menu

Queen - Live Killers (1979)

mijn stem
3,92 (254)
254 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: EMI

  1. We Will Rock You (3:17)
  2. Let Me Entertain You (3:17)
  3. Death on Two Legs (3:34)
  4. Killer Queen (1:58)
  5. Bicycle Race (1:29)
  6. I'm in Love with My Car (2:01)
  7. Get Down, Make Love (4:31)
  8. You're My Best Friend (2:10)
  9. Now I'm Here (8:43)
  10. Dreamer's Ball (3:42)
  11. Love of My Life (4:59)
  12. '39 (3:27)
  13. Keep Yourself Alive (4:00)
  14. Don't Stop Me Now (4:28)
  15. Spread Your Wings (5:15)
  16. Brighton Rock (12:17)
  17. Bohemian Rhapsody (6:01)
  18. Tie Your Mother Down (3:42)
  19. Sheer Heart Attack (3:36)
  20. We Will Rock You (2:48)
  21. We Are the Champions (3:28)
  22. God Save the Queen (1:32)
totale tijdsduur: 1:30:15
zoeken in:
2,0
ieder z'n smaak natuurlijk, maar dit vanaf het begin nooit een sterke live plaat gevonden..

avatar van bikkel2
3,5
Neal Peart schreef:
ieder z'n smaak natuurlijk, maar dit vanaf het begin nooit een sterke live plaat gevonden..


Ben zelf ook meer gecharmeerd van de eindelijk vrijgegeven Live at the Rainbow (1974) en Hammersmith Odeon (1975). Mede omdat Freddie waanzinnig zingt en misschien ook wel het repertoire wat ze toen brachten.
Live Killers is daarintegen wel rauw en zonder al te veel franje, wat ook wel zijn charme heeft.
Queen tourde begin "79" naar aanleiding van het album Jazz en die klinkt voor de band's doen al veel meer in your face.
Misschien wilden ze ook live wat meer in die richting peformen.
Het was immers wel de periode van new wave en de laatste stuiptrekkingen van de punk op dat moment.
Zomaar een gedachtengang hoor.

avatar van vanwijk
5,0
Neal Peart schreef:
ieder z'n smaak natuurlijk, maar dit vanaf het begin nooit een sterke live plaat gevonden..

Toen ik het album kocht in ‘79 vond ik dat ook, sterker, een teleurstelling toen der tijd.
Maar de tijd verstrijkt en zo’n 43 jaar later vind ik het eigenlijk een fantastisch album. Er zal, zoals te lezen, ongetwijfeld geplakt en geknipt zijn maar het puntige, rauwe, rommelige (?) kan ik inmiddels zeer waarderen.
Dat Mercury “met zijn gelakte jatten niet van de echoknop af kon blijven” (quote van een recensent toen der tijd) tijdens Get Down, Make Love vond ik toen ook verschrikkelijk maar inmiddels kan ik het wel waarderen. Of Sheer Heart Attack, dat werd weggezet als slappe Taylor Punk kan ik nu uit volle borst mee blèren. In het rijtje van magische Queen Live-albums komt deze toch ook voor!

2,0
vanwijk schreef:
(quote)

Toen ik het album kocht in ‘79 vond ik dat ook, sterker, een teleurstelling toen der tijd.
Maar de tijd verstrijkt en zo’n 43 jaar later vind ik het eigenlijk een fantastisch album. Er zal, zoals te lezen, ongetwijfeld geplakt en geknipt zijn maar het puntige, rauwe, rommelige (?) kan ik inmiddels zeer waarderen.
Dat Mercury “met zijn gelakte jatten niet van de echoknop af kon blijven” (quote van een recensent toen der tijd) tijdens Get Down, Make Love vond ik toen ook verschrikkelijk maar inmiddels kan ik het wel waarderen. Of Sheer Heart Attack, dat werd weggezet als slappe Taylor Punk kan ik nu uit volle borst mee blèren. In het rijtje van magische Queen Live-albums komt deze toch ook voor!


ik persoonlijk vind Live at the Rainbow veel en veel beter!

avatar van vanwijk
5,0
ik persoonlijk vind Live at the Rainbow veel en veel beter! [/quote]

Staat ook op mijn lijstje magische Queen live-albums.

avatar van musician
4,0
Ik heb er in die zin nostalgische herinneringen aan, dat ik het album, met één groene en één rode hoes, voor Sinterklaas kreeg.

