menu

Spock's Beard - V (2000)

mijn stem
3,83 (89)
89 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Inside Out

  1. At the End of the Day (16:28)
  2. Revelation (6:05)
  3. Thoughts, Pt. 2 (4:39)
  4. All on a Sunday (4:04)
  5. Goodbye to Yesterday (4:39)
  6. The Great Nothing (27:03)
totale tijdsduur: 1:02:58
zoeken in:
avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Een zeer overschat album wat mij betreft. De meeste Spock's beard albums mag ik graag horen (met Beware of darkness en The kindness of strangers als favorieten), maar dit... The great nothing is een monsterlijk epic dat zijn naam eer aandoet: het ontbeert elke vorm van spanning en gaat van niks naar nergens. In de schaduw van dit Grote Niets staan vier korte niemendalletjes, variërend van nog wel aardig (Thoughts pt. 2) tot niet-om-aan-te-horen-zo-beroerd (Revelation). Blijft er nog precies 1 goed nummer over. 1½*

avatar van Flipper
4,5
Waarom overschat. Dat mellotron begin van 'The great nothing' is al schitterend. Het is misschien niet zo goed als Beware of darkness en The kindness of strangers, maar als album blijft het goed overeind staan. Misschien had Neil al zijn kruit al verschoten bij Transatlantic.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Aardig dat je over Transatlantic begint; bij All of the above heb ik continu het idee dat dat nummer ook op deze plaat had kunnen staan. Tja, ik heb de indruk dat veel SB fans dit als hun beste album zien, persoonlijk vind ik het de minste, dus dan komt een kreet als 'overschat' om de hoek kijken.

Die ultralange nummers hoeven van mij sowieso niet zo nodig. Het aantal >20 minuten nummers dat ik echt héél goed vind is op de vingers van één hand te tellen. Het puntige nummer van rond de 5 minuten of het mid-epic van rond de 12 minuten ligt me gemiddeld door veel beter.

Maar goed, met 1½* schiet ik een beetje door, ik maak er 2* van.

avatar van Torch
5,0
beste SB................. ooit............ snif............. those were the days...

5 sterren

avatar van Flipper
4,5
Torch schreef:
beste SB................. ooit............ snif............. those were the days...

5 sterren


Hoewel door de pers aardig afgekraakt, is dit zeker één van de hoogtepunten van SB. Kijk ook eens naar de DVD 'The making of V', die bij 'Don't try this at home' zit.

4,5
IMHO wel het beste album van SB! Vooral The Great Nothing en Revelation zijn in mijn ogen briljant!!

"Got a locket on a string. She caresses as she brings me jasmine tea"

Verder vind ik Thoughts part II ook erg interessant, de Gentle Giant achtige thema's en de meerstemmige vocals zijn goed weg te luisteren!

avatar van dreamtheater22
4,0
Ongeloofelijk dat ze al die tijd zo goed zijn gebleven, dit vind ik zeker een meesterwerk.Beste nummers vind ik at the end of the day en het meesterlijke the great nothing.

avatar van uffing
4,0
Weinig reacties hier nog. Vreemd. Dit is toch wel een hele lekkere plaat. Het maken van grote finales kun je wel overlaten aan deze heren (The Great Nothing!). At the End of the Day is een geweldige albumopener. Daarna een aantal lekkere recht-toe recht=aan nummers. Als laatste The Great Nothing, wat een magistrale epic is dat toch (had ik die geweldige finale al genoemd )

De ster van dit album is in mijn ogen toch meneer Meros. Erg goed hoe hij schakelt van subtiel en functioneel naar dat machtige ronkende basspel op zijn Rickenbacker.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Er staan liefst twee zuinige reacties van mij hierboven. In de loop van de tijd ben ik wel wat bijgedraaid ten aanzien van The Great Nothing en dan ben je per saldo toch al bijgedraaid ten aanzien van bijna de helft van het album. De middelste vier nummers blijf ik mager vinden.

Beware of Darkness blijft wat mij betreft toch met ruime afstand Spock's Beards beste.

avatar van uffing
4,0
Was me ook al opgevallen, Casartelli. Mooi in ieder geval dat je positief bent bijgedraaid. Die 1,5* was echt te mager. Wat Spock's Beard betreft vind ik deze en The Kindness of Strangers de mooisten.

avatar van echoes
4,0
Na 2 wat mindere albums komt de Beard hier ijzersterk terug. Het album begint met waarschijnlijk m'n op 1 na favoriete Spock track (alleen The Light wint het). At the end of the Day heeft het weer allemaal, met als extra die prachtige hoorn die het song thema speelt. Het 2e deel van Thoughts is .misschien zelfs wel beter dan het eerste deel. Compacter in elk geval.

