Joni Mitchell - Blue (1971)

Ik kom hierop via de versie van a case of you die Cristina Branco op haar cd Ulysses laat horen. Toch maar weer eens de originele versie van Joni beluisterd, en in een moeite door de rest van Blue ook.
Daar kan Cristina Branco toch niet aan tippen, ook al doet ze het aardig en ook heeft haar stem niet hetzelfde sopraanbereik als die van Joni. Althans de Joni Mitchel van destijds, want haar folkstemmetje van Ladies of the canyon en Blue is inmiddels wel enkele octaven gezakt. De leeftijd, het roken?

Blue laat Joni horen op een van haar beste platen, zeer intieme mooie en soms aangrijpende nummers. Afwisselend met piano en gitaar, heel sober gearrandeerd en juist daardoor zo sterk aan zeegingskracht.
Latere platen van haar lijden nog wel eens aan overproduktie en gekunsteldheid, maar Blue is goudeerlijk, recht uit het hart. Ze schreef de meeste nummers van blue na het einde van haar relatie met Graham Nash (ja die.....van The Hollies en CSN en soms Y)

Zelden is de verliefdheid en de kater erna zo mooi verwoord als in A case of you:

You're in my mind like holy wine
and you taste so bitter and so sweet
I could drink a case of you
and i'd still be on my feet, still be on my feet

Memorabel album vanwege de mooie stem ondersteund door eigenzinnige arrangementen. Klassieker in het singer / songwriter genre.

Ik vind Carey echt een van de mooiste nummers ooit gemaakt.

Prachtig en tijdloos album vind ik dat van een zeer getalenteerde vrouwelijke singer-songwriter die duidelijk haar wortels in de folk heeft, ideaal om het op een late avond te luisteren.
Wat een prachtige stem heeft zij toch en haar songs zijn dat evenzeer, met zeer persoonlijke teksten. De sobere begeleiding brengt de kwaliteit van de songs nog meer aan het licht, inderdaad gaat het hier puur om de songs.

De kale begeleiding en hart op de tong aanpak maken dit tot een masterclass op het gebied van singer/songwriters.

Net gedownload naar aanleiding van uitzending van Zomergasten gisteravond. California kende ik al en die is echt zalig, de rest ben ik wel benieuwd naar

Mooie plaat van Joni, wordt door velen gezien als een van de hoogtepunten uit de singer-songwriterhoek.
Ik vind vooral haar oprechtheid, haar kwetsbaarheid erg mooi.
Het begint al met de eerste aanslagen van het nummer All I Want en dan komt die stem erin en dat gaat heel diep........ze geeft zich zo helemaal.
Ik ken niemand die zo diep graaft en haar gevoelens zo goed weet te vertellen als Joni, als er iemand tranen bij me weet op te wekken dan is zij het wel.
My Old Man en Carey zijn m'n favorieten.
Niemeand hier heeft het over "For The Roses" terwijl ik dat album minstens net zo mooi vind. (misschien nog wel iets mooier)

Voor wie het nog niet wist: de cd Blue is door Joni gemaakt na haar scheiding van de popster Graham Nash (van Crosby,Still en Nash).
Joni had erg veel moeite met de neiging van Nash om zijn eigen carriere boven die van haar te stellen. Hij wilde met haar trouwen, maar Joni vreesde dat zij daardoor haar creatieve vrijheid zou kwijtraken.
We don't need a paper from the cityhall...(uit de song My old Man).

Nash was echter nog steeds haar grote liefde, zoals blijkt uit een tekst als A case of you:
Oh you are in my blood like holy wine
Oh and you taste so bitter but you taste so sweet
Oh I could drink a case of you
I could drink a case of you darling
And I would still be on my feet
Oh Id still be on my feet

Ondanks dat heeft ze besloten zich van hem los te maken en een eigen, eenzame, weg te volgen, zie de song All I want:
I am on a lonely road and I am traveling
Looking for the key to set me free.

Het is een plaat vol droefenis en ze weet dat nog ze een lange weg heeft te gaan. Alleen en zonder Graham....de kleur van de weg is blauw:

Everybodys saying that hells the hippest way to go
Well I dont think so
But Im gonna take a look around it though
Blue, I love you

Bedankt voor die info, Bertus99 !

Ik heb ondertussen 3 youtube clipjes bijgevoegd en ze zijn wel leuk om te zien.

Deze is wel leuk. Het is niet echt mijn smaak, en ik betwijfel of dat ooit zal veranderen maar voor een keertje een aantal nummers vind ik het prima. Mooi stemgeluid, mooie liedjes, alleen heb ik telkens na 3 nummers zoiets van nu ga ik weer wat anders opzetten.

Neemt niet weg dat ik snap dat dit voor sommige mensen een echte topcd zou zijn hoor.

Hij begint toch steeds meer te groeien.

Past ie nog wel in het hoesje?

Ik moet hem nog kopen

lol DonDijk

ik hem in mp3 gezet, anders was hij nu een LP

En nu toch maar gekocht

Ach wat nou 4/5, Paap? Dit is gewoon iets meer dan nog lang niet de volle mep waard!

