J.J. Cale - Naturally (1971)

Relaxeder dan dit krijg je ze haast niet. Heerlijk plaatje, met als persoonlijk favoriet Call the Doctor, waanzinnig. Snel achter meer werk van meneer Cale aan. Wat zijn aanraders?

4*

Cale heeft eigenlijk weinig slecht werk gemaakt. #8 en Number 10 zou ik (voorlopig) links laten liggen, al zijn ze ook weer niet echt slecht. De plaat met Clapper vind ik ook beduidend minder.

Naast Naturally draai ik Okie en Troubadour het meeste. Travel Log vind ik ook ietwat onderschat, maar in wezen kun je blind albums kiezen bij Cale.

een plaat die geen enkel minder nummer bevat of ook maar ergens inzakt! met plezier opgetrokken naar 4,5* wat hem op 3.97* gemiddeld brengt

Thanks Stijn.

Luistert heerlijk weg, met geweldige laidback vocals en prima gitaarspel (dus daar haalde Knopfler de mosterd ). 3,5* met kans op verhoging.

Die verhoging komt er wel. Heb hem nu een kleine 6 maanden en nog altijd hoor ik nieuwe dingen of worden andere nummers favorieten. Vooral Don't go to strangers en Clyde vallen nu veel meer op bij mij...

"Naturally" is een heerlijke laidback rootsalbum met bluesy invloeden. Dit album bevat een een aantal klassiekers die later nog door vele artiesten zijn gecoverd. Dat bewijst maar eens de invloed van J.J. Cale op de muziek en op vele muzikanten. Het mooie aan "Naturally" is dat het allemaal zo relaxed klinkt. Warme tonen, mooie en diepe zang en allemaal ongedwongen. Het gitaarwerk is prima in orde en de interactie tussen de akoestische en elektrische gitaren werkt uitstekend. "Naturally" is typisch zo'n album voor in je schommelstoel. Heerlijk meedeinen met de melodieen en je laten betoveren door de prachtige muzikale klankkleuren. Puur genieten!

Enige minpuntje vind ik de electronische drum.

Berichten verplaatst naar Muziek > Nieuws > R.I.P.

Welk hiphopnummer is gemaakt van Don't Go to Strangers? Dat wil je dan toch weten. #puntjevandetong

Van 4,5 naar 5. J.J. Cale est mort. Vive J.J. Cale!!!

Clyde plays electric bass ...... een van de weinige nummers over een bassist. Ik kan verder zo snel allen maar Mr Bass Man bedenken ......

Ik bekeek laatst opnieuw de docu To Tulsa and Back. Cale was zelf blijkbaar niet eens zo heel erg tevreden over dit album. Hij denkt dat fans vooral de nummers goed vinden.

Daar kan ik me ook in vinden. Dit is zo'n plaat die eigenlijk 4,5* verdient en een meesterwerk, of zelfs klassieker, had moeten zijn. De productie en drumcomputer gooien alleen wat roet in het eten.

Cale maakt soms toch wat eigenaardige keuzes. Spelen op Danelectro gitaren bijvoorbeeld.... Meer dan twee snaren tegelijk aanslaan kunnen ze niet aan.

Hij had damaals totaal geen vertrouwen in zijn eigen kunnen als artiest, hij stond doorgaans krom van de zenuwen in de studio, en gokte meer op een carriere als songschrijver waardoor hij bewust zijn eigen uitvoeringen meer als songdemo's benaderde. Volgens zijn vrouw klonken zijn liedjes een keer zo goed als hij gewoon rielekst op z'n back-porch zat te spelen ........

De Heidezangers van Andre van Duin!

Bassie en adriaan?

of is deze te flauw voor woorden?

Vind er geen klap aan. Met name de stem van ome Cale kan ik niets mee. Vaker luisteren wellicht?

Nee, dat zou ik echt niet doen. Ik ben dol op de muziek van JJ Cale, maar één cd-tje is precies genoeg. Ik heb ooit de fout gemaakt een leuke verzamel-mp3 schijf voor in de auto te branden met alleen maar JJ Cale erop. Dat leek me wel rielekst maar na een krap uurtje had ik het helemaal gehad en werd het tijd voor de ultieme autoradio-artiest: Mink DeVille!

