menu

Eno - Here Come the Warm Jets (1974)

mijn stem
3,86 (178)
178 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Avant-Garde
Label: Island

  1. Needles in the Camel's Eye (3:11)
  2. The Paw Paw Negro Blowtorch (3:04)
  3. Baby's on Fire (5:19)
  4. Cindy Tells Me (3:25)
  5. Driving Me Backwards (5:12)
  6. On Some Faraway Beach (4:36)
  7. Blank Frank (3:37)
  8. Dead Finks Don't Talk (4:19)
  9. Some of Them Are Old (5:11)
  10. Here Come the Warm Jets (4:04)
totale tijdsduur: 41:58
zoeken in:
avatar van IMPULS
4,0
Even weten dat we hier nog een Eno horen met rockmateriaal. En enig expermenteel werk. En dat hij op tijd uit Roxy Music was gestopt. Eerste solo is raak, sterk en prachtig krachtig. Baby's On Fire: wat een drive !

avatar van herman
4,5
Ja, dit is gewoon een vuige en gevarieerde glamrockplaat. Erg lekker.

avatar van gemaster
4,0
Erg mooie plaat inderdaad. De experimenten klinken misschien hedendaags een beetje gedateerd, maar dat stoort me totaal niet. Alles blijft ook netjes binnenboord en de experimenten staan in dienst van de nummers. Favoriet is 'Baby's On Fire'.

4*

duivvv
fantastische plaat !

vooral cindy tells me en needle in the camels eye springen er uit voor mij.

het heeft een tijdje geduurd voor ik ze compleet doorhad.
maar nu staat ze constant op repeat hier.

avatar van Flipman
5,0
Als favorieten heb ik Needle In The Camel's Eye en Baby's On Fire aangeklikt, maar eigenlijk had ik het titelnummer van dit prachtalbum ook nog aan mijn favoriete tracks toe willen voegen. Wat een heerlijk album! De man is hierna ook geweldige muziek gaan maken (ook al is 't compleet anders), maar als ie nog 's een album als deze zou willen produceren, graag!

avatar van Aazhyd
4,0
Dead Finks Don't Talk, ook een prima nummer.

avatar van musicboy
Ik ken dus niks van Brian Eno en weet niet waar te beginnen. Frustrerend.
Ook andere leden van Roxy Music die solo gingen hebben totaal onbekend werk: Phil Manzanera en Andy MacKay.
Zinvolle tips?

avatar van gemaster
4,0
Als je Roxy Music tof vindt,dan zijn de eerste vier soloplaten van eno een blinde aanschaf.

avatar van herman
4,5
Ik heb geen idee wat me er ooit toe bewoog deze plaat uit te proberen, maar het heeft me een hoop opgeleverd. Brian Eno bleek één van de meest intrigerende figuren uit de recente muziekgeschiedenis.

Ik maakte kennis met Baby's On Fire van dit album (en trouwens ook het debuut van Roxy Music, de band waar Eno toen nog in zat) via de film Velvet Goldmine. Maar dat is al zo lang geleden... volgens mij heb ik dit album ooit 's lukraak gedownload en dat was een goede zet. Iemand die met Bowie, Talking Heads en Roxy Music samen heeft gewerkt in hun hoogtijdagen moet wel tot iets in staat zijn.

Wat ik wel prettig vind aan dit album is dat het tamelijk ongrijpbaar is: de plaat begint best stevig met wat toegankelijke glamrocknummers, maar wordt gaandeweg wat experimenteler. Waar ik eerst vooral fan was van de nummers in het begin, vind ik de plaat nu over de hele linie behoorlijk sterk. Met name het slotnummer en Dead Finks Don't Talk (de melancholie!) zijn erg goed.

avatar van Arrie
gemaster schreef:
Als je Roxy Music tof vindt,dan zijn de eerste vier soloplaten van eno een blinde aanschaf.

Dan gaan we daar eens achteraan.

avatar van Maiky
3,5
In hoeverre is Robert Fripp hierbij betrokken, als hij hier al aan meegewerkt heeft? Mijn vriendin en schoonfamilie hebben het steeds over Fripp & Eno bij deze plaat... Of ben ik in de war?

Prima barbequeplaat overigens, zeker als je zeven malloten rond de eettafel zet

avatar van herman
4,5
Fripp speelt mee op Baby's On Fire, Driving Me Backward en Blank Frank. Aan die laatste heeft ie ook meegeschreven.

avatar van Maiky
3,5
herman schreef:
Fripp speelt mee op Baby's On Fire, Driving Me Backward en Blank Frank. Aan die laatste heeft ie ook meegeschreven.