Een Queen concert nog van voor de periode Crazy Little Thing Called Love. Wereldberoemd geworden inmiddels, in een paar jaar tijd. Vroeger leek het lang. Nu noem ik een opkomst periode van vijf jaar snel.

Het album geeft een wat fragmentarische indruk. En ik miste Somebody to Love. Ik vond de korte speelduur van nummers als Killer Queen, Bicycle race en You're my best friend wat teleurstellend, kan ik mij nog herinneren. We zullen eens even snel door wat hits heen fietsen!

Maar waarom zou het ook een remake van de originele nummers moeten zijn. Het concert is energiek, heeft een aantal sterke verbeteringen en noteert een aantal opbeurende versies, zoals bij de flitsende start met We will rock you en Let me entertain you. Een favoriet is ook Now I'm here en Brighton Rock.

Je hoort bij Queen duidelijk ontwikkelingen. Hier staan ze nog als jonge, prille en enthousiaste band al op hun hoogtepunt van het kunnen. Die gemoedstoestand is anders, blijkt uit live albums van concerten uit zowel 1974 als 1986. Liefhebbers van 1974 horen een knieval voor het grote publiek, serieuze professionaliteit ingeruild voor mindere muzikale ontwikkelingen. Ook die waren er al na vijf jaar.

1986 is professionele stadionrock, het gevolg van het opzienbarende live aid optreden in 1985, waar kosten noch moeite worden gespaard. Muzikaal gezien kwam de band uit een diep dal. Je hoort de verschillen en dat maakt voor alle live-albums wel wat te zeggen.

Blijft over de extra liefde voor dit album vanwege de geschiedenis die je er mee hebt.

avatar van bikkel2
3,5
Goed betoog musician en in veel opzichten mee eens.
In "74" en "75" was Queen nog een band in opkomst, al gaf A Night At the Opera het uiteindelijke zetje tot de definitieve faam.
Freddie is dan al een geweldig peformer, uitstekend in vorm, maar ook nog wel wat zoekende in zijn peformance.
Plus dat de nadruk nog lag op epische rock.
Vijf jaar later is het inderdaad een ander verhaal.
De subtiliteit heeft inmiddels plaats gemaakt voor een veel woester rockende band die uiteindelijk een nog veel veelzijdiger pad kiest, inderdaad met de Rockin Billy persiflage Crazy Little Thing Called Love en een jaar later met Another One Bites the Dust, die de disco/funk kant omarmt.
Zover is het met Live Killers nog niet en mag ook gezien worden als het einde van een tijdperk.

avatar van Lonesome Crow
4,0
Naarmate de tijd vordert ga ik dit live-album steeds beter vinden.
Pluspunten zijn de soms wat losse benaderingen van de songs, waardoor de live-uitvoeringen extra interessant worden.
Verassende keuzes ook hierop.
"Get Down, Make Love", "Dreamer's Ball" en "Brighton Rock" zou ik niet zo snel verwachten op deze registratie uit 1979.
Zoals eerder opgemerkt klinkt het allemaal erg rauw en heavy, alsof ze in de studio het express minder klinisch hebben gemaakt. Was Queen echt zo heavy live in die tijd?
Dat medley gebeuren vond ik vroeger een minpunt, nu een plus want vooral hun hits kan ik dromen en ik hoor liever onbekender materiaal van ze.