Zeer genietbaar album met top prog!

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
uffing schreef:
Was me ook al opgevallen, Casartelli. Mooi in ieder geval dat je positief bent bijgedraaid. Die 1,5* was echt te mager. Wat Spock's Beard betreft vind ik deze en The Kindness of Strangers de mooisten.

Maar ik zie nog geen stem van jou bij Beware of Darkness. Misschien toch eens proberen.

@echoes: ik vind het vervolg op Thoughts toch niet echt interessant. Op zich leuk hoe ze een paar thema's herhalen, maar de heerlijke (van Gentle Giant gekopieerde) gekte van het 'origineel' mis ik hier toch wel node.

avatar van uffing
4,0
Beware of Darkness is persoonlijk mijn minst favoriete album van de Beard met Neal nog in de gelederen (stem inmiddels geplaatst); desondanks toch een goed album.

On topic: Wat mij betreft staan hier toch echt twee fantastische epics op. Samen met Thoughts de hoogtepunten van deze plaat.

Stijn_Slayer
Vind het een hele sterke progplaat. Stevig en met lekker toetsenwerk. Het ligt dicht bij de prog uit de seventies. Dit is toch een wat betere optie als instapper dan Snow, omdat die laatste erg lang duurt. Hier staan natuurlijk wel twee lange nummers op, maar ik denk dat er weinig progliefhebbers zijn die daar moeite mee hebben. Vind 't vocaal ook beter te behappen hier.

avatar van uffing
4,0
Het was mijn eerste kennismaking met deze band en deze plaat bevalt me nog altijd uitstekend. Vooral de opener en het epische slotnummer zijn van begin tot eind genieten. Vooral het baswerk van Dave Meros verdient hier een speciale vermelding wat mij betreft.

4,0
At the End of the Day vind ik de beste Spock's Beard song allertijden, Thoughts pt2 is ook goed. The Great Nothing vat ik nog niet helemaal. De overgebleven songs zijn wat minder. Toch een 3.5

avatar van jasper1991
4,0
Zeer drukke en dynamische progrock, op zijn best heel gaaf zoals in het weergaloze openingsnummer. Eigenlijk zit er een dalende lijn in de nummers. Revelation vind ik een alleraardigste straightforward-rocker en Thoughts, Pt. 2 is een aparte en onderhoudende ervaring. Vanaf All on a Sunday wordt het relatief wat minder, maar niet ondermaats voor mij. Ook The Great Nothing blijft een beetje achter jammer genoeg. Behoorlijke songs en naast de andere uitstekende muzikanten is de drummer me ook vooral positief opgevallen.

avatar van Mindscapes
4,0
jasper1991 schreef:
de drummer me ook vooral positief opgevallen.

Dezelfde man als hij die het fantastische Big Big Train (en mijn hoofd) naar hoge sferen tilt. Luister maar eens naar The Underfall Yard of het English Electric tweeluik (gratis stream in HD op Bandcamp). Geen dank

avatar van jasper1991
4,0
Da.. o oké.

Sowieso wil ik Spock's Beard en nog wel meer grote namen in dit straatje beter tot me nemen, maar ik houd je tip in de gaten.

avatar van Scherprechter
3,0
The Great Nothing is een belachelijk (te) lang nummer, wel met enkele sterke passages. Mijn luisterervaring:
Pas na ruim 3 minuten wordt het interessant, bij het piano stukje voor het eerste couplet.
Na 6 minuten komt het volgende fragment (akoestische gitaar en dubbele stem) uit de lucht vallen. Beetje saai. Als het orgel invalt en de rest ook wordt het weer leuk. Beetje gefreak, maar wel boeiend.
Gelukkig wordt het nummer nu wat evenwichtiger en is de overgang naar het rustiger stuk veel beter.
We zijn 12 minuten ver, als er weer een typisch Spock's Beard arrangement volgt. Het mooiste stuk van het nummer: 'The Boy has got potential but never had commercial succes.'
Maar 2 minuten later volgt weer zo'n vreemde wending, die ik niet begrijp. Een totaal ander nummer lijkt begonnen, met een eigen opbouw. In die opbouw zit wel weer een mooie gitaar solo in een ander ritme, waarna het 'the boy has got potential' stukje weer kort volgt. Nu lijkt het nummer afgelopen, maar we moeten nog bijna 8 minuten.
Eerdere instrumentale stukjes (akoestische gitaar en het 'freak' ritme) worden weer herhaald, dus we zitten nog steeds in hetzelfde nummer. Enkele (keyboard) solo's volgen en opeens weer een couplet. 'one note timeless came out of nowhere', maar dan veel bombastischer (cymbals op alle tellen van de maat) en gevolgd door een mooie outro achtige gitaarriff. Gaan de heren dan eindelijk afronden na 25 minuten?
Het lijkt erop, maar de laatste 2 minuten worden nog opgevuld met 'sfeervolle' piano klanken en synthgeluiden. 27 minuten pffff, waarom zo lang?? Jammer, want er zit zeker 15 minuten prachtige muziek tussen.