Bedankt Dit wetende vind ik het niet rechtvaardig om het hele album een Fripp & Eno album te noemen, dus dat doe ik dan ook niet meer.

avatar van herman
4,5
Er komt hier een keur aan gastartiesten voorbij en sommigen hebben ook wel een grotere rol gespeeld dan Fripp. Manzanera (die Eno nog kende van Roxy Music) schreef aan drie nummers mee.

beaster1256
zeer goeie plaat solo van eno , maar later kwam zijn meesterwerk uit : another green world , dat was en is nog altijd grote klasse !!!!

avatar van Maiky
3,5
Een aparte ervaring, dit debuut van Eno. Voordat ik mijn vriendin kende, kende ik 'm alleen van zijn bijdrage aan de soundtrack van Trainspotting. Ik nam zelden echt de moeite om meer Eno te ontdekken. En dat is vreemd, want hij maakt toch muziek die dicht bij mijn muzikale smaak lag.

Vervolgens werd ik onbewust aan het werk van Eno voorgesteld middels muziek die in de auto, tijdens barbecues en achtergrondmuziek. Je begrijpt wellicht dat het vaak een dolle boel was. Het album in kwestie was Here Come the Warm Jets, dat ik in eerste instantie niet herkende als een Eno-album (ik was immers in de verondersteling dat Eno meer de ambient-artiest was). En zo kwam het dus dat mijn muzikale spectrum beetje bij beetje werd verrijkt. De totale krankzinnigheid die ik in dit debuut herken komt voort uit het gebrek aan luisterervaringen op het gebied van glamrock. Dat gebrek houd ik graag aan, maar Here Come the Warm Jets is wat mij betreft acceptabel. Het opvallende is dat ik deze plaat nooit serieus in zijn geheel heb beluisterd. Het is daarom ook een unicum toen ik zojuist weer even door het album bladerde en ieder nummer herkende en markeer als opvallend. Zodoende is de tijd aangekomen om nu eens serieus een oordeel hierover te vellen en daar een cijfer aan op te hangen.

Wat tegenstaat is dat deze muziek naar mijn smaak te extravert is. Bovendien ben ik heel moeilijk te porren voor dit soort extravagante uitspattingen. Het bijna macabere, uitzinnige Driving Me Backwards is wat mij betreft het muzikale equivalent van een compleet gestoorde musicus die z'n woorden eruit perst alsof zijn leven er van af hangt.

En dat is 'm nou juist de kracht, vreemd genoeg. Dit is een van die zeldzame uitzinnige albums waar ik goed naar kan luisteren. Het geeft me de energie om toch eens wat meer werk van Eno te ontdekken buiten zijn ambient avonturen.

avatar van bart1989
5,0
Wauw, wat een geniaal ondergewaardeerd album?
Hier is elk nummer ook weer machtig geniaal, ik vind deze veel beter dan Another Green World die ook supergoed is (4,5). Waar is die 5,5 als ge hem nodig hebt?
Gewoon kei luid zetten.

Man man man, wat was die Brian Eno goed.
Ik zal maar eens alles van de man beginnen luisteren?

avatar van herman
4,5
Alles gaat wat ver, maar zijn andere rockplaten moet je wel gehoord hebben als Bowie-fan. Dat zijn zijn eerste 5 solo-albums, minus Discreet Music, dat zijn eerste ambientplaat is.

avatar van Madjack71
Brian Eno heeft een gezonde gekte over zich ten tijde van dit Here Come the Warm Jets. Doet ook wel wat aan Bowie denken en de samenwerking met Byrne is niet vreemd op basis van dit album.

Lazarus Stone
Goddomme wat een wrede gitaarsolo van Fripp en Rudolph op Baby's on Fire,
Eno werd sindsdien alleen maar beter.

avatar van Tupelo
4,0
Het is op twee manieren duidelijk te horen wat Brian Eno toevoegde aan Roxy Music - dat wat verdwenen was na zijn vertrek, en dat wat we op dit album aan Roxy Musicachtigs kunnen horen. En dat is het inventieve, het onverwachte, het aparte. Prima plaat dit, al vind ik het meer een plaat voor de geest dan voor de buik.

Destijds ben ik hierbij terecht gekomen via het albumJune 1, 1974, dat bijzonder mooie versies van Baby's On Fire en Driving Me Backwards laat horen. Het zouden mijn favoriete nummers blijven.

avatar van devel-hunt
4,0
Erg goede, nee, steengoede plaat van Eno. Het logische vervolg op for your pleasure van Roxy music, hoewel Stranded net zo'n logisch vervolg daarop is.
Ben benieuwd hoe het had geklonken als Roxy music deze nummers had opgenomen.
Ook hoor ik hier soms David Byrne in doorklinken, de Talking heads. Eno was zijn tijd heel ver vooruit en een grote inspiratiebron voor vele creatieve geesten die er nog zouden volgen.
Eno heeft nooit de echte waardering gekregen die hij verdient.

avatar van Boermetkiespijn
2,5
Dit is nou typisch een plaatje waar ik niets mee kan. Misschien later opnieuw beluisteren, het komt totaal niet binnen.