Minpunten, in "Now I'm Here" duurt die samenzang met het publiek veel te lang.
De aanwezigheid van "Dreamer's Ball" slaat de plank hierop volledig mis. het mist de sfeer van de studio uitvoering en dan blijft er verder weinig over.
"Bohemian Rhapsody" hoeft voor mij zoiezo niet.... kon ik toen al niet meer horen en "Love of My Life" duurt me te lang.

In 1984 kon ik met iemand mee naar "The Works" tour..... onbegrijpelijk dat ik niet mee ging achteraf maar was toen 100% into de metal.

Neal Peart schreef:
ieder z'n smaak natuurlijk, maar dit vanaf het begin nooit een sterke live plaat gevonden..
Voordat ik aan m'n reactie begin, een aantal overeenkomsten : Queen heeft wat overeenkomsten met die andere wereldband : Kiss. Muzikaal zijn ze totaal niet met elkaar te vergelijken. Maar de hoogtij dagen van zowel Queen als Kiss ligt overduidelijk in de jaren zeventig naar mijn mening. En het Alive II album heeft net als het Live killers album te lijden onder de matige productie. Bij zowel Kiss als Queen heeft respectievelijk het Alive en Live at the Rainbow '74 mijn lichte voorkeur. Ben het met jou en Bikkel 2 daar wel over eens. Echter de vergelijking tussen die 2 albums gaan niet op. Omdat de opnames van Live at the Rainbow '74 veertig jaar op de plank heeft gelegen en die van Live killers niet. Live Killers is direct in 1979 uitgebracht. Was Live killers veertig jaar later uitgebracht - in dit geval 2019- dan had Live Killers ook beter geklonken. De opnames van 1974 zijn uitgebracht met de techniek van 2014, de polijst schijf is over de opnames gegaan en dat hoor je direct aan het geluid. Live at the Rainbow '74 heb ik 1x gehoord op Spotify en die ga ik zeker aanschaffen en nogmaals die vind ik toch beter, maar ook omdat ik erg teer op de eerste 3 albums van Queen. Ondanks dat Live killers een matige productie is wil natuurlijk niet zeggen dat er weinig te genieten valt. Nou hoogte punten zijn er zeer zeker. De eerste 3 nummers zijn vrij stevig. Het scheurende flanger geluid van Brian May komt op deze nummers echt tot hun recht. De roffels van Roger Taylor aan het einde van We will rock you en Now I'm here is om te genieten. Death on two legs het intro is meeslepend en meedogenloos tegelijk. De piepjes in de aankondiging ging volgens sommigen over de manager van Queen. Zou goed mogelijk wezen, managers hadden en hebben niet zo'n goeie naam bij bands, Vandenberg kan daar ook over meepraten, maar dit terzijde. Meer opvallende nummers zijn Get down make love met in het midden die horror muziek er tussen door is prachtig en ook meeslepend. Killer Queen, Bicycle race en I'm in love with my car worden er naar mijn mening te snel door heen gejaagd. You're my best friend eindigt kant A in bijna easy listening stijl. Now I'm here is een prachtige opener op kant B en daar hoor je echt de vocale kwaliteiten van deze (helaas) legendarische zanger met het publiek. Daarna komt er een akoestische uitvoeringen van Dreamer's ball volgens mij is dat een concert in Frankrijk. Love of my life is volgens mij niet in Frankrijk omdat het publiek echt mee zingt en Fransen spreken in die tijd haast geen Engels, maar de uitvoering is waanzinnig mooi en perfect uitgevoerd. Op de radio hoor je altijd de album uitvoering, die is ook heel mooi met prachtig pianowerk van Freddie Mercury, maar de live uitvoering heeft mijn lichte voorkeur. 39 is weer wat minder. Keep yourself alive is de harde afsluiter van kant B. Don't stop me now opent kant C maar dat valt gedeeltelijk in het water, Spread your wings en het werkelijk ijzersterke Brighton Rock compenseren dat ruimschoots.
Kant D is het zwakke gedeelte van dit album je kan goed horen dat door het vele toeren de tol wordt betaald : stem problemen by Freddie Mercury en dat is het enige smetje van dit album. Als er ooit een geremasterde (de luxe) uitvoering komt ga ik die zeker ook aanschaffen ben dan wel benieuwt hoe dat album dan klinkt met de techniek van nu : een 4.0 voor dit album.

