Leuk verhaal Satriani/vai en heel herkenbaar ook.
Kiss heeft mijn interesse nooit zo gewekt, al vond ik I Was Made For Loving You een topsong toen het uit kwam.
Later op de middelbare school ging ik om met een gast die Kiss op handen droeg (evenals andere hardrock).
Via hem wel Destroyer en Love Gunn leren kennen, en in haar genre best goede platen, maar dat is het dan ook wel.
Eerlijkheidshalve luister ik zelden meer naar Queen.
Uiteraard heel blij met de late officiële release van vooral Live at The Rainbow, dat is echt goud, maar de meeste reguliere platen zitten opgeslagen in het geheugen en is de behoefte om het te draaien minder geworden. Wellicht is het ook meer iets van vroeger,want uiteindelijk blijf je als muziekliefhebber zoeken naar andere onbekende muziek.
Live Killers was wel mijn plaat van 1979 uiteindelijk.
Mede omdat ik ze in januari van dat jaar ook echt live mocht aanschouwen als 11 jarig ventje.