Favoriet is "Baby's On Fire".

avatar van thesceneisnow
3,0
Wanneer ik deze lp-hoes zie moet ik altijd denken aan die engerd van 'the silence of the lambs' (niet Hopkins maar die ander). Niet echt aardig voor Eno, die ik veelal fantastisch vind. Deze lp kan me echter niet bekoren. De opvolgers vind ik veel beter.

avatar van reptile71
Dit is van het soort platen dat direct mijn interesse wekt vanaf de eerste noot. Het experimentele en de onconventionele manier van songwriting daagt me uit. Tegelijk hoor ik de link naar Bowie: niet voor niks hebben die twee elkaar later gevonden. (Another Green World zie ik zelfs als een regelrechte voorloper van Low)
Nu zet ik deze plaat pas voor de tweede keer op, maar vermoedelijk gaat hij samen met Taking Tiger Mountain (By Strategy), Another Green World en Before and After Science de komende tijd wel wat uurtjes maken op de draaitafel.

avatar van zaaf
4,5
Er breekt een mooie tijd aan Paul..

avatar van bikkel2
4,0
Wat te doen als je een band verlaat die geroemd wordt en klaar is voor een definitieve doorstart.
In dit geval dus Roxy Music, waar Brian Eno een belangrijke rol speelde, maar toch onmogelijk met de andere B ( Ferry dus) door kon gaan.
Het klassieke voorbeeld van 2 kapiteins op 1 schip.
Gewoon doorgaan dus en Eno bleek zich te kunnen handhaven in de bizz, zowel als uitvoerend artiest en als producer.
Als individu kon hij best zonder commercieel succes, maar bouwde wel een soort van fanbase op.

Op dit album is hij nog wat zoekende naar een juiste richting, want de glam/art rock ligt nog enigzins in het verlengde van Roxy.
Wellicht wat weirder en vrij extravagant in vorm en uitvoering.
Waar zijn vorige band nu wat meer leunde op een meer keyboardgerichte/orchestrale sound, zijn hier de bliepjes en piepjes her en der nog in volle glorie te bewonderen.
Onsterfelijk is ook de manier hoe hij de musici stimuleerde en demonstreerde hoe de nummers moesten klinken - namelijk van zijn kant met dansjes en vage, zelden verstaanbaar gemompel tegen zichzelf. Heel apart.

De 1e helft laat duidelijk horen wat hij achter hem liet ; Glammy arty pop/rock dus.
Later op het album wordt het wat meer ambient en komt de kant die kennelijk op volgende platen zijn intrede doet naar voren.
Prachtig voorbeeld is wat dat aangaat Some Of Them Are Old.
Een lekker album derhalve, die na meer luisterbeurten groeit.
Wel in produktie en klank een werkje die echt 1974 is.

Drie Roxyleden spelen hier op sommige nummers mee, plus toekomstig bassist van diezelfde band en toen nog King Crimson, John Wetton is te horen.
Ook vriend Robert Fripp en gitarist Chris Spedding doen een duit in het zakje.

avatar van Aazhyd
4,0
bikkel2 schreef:
vage, zelden verstaanbaar gemompel tegen zichzelf.


Dat is de manier waarop Eno zijn teksten maakt. Het begint met klanken, die langzaamaan
veranderen in zinnen. Die zinnen klinken dan als normaal Engels, maar bij elkaar geven ze dan
een merkwaardig associatief beeld.

Dat hoor je bijvoorbeeld in nummers als Dead Finks en Baby's On Fire duidelijk.

avatar van Johnny Marr
4,0
On Some Faraway Beach

avatar van kaztor
thesceneisnow schreef:
Wanneer ik deze lp-hoes zie moet ik altijd denken aan die engerd van 'the silence of the lambs' (niet Hopkins maar die ander). Niet echt aardig voor Eno, die ik veelal fantastisch vind. Deze lp kan me echter niet bekoren. De opvolgers vind ik veel beter.

De hoes heeft iets Todd Rundgren-achtigs.
Rommelig, eindeloos fascinerend en het geeft een goed idee van de muziek dat het omhult.

Heb dit vandaag trouwens voor het eerst gehoord en gelijk besteld. Geweldige vondst!

Gast
geplaatst: vandaag om 10:13 uur

geplaatst: vandaag om 10:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.