avatar van namsaap
3,5
Lang geleden dat ik deze geluisterd heb. Was ten tijde van de release erg enthousiast over dit album maar deze ontmoeting is als met een goede vriend die je na jaren weer ziet en erachter komt dat je van elkaar vervreemd bent. Het gesprek begint nog leuk maar gaandeweg.....

At The End.... blijft een puik nummer en ook Thoughts is prima maar de rest ontstijgt nauwelijks de middelmaat. All On A Sunday is wel een dieptepunt in het oeuvre van SB. Drie sterren ***

avatar van BoyOnHeavenHill
3,0
Net als de meeste mensen hier vind ik de opener meteen het hoogtepunt van de plaat, met z'n sterke afwisselende gebruik van akoestische gitaar, elektrische piano, blazers, Hammond en dansende bas, hoewel het geheel enigszins omlaag wordt gehaald door het flauwe refrein, de matige koortjes en de krachteloze zang. Dat laatste blijft eigenlijk de hele plaat zo; op Sola scripture, het enige andere album dat ik van Neal Morse ken, vond ik zijn zang ook al niet best, en hier is het niet anders. In rustiger passages klinkt hij een beetje als Scott Weiland en dan is zijn rafel goed op z'n plaats, maar op bijvoorbeeld het refrein van het toch al niet zo spannende tweede nummer vind ik zijn stem echt tekortschieten. (Bizarre tekst ook : "She's a shifted paradigm... If she's the wind then I'm a fan / Blowing through and changing who I am...") Thoughts (part II) is daarna een tweede hoogtepunt met z'n lekkere gitaarpatronen en rare breaks, hoewel het dan gevolgd wordt door twee nietzeggende nummers die echt te licht zijn voor een album als dit. De afsluiter is ontegenzeggelijk ambitieus, maar bevat naast diverse sterke passages ook stukken waarbij het nummer me even helemaal kwijt is – het is wat veel van het goede met veel variatie maar te weinig samenhang.
        Ik eindig een beetje in tweestrijd : de prog-elementen zijn geweldig, de arrangementen lekker afwisselend en de muzikanten uitstekend, maar de matige zang, die drie rare ballades en de inkakmomenten op The great nothing verhinderen mij toch hier een echt hoge waardering voor te geven. Kennelijk word ik hier te weinig door meegesleept om over mijn bezwaren heen te stappen.

avatar van namsaap
3,5
namsaap schreef:
Lang geleden dat ik deze geluisterd heb. Was ten tijde van de release erg enthousiast over dit album maar deze ontmoeting is als met een goede vriend die je na jaren weer ziet en erachter komt dat je van elkaar vervreemd bent. Het gesprek begint nog leuk maar gaandeweg.....

At The End.... blijft een puik nummer en ook Thoughts is prima maar de rest ontstijgt nauwelijks de middelmaat. All On A Sunday is wel een dieptepunt in het oeuvre van SB. Drie sterren ***


Misschien is het mijn blijdschap omdat ik dit album eindelijk op vinyl heb gevonden en daarmee mijn vinylcollectie van Spock's Beard/Neal Morse compleet heb, maar het opnieuw luisteren van dit album stelt me toch wat milder dan 7 jaar geleden.

All On A Sunday zal nooit mijn favoriet worden en ook Goodbye To Yesterday gooit geen hoge ogen, maar de overige nummers varieren in niveau toch wel van prima tot sterk. Opener At The End Of The Day is een van de beste nummers van SB. The Great Nothing kent fantastische stukken, maar daar staat tegenover dat het door de abrupte overgangen (III - Comu Up Breathing) soms ook een gekunseld plakwerk lijkt. De apotheose van het nummer is wel grandioos!

Al met al een halfje erbij.

3,0
Aardige symfo plaat van the Beard, maar niet echt heel goed. Zoals bijna op al hun platen staan er een paar prima songs op, maar ook wat oninteressante tracks. Het openingsnummer is het beste.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:12 uur

geplaatst: vandaag om 15:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.