niks anders op om te zeggen dat deze cd me toch minder geslaagd is als ik gehoopt had, en de Judas Priest pit vond ik er een beetje uit.

Tussenstand:

01. Painkiller
02. Screaming for Vengeance
03. Defenders of the Faith
04. Sad Wings of Destiny
05. Sin After Sin
06. British Steel
07. Angel of Retribution
08. Stained Class
09. Turbo
10. Killing Machine
11. Nostradamus
12. Point of Entry
13. Rocka Rolla
14. Demolition
15. Ram It Down
16. Jugulator

avatar van RuudC
4,0
Beetje nukkig deze plaat ingegaan, omdat ik helemaal geen zin heb ik albums van langer dan een uur. En dan duurt deze verdomme meer dan honderd minuten! Toch ging die tijd sneller voorbij dan verwacht. Ik moest er een beetje in komen, maar uiteindelijk is dit album toch wel erg genieten. Een groots opgezette metalopera. Het klinkt totaal niet zoals je van Priest zou verwachten. Het doet me heel erg denken aan de wat meer orkestrale power metalbands van rond 2000. orkestraties, piano's, veel slepende songs. Ik geef toe dat Priest soms de plank behoorlijk misslaat, maar halverwege de eerste cd komt dat niet meer voor. Twee missers op ruim twintig songs is natuurlijk verwaarloosbaar.

Ik geniet ervan hoe ambitieus de band hier is. En dan is het niet alleen groots opgezet, maar Priest switcht moeiteloos tussen Italiaanse opera en onvervalste metal. De verwijzingen naar Queen zijn ook erg duidelijk soms. Skeptisch bij aanvang, maar uiteindelijk toch heel veel genoten van dit epos.

Tussenstand:
1. Sad Wings Of Destiny
2. Defenders Of The Faith
3. Sin After Sin
4. Nostradamus
5. Ram It Down
6. Angel Of Retribution
7. Stained Class
8. Screaming For Vengeance
9. Turbo
10. Painkiller
11. Rocka Rolla
12. British Steel
13. Demolition
14. Killing Machine
15. Point Of Entry
16. Jugulator

avatar van lennert
5,0
Ik ga hiermee vast de grootste sprong maken vanuit de huidige Judas Priest-fans-consensus, maar potverdomme wat ben ik dol op dit album. Ik 'voel' dit compleet, maar ben dan ook een sucker voor conceptalbums van bands als Genesis, The Who, Pink Floyd, Virgin Steele, Blind Guardian en Iced Earth. Het is in dat opzicht ook toch niet vreemd dat ik een sucker ben voor dit album? Een enorme sucker zelfs? Klaag me maar aan: dit is mijn favoriete Judas Priest, een van de meest on-Judas Priest albums ooit.

Ik heb Halford nog nooit zo goed horen zingen. Ja, hij gilt beduidend minder en weet je? Dat zie ik als een positief iets. De beste man gaat hier moeiteloos de meest sfeervolle passages af en neemt mij bij de hand in een goed lopend concept dat qua opbouw nog best wel wat wegheeft van een Italiaanse opera. De muziek mist dan wel de up-tempo kracht van een Painkiller, Exciter of The Sentinel, maar de enorme afwisseling tussen orkestraties, jaren 70-prog, heavy, doom en powermetalpassages is zo groots en overweldigend, dat ik er helemaal in opga. Zelfs op een Hope/New Beginnings, waar veel mensen ongetwijfeld allang zijn afgehaakt, hoor ik een prachtige combinatie van Genesis en Queen waar ik helemaal in weg kan zinken. Goed, op Nostradamus (de song) kunnen de mensen die meer houden van hard schreeuwen en zuipen misschien iets meer van de oude Priest terughoren, maar de toetsen van Don Airey zorgen alsnog voor een vervreemdende klank die ik eerder bij King Diamond zou verwachten.

Het is 2008 en Judas Priest is volwassen geworden. Ik ben nu helemaal een blij man en wacht de boze reacties af op waarom ik dit album boven (insert willekeurige klassieker) plaats. Ik vergeef ze zelfs het 'fire/desire'-rijmschema op Conquest.

Voorlopige tussenstand
1. Nostradamus
2. Defenders Of The Faith
3. Sin After Sin
4. Ram It Down
5. Stained Class
6. Sad Wings Of Destiny
7. Angel Of Retribution
8. Turbo
9. Screaming For Vengeance
10. Demolition
11. Painkiller
12. British Steel
13. Rocka Rolla
14. Jugulator
15. Killing Machine
16. Point Of Entry

avatar van namsaap
4,0
TJa, om mijn vinylverzameling van Judas Priest compleet te krijgen heb ik enige tijd geleden dit album ook aangeschaft. Ik kan me nog herinneren dat ik in 2008 erg onder de indruk was van het titelnummer van dit album, maar ik zodanig teleurgesteld was na verdere beluistering in de platenzaak dat ik het album destijds niet heb aangeschaft.

Ruim tien jaar verder moet ik bekennen dat hetgeen Judas Priest laat horen op dit album toch een stuk beter bevalt nu. Wellicht ook omdat ik nu pas goed de tijd neem om dit album goed te beluisteren. Dit is immers geen album dat bij vluchtige beluistering prijsgeeft. Het titelnummer blijft nog steeds een uitstekend nummer, maar nummers als Prophecy, War, Pestilence and Plague, Death en Persecution zijn ook niet te versmaden.

Helaas halen de vele intermezzo's iets teveel het tempo uit het album. Met iets meer focus op de nummers was de score voor dit album nog een stuk hoger uitgevallen. Nu teken ik voor 4 sterren.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:41 uur

geplaatst: vandaag om 01:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.