16 Horsepower - Sackcloth 'n' Ashes (1996)

Met stip vind ik dit debuut nog steeds het beste dat 16 Horsepower heeft voortgebracht, de rest komt er eigenlijk niet in de buurt. Hun laatste album Folklore vond ik zelfs een regelrechte afknapper. Maar goed dat ze daarna er mee gestopt zijn. Dit debuut daarentegen, waar ik pas twee jaar geleden mee kennismaakte, nadat ik mij bij MusicMeter had aangemeld staat ook sindsdien rotsvast in mijn top 10 en daar zal het denk ik ook blijven ook. Dit album is een en al emotie, voor mij tijdloze muziek. Het hoge gemiddelde hier op MusicMeter voor dit schitterende debuut is daarom ook volledig terecht.

Heb me de laatste weken wat in deze band verdiept en vind dit een goed debuutalbum, hoewel ik Secret South wat beter vind (zo ook het Mumepubliek ). de 2 topnummers vind ik Black Soul Choir en American Wheeze.

Black Soul Choir heb ik een vorig jaar via de MuMeLadder leren kennen en ik was meteen verkocht. Die countrysound (als ik het zo mag noemen) beviel me meteen. Dit hele album bevat eigenlijk diezelfde sound en is over het algemeen behoorlijk somber en donker van aard. Ook dat bevalt me, maar het maakt dit album wel enigszins eentonig. De nummers zijn maar moeilijk van elkaar te onderscheiden. Ik zou liegen als ik zeg dat ik me daar echt aan stoor, want dit hele album luistert ongelofelijk lekker weg en bevat genoeg variatie en tempowisselingen om me scherp te houden. Hier kan ik zonder problemen drie kwartier van genieten.

David Eugene Edwards bestookt ons weer behoorlijk met zijn bezwerende preken op "Sackcloth 'N' Ashes. En bestoken bedoel ik in deze context niet negatief. Het levert in ieder geval weer een intrigerend album op. Edwards maakt ons deelgenoot van zijn demonen en dat klinkt soms behoorlijk beklemmend. De muziek is vooral folky en sluit aan bij de hoesfoto van "Sackcloth 'N' Ashes. Ik ben niet altijd in deze stemming voor deze muziek en religie is niet iets waar ik mezelf mee identificeer. Maar toch straalt de muziek van Edwards, of het nu bij 16 Horsepower of Wovenhand is, een bepaald verlangen uit. Ik zet het zo af en toe toch even op. Ik raak dan in een soort hypnose, Edwards sleept me mee in zijn wereld en dat zorgt voor voldoende spannende momenten. Eigenzinnig is een kwalificatie die mijn inziens goed past. Beetje vreemd, maar wel lekker zo op zijn tijd.

"Every man is evil, yes every man's a liar..." De muzikale verbeelding van de wereld van Flannery O'Connors Wise blood, van Deliverance, van Nick Cave's debuutroman And the ass saw the angel, van Tennesse Williams, van The night of the hunter, een mix van dat alles, doorgeslagen fire and brimstone preachers. Sterke melodieën, arrangementen die binnen het beperkte instrumentarium opmerkelijk gevarieerd zijn, een Stem die als gemáákt voor deze muziek is (toen ik die voor het eerst hoorde begon ik meteen in reïncarnatie te geloven: Jeffrey Lee Pierce herboren!), kortom een klein meesterwerk dat een groot meesterwerk zou zijn als de tweede helft even sterk zou zijn als de eerste.
        Nu echter moet het raam omhoog, de deur wijd open, de wind door het huis blazen, het verstikkende zondebesef dat deze plaat uitwasemt uit mijn huis worden verdreven.

WoW, gaaf beschreven.

Dank je deric!

In 1996 aangeschaft na het horen van Black Soul Choir op de radio. En nog steeds verdwijnt ie regelmatig int laatje, tijdloze muziek, al vaker omschreven alsof de duivel Edwards op de hielen zit. Levert prachtige muziek op. Aaneenschakeling van hoogtepunten. De drums klinken ook zo heerlijk tegendraads, alsof ie er steeds een fractie naast zit. Imo beduidend beter dan Secret South !

Dit idee heb ik ook altijd gehad. Het is wellicht de enige bekende band die het calvinisme zo ultiem in woord en muziek heeft weten uit te drukken.

Met 500 jaar calvinisme hoop ik dat ze ook op de een of andere manier in beeld komen. Ik betwijfel het, helaas...

Vrij sterke plaat. Wel wat eentonig en Black Soul Choir is en blijft het overduidelijke hoogtepunt, wat een nummer

Eens! Wat betreft Black Soul Choir dan . Ik durf zelfs met zekerheid te zeggen dat dit behoort tot mijn top 5 mooiste nummers aller tijden.

Ik bekeek laatst de artiesten top tien van vanwijk en zag daar de band Wovenhand op negen staan. Ik kende band niet, maar nu ik daar flarden van gehoord heb - en dat klonk erg goed - heb ik besloten eerst maar eens de 'moederband' 16 Horsepower door te pluizen, voordat ik dat bij Wovenhand ga doen. Ik heb nu dit debuut opstaan en dit klinkt echt erg goed. Veelbelovend!

Rogyros, dat is een prima pad dat je gaat bewandelen. DEE is een van de meest inspirerende artiesten van de laatste jaren voor mij. En geloof me, ik ben niet gelovig .
Veel luisterplezier, je hebt veel moois te gaan.

Voor mij het beste 16HP album, of anders gezegd een ijzersterk debuut. De ene mooie rif na de andere en allemaal erg opzwepend. De energie die DEE uitstraalt is enorm en werkt zeer aanstekelijk. Het fijne is bovendien dat de ene rif met de accordeon wordt gespeeld, de volgende met banjo en de daarop volgende met gitaar. Het verveelt dus ook niet snel.
Welke rif de mooiste is? Ik neig naar de rif van American Wheeze op accordeon. Bij mij wekt de accordeon de meeste energie op.
5* blijft 5*, want 6 kan niet

Elke keer als ik dit op zet, denk ik aan deze omschrijving. Het kan niet treffender beschreven worden dan zo. Black Soul Choir gaat steevast elk jaar de top 2000 stemlijst in. Zonder effect overigens, en helaas

Voor mij met afstand het beste album van 16 Horsepower. Wat een passie, energie en fanatisme legt David Eugene Edwards en zijn bondgenoten in dit album.

Geen slecht nummer te bekennen. "American Wheeze" is voor mij wel echt het topnummer van dit album.

Wat is dit toch een mooi album. Ik had het al een tijd niet meer geluisterd maar vandaag op de fiets maar weer eens gedraaid, prachtig...
In 1996 was ik op Lowlands en op een gegeven moment raakte ik mijn vrienden kwijt. Terwijl ik over het terrein slenterde liep ik toevallig langs de tent waar 16 Horsepower net aan zijn optreden begon en heb daar zwaar onder de indruk de show staan kijken, daarna direct doorgelopen naar een stand met cd's en dit album gekocht, sindsdien ben ik eigenlijk fan. Jammer dat Dave Eugene Edwards de laatste jaren met Woven Hand albums maakt waar ik niet zoveel mee kan. De eerste jaren Wovenhand waren nog in de lijn van 16HP en helemaal geweldig maar vooral de laatste plaat is mij wat te zwaar. Secret South blijft mijn favoriet maar Sackloth 'n' Ashes is een goeie tweede.

Eens wat betreft Secret South! En deze mag er zeker ook wezen. Maar een tip van een aanhanger van ook het laatste werk van Woven Hand, geef Silver Sash een paar draaibeurten!