Eh

Ik had hier nog niet op gestemd

Beter laat dan nooit, Lonnie.

Prachtige gevoelige plaat van Joni Mitchell. Joni Mitchell zingt erg vol en legt veel gevoel in haar stem. Hier en daar klinkt de plaat zelfs vrij vrolijk en word ik blij van de plaat! Hoewel het instrumentaal vrij simplistisch is blijft de plaat toch fier overeind en is less zeker more!
Er zitten prachtige pianomelodieen in de plaat verwerkt en gelukkig wordt de plaat nooit echt zoetsappig ondanks het vrolijke karakter. Hierdoor is het geen typische vrouwenplaat geworden, maar een zeer sterke plaat van een van de beste vrouwelijk singer-songwriters ooit!
River is eigenlijk toch wel de favoriet en hiermee sluit ik me blindelings bij de massa aan!

Ben ik de enige die de eerste helft van de plaat mooier vindt dan de tweede?!

Allemaal waar wat je zegt, alleen dat vrolijk.....?
Weet je zeker dat je dit vrolijk vind? Het heet niet voor niets BLUE.
De teksten gaan over eenzaamheid en verlies. Vooral naar aanleiding van haar verbroken relatie met Graham Nash. Het is een heftig album waarin ze haar ziel bloot legt. Vrolijk is niet het goeie woord

Nou vrolijk bedoel ik ook meer in de zin van dat ze het redelijk opgewekt bezingt qua vocale klanken. In die zin is vrolijk misschien niet het goede woord nee! She takes her misery like a.. ehh man?!

Even eerst een misverstand mijnerzijds verhelderen. Blue is niet het album waar Joni's bekendste nummer vandaan kwam; Big Yellow Taxi, maar die staat op Ladies of the Canyon. Weet ik dat ook weer.
Verder ook even mijn verbazing uitspreken dat dit album met een (dik verdiend overigens) hoog gemiddelde, niet vermeld is in de top 250. Waar hij toch zeker in thuis hoort m.i.

Dit album kent geen zwakke zusters. Juist door de afwisseling van fris akoestisch spel in combinatie met dromerige pianostukken, is dit album welhaast in een hemels balans. Het maakt mij ook duidelijk waar Tori bewust of onbewust de mosterd vandaan heeft gehaald, zeker in de piano songs. Ach, ws. is zij voor vele grote vrouwelijke artiesten de bron van inspiratie geweest. Want dat zij de grande dame is, mag duidelijk zijn.

Juweeltjes als Blue, Carey, River, A case of you, This flight tonight...ach heel het album staat vol met juweeltjes. Joni presteerd het om 10 oesters te vinden, waarin allemaal een pareltje zit.
Dit album is een groeidiamantje, die bij mij al in het begin als gegoten zit.
Haar kenmerkende wijze van zingen, gitaar alsook piano spel. Haar prachtige teksten, die vanzelf de aandacht naar zich toe trekken. Nee, met Joni ben ik nog niet klaar. Gezien ook haar ruime oeuvre, is dat ook geen straf. Nog genoeg moois om te ontdekken. Deze dame is een levende legende, die weinig brak heeft afgeleverd. Introvert, spiritueel, maatschappij kritisch, poetisch, je kunt er bij haar om komen.

De Katie's, Maria's, Tori's, Ane's en Bjorkjes mogen dromen van zo een erfenis aan albums te kunnen achter laten.

Klassieker van een destijds jonge zeer talentvolle vrouw.

Ik denk dat ik de eerste kant heel ietsjes mooier vind (Carey en Blue ), maar de tweede kant heeft dan weer California en River...

Tenminste, als de LP zo verdeeld was. Als California ook nog op kant 1 staat wint kant 1.

Gedoemd tot een onvoldoende maar met The Last Time I Saw Richard kan deze plaat nog op de rand van saaiheid balanceren. De hoes is prachtig trouwens.

Wat een mooie ontdekking heb ik gedaan toen ik eens besloot uit te zoeken wie de maker van dat mooie nummer was aan het einde van een Six Feet Under aflevering. Het nummer bleek Woodstock te zijn. Inmiddels heb ik ook al een aantal nummers van dit album geluisterd en ook die stellen niet teleur. Spoedig zal ik dit album in zijn geheel luisteren.

Joni's beste folk-album. Een meesterwerk dat ik altijd rond kerst luister. Past er gewoon perfect bij. Alleen het latere "Hejira" is beter. Mooi gitaarwerk van Stephen Stills op 'Carey'.

inderdaad.voor mij een van de mooiste platen van joni mitchell.
zag eens een docu paar jaar terug op ned. 3 (?)
al haar cd`s liggen nu in mijn kast
prachtige, -echte- muziek

4,5*

Tien sterke songs en een dijk van een stem maken dit tot een van mooiste akoestische gitaarplaten aller tijden.

Krijg echt tranen in mijn ogen bij Little Green.

En A Case of You is zo'n stoer nummer:
I could drink a case of you
and I'd still be on my feet