Nou, de subtiliteit in zijn (lead)gitaarspel valt misschien niet direct op. Cale laat een hoop noten weg vergeleken met gitaarvirtuozen.

Hij was niet voor niks vaandeldrager van de "Laid Back"-stroming die precies tegengas gaf op al die gitaarvirtuozen en hun regelmatig totaal ontsporende jams en de focus terug probeerde te brengen op de songs.

@Adrie: die herinnering had ik net suksesvol verdrongen ......

Laid back Rock 'n roll, J.J. Cale is een genre op zich!

Goede plaat, met het heerlijk ontroerende Magnolia.

Grappig is dat. Misschien komt het doordat ik deze plaat op relatief jonge leeftijd leerde kennen en daardoor nooit met een geoefend oor ben gaan luisteren welke instrumenten er precies te horen zijn, maar misschien ook wel doordat ik deze plaat altijd zó sterk als een uniform laid-back-lo-fi-geheel heb beschouwd dat ik altijd heb gedacht dat de drummer gewoon altijd alles zo simpel en soms zelfs primitief mogelijk probeerde te houden.
        Hoe dan ook, pas sinds bovenstaande berichten van FrodoK en Stijn_Slayer besef ik dat de percussie op diverse nummers (Call me the breeze, Crazy mama, River runs deep, Crying eyes, eigenlijk best veel) eigenlijk dus uit een vroeg doosje komt. Omdat dat me dus nooit eerder is opgevallen heeft het me ook nooit gestoord, en gelukkig is dat ook nu nog steeds (niet) het geval.
 

JJ Cale, de grondlegger van de laidback Tulsa sound.

Een artiest die ik alleen kende, omdat anderen zijn songs coverden.

Ik moet zeggen dat ik echt een heerlijke plaat vind. Zijn manier van arrangeren ligt mij wel. Het zo lekker zwoel en zomers.

Magnolia is voor mij de prijs-song op deze plaat.

Ik denk dat er geen plaat bestaat die rustgevender is dan deze plaat. Zonder ook maar ergens saai te worden!

Exact. Ik ben zelf nogal een southern rock-liefhebber. En veel southern rock kent van die rustige songs zoals JJ Cale ze maakt, maar vaak staan er ook weer wat heftigere songs op, of lange jams.

JJ Cale houdt zich enkel bij de rustige songs. Erg mooi. En die drumcomputer die mensen hekelen, valt mij niet eens op.
En ik ben zelf drummer/percussionist. Het doet mij zelfs wat denken aan een cajon.

Drumcomputer in 1971?

Ritmebox destijds?

Ik hoor 't wel, maar echt opvallen doet het inderdaad niet. Cale heeft vaak een wat doffe, zompige productie en de drums vallen daarin uiteindelijk goed op hun plaats. Met een heldere productie zou je het veel beter horen.

"Drumcomputer" in river runs deep vind ik wel irritant

Relatief laat aan gekomen, dankzij een collega. Maar beter laat dan nooit. Toen ik jonger was kon ik het geduld er niet voor opbrengen. Nu kan ik het meer waarderen. Lekker ontspannen muziek. Hij duurt ook geen minuut te lang. Mooi album.

Tot mijn schande nog niet gestemd terwijl ik de plaat al sinds de jaren zeventig heb. Uit nostalgie eens wat recensies gelezen en het is tof dat hij in 2014 nog zoveel fans heeft en dat mensen hem ontdekken. Dit blijft mijn all time favorite, maar ik vind alle platen goed van Cale.

Mijn favoriete J.J. Cale album. Heerlijk relaxed. Topnummer vind ik Call me breeze. Een nummer dat geweldig door Lynyrd Skynyrd is gecoverd. Onlangs ben ik in o.a. in Memphis en Nashville geweest. Daar spelen vele bandjes de Lynyrd Skynyrd versie, wat betekent meer uptempo. Dat maakt het een top- en ... feestnummer. Hoewel de J.J. Cale versie mij erg bevalt, vind ik die up tempo versies toch lekkerder.

Uniek muzikant. Zelfs Knopfler probeerde hem te imiteren op zijn debuutalbum.
Clapton maakt nog elke dag een buiging voor JJ.
Helaas is ook JJ Cale niet meer op deze aardbol.
Zijn muziek zal bij het grote publiek nooit een stempel kunnen drukken maar bij mij des te meer.