bikkel2 schreef:
Goed betoog musician en in veel opzichten mee eens.
In "74" en "75" was Queen nog een band in opkomst, al gaf A Night At the Opera het uiteindelijke zetje tot de definitieve faam.
Freddie is dan al een geweldig peformer, uitstekend in vorm, maar ook nog wel wat zoekende in zijn peformance.
Plus dat de nadruk nog lag op epische rock.
Vijf jaar later is het inderdaad een ander verhaal.
De subtiliteit heeft inmiddels plaats gemaakt voor een veel woester rockende band die uiteindelijk een nog veel veelzijdiger pad kiest, inderdaad met de Rockin Billy persiflage Crazy Little Thing Called Love en een jaar later met Another One Bites the Dust, die de disco/funk kant omarmt.
Zover is het met Live Killers nog niet en mag ook gezien worden als het einde van een tijdperk.

Volledig met je eens Bikkel2 Live killlers worden hoofdzakelijk de albums A night at the opera, A day at the races, News of the world en Jazz gespeeld. Alhoewel A day at the races er wel wat bekaaid van afkomt met slechts 1 nummer maar dit terzijde. Live killers is inderdaad een afsluiting van het zeer indrukwekkende seventies tijdperk. Het eighties tijdperk zal geheel anders gaan klinken en niet meer te vergelijken zijn met de seventies. In mijn eerdere reactie haalde ik overeenkomsten aan met de band Kiss. Alive II is het einde van het seventies tijdperk. De commerciële disco album Dynasty in 1979 gaf al aan dat er een heel ander tijdperk komt wat ook niet te vergelijken is. Met het wereld vreemde en merkwaardige album Music from the Elder in 1980 werd dat in feite bevestigd. Queen kwam 2 jaar later met een disco album op de proppen : Hot Space. Beide bands slaan andere wegen in uiteraard zijn ze daar vrij in maar heeft ook risico's dat fans gaan afhaken. In zowel Queen als Kiss ben ik nooit echt afgehaakt. Als klein jongetje zag ik Queen met Killer Queen op Avro's Toppop en zo kwam er na de Sweet, Mud en Slade een 4e band erbij en later Kiss. En anno 2024 vind ik deze bands nog steeds te gek en dat zal nooit veranderen. Live Killers een 4.0.

avatar van bikkel2
3,5
Leuk verhaal Satriani/vai en heel herkenbaar ook.
Kiss heeft mijn interesse nooit zo gewekt, al vond ik I Was Made For Loving You een topsong toen het uit kwam.
Later op de middelbare school ging ik om met een gast die Kiss op handen droeg (evenals andere hardrock).
Via hem wel Destroyer en Love Gunn leren kennen, en in haar genre best goede platen, maar dat is het dan ook wel.
Eerlijkheidshalve luister ik zelden meer naar Queen.
Uiteraard heel blij met de late officiële release van vooral Live at The Rainbow, dat is echt goud, maar de meeste reguliere platen zitten opgeslagen in het geheugen en is de behoefte om het te draaien minder geworden. Wellicht is het ook meer iets van vroeger,want uiteindelijk blijf je als muziekliefhebber zoeken naar andere onbekende muziek.
Live Killers was wel mijn plaat van 1979 uiteindelijk.
Mede omdat ik ze in januari van dat jaar ook echt live mocht aanschouwen als 11 jarig ventje.

avatar van De buurman
4,5
Zo slecht is de productie niet. Wat een onzin om dat te stellen.

avatar van vielip
Mijn idee! Toegegeven; het is ook geen fantastische productie maar wel prima naar te luisteren. Vind de negatieve verhalen daaromtrent nogal overdreven doorgaans.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:18 uur

geplaatst: vandaag om 20:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.